Een jaar met de XS650

Met de Yamaha XS650 – gebaseerd op een motorype uit de late jaren zestig – wordt nog steeds geracet. Ook ik lijd aan die afwijking. Demorijden met een XS 650 doe ik onder de vlag van de S.A.M. Hieronder lees je hoe dat zit.

In de vallende avond, tijdens de drieuursrace in Aalsmeer.

Racen met de XS

In eerdere blogsberichten heb ik beschreven waar mijn machine vandaan kwam en hoe ik begonnen ben met rijden van racedemo’s. Het racen of vrij rijden op ‘echte circuits’ werd me te duur en de snelheden van de moderne sportmachines werden me te hoog. De oplossing lag in de regelmatigheidsritten met historische motoren. De 750cc-klasse van SAM Motorsport bood daartoe de gelegenheid. Rijden in die klasse was een stuk voordeliger, met een contributie van 35 euro per jaar en een bijdrage van twintig euro per evenement. De machines waren die van mijn jonge jaren, met XS’en, Honda’s CB 750, Laverda’s SF, Moto Guzzi’s en BMW’s. Bovendien was de sfeer weliswaar sportief, maar zeer gemoedelijk en het rijden was heel afwisselend. Daarover verderop meer.

Terug naar mijn XS650. De motor was van de Veldhovenaar Peter Jansen geweest en via Hans Peter van Phoenix AZ Motoren is hij begin 2010 bij mij terecht gekomen. De 2010-editie van Vlagtwedde was voor mij de eerste racedemo. Misschien weten jullie nog hoe de uitlaatbocht onverhoopt was ingescheurd, na twee sessies lang hobbelen over de straatstenen van het Oost-Groningse dorpje. 

Met Mad Max naar Noord-Frankrijk en Twente

Met de XS650 naar Croix-en-Ternois.

Die scheur werd in de winter 2011-2012 weer dichtgelast door Tajan van der Wiel van Motorsport Harlingen, de man die zich langzaam aan het ontwikkelen was tot mijn voornaamste sponsor – naast mijn liefhebbende echtgenote Inge niet te vergeten, die zich regelmatige aanslagen op haar huishoudbudget heeft moeten laten welgevallen. Enfin, de reparatie kwam net te laat om het geluid te laten testen bij de SAM-geluidsmeetdag bij Star Twin in Loenen. Maar begin mei 2011 was de machine weer rijklaar en stonden de XS en ik in het rennerskwartier van Croix-en-Ternois, ter gelegenheid van de 70’s Cycle Run. Dit leuke evenement staat open voor de al eerder genoemde iconische machines uit de jaren zeventig. Vooral Belgen en Fransen zie je daar, maar ook heel wat Nederlanders. Eén van hen, het niet onbekende klublid Jan Smit, had ons meegetroond naar Noord-Frankrijk.

De XS deed dapper mee en sloeg er lang geen slecht figuur, ondanks zijn ietwat Mad-Maxachtige uiterlijk. Tja, functionaliteit gaat bij mij boven uiterlijk. Ik herinner me een Franse jongeman op een blingblingende XS streettracker. In de pitstraat had hij misprijzend neergekeken op mijn matzwarte wapen, maar eenmaal onderweg, haspelend in de binnenbocht, had hij me even later buitenom voorbij zien stuiven. Haal ik ook eens iemand in, dacht ik nog. De pret duurde ruim vier sessies; daarna scheurde de uitlaatbocht weer op de bekende plaats.

Nog één keer hebben we de uitlaat gerepareerd. Nou ja, we, dat deed Tajan, want zelf ben ik zo handig niet. Dat was voor de eerste racedemo van 2011, die van Oldenzaal. Deze speelde zich af op de plaatselijke wielerbaan in Het Hulsbeek. Korte omschrijving: baan niet al te breed, veel bomen op de ideale lijn. Ach, boven de 150 zie je ze niet meer als boom, maar als voorbijschietend hekwerk. Leuk was het zeker, maar volgend jaar zoekt de SAM een betere plek in of rond Oldenzaal. En aan het eind zat er weer een scheurtje in de uitlaatbocht.

Overasselt en de schademotor

Bij de demo in Overasselt winnen we een regelmatigheidsbeker.

Het was intussen al juni. Sponsor Tajan had een goeie deal gemaakt, waarmee mijn XS-racer ’n tandje beter zou gaan lopen. Het was een ex-politie-XS die onverhoopt uit de bocht was gevlogen. Tank, koplamp en tellerpartij waren naar de vaantjes, maar het blok konden we gebruiken, met 750cc, hete nokken, speciale drijfstangen, Dell’Orto carburateurs en een set dragrace uitlaatbochten met demper.

In een week of twee hadden we het blok met alles wat erbij hoorde overgebouwd en liep het machientje weer – een stuk harder, zoals zou blijken. Wennen was het wel, want het koppel onder de 5.000 toeren was min of meer verdwenen. Daar kregen we veel vermogen bovenin voor terug en dat kon ik merken, tijdens de volgende demo, die zich afspeelde in Overasselt. Daar reed ik mee in twee klassen: met de XS650 in de 750cc-klasse en met de MuZ Scorpion in de Youngtimers. Het evenement was een samenwerking van SAM, met Affetto Ducati en de Stichting Promotie Overasselt.

Prachtig weer was het die dag. Mijn eerste training met de XS ging goed, maar ik had het knap warm. De volgende sessie reed ik met de MuZ; dat ging nog beter. Baankennis helpt op dit spannende circuitje van 2,9 kilometer. Het was best zwaar, om in twee klassen te rijden. Je haalt ongeveer dezelfde rondetijden met deze machines. Zo’n beetje evenveel PK’s, maar de rij-eigenschappen van deze motoren verschillen behoorlijk. Drie decennia motorontwikkeling zijn vooral voelbaar in de energie die het de rijder kost!

Rokende accu’s in Zandvoort en Vlagtwedde

Een paar weken later reden we naar het circuit van Zandvoort. De Wet van Murphy sloeg toe. Kortsluiting na drie ronden in de eerste sessie! Dat was nog niet alles: daarna heb ik niet meer kunnen rijden. De splinternieuwe lichtgewicht elektronische accu van driehonderd euro was in rook opgegaan en de rest van de elektrische installatie van de XS bijna ook. De MuZ Scorpion, meestal mijn redder in de nood, bleek lekkende voorvorkkeerringen te hebben opgelopen doordat ik de spanbanden te strak had aangehaald. Tja, dat soort dingen hoort erbij en ach, het was mooi weer en sfeer was prima.

Voorzien van een nieuwe tweedehands accu opnieuw op pad naar Vlagwedde, waar ik het jaar daarvoor maar net twee sessies had kunnen rijden. Dit jaar was het al bijna niet anders. Weliswaar kon ik de snellere mannen beter bijhouden met het nieuwe motorblok, maar de reserveaccu begon opnieuw te roken. Kapot! Dankzij een brommeraccu’tje van een vriendelijke medecoureur kon ik de derde sessie meerijden, met succes gelukkig! De behaalde punten zouden me na afsluiting van het seizoen nog van pas komen in het kampioenschap.

Aan de start in Vlagtwedde. Wij hebben nummer 791.

Thuiswedstrijd in Harlingen

De volgende wedstrijd vond plaats op het bedrijventerrein Oostpoort in onze woonplaats Harlingen. Eindelijk een motorevenement op fietsafstand. Op uitnodiging van de Deens-Vlielands-Harlinger sleepbootkapitein en MV-coureur Pieter Ottosen hadden we onze camper al eerder in de week opgesteld op diens kleine haventerreintje. We werden daar onthaald met in roomboter gebakken sliptong, onbeperkt broodjes en sûkerbôle en tijdens de vlootschouw een tocht met de oceaansleepboot ‘Vlieland’.

Sliptong schoonmaken, bakken en eten bij Piet Ottosen. Jim Redman eet ook mee.

Ook hier wist ik mijn – soms weerspannige – Yamaha XS650 aan de praat te houden. Alle manches gestart en gereden, alleen de rijdersparade gemist vanwege een niet startende motor. De wedstrijdmanche wist ik uiteindelijk als zesde te voltooien. Een aanvaardbaar resultaat, waarmee ook de eer van de stad weer was gered. Eenmaal terug in de werkplaats vond Tajan eindelijk wat er mis was: de dynamo laadde veel te hard. De spanning liep op tot zestien en een halve volt en zelfs de beste accu houdt dat niet lang vol. Onjuiste bedrading was de oorzaak van de pannes tijdens deze en eerdere demo’s.

De eer van de XS was zonder meer gered, want op de derde plaats eindigde XS-rijder Marcel Goudzwaard, die tot nu toe vooral in de Belgische klassieke competitie een vaak geziene deelnemer was. Leuk, dat hij zijn machine en rijkunsten nu ook in Nederland liet zien!

Drie fantastische uren in Aalsmeer

Tajan van der Wiel van Motorsport Harlingen en ik. Na afloop, moe maar tevreden.

Het seizoen vond zijn hoogtepunt tijdens de drieuurs-endurance op het HIBRA-circuit te Aalsmeer. Een experiment voor organisatie én rijders, deze nabootsing van de grote langeafstandsraces van de jaren zeventig, compleet met Le Mansstart, rijderswissels en tankstops.

Na een snel begin tijdens een aanvankelijk drukkende nazomeravond sloeg het weer halverwege om: zware slagregens, enorme bliksemflitsen, wasem in ’t vizier, iedereen een nat kruis en uitzicht nul. Desondanks: zingend reden wij coureurs onze ronden. Ieders oordeel was eensluidend: deze nachtelijke race-uitspatting was een ongelooflijke ervaring. Dat vonden de toeschouwers, de lokale organisatie, de mensen van SAM Motorsport, de pitcrews plus aanhang en de coureurs. Zelfs degenen die uitvielen of die een schuivertje hadden gemaakt waren het daar roerend over eens. Volgend jaar weer?

Tajan en ik, van het team Motorsport Harlingen, reden samen met de XS650. De bijna veertig jaar oude machine heeft fantastisch gelopen, al die drie uren met vol gas in de regen. Een paar kleine dingetjes. Eerst verloren we in de aanvangsfase het dekseltje op de generator; gelukkig was er een eerlijke vinder, zodat we voor een volgende keer het onderdeel weer kunnen monteren. Later brak er een stukje achterframe af (trillingen of zo?), zodat we met ductape een ander plekje moesten zoeken voor het achterlichtje. Dat was eigenlijk alles. Uiteindelijk bereikten we een prima zevende plaats in de regelmatigheidstelling. Er waren achttien deelnemers, waarvan slechts negen de wedstrijd uitreden. Volgend jaar weer een langeafstandsdemo? De rijders zeggen alvast ja

Loon naar werken

Tot slot: tijdens de jaarvergadering van SAM ontvingen de motor en ik de cup voor de derde plaats in het SAM-kampioenschap 750cc. Zonder het elektrische gepruts hadden we het misschien nog verder kunnen brengen!

Derde in het kampioenschap.

SAM, het jaar 2011, en daarna…

Nog even over de vereniging. Het afgelopen jaar was voor SAM een beslissend jaar. De regelmatigheidsdemo’s met historische motoren bleken een echte aanvulling op het motorsportaanbod te zijn. De tot dusver in Nederland met deze demoraces actieve verenigingen beperken de deelname tot machines met een bouwjaar tot uiterlijk 1965 of 1972 en een cilinderhoud van maximaal 500cc. Echter, overal in het land staan de schuurtjes en garages vol met historische machines die niet in deze categorieën passen. SAM verhoogde daarom al in 2010 de demolimiet tot het jaar 1985 en de cilinderhoud tot 750cc. In 2011 organiseerde SAM voor het eerst méér dan de tot dusver gebruikelijke één of twee demo’s: het werden er acht. Deze regelmatigheidswedstrijden bleken een groot succes, met als slotstuk én hoogtepunt de nachtelijke langeafstandsrace in Aalsmeer.

________________________________________________________

Het stuk is geschreven voor het magazine van de XS650-Klub Nederland.

Volg de website van SAM voor actuele informatie. www.sammotorsport.nl

Foto’s: Festina Lente, Inge van Hesteren

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *