Spektakel bij de Drie Uren van Oss

Bijna perfecte Endurance

Het is eerste Pinksterdag, op het stratencircuit van Oss. Echt donker wordt het niet, maar dat de schemering nadert is duidelijk. De koplampen, soms driedubbele, gaan aan. De machines ontlokken imposante vonkensporen aan het afkoelende asfalt, als ze de grenzen van de gronspeling opzoeken. In de pits is het een komen en gaan van Honda’s, Kawasaki’s, BMW’s, Laverda’s en andere motoren. De pitcrews zijn druk aan het sleutelen, ondanks het verbod dat in de pits te doen. Remmen, nokkenassen, elektronische ontstekingen, banden, alles heeft het zwaar te verduren. Maar zolang hun machines nog functioneren, malen de coureurs daar niet om.

Den Boet telt af: “Drie, twee, één…. Start!” De coureurs draven naar hun machine.
Foto: Festina Lente, Inge van Hesteren
 

Na hun eerste stint voelen velen zich al uitgeput, want het is heel warm in de vroege avond. De eerste slachtoffers zijn ook al gevallen: één van de Kawasaki’s verremt zich en belandt in de sloot – de motor is uit de wedstrijd, maar de rijder is OK. En de Honda van Leo Spierings breekt de nokkenas al na drie ronden. De Ducati 750 Paso van Team Veel Plastic, Weinig Spieren is ook al uitgereden na de eerste stint. Zo gaat het drie uur lang. Niet elke machine blijkt opgewassen tegen de slijtageslag van een langeafstandsrace, maar de rijders, eenmaal gewend, zijn dat wél, al zijn sommigen al grootvader.

Oude tijden

Jan Wagemakers met de Voxonda en Boet van Dulmen, kort voor de start van de 3 Uren van Oss.
Foto: Festina Lente, Inge van Hesteren

De roemruchte NMB-historie van Oss herleefde, nu niet meer als de roemruchte Internationale 24 uren van Oss, maar als de 3 uren van Oss. Op Eerste Pinksterdag hebben 38 teams een geweldige langeafstandsdemo verreden. Het was geen wedstrijd om de meeste ronden; het team dat het meest regelmatige rondentijden neerzette werd de winnaar. In die zin was het een echte SAM-demo.

De Drie Uren van Aalsmeer waren vorig jaar een geslaagde eerste aflevering van dit nieuwe fenomeen. Jan Wagemakers. Foto: Festina Lente, Inge van Hesteren.De Brabantse NMB-coureur van weleer Jan Wagemakers was de aanstichter van dit goede idee. Zonder zijn inzet en doorzettingsvermogen – en zijn lokale bekendheid – was dit evenement niet van de grond gekomen. De demo was bedoeld voor machines ouder dan 25 jaar. Motortypen liepen uiteen van één- tot zescilinders. De oudste machines stamden uit 1971, de nieuwste uit 1987. Één team had zich ingeschreven met een 350cc tweetakt, de rest reed met viertakten tussen 500 en 1000cc.

Terug naar het heden. Alle coureurs rijden met verlichting. De start is om zeven uur ’s avonds en de finish omstreeks tien uur. Het weer is zeer zomers: warm, heet zelfs, bijna windstil. Tijdens de middag lopen de temperaturen op, ook die van het asfalt. Gelukkig ontstaat er in de loop van de avond lichte bewolking, zodat de temperaturen iets draaglijker worden. In de verte is er af en toe zelfs een regenboog te zien.

De slotronden

De teams en de rijders vinden hun ritme, vermoeidheid voelen zij minder dan in het begin. Uur na uur rijden de klassieke machines hun ronden, steeds sneller, naarmate de bekendheid met de baan toeneemt. Niet goed voor de regelmatigheid! Het wordt donker, de verlichting wordt aangedaan. Het laatste halfuur is ingegaan, de teams rijden hun laatste of één na laatste stint.

Vele dappere daden op deze zomeravond moeten ongenoemd blijven. Toeschouwer Anton Franken is er een bijgebleven. Hij vertelt: “De helden van de avond waren toch wel Dick & Dick, de 60+ nozems op hun Honda XBR. Dick Beets zat er goed op en ging lekker laag de bochten door, tot zijn moment in bocht 13: een schuivertje, waarbij Dick een aantal malen over handen, knie-en en rug draaide. Vervolgens sloeg hij het advies af van de baancommissaris om maar te stoppen. Hij boog de linker clip-on recht en vertrok weer met een beetje hulp. Goed commentaar van de speaker; dat had niemand gezien! Wat een klasse.”

Tajan van der Wiel met de 1972 Yamaha XS650 van Team Motorsport Harlingen.
Foto: Festina Lente, Inge van Hesteren

Dan, kort voor tienen, komt Tonny van de Bunte ten val met zijn Honda CBX zescilinder. Recht voor de hoofdtribune. De rode vlaag wordt gezwaaid. De coureurs mogen niet verder rijden, ze worden opgevangen ter hoogte van de pitstraat. Het lijkt er aanvankelijk ernstig uit te zien; in elk geval wordt de demo tien minuten voor het einde definitief afgevlagd.

Uiteindelijk valt het mee. Tonny belt maandagmiddag zelf met de organisatie. Hij heeft een sleutelbeen gebroken en een hersenschudding opgelopen. Hij kan waarschijnlijk de volgende dag weer naar huis. Hij verontschuldigt zich bij alle teams voor zijn valpartij, waardoor de endurance niet op de normale manier kon eindigen.

Tonny, zoals alle rijders en andere betrokkenen weten wij, dat dit soort dingen kan gebeuren. Het is een snelheidsport. Beterschap!

Naschrift: later in de week hebben we Tonny nogmaals aan de telefoon. Hij bedankt onder andere via ons alle mensen die belangstelling hebben getoond, in persoon, per telefoon of op schrift. Over een week of zes is hij er weer bovenop. De schade vioel mee, ook aan de machine.

Vrjiwilligers

SAM-penningmeester Berend Roke doet een goede job als wedstrijdleider. Een mooie en goed geleide endurance, alle teams zijn vol lof. Een supermooi evenement, vonden ook anderen in de paddock, zoals de Supermonorijders en de CRMCH-coureurs.

Een compliment voor de baanofficials en andere vrijwilligers, die dit keer heel wat langer aan het werk zijn geweest dan ze gewend waren. Voor een volgende keer raden we alle teams aan om een karretje of steekwagen in de bus mee te nemen naar Oss. Sommigen stelden voor een half of een heel uur later te starten; dan zou het echt donker zijn geworden tegen het einde van de wedstrijd.

Dit bericht verscheen eerder op www.sammotorsport.nl
Alle foto’s www.festinalente.nl, Inge van Hesteren 

1 reactie op “Spektakel bij de Drie Uren van Oss

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *