Het is geen nieuw internetverschijnsel, helemáál niet: een chat met deelnemers van over de gehele wereld. Ook is het niet nieuw, dat die mensen tijdens zo’n chat een voor hen belangrijk onderwerp bespreken. Wél nieuw, althans voor mij, was de situering te midden van de Grass-installatie, die de media- en performancekunstenaar Timo Mank had ingericht in het Hollumer Museum Sorgdrager. Als curator van het Medialab Ameland bouwde hij als levensgroot model een huiskamerhoekje met televisietoestel, plantje, schilderijtjes aan de muur en een comfortabele stoel. Heel gewoon, ware het niet, dat het gehele interieur was verpakt in mintgroene kunststoffolie – het fletse plastic waarin de Amelander boeren het winterhooi voor hun schapen verpakken.

Het leek me een metafoor voor de meervoudige en ongedachte betekenislagen die schuilgaan achter de oppervlakkige werkelijkheid van vandaag. Zeker ook vatte ik deze installatie op als een metafoor voor het thema van de dag: het Einde van de Wereld, zoals doemdenkers dat hadden geprojecteerd naar aanleiding van de Maya-voorspellingen.  Ook Timo Mank vroeg het zich af: “Is deze kneuterige boerengezelligheid nog wel vol te houden in een wereld, die op vele manieren een snelle verandering doormaakt?”

Odyssey

Op zaterdag de 22^e december, een dag na het veronderstelde Maya-armageddon, nam ik op uitnodiging van het Medialab plaats in het geplastificeerde interieur. De aanleiding was het virtuele Odyssey Art & Performance Festival.  Zowel in het fysieke als in het  virtuele domein zou de Amelander Grass-installatie een uur lang het toneel worden van gedachtenuitwisseling via de gesimuleerde werkelijkheid van Second Life. Het internationale collectief van mediakunstenaars achter het Odyssey Art & Performance Festival ging tijdens de gesprekken op zoeknaar inspirerende ideeën als tegenhanger van het doemdenken.

Een eigenaardige ervaring, vond ik. De geplande live mediastream bleek wegens technische probleempjes niet haalbaar. De gespreksdeelnemers moesten zich beperken tot tekstuele chat, met de soms nogal vervreemdende avatars van Second Life als enig ankerpunt. Ik had gerekend op een conversatie in één-op-één-setting. Maar Second Life is een wereld op zich, waar iederéén zich kan en zal bemoeien met een ontmoeting. Tijdens de Grass-conversation waren het allemaal media-artiesten. Dat scheelde, maar de veelheid maakte een serieuze discussie moeilijk. Wel vond ik erg leuk om simultaan te praten met Newfoundland, Australië, Nieuw-Zeeland en de Verenigde Staten.

Performance

Tot een conclusie kwam het niet, maar als verkenning en als performance vond ik dit een boeiend uur. Geinig, dat ik daar een onderdeel van kon zijn. Niet alleen ik trouwens, ook fotograaf-partner Inge van Hesteren en fotograaf-journalist Jan Spoelstra waren aanwezig en daarmee ongewild en argeloos onderdeel van de voorstelling. Erg leuk ook, dat de Nederlandse node zich bevond op Ameland en dat Medialab founding partner Kabelnoord er een rol in kon spelen.

Overige informatie

Al jaren wordt het Medialab Ameland ondersteund door founding partner Kabelnoord.
Het festival is ook op Twitter te volgen via www.twitter.com/eotwf iedereen is uitgenodigd zich in de gesprekken te mengen.
Voor nadere informatie: Timo Mank. Tel.: 0519 554405. Rebelmouse Ameland of  www.diteiland.nl

Lees ook: Het einde van de wereld, een nieuwe wereld