De laatste keer dat ik in de 653 iets mocht vertellen over mijn avonturen in de SAM-racedemo’s met de XS650 is al ruim een jaar geleden. Over het seizoen 2012 is van alles te melden, maar dat slaan we even over. Behalve de prijzenkast natuurlijk: één keer een derde plaats, bij de 2012-editie van de TT van Elst. Hou de rest even te goed. Liever ga ik nu in op meer recente gebeurtenissen.
Pieken en dalen en weer pieken, zo kan ik het wel samenvatten.

Decibellen

In april begon het al. De XS650 was raceklaar. Het bijladen van de dynamo, daar moest ik nog naar kijken. Al die draadjes. Dankzij de Klub-cursussen te Kamerik wist ik het op te lossen. Op een vroege zaterdagochtend proefgereden. De koeien sloegen op hol en de kippen waren van de leg. Mijn racemaat en sponsor Tajan van der Wiel van Motorsport Harlingen had een hoogliggend twee-in-één-uitlaatsysteem voor me in elkaar gelast. Eindelijk grondspeling. En met die dikke pijpen veel koppel onderin. Nu hoefde ik niet meer te hopen op stratencircuits die linksom gaan. Maar noisy, noisy. Stuk of 115 dB schatten we. Gelukkig rijden we bij SAM meestal zonder geluidslimiet. En mét oordopjes.

Hierden

In Hierden de eerste SAM-demo van het seizoen. Een mooie training voor wat het weekend daarop zou volgen: de herdenkingswedstrijden op de Luttenbergring. 175 jaar De Luttenberg en veertig jaar Luttenbergring. De XS650 reed vorig jaar met een 750cc-kit. Helaas had ik het onderblok in de laatste demo van 2012 een beetje mishandeld. Op de supersnelle baan van Oosterwolde heb ik te lang vol in vijf gereden met meer dan 7500 toeren op de klok. Dat was misschien toch niet zo’n goed idee. Of het daardoor was gekomen wist ik niet, maar in elk geval, de krukas was een beetje getordeerd en zelfs uit elkaar gedrukt. Typisch XS: stuk gaan maar niet ophouden. Ik dacht al, wat trilt dat ding. Schakelen als je oogbollen uit de kassen rammelen. Enfin, om een lang verhaal kort te maken, we hadden nog een ander onderblok. Dat was iets ouder en had daardoor dunnere zuigerpennen. Onze no-budgetfilosofie getrouw hebben we onze racer daarom maar teruggebracht naar 650cc. Die zuigers pasten wél.

Niet erg eigenlijk. Daar op het smalle, bochtige baantje van Hierden was 650cc voldoende. Tenslotte hadden we de ‘snelle’ cilinderkop gemonteerd, met de prettige nokkenas en de 36mm Dell’Orto’s. Geen podiumplek, dat niet, want de MX-transponder had ik te hoog gemonteerd, waardoor de uitlezing niet goed was gegaan.

Luttenberg

Een weekend later. De demoraces van SAM op de Luttenbergring. De Yamaha XS650-racer en ik waren er weer klaar voor. Een topdag, ook voor ons. Een baanverkenningssessie op droge baan. Geweldig, wat een mooi stratencircuit was dat! Kombochten, snelle doordraaiers. De eerste manche: stromende regen. Lang wachten op het vrij komen van de baan. Koud! Een aan beide zijden bewasemd vizier én bril. Van start in een gordijn van water. Na een paar ronden ben ik gestopt bij een baanpost. Mijn bril in de binnenzak van het motorpak, om maar iets te zien. Dat kostte tijd, dus weer geen klassering. Tijd voor de tweede manche, met warmer weer en zelfs een beetje zon. We gingen er voor!

Maar we keken bont en blauw terug op de start van die tweede manche 750cc. Had ik bij het wegrijden iets teveel gas gegeven, iets te laat en iets te hard moeten remmen, misschien een achterbandje van een voorligger aangetikt? Ik weet het niet meer. Waar was die trein ineens vandaan gekomen? Het was geen trein. Na een keiharde landing op mijn ribbenkast was ik pakweg vijftien meter op mijn neus over het asfalt geschoven.

Wilbert Munsters, de Ducatirijder die achter me reed had de keus: “Rijd ik over Gijs zijn hoofd of kies ik voor zijn motor?” Hij deed het laatste en daarvoor dank ik hem eeuwig. Hij raakte de XS, viel om, maar niet met veel schade of letsel gelukkig. Hij had zich alleen klem gereden op mijn over de straat schuivende motor. Scheurtje in zijn polyester en een kromme stuurhelft, heb ik begrepen, waarvoor excuses. Tou-Eemcoureur Gerry Hemsens: “Het gebeurde precies voor me, ik zag ineens een hele grote kerel op zijn rug voorbij glijden, hahaha, schrikken man! Ik zat gelukkig links van Gijs, die andere Ducati zat er precies achter en moest de berm in; daar viel hij om. Ik was al door.”

Wilbert schreef me later: “Jammer dat je een maandje uitgeschakeld bent, maar dan kun je voorlopig tenminste niet meer voor mijn Duc gaan liggen (geintje). Succes met het herstel! De schade aan de TT1 valt mee, wat scheuren en krassen en een kromme clip-on. Verder een prachtige dag, hulde aan de organisatie!”

Het EHBO-team van Fire First: bedankt voor de goede zorgen. Collegarijders: bedankt voor het opladen van de motor en de andere spullen. Pettensponsor en XS650-Klublid Jos Ulijn: dank voor je medeleven en de foto’s.

Beetje schade

Een inventaris van de schade aan de XS650. Eigenlijk was er niet eens zoveel echt stuk. Grote deukjes in mijn ego en kleine in de tank (door de clip-on). Dat was niet zo erg. De accu was naar de maan, die gaf nog maar 0,8 volt. Het contact stond nog aan, merkte ik dagen later. De voetsteun, remhendel, remoliereservoir en bevestiging waren half weggeschaafd. En de koppelingshendel met stuurbevestiging was afgebroken. Collega’s groeven al in hun onderdelenkist. De racekuip heeft collega-SAM-racer Dick Nanninga voor me gerepareerd, dat was heel fijn. Had ik alleen een nieuw ruitje nodig van Ruig uit Opmeer. De voetsteun rechts en de rempedaal waren afgeschaafd, maar wel weer te maken. Het schetsplaatje was krom, dat heb ik weer rechtgebogen.

Schade aan mezelf: een barstje in een duimkootje, een gebroken rib, blauwe plekken overal. Een gerafelde leren motoroveral. Mijn integraalhelm was afgeschreven. Met een open helm had ik nu geen kin en neus meer gehad. Nu moest ik zelf nog weer even jong en mooi worden, en vooral de stijfheid van het valpartijtje kwijtraken. En mentaal weer even klaar voor de strijd worden. Dat zou wel een maandje gaan duren. Ach, je hebt slechts twee soorten motorrijders: die zijn gevallen en die zullen gaan vallen.

Twee weken later

Mooi is dat. ‘s Ochtends naar MCL in Leeuwarden. Het gipsverband mocht eraf, maar ik kreeg meteen een nieuwe aangemeten. Deze was in elk geval kleiner en lichter. We zaten er weer twee weken aan vast. ..

Nog weer anderhalve week later had ik er genoeg van. Die duim voelde goed, dat gips zat in de weg, ik had nog niets kunnen doen aan de Yamaha. Dus heb ik het gips weggeknipt. Hoe ik dat moest uitleggen aan de dokter, dat zag ik later dan wel weer.

TT van Elst

Zo waren de XS en ik weer gereed, voor de TT van Elst. Ik was aanvankelijk bezorgd of ik nog wel in de juiste ‘flow’ zou kunnen komen. Dat asfalt in de Luttenberg was erg hard. Maar wat ging het die TT-dag lekker allemaal! Een tof circuit, een lichtvoetig sturende XS, keihard remmende schijven, een knorrend blokje. Aan het eind van de dag, tot mijn eigen verbazing, een eerste plaats op het podium, na twee manches in de 750cc-klasse. Echt, de 650 stuurde en remde als een scheermes en het motortje heeft gelopen als een uurwerkje, zij het een lawaaiig en hevig trillend uurwerkje. Heel wat snellere machines had ik aan de finish achter me gelaten, al is dat niet waarom het gaat bij regelmatigheidsdemo’s. Hm, ook heel wat machines finishten nog voor me…

Enfin, bloemen en een eerste plaats, met cup en bloemen, voor gelijkmatigheid, mede dankzij hoofdsponsor Tajan van der Wiel van Motorsport Harlingen. Inge, dank voor de foto’s. En dank dat ik dit allemaal mocht meemaken, ten koste van de huishoudpot.

Wat deze zomer nog komen gaat: 6 juli de demo van Elburg, op 4 augustus naar Soerendonk, op 10 augustus staat een ‘verrassingsevenement’ gepland. Zie verder de agenda op www.sammotorsport.nl.

Een tekst die ik schreef voor het clubblad van de XS650-klub.