Tagarchief: demoraces

Piet Damen, bijzonder als mens en als coureur

Een In Memoriam

GEDINNE – Op het supersnelle TT-circuit in het Belgische Gedinne verongelukte op vrijdag 19 augustus Piet ‘Peer’ Damen (66). Met zijn Honda viercilinder nam hij deel aan de voorbereidende tijdtrainingen in de 500cc-klasse. In een van de snelste bochten raakte hij naast de baan. Baancommissarissen en eerste hulpers waren direct ter plaatse. Ze deden wat ze konden, maar zij konden zijn leven niet meer redden. De laatste paar jaren nam Piet regelmatig deel aan racedemo’s bij organisaties als de stichting Aanvullende Motorsport (SAM). Velen zullen hem gedenken als een enigszins gereserveerde, maar sympathieke persoonlijkheid met buitengewone kwaliteiten als motorcoureur.

Tekst en foto’s Gijs en Inge van Hesteren

Classic Bikes Chimay 2013 Piet Damen met Honda CB500 © Festina Lente, Inge van Hesteren

Classic Bikes Chimay 2013. Piet Damen met Honda CB500. 

De laatste tijd ging het minder met zijn gezondheid. Het leek of Piet het wat rustiger aan moest doen, ook tijdens de racedemo’s. Hij was bang dat hij met de motorsport, na Fien zijn grootste liefde, zou moeten stoppen. Toch, tijdens de ‘echte’ wegrace te Gedinne leek het alsof Piet de wedstrijd van zijn leven zou gaan rijden. Hij zette een zeer scherpe trainingstijd neer, die hem een startpositie op de eerste rij zou hebben opgeleverd. Diverse coureurs uit zijn klasse vertelden hoe hij reed ‘alsof de duvel hem op de hielen zat’ en ‘ineens in die bocht reed Piet zonder aanwijsbare oorzaak rechtdoor’.  Lees verder Piet Damen, bijzonder als mens en als coureur

Team Motorsport Harlingen in de 3 Uren van Oss

Meeslepend spektakel op Paalgraven

Dit artikel is eerder gepubliceerd in de Harlinger Courant van 29 mei 2015 en op de website van SAM Motorsport.

OSS – Een meeslepend spektakel, het is een goede typering voor de endurancewedstrijd ’Drie Uren van Oss’ op Eerste Pinksterdag. Het team van Motorsport Harlingen was bij een viertal langeafstandswedstrijden achtereen uitgevallen. Ditmaal haalde het de eindstreep. Coureur Tajan van der Wiel, die aan de Vaartweg in Harlingen een reparatiewerkplaats heeft: “Als onze Japauto Honda CB750  nu weer was uitgevallen had ik hem als museumstuk op een plateautje aan de wand gezet, om nooit meer van zijn plaats te komen. Maar we hebben op zeker gespeeld, het blok praktisch standaard gehouden en alles zo goed mogelijk voorbereid. Dat heeft resultaat opgeleverd en met deze twaalfde plaats op regelmatigheid zijn we superblij. Vijfendertig teams achter ons gelaten!”

Tekst en foto’s: Gijs & Inge van Hesteren

Teammaat Gijs van Hesteren voegt toe: “Deze motor uit 1976 was een van de oudste en zeker een van de minst snelle. Links en rechts werden we voorbijgevlogen door de snellere rijders. We zaten er niet mee, want de andere coureurs hielden er rekening mee en de machine hield zich prima. Kort voor de finish hield de dynamo ermee op. De accu had nog voldoende spanning om het eind te halen, al begon de motor behoorlijk te sputteren in de laatste twee, drie ronden. We waren blij dat we de zwart-wit geblokte vlag zagen.”

3 uren Oss I 432us-1024t

Tajan van der Wiel met de Japauto Honda, achtervolgd door Laverdarijder Otte Schakel.

De wedstrijd in Oss is bedoeld als een herbeleving van de roemruchte 24 Uren van de jaren zestig en zeventig. Op bestaande en voormalige stratencircuits laat de Stichting Aanvullende Motorsport (SAM) zien hoe het er vroeger aan toeging bij de motorraces. Zowel ervaren als minder ervaren coureurs moeten zich op hun gemak voelen. SAM-wedstrijdleider Berend Roke: “Het gaat bij deze demo’s om regelmatigheid, niet wie het snelste over de streep gaat.”

Sportieve strijd

Er werd op het snelle Paalgravencircuit met veel wederzijds respect gereden, ondanks soms grote snelheids- en talentverschillen. Het is niet te ontkennen: het was een mechanische slijtageslag voor de dertig- tot soms vijfenveertigjarige machines. Van de 47 ingeschreven teams haalden slechts 33 de eindstreep. De coureurs die voortijdig waren uitgevallen zaten er  niet zo mee. “Veel vrolijke gezichten,” constateerde pitstewart Henk Miedema. “Het was mooi zonnig weer, niet te warm. Meedoen was belangrijker dan winnen.”

3 uren Oss I 1145uas-1024t

Van der Wiel (links) en Van Hesteren, tevreden in de pitstraat direct na afloop van de wedstrijd. Links op de achtergrond de pitcrew, in de persoon van Ingrid van der Wiel. Zij is de teammascotte; als ze er niet bij is haalt het team het einde niet.

Voor de Harlingers was het uitrijden van de Brabantse slijtageslag de bekroning van hard werken, vóór en zeker tijdens de wedstrijd. In 2011 en 2012 reed het team succesvol met de 1972 Yamaha XS650 van Gijs van Hesteren. In opvolgende edities koos Van der Wiel voor de Japauto. “In mijn jonge jaren nam ik als bakkenist deel aan de Nederlandse kampioenschappen in de zijspanklasse. Deze speciale spullen van de Parijse Honda-importeur lagen al tientallen jaren bij mij op zolder. Nadat ik met Gijs tweemaal de endurance had gereden wist ik, dat het tijd werd om ze tevoorschijn te halen.”

Het bijzondere uiterlijk van de motor trok sindsdien veel aandacht, als stijlicoon van de jaren zeventig en als verbeelding van de legendarische resultaten die het Franse enduranceteam er destijds mee behaalde. Door verschillende oorzaken had de oude Honda de race niet eerder uitgereden. En ook ditmaal was het spannend tot aan het einde. Uiteindelijk kon de champagne ontkurkt worden. De volgende wedstrijd die de twee gaan rijden: de Drie Uren van Elst (Gld.) op 20 juni aanstaande.

HC artikel29-05-2015

Enerverende ritten met de demoracer

De man, de XS650, de XS-Klubpet, de beker, de bloemen. TT van Elst 2013. Foto Festina Lente, Inge van Hesteren

De laatste keer dat ik in de 653 iets mocht vertellen over mijn avonturen in de SAM-racedemo’s met de XS650 is al ruim een jaar geleden. Over het seizoen 2012 is van alles te melden, maar dat slaan we even over. Behalve de prijzenkast natuurlijk: één keer een derde plaats, bij de 2012-editie van de TT van Elst. Hou de rest even te goed. Liever ga ik nu in op meer recente gebeurtenissen.
Pieken en dalen en weer pieken, zo kan ik het wel samenvatten.
Lees verder Enerverende ritten met de demoracer

Rafels aan lijf, leden en XS650

Een onhandig stukje gips.
Een onhandig stukje gips.

De demoraces van SAM op de Luttenbergring. De Yamaha XS650-racer en ik namen eraan deel. Een topdag, ook voor ons. Al kijken we bont en blauw terug op de start van de tweede manche 750cc. Iets teveel gas gegeven, iets te laat en iets te hard moeten remmen, misschien een achterbandje van een voorligger aangetikt. Ik weet het niet meer. In elk geval ben ik pakweg 15 meter over het asfalt geschoven. Het team van Fire First: bedankt voor de goede zorgen. Collegarijders: bedankt voor het opladen van de motor en de andere spullen.

Wilbert Munsters, de Ducatirijder die achter me reed had de keus: “Rijd ik over Gijs zijn hoofd of kies ik voor zijn motor?” Hij deed het laatste en daarvoor dank ik hem eeuwig. Hij raakte de XS, viel om maar niet met veel schade of letsel gelukkig, hij had zich alleen klem gereden op mijn over de straat schuivende motor. Scheurtje in zijn polyester en een kromme stuurhelft, heb ik begrepen, waarvoor excuses. Gerry Hemsens voegt een ooggetuigenverslag toe: “Het gebeurde precies voor me, ik zag ineens een hele grote kerel op zijn rug, hahaha, schrikken man! Ik zat gelukkig links van Gijs, die andere Ducati zat er precies achter en moest de berm in; daar viel hij om. Ik was al door.”

Wilbert schreef later: “Gijs, jammer dat je een maandje uitgeschakeld bent, maar dan kun je voorlopig tenminste niet meer voor mijn Duc gaan liggen (geintje). Succes met het herstel! De schade aan de Duc valt mee, wat scheuren en krassen en een kromme clip-on. Verder een prachtige dag, hulde aan de organisatie!”

Lees verder Rafels aan lijf, leden en XS650