Jacco van de Kuilen houdt van bijzondere camerahoeken. Zie paragraaf ‘Industrieel erfgoed’. (Foto’s: Gijs van Hesteren)
In deel zes van dit 2020-motorblog schreef ik over circuits te Mettet en Lelystad. Eenmaal terug in Harlingen brak een periode zonder circuitdagen of -races aan. Zo kreeg ik meer tijd om wat rond te toeren. Op Facebook zag ik in de tijdlijn van motorracevriend Ron Molenaar een aankondiging voorbijkomen voor een ‘Vintagemeeting’ te Heerlen. Dat was bijzonder, in een jaar waarin tot dan toe zowat geen enkele niet-circuitgerichte motorbijeenkomst was doorgegaan. Ik vond het een mooie kans om de Moto Guzzi eens lekker te laten brommen. Lees verder Vintage in Heerlen, foto’s in Barneveld (7)→
HARLINGEN — Vijf dagen lang voer Gerard Wagemakers mee op een Noordzeekotter. Het ging de gedreven fotograaf om het in beeld brengen van de werkelijkheid — ‘de puurheid’ — van het vissersleven. “Rauwe, intieme foto’s”, zegt hij zelf. Hij stelde er een boek over samen. Op eigen risico, dus het kon pas uitkomen als er voldoende kopers voor waren. De crowdfundingcampagne is intussen succesvol afgerond.
Door Gijs van Hesteren Dit artikel verscheen eind juli in druk in de Harlinger Courant en in gewijzigde vorm in Schuttevaer.
Foto: Gerard Wagemakers.
Wagemakers stelde al fotoseries en -boeken samen over leerlingen in een meisjesinternaat in de Hoge Atlas (Marokko), over wildplukkers in Nederland en over de kunstenaar Armando. In opdracht van het Financiële Dagblad maakte hij een fotoserie over het verwerken van verlies in allerlei vormen.
“Deze boeken maken eigenlijk deel uit van mijn marketingcampagnes”, legt hij uit. “Ze bezorgen mij nieuwe opdrachten. Daar kan ik commercieel in zijn. Dit fotowerk is goede publiciteit voor het merk Gerard Wagemakers. ‘Kan je zoiets ook voor ons maken?’ vraagt men mij vaak.”
“Met publiceren in kranten of boeken verdien je nauwelijks iets. De klanten uit de commerciële hoek moeten mijn toekomstige businessmodel vormen. Ik wil geen dorpsfotograaf zijn. Mijn ambitie is het om geweldige foto’s te maken van producten en van degenen die deze met aandacht en liefde produceren. Kijk naar al die mensen, naar hun uitstraling. Blij en trots; zij hebben iets gepresteerd.” Lees verder Gerard Wagemakers verbeeldt het verhaal van De Visser→
Presentatie en onthulling Waterlicht op de Afsluitdijk
BREEZANDDIJK – Omlijst door horizontaal over de dijk waaiende regenbuien gaven minister Melanie Schultz van Haegen (Infrastructuur en Milieu) en de gedeputeerden Klaas Kielstra van de provincie Friesland en Cees Loggen van de provincie Noord-Holland vrijdag in Breezanddijk het startschot voor het project ‘Icoon Afsluitdijk’. Daan Roosegaarde en zijn team presenteerden hun ontwerpen, waarmee zij de dijk gaan opwaarderen als internationaal visitekaartje voor Nederlandse waterbouwkunde, innovatie en design.
Tekst en foto Gijs en Inge van Hesteren Dit artikel is eerder gepubliceerd in de Harlinger Courant
Daan Roosegaarde: “De spuisluizen: stoere gebouwen als Griekse tempels.”
Rijkswaterstaat versterkt de Afsluitdijk de komende jaren. Er komen onder meer nieuwe keersluizen en een nieuw gemaal, dat het grootste van Europa moet worden. Tegelijkertijd grijpen het Rijk en de regio deze gelegenheid aan om recreatie en toerisme, natuurontwikkeling en duurzame energie te versterken. Lees verder Icoon Afsluitdijk→
HARLINGEN – Eind juni reisde het kunstenaarsechtpaar Jennifer Allora en Guillermo Calzadilla naar Nederland, op verzoek van het project 11Fountains. Dit deelproject van Culturele Hoofdstad 2018 voorziet voor elke Friese Elfstedenstad een monumentale fontein, ontworpen en gebouwd door een internationale kunstenaar. De Amerikanen kwamen in beeld nadat Yinka Shonibare en Marina Abramovic waren afgevallen, beiden om gezondheidsredenen. Allora en Calzadilla parkeerden hun zesjarige dochtertje bij opa en oma in New York en hadden alle tijd om zich uitvoerig rond te laten leiden door stad en havens. Na afloop waren zij enthousiast, maar hoe hun kunstwerk eruit ging zien konden zij nog niet vertellen.
De pas ingestelde Harlinger Fonteincommissie had hen drie voorkeurslocaties voorgelegd. “Het unieke van Harlingen wordt bepaald door de ruimte, de zee”, legt artistiek coördinator Irene Kromhout uit. “Vandaar dat we vandaag een wandeling maken langs het Havenplein, de Willemshaven en de Zuiderpier. Het college van B en W en de gemeenteraad zullen straks kiezen uit één van deze drie plaatsen, natuurlijk rekening houdend met de voorkeuren van de kunstenaars en met de technische en ruimtelijke mogelijkheden.”
Irene Kromhout: “In elke Elfstedenstad verloopt het proces anders. Ik probeer de linking pin (de schakel, red.) te zijn tussen het project, de kunstenaars en de lokale betrokkenen. Heel merkwaardig. Veel Friezen hebben helemaal niets met de geschiedenis en cultuur van hun woonplaats.”
De wandeling is geen kleinschalig of intiem gebeuren. Het gezelschap staat onder leiding van burgemeester Roel Sluiter, bijgestaan door wethouder Hein Kuiken en een gevarieerde groep gemeenteraadsleden. Een aantal vertegenwoordigers van Culturele Hoofdstad en het fonteinenproject zorgt voor inhoudelijke ondersteuning.
Dicht bij de zee
Guillermo Calzadilla – geboren in Havana, Cuba en later naar de Verenigde Staten geëmigreerd – is geen groot spreker. Misschien heeft zijn afkomst er iets mee te maken. Hij gaat volledig zijn eigen gang. Op vragen reageert hij kort en hij is zuinig met zijn woorden. Het lijkt alsof hij de kwebbelende groep hoogwaardigheidsbekleders probeert te ontlopen. Dan weer wandelt hij voor de stoet uit, dan weer een eind erachter. Een uur lang is hij zelfs volledig onvindbaar. Tijdens de afsluitende borrel in de potvisloods aan de Willemshaven zien wij Calzadilla echter op zijn gemak naar binnen kuieren. “Prima sfeer hier, zo dicht bij de zee”, wil hij kwijt. “Het is allemaal nieuw voor ons, we nemen de omgeving in ons op. Het is echt te vroeg om nu al met conclusies te komen.”
Guillermo laat de sfeer van zee, stad en havens rustig op zich inwerken.
Een heel andere persoonlijkheid toont Jennifer Allora; zij is open en welbespraakt. Over Harlingen: “We zijn op stel en sprong naar hier gekomen. Het voorstel van 11Fountains ontvingen we nog maar heel kort geleden. Wat een beautiful place is Harlingen. Dit lijkt me een geweldige stad om te wonen, zeker voor opgroeiende kinderen. In korte tijd hebben we heel veel indrukken opgedaan. Wat die betekenen voor het fonteinontwerp kunnen we nog niet zeggen. Wat ons zeker aanspreekt: de zee, het zeilen, de historie, de haven. Nu moeten Guillermo en ik samen de puzzel gaan samenbrengen.”
Uitdaging aan de stad
Froukje Oostra loopt mee tijdens de stadverkenning. Zij begeleidt het Harlinger deelproject van 11Fountains als technisch adviseur. “De Harlinger Fonteincommisie kwam met drie voorkeurslocaties. De commissieleden zijn de stem van de stad. Het is best een uitdaging, Niet iedereen vindt hetzelfde mooi.”
Froukje Oostra: “Het is best een uitdaging.”
De commissie bestaat momenteel uit Hugo ter Avest (directeur museum Hannemahuis), Anneke F. Visser (voorzitter vereniging Oud Harlingen), Wiegerina van der Meer (interieurarchitect), Lia Duinker (eigenaar ontwerpbureau), Lucia van der Meer (voorzitter HOV), Bram Visser (directeur Visser Special Metal Products), John Feikema (voorzitter Harlingen Promotion), Karen Brugman (Beng Evenementen), Hans Burkels (voorzitter Centraal Comité 1945).
Een goede klik tussen Anneke Visser (links) en Anna Tilroe.
Artistiek projectleider Anna Tilroe is degene die het 11Fountainsproject uit alle macht heeft aangejaagd. “Heel lang heb ik gewerkt als kunstcriticus, onder andere voor de Volkskrant en NRC. De kunst, dat is mijn vak, dat is mijn wereld. Er bestaat een grote kloof tussen de samenleving en de kunst. Daartussen wil ik een brug slaan. Drie dingen zijn belangrijk in Friesland, heb ik gemerkt terwijl ik rondtrok door de provincie. De ‘Mienskip’, het gemeenschapsgevoel. De cultuur en de historie. Het water en de watertechnologie. Zo kwam ik op het idee van de fonteinen. Het pad gaat niet over rozen, maar het was verschrikkelijk leuk om er de afgelopen tweeëneenhalf jaar mee bezig te zijn. Per stad hebben we gekozen voor bepaalde thema’s. Voor Harlingen was dat toch de directe nabijheid van de zee. De bevolking hecht aan tradities, maar kan daardoor de grandeur, het grote gebaar waarderen. Deze twee kunstenaars vinden het heel leuk dat ze hierbij betrokken werden. Ze hebben nog nooit een fontein ontworpen, maar toen ze meekregen wie er allemaal meededen wilden ze er beslist bijhoren.”
Allora en Calzadilla hebben een vermoeiend verblijf in Harlingen achter de rug, volgepropt met kennismakingsbijeenkomsten, een stadswandeling, lunches, verkenningsexcursies, borrels en presentaties. “We plakken er nog een paar dagen achteraan, misschien in Zwitserland. Daarna gaan we snel weer naar opa en oma. Daar wacht Isabella op ons.”
Jennifer Allora (rechts): “Amazing, die Zuiderpier. En de prachtige woningen in het centrum, waarvan we er een paar van binnen mochten bekijken.” Links Roel Sluiter.
Elf fonteinen – 11Fountains
De stad Leeuwarden is in 2018 Culturele Hoofdstad van Europa. In dat kader worden er allerlei evenementen en festiviteiten georganiseerd. Eén van de publiekstrekkers is het project 11Fountains. De fonteinen worden aangeboden door de stichting Kulturele Haadstêd. De materiaal- en productiekosten en de ontwerpkosten van de kunstenaar vallen daaronder. Van de steden wordt verwacht dat ze meewerken aan voorbereiding, aanleg en beheerkosten. Alle betrokken gemeenten hebben hun medewerking toegezegd.
Vol trots gaf Roel Sluiter uitleg over de drie locaties in Harlingen.
De website meldt: ‘Dit kunstproject koppelt elf van ’s werelds meest toonaangevende beeldende kunstenaars aan de Elfsteden. Iedere kunstenaar ontwerpt een fontein, die het verhaal van de stad en haar geschiedenis vertelt. Men hoopt dat zo een ontmoetingsplaats ontstaat. De fonteinen zijn hedendaagse kunstwerken. Daarmee geven zij blijk van de snel veranderende wereld waarin wij leven. Sociale verschuivingen, technologische innovaties en klimaatverandering. De fonteinen slaan een brug tussen de complexe, mondiale wereld van nu en de oude geschiedenis van een plaats en zijn bevolking. De kunstenaars werken in harmonie samen met de lokale gemeenschap.’
In het najaar presenteren de kunstenaars een voorlopig ontwerp. De gemeetneraad zal dit bespreken. Eind 2016 komt er een definitief ontwerp, waarover de raad een oordeel kan uitspreken. Begin 2018 moet de fontein klaar zijn.
Stad: Sloten. Gemeente: De Friese Meren. Kunstenaar: Jorge St. Lucy Orta (Argentinië/GB, woonachtig in Parijs).
Stad: Stavoren. Gemeente: Súdwest-Fryslân. Kunstenaar: Mark Dion (USA).
Stad: Hindeloopen. Gemeente: Súdwest-Fryslân. Kunstenaar: Cai Guo-Qiang (China, woont in New York).
Stad: Workum. Gemeente: Súdwest-Fryslân. Kunstenaar: Het ontwerp van Pascale Marthine Tayou (Kameroen) is helaas ongeschikt bevonden. Men is op zoek naar een andere kunstenaar.
Stad: Bolsward. Gemeente: Súdwest-Fryslân. Kunstenaar: Johan Creten (België, woont in Parijs).
Stad: Harlingen. Gemeente: Harlingen. Kunstenaars: Jennifer Allora en Guillermo Calzadilla (USA/Cuba, wonen in Puerto Rico).
Dit artikel is eerder gepubliceerd in de Harlinger Courant van 29 mei 2015 en op de website van SAM Motorsport.
OSS – Een meeslepend spektakel, het is een goede typering voor de endurancewedstrijd ’Drie Uren van Oss’ op Eerste Pinksterdag. Het team van Motorsport Harlingen was bij een viertal langeafstandswedstrijden achtereen uitgevallen. Ditmaal haalde het de eindstreep. Coureur Tajan van der Wiel, die aan de Vaartweg in Harlingen een reparatiewerkplaats heeft: “Als onze Japauto Honda CB750 nu weer was uitgevallen had ik hem als museumstuk op een plateautje aan de wand gezet, om nooit meer van zijn plaats te komen. Maar we hebben op zeker gespeeld, het blok praktisch standaard gehouden en alles zo goed mogelijk voorbereid. Dat heeft resultaat opgeleverd en met deze twaalfde plaats op regelmatigheid zijn we superblij. Vijfendertig teams achter ons gelaten!”
Tekst en foto’s: Gijs & Inge van Hesteren
Teammaat Gijs van Hesteren voegt toe: “Deze motor uit 1976 was een van de oudste en zeker een van de minst snelle. Links en rechts werden we voorbijgevlogen door de snellere rijders. We zaten er niet mee, want de andere coureurs hielden er rekening mee en de machine hield zich prima. Kort voor de finish hield de dynamo ermee op. De accu had nog voldoende spanning om het eind te halen, al begon de motor behoorlijk te sputteren in de laatste twee, drie ronden. We waren blij dat we de zwart-wit geblokte vlag zagen.”
Tajan van der Wiel met de Japauto Honda, achtervolgd door Laverdarijder Otte Schakel.
De wedstrijd in Oss is bedoeld als een herbeleving van de roemruchte 24 Uren van de jaren zestig en zeventig. Op bestaande en voormalige stratencircuits laat de Stichting Aanvullende Motorsport (SAM) zien hoe het er vroeger aan toeging bij de motorraces. Zowel ervaren als minder ervaren coureurs moeten zich op hun gemak voelen. SAM-wedstrijdleider Berend Roke: “Het gaat bij deze demo’s om regelmatigheid, niet wie het snelste over de streep gaat.”
Sportieve strijd
Er werd op het snelle Paalgravencircuit met veel wederzijds respect gereden, ondanks soms grote snelheids- en talentverschillen. Het is niet te ontkennen: het was een mechanische slijtageslag voor de dertig- tot soms vijfenveertigjarige machines. Van de 47 ingeschreven teams haalden slechts 33 de eindstreep. De coureurs die voortijdig waren uitgevallen zaten er niet zo mee. “Veel vrolijke gezichten,” constateerde pitstewart Henk Miedema. “Het was mooi zonnig weer, niet te warm. Meedoen was belangrijker dan winnen.”
Van der Wiel (links) en Van Hesteren, tevreden in de pitstraat direct na afloop van de wedstrijd. Links op de achtergrond de pitcrew, in de persoon van Ingrid van der Wiel. Zij is de teammascotte; als ze er niet bij is haalt het team het einde niet.
Voor de Harlingers was het uitrijden van de Brabantse slijtageslag de bekroning van hard werken, vóór en zeker tijdens de wedstrijd. In 2011 en 2012 reed het team succesvol met de 1972 Yamaha XS650 van Gijs van Hesteren. In opvolgende edities koos Van der Wiel voor de Japauto. “In mijn jonge jaren nam ik als bakkenist deel aan de Nederlandse kampioenschappen in de zijspanklasse. Deze speciale spullen van de Parijse Honda-importeur lagen al tientallen jaren bij mij op zolder. Nadat ik met Gijs tweemaal de endurance had gereden wist ik, dat het tijd werd om ze tevoorschijn te halen.”
Het bijzondere uiterlijk van de motor trok sindsdien veel aandacht, als stijlicoon van de jaren zeventig en als verbeelding van de legendarische resultaten die het Franse enduranceteam er destijds mee behaalde. Door verschillende oorzaken had de oude Honda de race niet eerder uitgereden. En ook ditmaal was het spannend tot aan het einde. Uiteindelijk kon de champagne ontkurkt worden. De volgende wedstrijd die de twee gaan rijden: de Drie Uren van Elst (Gld.) op 20 juni aanstaande.
