Maandelijks archief: mei 2003

Algemene beschouwingen 2003 – Politiek dagboek 8

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 7.

23 mei 2003

Het volgende was de bijdrage van Joop en mij:

De Harlinger bevolking heeft op woensdag 6 maart 2002 gekozen voor voortzetting van het beleid uit de afgelopen periode. Waarbij het accent op het CDA kwam te liggen dat naar ruim vijf zetels groeide. De “formateur” Piet Waaijer liet elke fractie een inbreng hebben in het werkboek van het college. Vanuit de raad en het duale stelsel komt er binnenkort een raadsprogramma dat naast het collegespoorboekje moet gaan functioneren. Dat dit tot stand komt via een open discussie is prima. Je zou ook de Voorjaarsnota in een open discussie kunnen behandelen en deze samen met de beide “programma’s” jaarlijks tegen het licht houden in alle openheid. Wat ons betreft is dat een zinvolle opvolging van de behandeling van de Voorjaarsnota middels Algemene Beschouwingen.

In tegenstelling tot Den Haag waar nog altijd geen regering actief is, zijn we in Harlingen al weer een vol jaar aan het regeren. De demissionairen slagen er echter tot nu toe wel in om de heel toekomstige begroting en meerjaren ramingen van onze gemeente overhoop te gooien. Per dag komt er namelijk wel een miljardje bezuiningen bij die feestelijk worden doorberekend naar de gemeenten. De voorjaarsnota gaat over geld en beleid dus toch maar even iets opgemerkt.

Wat Groenlinks vorig jaar al naar voren bracht: …een neergang in de economie tekent zich af en opnieuw zullen er te veel mensen buitenspel komen te staan. Wij vinden dat we daar nu al op moeten inspelen. Door bijvoorbeeld concreet de kwijtscheldingsnorm naar 120% te verhogen. Wordt nu echt werkelijkheid. Dus actief aan de slag met deze 120% norm. De doorbraak van de uitbreiding industriehaven is een feit. Felicitaties zijn op zijn plaats. GroenLinks was altijd uitermate sceptisch over deze uitbreiding maar werkte niet meer tegen nadat het democratische besluit was gevallen. De CDK repte over meer dan 200 arbeidsplaatsen in een nieuwe fabriek, en ook dat nog maar 10 hectare van de 50 verkocht moeten worden. Wat dit betreft heeft Harlingen dus het tij mee. We hopen dat die forse arbeid investering snel gestalte krijgt gelet op vorenstaande. Daarnaast vinden we dat de ingezette lijn: welzijn én economie de komende tijd beide de nodige aandacht krijgen en dat WELZIJN niet opnieuw ondersneeuwt nu het economisch slechter gaat. GroenLinks vindt dat met de bedrijven die zich gaan vestigen op de terreinen in Harlingen, er gezocht moet worden naar duurzaamheid op het gebied van energie verbruik, en afvalverwijdering. Samenwerken met de gemeente op dit gebied, waarbij de gemeente een voortrekkersrol zou moeten hebben, moet prioriteit krijgen.

Het dualisme krijgt in Harlingen contouren en komt op koers. We hopen dat de jaren geleden ingezet cultuuromslag binnen het gemeentelijke apparaat: “Harlingen op Koers” parallel mag lopen aan de duale koers. We horen hier nog maar weinig van. Graag worden hierover nader geïnformeerd.

Het bestuur dichter bij de burgers brengen, of omgekeerd, blijft de gemoederen bezig houden. We vinden dat we geen mogelijkheid onbenut kunnen laten om dit te realiseren.

Daarom zullen we een amendement indienen, als de agenda dat toestaat, om spreekrecht voor burgers in de raadsbijeenkomst te regelen. Een andere mogelijkheid om iets van de kloof te overbruggen is een welkomstritueel voor nieuwe inwoners van Harlingen. Niet meer dan een fatsoensnorm. In deze gemeente is nog te weinig op dit vlak geregeld. We denken daarbij aan een welkoms bijeenkomst, uitgebreide voorlichting over de gemeente etc.

Het werkprogramma van het college vinden wij nog steeds ambitieus maar ook vaag. Er wordt veel gestreefd, er wordt veel gedacht, het college vindt veel belangrijk, maar op een paar punten na, waarbij het jaar van afhandeling wordt genoemd, blijft het bij: “deze zittingsperiode”. Binnen het gewenste duale stelsel waarin de raad meer controlerend op moet treden zijn er weinig meetpunten ingebouwd waarop de raad het college ter verantwoording kan roepen. We vinden dat jammer. We zullen het raadsprogramma, dat in de maak is er kritisch tegen aan houden en onze thema’s wel met data inkleden.

Een concrete zaak wil GroenLinks er ten slotte uitlichten en voorzien van een motie. Bij de behandeling van het welzijnprogramma is toegezegd dat de geldvraag voor uitbreiding van de peuterspeelzalen in de stad zouden worden opgevoerd in de voorjaarsnota. Dit is niet gebeurd. Om belangrijke redenen wil GroenLinks samen met andere partijen toch dat er structureel geld wordt vrijgemaakt om de dramatische wachtlijsten te doen afnemen. U hoort nader van ons.

De fractie hoopt dat zij opnieuw dit jaar een positieve bijdrage kan leveren aan het besturen van de stad en dorpen. Vorig jaar schreven wij dat er zich binnen het duale stelsel een zoektocht zou ontwikkelen samen met de andere fracties, college en de ambtenaren. We zijn van mening dat de laatste groep veel te weinig betrokken wordt bij het learning by doing proces. De stelling:”eerst zelf maar eens orde op zaken” gaat in dit geval niet op.

In het duale stelstel is het ambtelijke apparaat wel degelijk ook een speler op het veld. We zouden, ook al eerder hebben we dat aangegeven, een discussiedag / of conferentie over dit onderwerp willen houden, op korte termijn, waar alle spelers op het duale veld aan meedoen.

Tweede termijn

In eerste termijn vroegen verscheidene fracties naar de mening van hun raadscollega’s over diverse kwesties.
Sommige zaken verdienen meer aandacht dan een paar ad-hoc opmerkingen. Hierbij gaan we wat dieper in op deze onderwerpen.

Het CDA merkt op, dat het tijd is voor evaluatie van het dualisme tot nu toe. Wij stellen voor, in elk geval terug te gaan naar twee commissies.
Ook vraagt het CDA ons, wat we vinden van een eventuele belastingverhoging. Welaan, voor het behoud van een sociaal beleid vinden we dat niet onbespreekbaar. Alleen maar boekhouden en oppotten, zoals de VVD dat liever ziet, betekent een onaanvaardbare teruggang in kwaliteit.
Een buitendijkse uitbreiding van de haven is voor ons onbespreekbaar. Plannen voor een tweede havenmond zullen we zeer kritisch bekijken.
De CDA-wens voor uitbreiding van de digitale gemeentevoorlichting ondersteunen we. We willen graag een prominentere plaats voor de raad op de gemeentewebsite; de raad is tenslotte het hoogste gemeenteorgaan en moet het dichtst bij de burgers staan.
We zijn het eens met de CDA-wens om de Hannemahuis-gemeentearchiefkwestie eerst verder door het college te laten onderzoeken. Het college heeft dit ook toegezegd. Keurig.

PvdA:
We ondersteunen hun verzoek om meer duidelijkheid omtrent de toekomst van gesubsidieerde arbeid van harte. Datzelfde geldt voor de wens voor eigen openbare fractievergaderruimten in het stadhuis.
We juichen het toe, dat de PvdA andere wegen zoekt voor de toekomstige woningbouw, met name op het gebied van de huursector. Het is hoog tijd!

Fijn, dat de fractie van Harlinger Belang nog eens verzoekt om meer haast met de Jongerennota en de jongerengemeenteraad. De wethouder heeft toezeggingen gedaan over de termijn, waarop dit kan worden gerealiseerd. Het gaat nog even duren, maar het komt er tenminste.

Wordt vervolgd in aflevering 9.

Asielzoekers en windmolens – Politiek dagboek 7

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier aflevering  6.  

13 mei

Van Willem en Anneke de Haan ontvang ik een emotionele brief over de asielzoekersproblematiek. Zij zetten zich al jaren met hart en ziel in voor asielzoekers, op allerlei manieren. Deze mensen zijn écht betrokken bij hun medemens. Hun brief is eigenlijk gericht aan de SP en wij krijgen een cc. Wat ze schrijven maakt veel bij me los; ook gevoelens van onmacht. Zij vragen de SP, GroenLinks en mij álles op alles te zetten om Den Haag te bewegen tot een humaner beleid. Maar Willen en Anneke, dat dóet GroenLinks al, en met haar ook andere partijen! Maar we hebben domweg niet voldoende stemmen gekregen om deze veranderingen erdoor te krijgen!
Soms krijg ik wel eens een hopeloos gevoel over dit alles. Hun hartenkreet raakt me diep. De komende vier jaar zullen we geregeerd worden door een blok beton. Misschien moeten wij maar asiel zoeken in een vriendelijker land. De politieke lobby gaat in elk geval door. Misschien krijgen de coalitiepartners snel ruzie en kiest iedereen eindelijk massaal GroenLinks, SP of  PvdA.

Woensdag 14 mei

De kneep van dat embargo op de teksten van de Algemene Beschouwingen is natuurlijk, dat er eerst zo lang mogelijk in achterkamertjes geschaafd en geschuurd moet worden, dat vooral andere partijen geen lucht krijgen van de politieke primeurs die ongetwijfeld op de burgerij worden losgelaten en dat elke fractie zoveel mogelijk zieltjes wint door haar ferme opstelling bij de betreffende raadsvergadering.
Dat er nog een gemeenschappelijk beleid zou kunnen zijn, dat het doel belangrijker zou kunnen zijn dan de poppetjes, dát komt niet ter sprake.

Donderdag 15 mei

Een pak papier in de brievenbus: de stukken voor de raadsvergadering van volgende week. Ook van de Initiatiefgroep A-Z ontvang ik uitgebreide documentatie over hun windmolenplannen in onze gemeente. Aanstaande maandag komen ze dit toelichten op de vergadering van de steunfractie. Deze informatie ontvang ik later ook digitaal, zodat ik het door kan emailen naar de steunfractieleden.

Zaterdag 17 mei

Wim Kroon belt mij: of ik zijn stukken betreffende hun windmoleninitiatief heb gezien. Eigenlijk niet nee: we zijn de hele dag weggeweest en hebben de brievenbus nog niet opengemaakt. Wim heeft een overeenkomst bijgesloten waarin vijf “op te schalen” molenbezitters zich bij zijn initiatief scharen.
Dit moet ik snel allemaal doorlezen, om goed in te kunnen schatten, hoe het A tot Z initiatief zich hiermee verhoudt!
Er is plaats voor maar één opschalingscluster. Dus waar er eerst géén initiatief was, hebben we er nu twee, die elkaar beconcurreren…

Maandag 19 mei

Fractievergadering. Chris Kramer en Pieter Faber van de Initiatiefgroep A tot Z komen hun windmolenplannen verduidelijken. Eigenlijk een geweldig plan- 25 MW duurzaam opgewekt elektrisch vermogen! Genoeg om heel Harlingen en Franeker te voorzien van groene stroom. De groep is veel verder dan we dachten. De draagvlakgedachte spreekt ons bijzonder aan. Maar hoe het project in te passen in de bestaande initiatieven en hoe het college van B & W over de streep gehaald?
Ook veel aandacht voor de voorjaarsnota en de Algemene Beschouwingen. Daarover later meer.

Woensdag 21 mei

Gemeenteraadsvergadering. De Algemene Beschouwingen kwamen aan bod. Dus begon de vergadering al om vier uur, zodat iedereen de kans had zijn beschouwingen voor te lezen. Dat achter de rug hebbende, was het alweer tijd voor het traditionele snelle etentje. Handig voor het college, want de raad is daarna prettig gestemd en zo komt de Voorjaarsnota er makkelijker door.
Alleen het nogal summier uitgewerkte voorstel over koppeling van renovatie van het Hannemahuis-museum aan nieuwbouw voor het gemeentearchief haalde het niet helemaal. Wél werd de begrote vier ton gereserveerd, maar níet werd de voorgestelde opzet bij voorbaat goedgekeurd. Dáár moet het college nog maar eens beter uitgewerkt mee voor den dag komen.
Voor het overige beloofde het college – voor zijn doen dus uiterst volgzaam – zijn best te doen de suggesties vanuit de raad plichtsgetrouw te onderzoeken. Denk daarbij bijvoorbeeld aan de windmolennotitie, die er nu op korte termijn komt.
Veel zaken in de voorjaarsnota hebben onze steun, prima. Dat andere traditionele GroenLinkse wensen niet door de raad werden overgenomen, was te verwachten.

Wordt vervolgd in deel 8.

 

Een geërgerde burgemeester Arlman – Politiek dagboek 6

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 5.

Donderdag 1 mei

Na alle Koninginnedagflauwekul vergeten we het nog wel eens: de eerste mei is de dag waarop we de Dag van de Arbeid vieren.
Misschien weet u het nog wel: internationale solidariteit, samen staan we sterk.

Van Joop van der Heide hoor ik, dat onze burgervader Chris Arlman niet blij was door onze opmerkingen over zijn stijl van voorzitten, zoals we die hebben opgeschreven in onze versie van het raadsprogramma. In het duale stelsel moet ook de raad met een beleidsprogramma voor de lange termijn komen. De griffier heeft alle fracties gevraagd om hun visie. De meeste fracties vonden een half A-4tje voldoende. Wij hebben een doorwrocht essay van tien pagina’s ingeleverd. Als kapstok hebben we het collegeprogramma gebruikt. Het college had mooie woorden gebezigd over de verhouding van de politiek met de burgers. Een goede gelegenheid, vonden wij, om een kritische noot te plaatsen bij de dominante manier van voorzitten van de burgemeester.
“Wie heeft dit eigenlijk geschreven?”, vroeg hij zich af tijdens het fractievoorzittersoverleg. Driemaal raden. Hij wenste excuses van de schrijver, c.q. van GroenLinks. Dat zit er niet in.

Woensdag 7 mei

Vanavond is het vergadering van de Raadscommissie. Ik zit op Terschelling met de klipper Anna en een groep Groningers, die het schip hebben gecharterd. Hoe graag ik het ook zou willen, vanavond nog afreizen naar Harlingen met Rederij Doeksen breng ik na een lange dag wadzeilen niet meer op. Morgen moeten we droogvallen om vijf  uur ’s morgens; dat haal ik ook niet met de terugreis… Joop van der Heide zal me afmelden. Ik ben wél heel benieuwd hoe de vergadering is verlopen. Dat vraag ik later deze week nog wel na.

Convenant wadvaren

Donderdag 8 mei

De Stuurgroep Waddenprovincies treft voorbereidingen tot de ondertekening van het convenant over wadvaren, dat overheden en gebruikers zullen sluiten. Dat dit echt door zal gaan, wordt alleen maar waarschijnlijker, nu recentelijk ook de gemeenteraden van Terschelling en Vlieland zich hebben geschaard achter deze plannen. Goed zo, collega’s! Hugo Eekhof, de coördinator van de Stuurgroep, zoekt een locatie voor de officiële ondertekening. Is er een klipper beschikbaar in Harlingen? Jawel, de Anna, email ik hem.

Zondag 11 mei

Van Joop ontvang ik een concepttekst voor de Algemene Beschouwingen. We krijgen allemaal even de kans er op te reageren. Sanne, Janny en ik sturen Joop op- en aanmerkingen, die Joop prompt verwerkt. Daarna gaat het stuk naar het stadhuis. Toch handig, dat internet. Binnenkort komt de bedoelde tekst hier op de website.
Ik vraag aan Joop, waarom er een embargo op de tekst ligt. “Tja, zegt hij, dat is hier de mores.” Maar waarom dat zo is, weet hij ook niet. Het is toch óns verhaal, een bekend verhaal bovendien, dat we te pas en te onpas uitdragen. Dus voor publicatie hebben we toch geen toestemming nodig? We zijn het roerend eens en komen erop terug.

Dienst SOZAWE in Zwarte Haan

Dinsdag 13 mei

Terwijl in Den Haag zware kwesties van nationaal en bovennationaal belang worden besproken, blijf ik in ons gemeentetje maar gewoon stug doorkrabbelen aan mijn onbeduidende dagboekje.
Aan het einde van de wereld arriveer ik motorrijdend door een prachtige avond, waar zon en felle buien elkaar afwisselen tegen de achtergrond van aan het zwerk voortjagende aardappelschepen bij de Zwarte Haan, een uitspanning waar de intergemeentelijke Dienst SoZaWe 1) een avond heeft belegd om raadsleden te informeren over de nieuwste ontwikkelingen op dit gebied.
Na het uitpellen van het motorpak (rij nooit zonder: vermijd lelijke schaafwonden!) schuif ik in het sfeervolle etablissement aan een tafeltje bij enkele collega’s uit Harlingen.
Met de PvdA’ers Sita Helfrich en Jilles Toornstra drink ik een kopje koffie. We bespreken informeel diverse ditjes en datjes. wisselen wat nieuws uit. Terwijl ik vorige week op het Wad zeilde, was er raadscommissievergadering. Ze brengen er verslag van uit, met gemengde gevoelens. Ik deel hun zorg over de lichtgeraaktheid van ons bestuurlijk college.

Wiko van der Meulen, wethouder te Menaldumadeel en voorzitter van het bestuur van de Dienst, houdt een inleiding. Steekwoorden bij zijn visie op de nabije toekomst zijn: toenemend aantal uitkeringsgerechtigden, minder budget voor de gemeenten, meer risico bij de gemeenten. Na zijn inleiding gaat Fred Jansen, directeur van de Dienst, dieper in op de cijfers en de problematiek. Het ziet ernaar uit, dat er een financieel gat zal ontstaan. Vervolgens gaan wij uiteen in vier groepjes, om stellingen te bediscussiëren.
Ook Gerben Boskma is er, de fractievoorzitter van het CDA in Harlingen. Samen met hem zit ik in een deelgroepje. CDA en GroenLinks zijn niet direct politieke vrienden, maar we kunnen het best met elkaar vinden en we vinden het leuk, elkaar dit keer eens in een minder formele situatie te kunnen spreken. We zijn het zelfs tamelijk eens over de stellingen, die SoZaWe ons heeft voorgelegd. De eerste stelling vraagt ons of toenemende intergemeentelijke integratie van sociaal beleid met economisch beleid wenselijk is. Bijna alle aanwezigen onderschrijven dat; Gerben laat zelfs het woord gemeentelijke herindeling vallen. Hij laat het alleen maar vallen trouwens, want iedereen “valt” vervolgens over die opmerking heen. Splendid isolation in Fryslân… Zo had hij het ook niet bedoeld. Even serieus, het gaat om meer samenwerking bij economische ontwikkeling en minder concurrentie tussen de vijf gemeenten. Denk aan industrieterreinen, glastuinbouw, scholing en opleiding.
De tweede stelling vraagt de raadsleden of zij mensen die in de bijstand terecht dreigen te komen aan het werk willen houden in het gesubsidieerde arbeidscircuit 2).
Dat kost geld, maar minder dan het financiële gat, dat ontstaat als we alleen maar dowmweg een uitkering toedienen. Ook hier is de zaal het tamelijk eens, al vinden velen, dat de subsidiebanen moeten leiden tot herintreding in de reguliere arbeidsmarkt. Tja, tuurlijk, maar die banen zijn er straks niet meer, dus die tijdelijke banen zouden wel eens jaren kunnen duren.
Zelf vind ik, als GroenLinkser, dat de overheid hier een taak heeft. Betalen voor die banen, mensen! Dan moeten we maar keuzes maken in de begroting!

Noot 1): SoZaWe betekent: Dienst Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Vijf gemeenten hebben hun afdelingen samengevoegd, omdat het werk en de kosten voor een kleine gemeente alleen niet meer op te brengen zijn. Deelnemers zijn naast Harlingen: Franekeradeel, Menaldumadeel, Het Bildt en Vlieland.

Noot 2) ID- en WIW- banen verdwijnen, in de plaats daarvan krijgen gemeenten een eigen budget.

Wordt vervolgd in deel 7.

 

Voor het eerst MuZ-zen op Assen

ASSEN – De eerste mei beleefde Nederland de “Nationale Motordag”. Ter gelegenheid daarvan nodigde het TT-circuit trouwe bezoekers uit tot een dagje circuitrijden tegen een aantrekkelijk tarief. Daaraan heb ik deelgenomen. Ik heb mijn MuZ-collega’s een paar foto’s beloofd, maar door drukte is mijn partner Inge niet meegegaan voor het maken ervan. Geen circuitbeelden van mij en de Scorpion dus; jammer! Ter vervanging daarvan dan maar een verslag in woorden.

Kort na de aankoop van de Muz, met Inge in het zadel.

Trouwe bezoekers van het circuit van Assen zijn we onderhand wel. Vanaf het begin van de jaren zeventig bezochten we regelmatig de TT. We hebben Ago, Phil Read en Bonera er nog met de MV’s zien winnen. Ook de Nortons Manx en de BMW Rennsportzijspancombinaties waren er aanvankelijk nog bij. Prachtige viertaktgeluiden, geweldige sfeer.

Later waren we ’s zomers te druk met ons bedrijf. Wil Hartog hebben we nog zien winnen in 1976, maar daarna was het een hele tijd afgelopen. Vanaf 1997 waren we er echter weer bijna jaarlijks bij. Kennelijk houden ze dat bij in Drenthe, want we krijgen nu per post uitnodigingen voor wedstrijden en dit soort evenementen, waarbij je als amateur zelf kan rijden op de omloop.

De laatste keer dat ik zelf op twee wielen een circuit bereed was in 1980, tijdens een demonstratiewedstrijd voor historische motoren. De vereniging van Engelse motorclubs, dre Eenhoornfederatie, organiseerde deze circuitdagen destijds. Tegenwoordig doet deze federatie dat niet meer, daarvoor zijn er nu genoeg vervangers. Je kan in Nederland HMV-en, CRT-en en ook op Europees kampioenschapniveau kan je voluit klassiek racen. Dat alles staat nog op mijn verlanglijstje. Samen met mijn broer Marnix overweeg ik zijn Triumph Bonneville 650 cc uit 1972 klaar te maken voor historische racedemo’s. Een racetank en -zit, rearsets, megatonnetjes, clip-ons, sweptbacks, etc.

Die keer in 1980 deed ik het op het circuit van Zandvoort aan boord van een Matchless G3L uit 1949. Met die 16,5 PK uit 350 gietijzeren cc’s liepen we met het stuur andersom gemonteerd op het rechte eind bijna 130 km/u. In de bochten trouwens ook, want trommelremmen uit 1949 doen minder dan we nu gewend zijn. Dat bochtenwerk leverde in de Zandvoorter Tarzanbocht heel wat vonkenspatten van de voetsteunen op. Ach, we waren jong en konden niet dood.

Sterrijden

Dit keer te Assen geen wedstrijddemo’s. Je kon “sterrijden”, om je persoonlijke rondetijd te verbeteren, of “toerrijden”, waarbij een marshall het rijtempo en de ideale lijn aangaf. Als bezadigde 48-jarige met verantwoordelijkheden leek die laatste optie mij de beste. Aldus heb ik me met m’n MuZ opgegeven voor twee rijsessies, die met EU 25,00 per toer van 20 minuten helemaal niet onredelijk geprijsd waren. Zeker niet, als je de inzet van het circuit in aanmerking neemt. Vele tientallen mensen besteden op zo’n dag hun vrije tijd aan het bemannen van de baanposten, de tijdwaarnemingstoren, de technische dienst, de EHBO-post, etcetera.

Over die technische dienst heb ik me tevoren wel een beetje zorgen gemaakt. Die Bos-uitlaat, die het predikaat “geluidsdemper” niet echt verdient, zou wel eens teveel de aandacht kunnen trekken. Meer dan opgetrokken wenkbrauwen leverde het voor mij prettige geknor echter gelukkig niet op. Da’s mooi, want de originele demper werd er door de eerste eigenaar niet bij geleverd. Hoeft van mij ook niet, want dit pijpje met aangepaste sproeiers en luchtfilters levert wel mooi 6 PK aan het achterwiel extra op.

Afijn, terug naar donderdagmorgen 1 mei. In Harlingen die ochtend een ruige hemel met langs het zwerk jagende buienwolken, felle opklaringen ertussendoor en een dikke westenwind, kracht zes á zeven. Honderd kilometer binnendoor naar Assen met de Scorpion, met de wind in de rug. Van de Noordwesthoek, met zijn brede horizon, via de Friese meren bij Grouw en Akkrum, naar de Wouden en dan het Drentse hoogveengebied binnen langs Donkerbroek en Veenhuizen. Uiteindelijk ben ik na ruim een uur te Assen gearriveerd, ruim op tijd om in te checken en even toe te kijken hoe andere moedigen over het circuit gingen. De hele dag vielen er forse buien tussen de zonperiodes door. De baan was tamelijk nat.

Uiteindelijk was ik aan de beurt voor de eerste rit, samen met een twintigtal andere kerels. Achter de marshall verzamelde zich een bonte mengeling van personen en motoren. Een aantal middelbare heren zoals ik, de meeste op fietsen als BMW’s en Honda’s met 1100 cc, ook één met een Honda 250 cc twinnetje, maar vooral een heel stel jonge jongens met R6’en, ZXR’en en Ducati’s. PK-pakhuizen tot en met allemaal, dus ik maakte me een beetje zorgen om mijn MuZ-je met 48 PK’s. Zou dat wel goed gaan? “Ga maar vóór mij van start, jongens! Ik wil niet in de weg rijden!”.

Na het startsein vertrokken we achter de marshall de inmiddels geheel opgedroogde baan op. In een tamelijk fors tempo gaf die man zijn rijwiel de sporen. De tweede, derde en vierde man er vlak achter, maar na een vijftal bochten moest ik steeds wachten op mijn voorgangers, die onwaarschijnlijk vroeg remden en traag de hoek omgingen. Je mocht elkaar bij het toerrijden niet inhalen, maar uiteindelijk heb ik dat dan toch maar wel gedaan. Die MuZ remt door zijn lage gewicht (waar ik alleen maar negatief aan bijdraag met m’n 108 kg!) zo goed en is zo lekker een bocht in te sturen, dat die zware kanonnen me in de weg leken te rijden! Aan mijn eigen tomeloze stuurkwaliteiten zal het wel niet helemaal gelegen hebben…

Aan het gas hangen

Op het rechte eind moest m’n beestje wel fors aan het gas gehangen worden en ik haalde in alle versnellingen door tot 7500 (op de Oostduitse toerenteller, hoor) om de groepsleider daar bij te houden, maar het ging elke keer nét hard genoeg om bij de volgende bocht weer aan te kunnen sluiten. Lustig brulde het Yamaha-motortje door zijn versnellingen heen. Gek eigenlijk, zo’n wedstrijdcircuit laat je verwachten, dat je overal op topsnelheid rondgaat en dat je veel te langzaam bent, maar dat is helemaal niet zo. Overal zijn bochten, en tussen die bochten kom je zelfs met een relatief trage MuZ niet aan je volle topsnelheid toe. Des te meer respect voor die echte wedstrijdmensen, die dat wel lukt, kennelijk door hun waanzinnige bochtensnelheden! Dáár beginnen we zelf toch maar niet aan!

Na vier ronden begon dé zondvloed van 2003 op ons hoofd neer te kletteren, zodat de meesten het na nog een halve ronde welletjes vonden en met een natgeregend kruis de pits indraaiden. Jammer, maar we hebben dus toch een paar ronden op een volledig droge baan kunnen rijden. Daarbij ben ik schuiner gegaan dan ooit tevoren op de openbare weg (in de hoop, dat waar een marshall niet omviel, ik dat ook wel niet zou doen). Een hele leerzame ervaring, die me veel extra vertrouwen in de MuZ heeft gegeven en inzicht in de grenzen van het weggedrag ervan.

Na anderhalf uur mocht ik opkomen voor een tweede sessie, die werd verreden op een natte baan, in licht regenweer. Nu ging de marshall er nog veel harder vandoor dan in de eerste sessie. Wat een haast toch, met ons beginners! Dit keer was ik als tweede in de rij gestart, achter een jongeman met een Honda 600 cc supersport. Ik had me vast voorgenomen de aanvoerder niet uit het zicht te laten verdwijnen. Daar kon ik wat van leren tenslotte. De supersportrijder heb ik uiteindelijk maar ingehaald, omdat ik voor hem bij elke bocht voortijdig in de remmen moest. Ik vond, dat het op zo’n natte rijbaan wel erg hard ging, maar die MuZ sportbandjes bleven maar plakken en de omzichtigheid, die ik in regenweer op de openbare weg normaal gesproken bewaar (vanwege opdoemende lantaarnpalen, vangrails, dieselolievlekken, gladde witte strepen) kon ik nu eens één keer laten varen. Dus de 660 roffelde er vrolijk en voluit op los door alle versnellingen heen, de baanleider bleef in het zicht en alleen een Ducati Mostro rijder kwam voorbij. Hij verremde zich een paar bochten verder en sloot weer achteraan.

Geen pk-pakhuis

Mensen, werkelijk fantastisch zo’n sessie. En wat ben ik trots op mijn kleine tweewielertje. Wie heeft er eigenlijk een PK-pakhuis nodig? Ach, tussen de snellere sterrijders zal het allemaal wel niet zo rooskleurig uitpakken voor een oudere heer met z’n eencilinder, maar toch… Is het niet iets voor ons SRX-, SZR- en MuZ-rijders, om met z’n allen naar zo’n soort dag te gaan?

Helemaal tevreden vertrok ik na afloop weer naar huis, via dezelfde route, door Drentse en Friese dreven, om weer thuis in Harlingen het fietsje onbekrast en ongeschonden in zijn hok te stallen. Mag ik volgende week weer?
 

3 mei 2003