Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 15.
Woensdag, 10 september
Nou, Den Haag is er uit: 2200 asielzoekers mogen blijven, de rest mag ophoepelen, ongeacht hun problematiek of achtergrond. In dit kille land regeren het eigenbelang, het geld en het “eigen volk eerst”.
En als je dan leest, wat een CDA-kamerlid zalvend zegt over christelijke naastenliefde: “Neem de uit te zetten asielzoeker bij de arm, zamel geld in voor zijn terugkeer, laat hem twee keer per jaar op vakantie naar Nederland komen” – sorry hoor, in welke ivoren toren zit zo’n man dan?
Meneer, wordt wakker, dit is de echte wereld! Tjongejongejonge…
Op de nieuwspagina heb ik een oproep geplaatst van INLIA en LAVA, voor een stille wake rond de opvang van uitgeprocedeerde asielzoekers. Ook heb ik een verzoek van LAVA aan de Tweedekamerfracties doorgezonden: een verzoek om een landelijk referendum over deze kwestie.
Maandag 22 september
GroenLinksers, maar ook anderen uit de stad reageren positief op de oproep voor een avondwake, die we ook via email aan gelijkgestemden en via een persbericht hebben verstuurd. Ook ons college van B & W en de raad zijn van harte uitgenodigd en van Stichting INLIA in Groningen krijg ik het bericht, dat een aantal mensen uit Wûnseradiel naar Harlingen komt.
Avondwake in Harlingen
Vanavond om half acht verzamelde zich een vijfentwintigtal mensen voor het stadhuis van Harlingen. Op de totale Harlinger bevolking niet heel veel, natuurlijk, maar pas één dag tevoren kregen wij het initiatief van de Landelijke Actiegroep Asielzoekers (LAVA) in de emailbus. We vinden, dat we ons best gedaan hebben, maar er was natuurlijk ook erg weinig tijd om zoveel mogelijk mensen op de hoogte te brengen. De weersomstandigheden – storm en regen – gaven wel een toepasselijke ambiance aan de bijeenkomst, die er volgens de wakers toch vooral een van treurnis was, treurnis om de kille wind die niet alleen letterlijk, maar ook in politiek opzicht door ons land is gaan waaien.
De aanwezigen lieten door de deelname aan deze wake blijken, hoeveel moeite zij hebben de manier waarop door parlement en regering wordt voorbijgaan aan de werkelijkheid. De plaatselijke gemeenschap, ook het gemeentebestuur, is volgens ons blijven zitten met het probleem en moet zelf maar uitzoeken hoe de situatie van de uitgeprocedeerde asielzoekers wordt opgelost.
Van alle uitgenodigde gemeenteraadsleden kwam naast onze GroenLinksfractie slechts één PvdA-raadslid opdagen. Goed gedaan, Sita! Het college van B & W was ook uitgenodigd, maar liet zich niet zien.
De voorzitter van de VVD-fractie liet wél even weten, dat hij de gedachte achter de wake ondersteunde en dat hij met ons hoopte op een grote opkomst. Klasse. Ook Johan Erents van D66 betuigde zijn steun, maar was verhinderd.
Dinsdag 23 september
Natuurlijk kan je van niemand verlangen om te verschijnen bij zo’n wake. Zeker niet, als de tijd tussen aankondiging en gebeurtenis zo kort is. Bovendien ligt het niet meer zo in de mentaliteit van de Nederlander, om ‘de straat op te gaan’. Dat was twintig, dertig jaar geleden heel anders.
En toch hé, de burgemeesters van Utrecht, Amsterdam, Rotterdam hebben zich verwaardigd tot het aansteken van een lullig kaarsje om acht uur gisteravond. Zo niet de bestuurders van onze stad, die het misschien te druk hadden met belangrijker zaken en ook niet de moeite namen om zich af te melden.
Logisch natuurlijk, die asielzoekers worden nu wel snel afgevoerd en van die mensen horen we nooit meer iets. De wanhopige strijd om het naakte bestaan zal in onze bestuurscultuur wel voor eeuwig onbekend blijven. Toch fijn, dat gespreide bedje, dat de Nederlander van zijn land kan verwachten. Jammer alleen, dat steeds minder bewoners van dit landje dit prettige lot beschoren is, dankzij Balkellende.
Onder de zalvende begeleiding van christelijke woorden wordt hier het laatste restje samenhang en solidariteit uit onze samenleving verbannen.
Woensdag 24 september
De minister heeft vanmorgen toegegeven, dat de pardonregeling juridisch minder sterk in elkaar zit, dan zich aanvankelijk liet aanzien. Ze zal daarom schrijnende gevallen “met haar hart, maar niet ruimhartig” beoordelen.
Mens, ga toch weg.
Wordt vervolgd in aflevering 17.