Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 23. 

Zaterdag 15 november

Renee van der Heide, iemand die zich altijd erg inzet voor het lot van asielzoekers, vraagt mij per email hoe het nou volgens mij verder moet – alsof ik dat weet!
In het kort: Ik vind elk initiatief dat het asielbeleid aan de orde stelt een goed initiatief. Want het asielbeleid van deze nieuwe regering vind ik onmenselijk. Was het paarse beleid al zeer dubieus, nu “rechts” aan de macht is gekomen is elke humanitaire consideratie verdwenen. Ach ja, is rechts is tenslotte niet synoniem voor “hard”, voor “eigenbelang”, voor “recht van de sterkste” en “jammer voor de zwakkeren”?

De komende twee jaar zal daar weinig verbetering in komen, vrees ik. Integendeel. De 2.200 gelegaliseerden van de recente pardonregeling hebben misschien geluk. Maar velen zijn daar buiten gevallen. Wie weet maken zij in hun procedure nog een kansje. Zij zijn wel binnengelaten in ons land, maar zij zullen het verloop hun procedure moeten afwachten zonder enige ondersteuning door de overheid. Daar mogen lokale overheden en groeperingen de kastanjes uit het vuur halen.

Wie uitgeprocedeerd is, kan het wel vergeten, lijkt mij. Men wordt uitgezet of verdwijnt in de illegaliteit. Maar waar naar toe te gaan? Ik weet het ook niet. Europa heeft zijn grenzen gesloten. Wie hier klaar is komt elders in Europa ook niet meer aan de beurt.

Intussen raakt de pot van de noodopvangstichtingen en de goodwill bij de bevolking in Nederland uitgeput. Een kille wind van verrechtsing, nieuwe politieke correctheid, waait door het land, maar nu niet meer de linkse correctheid (die tenminste nog was ingegeven door solidariteit en medegevoel), maar een van conservatieve snit.

Zondag 16 november

Willem de Haan uit Witmarsum stuurt mij een wanhopig e-mailtje. Ook al iemand voor wie geen moeite teveel is als het gaat om asielzoekers. Maar nu weet Willem het ook niet meer.

In grote lijnen gaat het over een Koerdisch vluchtelingengezin dat al vijf jaar wacht op een uitspraak van de IND. Willem is woedend over de Kafkaëske behandeling die de familie ten deel valt. Hij schaamt zich Nederlander te zijn.

Koningsbrug en N31

Dinsdag 18 november

Enkele telefoongesprekken gevoerd. Eérst een met Openbare Werken, naar aanleiding van een brief die ik vind in de fractiekamer. Op 10 oktober heeft meneer Bloemhof aan de raad een brief gestuurd over de onveiligheid van het fietspad langs de N31 ter hoogte van de Koningsbrug. Deze meneer heeft hierop nog geen inhoudelijke reactie gehad, noch van de raad, noch van college of ambtelijk apparaat. Dat trek ik me wel aan, want de raad moet vragen vanuit de bevolking serieus nemen, ook als een oplossing voor het probleem niet direct ligt bij de raad! De raad moet tenslotte besturen op hoofdlijnen en zou zich in het nieuwe dualisme minder moeten bemoeien met dagelijks bestuur.

De verantwoordelijk ambtenaar blijkt juist doende te zijn met beantwoording, maar is pas ziek geworden. Toch weet ik nu wat meer. Men overweegt om tussen de Rijksweg en de parallelweg een zgn. “lamellenscherm” te plaatsen. Want het grootste probleem is waarschijnlijk niet eens de duisternis, waarin de ventweg verdwijnt na het passeren van de Koningsbrug, maar de verblinding door het snelverkeer. Jammer genoeg is het geld voor 2003 “op” bij Rijkswaterstaat, zoals in de krant te lezen is geweest, eerder deze maand. Dus pas na de jaarwisseling wil RWS er verder over nadenken.

Blijft het feit, dat het grootste deel; van het tracé van de ventweg onder verantwoordelijkheid valt van de gemeente. Eén ding is wel belangrijk op de kortere termijn: ik vraag me af, of de raad al op enigerlei wijze gereageerd heeft op de brief van de heer Bloemhof. Die vraag leg ik voor aan de voorzitter van de agendacommissie en aan de griffier.
Ik neem me voor, om beantwoording af te wachten en daarna eventueel pas verder te kijken of er nog iets aan gedaan moet worden.

Havendagen

Vervolgens heb ik gebeld met Gea Stornebrink van het Projectbureau Friese Havendagen. Het bureau stuurde vanmorgen een persbericht de wereld in, met een korte vooruitblik op het programma van het evenement. Duidelijk naar aanleiding van de kritische vragen, die in de raadsvergadering werden gesteld. Dat gaf mevrouw Stornebrink ruiterlijk toe.

Oké, niks mis mee, daarmee waren we blij en dat heb ik gezegd. Maar: we blijven nieuwsgierig naar een begroting! Kunnen we die tezijnertijd nog wel even inzien? Controleren, dat is een taak van een raadslid!
Ten tweede brak ik een lans voor de bruine zeilvaart. Die hoort in de wandelgangen van alles; vaste wisselligplaatsen zijn misschien nodig voor het evenement. Hoe gaat dat verder? Het bestuur van de VBZH heeft nog geen contact gehad met het projectbureau…
De spreekster zei me toe er in te duiken.