Maandelijks archief: januari 2004

Gevallen met de motor – Politiek dagboek 34

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 33.

Gevallen met de motor

Woensdag 21 januari 2004

Ik ben met de MuZ tweewieler onderweg van Harlingen naar Leeuwarden, waar het assortiment van de bibliotheek voor mij interessanter is dan in die van Harlingen. Op de A31 zet een losgeraakte tas zich klem tussen achterband en spatbord. Het achterwiel blokkeert en trekt een zwart-rubberen streep over het asfalt. Het lukt me om de motor overeind te houden. Totdat ik in het gras naast de weg terechtkom. Even later lig ik met motorfiets en al ter aarde.

Ik maak een zeer onelegante koprol, maar word bijna meteen overeind geholpen door een behulpzame marechaussee, die me toevoegt: “Ik dacht, hé, daar ligt een motorrijder in de berm, laten we maar even gaan kijken!”
Dat is nou aardig agent, denk ik bij mijzelf, en tel mijn botten. Het loopt goed af allemaal, op een wat opgezette linkerduim na. Dat gaat wel weer over, maar tijdens de raadsvergadering van vanavond doet hij vervelend tegen me.

Werkbezoek aan AZC De Harne

Maandag 19 januari

Iedereen beweert van alles over de AZC’s. Ik besloot vorige week om er zelf eens poolshoogte te nemen. Niet alleen voor een journalist is ‘hoor en wederhoor’ belangrijk, ook voor een volksvertegenwoordiger.
Ik sprak vanochtend met Elsa van der Hoek, van AZC De Harne. We bespraken de zaken, die de laatste tijd zo in het nieuws zijn gekomen. De ‘sfeer van angst en wantrouwen’ onder de ingezetenen, het voorlopig stopgezette uitzetbeleid en de omgeslagen publieke opinie hierover, de Harlinger Stichting Noodopvang, de problemen die het personeel van het AZC op zijn weg vindt, de dingen die niet of juist wél goed gaan.
Mijn bril was natuurlijk groenlinks gekleurd, maar er zijn inderdaad ook dingen, die goed gaan. Hoe het ook zij, ik vond in de leiding van het AZC méér een medestander dan ik verwacht had.
Enkele dingen die mij opvielen: er is weinig of geen communicatie tussen de leiding van het AZC en het gemeentebestuur; evenmin is er sprake van veel communicatie met de nieuwsmedia; De Harne lijkt een soort afvoerputje voor ‘gevallen’, die elders niet te handhaven waren; het AZC-kader probeert geluiden van ongenoegen over het beleid door te laten klinken naar hogerhand.
Het was goed om ook eens de andere kant van de medaille te zien. Het sterkt ons ook in onze strijd voor een menswaardiger behandeling van aszielzoekers en voor een generaal pardon voor vele duizenden van hen.

Dinsdag 20 januari

Vandaag hebben we Loek van der Heide van de handtekeningenactie voor de spoorlijn thuis over de vloer gehad. We hebben handtekeningen geteld en op een CDR gezet. We zitten bijna op vijfduizend steunbetuigingen voor de behoudsactie.
Het wachten is nu op het Presidium van de Friese Staten. Dat gaat besluiten of het openbaar vervoer wel of niet besproken wordt op de vierde februari. Het agendapunt zal die dag wel doorgaan en dan is het voor óns vijf voor twaalf. De tegenbeweging wint echter aan momentum. Vanuit politieke en maatschappelijke gremia rijst groeiend verzet. Ook toeristisch bedrijfsleven en andere ondernemerskringen op eilanden en rond de spoorlijnregio laten een ander geluid horen, dan degenen die vorig jaar vanuit Franeker de knuppel in het hoenderhok gooiden.
Zo bevestigt de heer Melles van de directie van Rederij Doeksen volmondig, dat zijn bedrijf het verdwijnen van de lijn zeer zou betreuren.
Ook Jaap Gomes, vice-voorzitter van de zeilschippersclub Verenigde Bruine Zeilvaart Harlingen VBZH) is het hiermee eens.

De raad is vóór herbenoeming van Arlman

Donderdag 22 januari

Gisteravond een raadsvergadering, die snel afgelopen was. Het een en ander was al uitvoerig besproken in de commissievergadering van vorige week. Alleen de “herbenoeming van de burgemeester” was een nieuw agendapuntje.
Nou ja, puntje…. De herbenoemingscommissie heeft wekenlang vergaderd, onder absolute radiostilte. Dat zal wel gebruikelijk zijn, dacht ik bij mijzelf; een politieke nieuwkomer als ik kan men van alles wijsmaken, tenslotte. Later zeiden sommigen, dat het zo ingewikkeld niet had gehoeven. Maar gebeurd is gebeurd.
Het resultaat was, dat we mochten stemmen over een vage aanbeveling van een vage commissie. Het kwam er uiteindelijk op neer, dat de raad een unanieme aanbeveling tot herbenoeming stuurde aan de CdK, Ed Nijpels.

Ik zei net al, hier spreekt een politieke nieuwkomer. Na zo’n twee jaar ervaring kan ik zeggen: het is leuk, het is vaak interessant, maar het blijft een raar métier. Het gebeurt niet zo vaak, maar na afloop hebben raad en college nog wat nageborreld. Op zo’n moment hoor je ineens dingen, die in de formele sfeer van de gemeenteraad niet ter tafel zouden komen. En vaak in een meer informele situatie ook niet. Je gaat je, ondanks jezelf, toch al een beetje gedragen zoals je denkt, dat een ‘politicus’ zou doen. Dus je weegt je woorden in het bijzijn van politieke conculega’s wat zorgvuldiger, soms hou je je gedachten wat meer voor jezelf. Dat gaat eigenlijk een beetje tegen mijn natuur in, maar het overkomt je toch…

Deze avond ging het anders. Plotseling merkte ik dat er allerlei krachtvelden bestonden tussen mensen, die ik misschien wel had vermoed, maar die veel heftiger zijn dan ik had gedacht. Hoe kan het ook anders. Ook lieten opponenten ineens een veel menselijker gezicht zien dan ik gewend was. Gevaarlijk, leerzaam, verhelderend, maar ook positief.
Jammer, dat ik van mezelf niet meer mag schrijven hierover. Later, in mijn “memoires van een zeilschipper” misschien.

Lees verder in deel 35.

Noodopvang, zwembad en spoorlijn – Politiek dagboek 33

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 32.

Raadsvergadering

Donderdag 15 januari

Gisteren spraken we in de raad over de stichting noodopvang.
Wethouder Jan Sijbenga heeft me daarbij toegezegd op zo kort mogelijke termijn met de stichting Noodopvang in contact te treden.
Van de criteria moet de stichting niet teveel een punt maken, vinden de raad en de burgemeester. Het is allemaal al erg genoeg wat er rond die vertrekcentra van Verdonk gaat gebeuren. En extra discussie in de raad is daarvoor niet nodig.
De brief van de stichting aan de raad is nog steeds niet officieel aan de raad voorgelegd. Daar heb ik mijn beklag over gedaan. Maar van de inhoud weten na mijn opmerkingen in de rondvraag alle fracties hoe het zit.
Nu nog zorgen, dat het bestuur versterkt wordt. Ik heb begrepen dat er minstens één lid bij moet, om legaal besluiten te kunnen nemen als stichting. Vanuit met name Kimswerd bereiken me steeds aanvragen voor financiering van onderdak voor mensen die in Harlingen uit het AZC zijn gezet.

Peuteropvang en nieuw zwembad

Hoe het verder verliep tijdens de vergadering van de raadscommissie gisteravond:
Bij het welzijnsprogramma maakten we een opmerking over de ambtelijke toelichting op de tarieven voor de zorguren van het maatschappelijk werk. Op zijn minst geheel onbegrijpelijk. De wethouder beloofde een aanvullende notitie vóór de raadsvergadering volgende week woensdag.

Ook hebben we maar weer eens gepleit voor uitbreiding van het budget van de peuteropvang (net als vorig jaar). Een wachtlijst van zeventig kinderen is niet niks. We kregen onverwachte steun van mevrouw Fijnvandraat van het CDA. Wat ons betreft, gaan we binnenkort praten over een extra lokaal, al kost dat 150 duizend euro’s.

In de commissie ook een lange discussie over het krediet voor het nieuwe zwembad. Wij vonden de resultaten van het DHV-onderzoek over de prijs-kwaliteitsverhouding zeer geslaagd. Zeker gezien het positieve resultaat op genoemde verhouding. Het schijnt, dat zwemvereniging de Vikings bezwaar heeft gemaakt tegen het zwembadplan. Alle fracties keken er van op dat de Vikings niet aanwezig waren om in te spreken.
Johan Erents van D66 dreigde zich bij de zwembadbespreking te verliezen in adviezen over tegeltjes en randjes. Hij maakte dat goed, door bij de behandeling van het sociaaal-cultureel werk Het Rondeel te pleiten voor meer inzicht in de verhouding tussen kosten en rendement. “Wat doen ze daar eigenlijk de hele dag?”, vroeg Johan zich af. Het middel van een onderzoek door de raad, ála parlementaire enquete, vonden de andere fracties en wij ook echter weer te ver gaan. Wél een onderwerp om nog iets mee te doen op niet al te lange termijn.

Vervolg spoorwegactie

Vrijdag 16 januari

Even genoeg over vluchtelingen. We moeten nadenken over het vervolg van de spoorwegactie. Volgens insiders zou het wel eens kunnen zijn, dat het presidium van de Friese Staten besluit de benhandeling van de bezuinigingen op het openbaar vervoer uit te stellen. De 4e februari is te kort dag, bovendien is het onderwerp van dien aard, dat een voorafgaande commissiebehandeling de voorkeur verdient.
Hoe het ook zij, wij willen de handtekeningen graag aanbieden op een opportuun moment, liefst samen met gemeentebesturen en -raden en met andere mensen en organisaties, die begaan zijn met het behoud van openbaar vervoer in het algemeen en de spoorlijn Harlingen-Leeuwarden in het bijzonder. We denken aan de gemeenten langs het spoor, maar ook die van de Waddeneilanden.
We gaan dan weer gezamenlijk naar Leeuwarden, volgens het voorbeeld dat B & W van Harlingen in december zo goed gegeven hebben.
Later meer hierover.

Maandag 19 januari

Vanmiddag samen met Inge en Oene naar Loek van der Heide, om te praten over hetgeen we gaan doen met de vele duizenden handtekeningen, die Loek heeft verzameld voor het behoud van de spoorlijn Harlingen-Leeuwarden.
Zoals het er nu uitziet, gaan de Staten van Friesland het er over hebben op 4 februari. Voorafgaand aan deze statenvergadering gaan we de berg handtekeningen aanbieden aan statenleden en gedeputeerde Ton Baas.
Het commentaar en de reacties, die door veel mensen via de e-mail aan ons zijn gestuurd, willen we in een handig boekje afdrukken, dat we aan de statenleden ter hand stellen. Het zal hun helpen de saaie vergader-uren door te komen.
En met wie gaan we de handtekeningen aanbieden? We nodigen het college en de gemeenteraad van Harlingen van harte uit, om mee te gaan bij het aanbieden. Het goede voorbeeld van het college van B & W van Harlingen vorige maand staat ons daarbij voor ogen…
En zijn er anderen, die mee willen? Zij zijn welkom.

Wordt vervolgd in deel 34.

Nieuwjaarsgedachten – Politiek dagboek 32

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 31.

AVO Witmarsum. (Foto: Inge van Hesteren)
AVO Witmarsum. (Foto: Inge van Hesteren)

31 december

Voegt GroenLinks iets toe?

Wat doe ik eigenlijk bij GroenLinks? Wat is de essentie van GroenLinkse politiek?
Wat voegen wij eigenlijk toe aan het politieke spectrum in dit land?

Mijn mening: ik vind het belangrijk dat een libertair-progressief geluid hoorbaar blijft in deze tijd van nieuw conservatisme en extreem individualisme. Het anarchisme was mijn inspiratie, al in de jaren zeventig. Niet het anarchisme van de bommengooiers, maar het anarchisme van de liefde voor vrijheid en voor creatief initiatief.

Het gaat me om respect voor mensen die ánders moeten of durven te zijn. Dit respect voor de individuele afwijking van de norm, samengaand met het nastreven van werkelijk solidaire instituties is mijn belangrijkste leidraad.

Oudejaarsavond voor uitgeprocedeerden

Oliebollen bakken. (Foto: Inge van Hesteren)
Oliebollen bakken. (Foto: Inge van Hesteren)

Het afgelopen jaar heeft het C.O.A. in opdracht van het kabinet Balkenende II vele mensen uit de officiële asielzoekerscentra gezet. Een klein aantal mensen in de gemeente Wonseradeel bekommert zich om het lot van uitgeprocedeerde politieke vluchtelingen.

De eigenaar van de AZC-gebouwen van het voormalige opvangcentrum in Witmarsum draagt ook zijn steentje bij. Hij stelde zijn accommodatie ter beschikking aan de vluchtelingen. Deze mensen, vaak gezinnen met kinderen, zijn door dit nieuwe, strengere beleid letterlijk op straat komen te staan. Zoals wethouder Karel Helder van de gemeente Wûnseradiel onlangs stelde: “Het gaat gewoon om humanitaire hulp. In onze gemeente willen wij geen dakloze gezinnen met kinderen!”

Ook voor deze vluchtelingen breekt de jaarwisseling aan. Wordt het een jaar van hoop op een beter bestaan? Vrijwilligers uit de regio doen er verder alles aan om deze mensen een menswaardige opvang te bieden. Met vele anderen hopen zij, dat de regering tijdig inziet, dat het zo niet langer kan. In de tussentijd bakken zij oliebollen en appelflappen! Ze werken hard in de grote gemeenschappelijke keuken: Jos en zijn vrouw Annelies, Willem en Anneke, Sylvia, allen uit Kimswerd.

Een lekker oliebolletje. (Foto: Inge van Hesteren)
Een lekker oliebolletje. (Foto: Inge van Hesteren)

Welstandscommissie niet meer nodig

Stómverbaasd reageerden de collega-raadsleden en het college, toen mijn fractiegenoot Joop van der Heide tijdens de raadsvergadering voorstelde om de discussie over de welstandscommissie Hûs en Hiem nog eens opnieuw te voeren. Boos waren zij zelfs, want het ging toch niet aan om aan de deskundigheid of de integriteit van de leden van de commissie te twijfelen. Hadden zij hun werk niet al heel lang tot tevredenheid verricht?

Heren, dames, wacht nou even, het gaat ons niet om de leden van de commissie! Wat bedoelen we dan wél? Het besluit van de gemeente Boekel was de aanleiding: daar is de welstandscommissie afgeschaft. Waarom dat dan? Deze gemeente vond het in deze tijd niet meer nodig om zo betuttelend te zijn. Haar burgers zijn oud en wijs genoeg om iets smaakvols te bouwen – en over smaak valt niet te twisten, toch? De gemeente blijft een dienst Woningtoezicht behouden. Deze dienst zorgt er wel voor, dat bouwwerken veilig en degelijk zijn. De discussie over het uiterlijk hoort niet thuis bij een zich terugtrekkende overheid.

Ontbijt en receptie

Maandag 5 januari

Om acht uur ’s morgens het nieuwjaarsontbijt voor het voltallige gemeentepersoneel. Vorig jaar was ik er niet bij – andere besognes. Nu wel.
Terecht, want het was een hele happening, met al die mensen in ’t Vierkant. Leuk, om eens aan tafel te zitten met de mensen die het werk doen.
“Hé, een nieuw gezicht,” zeiden sommigen. Ach ja, zei ik, ik hoor bij het tijdelijke personeel.
En dan ’s avonds maar meteen door naar de gemeentelijke nieuwjaarsreceptie. Beetje borrelen, netwerken, handen schudden. Spreken met deze en gene, over koetjes en kalfjes, maar ook over gemeentelijke politiek.
Piet Waaijer kreeg een lintje, na tien jaar in de raad en als wethouder. Daar moet je denk ik een dikke huid voor hebben, dus dat had ie ook wel verdiend, vind ik.

Lees verder in aflevering  33.