Moto Guzzi Le Mans

De Guzzi heb ik vanwege de aanschaf van de Ducati weer te koop gezet, op Marktplaats. Hij/zij heeft intussen zo’n 82.000 km gereden. Ik heb hem sinds augustus en heb ongeveer 3500 km op de teller gezet in die vier maanden. Abel, de vorige eigenaar, heeft er niet zoveel mee gereden, een km of duizend, in de anderhalf jaar dat hij de Guzzi bezat.

Moto Guzzi Le Mans 1000 caferacer. Foto Gijs van Hesteren

Hij op zijn beurt heeft hem van een liefhebber gekocht, die hem heeft omgebouwd naar de huidige vorm. Mijn mening over deze fiets: een echt Italiaans stijlicoon, een soort landbouwmachine die hard kan. Prachtig geluid, behoorlijk soepel, vooral hoog in toeren echt niet traag. Het sturen vind ik niet zo bij mij passen. Ik was lichtvoetigheid gewend van de MuZ Scorpions waarmee ik ook op het circuit rijd en soms races rijd. De Guzzi is meer iets van rechtdoor of “Op zijn lijn leggen en dan in de bocht beslist niet daarvan afwijken onderweg”. Bovendien bezeer ik mijn knieën nogal aan de cilinders.

Toch is het leuk om mee te rijden. Maar ik wil de motor ook gebruiken voor mijn werk, dat me door het hele land voert. De leeftijd van 22 jaar van de Guzzi is daarvoor net iets te oud, je moet er dan steeds aandacht aan besteden. Ik hoop dat een iets nieuwere motor dat makkelijker voor me maakt. De Duc die ik op het oog heb past net zo mooi als de Guzzi in de mengvorm van gebruiksgemak, motorpassie en charisma die ik voor ogen heb.

De vorige eigenaar, Abel, had niet zoveel gedaan aan de motor, zelfs geen olie ververst in die anderhalf jaar. Dat heb ik dan maar gedaan en het een en ander beter afgesteld. Nu rijdt het eigenlijk best fijn. Ik denk dat nieuwe balhoofdlagers wel zouden helpen. De rest voelt in orde voor mijn niet heel sterk ontwikkelde technische gevoel.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *