Interview met voorzitter DSRA

De laatste tijd is sprake van een opvallende opleving van het zijspanracen, zowel met moderne zijspannen als met de klassieke. Zijspanraces en racedemo’s worden weer opgenomen in evenementenprogramma’s van KNMV, SAM, CRT en HMV. De deelnemersvelden groeien zienderogen. Hoe komt dat? Daarover sprak ik met Jaap de Jong. Hij reed al in 1969 mee in wedstrijden, als bakkenist van zijspancombinaties. Hij is sinds drie jaar voorzitter van de DSRA. 

Jaap, hoe komt het dat we hier in Eemshaven zitten, in een met deelnemers gevulde paddock, in deze mooie hospitality-tent van de DSRA?
“Het zijspanracen is in de loop der jaren in de verdrukking geraakt. Wij vonden dat het tijd werd om daar iets aan te doen. De Dutch Sidecar Racing Asssociation bestaat al langer, maar we hebben het roer omgegooid. Er was sprake van een kip-en-ei-situatie. Je hebt pas genoeg rijders als er genoeg evenementen op de jaarkalender staan. Maar je krijgt die rijders pas als je zeker bent van de evenementen”.

Wat is dan het geheim van het succes van DSRA?
“We kopen domweg op voorhand tijd in bij evenementen. Zo hebben wij bij voorbaat bij de SME (Stichting Motorraces Eemshaven) meerdere races ‘besteld’. Als de DSRA er borg voor staat, is het geen enkel probleem om wedstrijden op het programma van evenementen als deze krijgen. Dit jaar hebben we een goed gevulde raceagenda.
We hebben overal goede contacten met organisaties opgebouwd. Zo loont het voor rijders om te investeren in hun machine, in hun team en in hun talent. In Eemshaven hebben we dit jaar voor het eerst een goed gevuld deelnemersveld met moderne combinaties. Dat de klassiekers wat minder talrijk zijn komt door een groot evenement in het Duitse Schleiz. Daar zijn veel rijders naar toe gereisd dit weekend.”

De stichting gaat dus aanzienlijke financiële risico’s aan. Is de DSRA dan zo’n rijke club, dat ze zich dat kan veroorloven?
“Helemaal niet!”, zegt De Jong, “Wat we vooral doen is het voeren van een strak financieel beleid. Onze penningmeester, Marlijne Schulz – zelf ook zijspancoureur, houdt goed in de gaten dat allen op tijd hun evenementenbijdrage betalen. Zo kan de DSRA ook op tijd voldoen aan zijn verplichtingen. De goede sfeer in de DSRA doet de rest. Iedereen voelt zich medeverantwoordelijk, na een aantal jaren kent iedereen elkaar goed en allen weten dat het belangrijk is om de administratieve aspecten goed in de hand te houden. Verder hebben we ook nog donateurs en sponsors en elk team draagt jaarlijks 100 euro af”.

Hoe zit het met de vermenging van modern en klassiek zijspanracen? Het lijkt wel alsof die allebei in één stichting bij elkaar zitten!
“Dat is ook zo. Oorspronkelijk vertegenwoordigde de DSRA de belangen van het moderne zijspanracen. Sinds ik voorzitter ben heb ik het klassieke aspect aangemoedigd. Ik ben zelf afkomstig uit de klassiekerswereld. In het deelnemersveld zaten mensen die al net zolang meegaan in de racerij als ik. Met alle respect, het is goed dat ouderen mee blijven doen, maar hun snelheid is niet meer zoals in hun hoogtijdagen. We worden allemaal ouder en voorzichtiger. Daar is niets mis mee.
Wat je tezelfdertijd óók ziet, is een groei van het aantal jongere coureurs dat met historische machinerie de baan opgaat. Onze redenatie was, dat er een meerwaarde zit in samenwerking, kruisbestuiving en uitwisseling. Misschien moeten sommige ouderen overgaan naar demoraces met klassiekers en sommige jongeren naar het moderne spul.
Vast staat in elk geval, dat een gezamenlijk optrekken in één belangenorganisatie voor beide vormen van zijspanracen heel goed mogelijk is en ook veel resultaten afwerpt”.

Is het voor de DSRA een probleem om op één dag, tijdens één evenement, zowel ‘echte’ races te verrijden als regelmatigheidwedstrijden?
De Jong: “Dat valt wel mee. Je moet als organisatie wel zorgen dat de afspraken duidelijk zijn en dat alles verzekeringtechnisch goed is afgedekt. De snelheidswedstrijden zijn ondergebracht bij de KNMV. Voor de regelmatigheiddemo’s doen we dat samen met de MON. Voor de KNMV verzorgen we ook speciale zijspantrainingen, waarbij je een zijspanracelicentie kan behalen. De klassieke rijders volgen die trainingen ook, zodat ze in het buitenland mee mogen rijden. Een goed voorbeeld van de wisselwerking die we hebben opgebouwd” .

Doen jullie ook iets aan publiciteit?
“We proberen actief naar buiten te treden. Het aantal evenementen is natuurlijk de beste reclame, maar vorige week bijvoorbeeld was er een item over ons op de televisie, bij RTL-GP, in het bijprogramma van het WK Superbike. Daarmee hebben we heel Nederland in één keer bereikt en dat is mooi natuurlijk!”.

Hoe groot is jullie bestuur eigenlijk?
“We proberen dat bestuur zo breed mogelijk op te zetten. Het liefst hebben we dat de bestuursleden zelf ook actief meerijden. Dat hebben we nu wel aardig voor elkaar. Harald Endeveld is onze vicevoorzitter, Wim van Wijmeren is technisch bestuurslid en instructeur, Hans van de Meijdenborg is rijdersvertegenwoordiger, Clara Spoorenberg houdt de website van de DSRA bij (www.dsra.nu), Lia en Henk van de Boomen verzorgen het clubhuis: de grote tent met aanhangwagen die naar alle evenementen meegaan en waar altijd koffie klaar staat, de uitslagen worden opgehangen en relaties worden ontvangen”.