Vlagtwedde. De Stichting Historische TT Vlagtwedde organiseerde volgens het eigen programmaboekje al voor de 156ste keer dit evenement. Ondanks deze overdrijving met 141 jaar verliep deze zaterdag inderdaad – traditiegetrouw – uiterst geroutineerd en geolied. Een honderdtal rijders nam met hun historische wegracemotoren deel aan de SAM-regelmatigheidsdemo’s. Afgezien van een nachtelijk buitje bleef het de hele dag droog in het Groningse dorp. Dat hielp: dit jaar waren er weer méér betalende bezoekers dan in het jaar 2008.

Ook dit keer werden rondjes rond de dertiende-eeuwse kerk gereden in de bekende inhoudsklassen van 50 tot 500cc. Dit jaar voor het eerst werden deze aangevuld door de 750cc-klasse. Als tweede nieuwigheid was de toelatingsdatum voor historische racemotoren verplaatst naar het bouwjaar 1984. Dat gaf vele bezitters van dergelijke motoren voor het eerst de kans om hun machine in een dergelijke demo te laten zien. De MV-Agustaclub Nederland en het Centennial Racing Team rondden het programma af, met hun bijzondere, historische machines.

Noemenswaardige incidenten waren er niet. De grootste spanning veroorzaakte het weer, dat niet erg bestendig leek; dan weer brak de zon door, dan weer leken er een paar druppels op de helmvizieren terecht te komen. Spanning was er, maar geen teleurstelling. Nooit zette de regen door en de baan bleef de hele dag droog.

Wat en wie is ons deze dag opgevallen?

* Het gerucht ging dat de speciale gast van vorig jaar, zesvoudig wereldkampioen wegracen Jim Redman, sindsdien al twee keer terug in het dorp terug is geweest. Het verhaal gaat dat er iets moois aan het groeien is tussen hem en een aardige inwoonster van Vlagtwedde. Daarvoor ben je dus nooit te oud! Zie het interview dat ik hem vorig jaar afnam.

* We ontmoetten Dick Toersen (ja, de broer van Aalt), die vertelde, dat de Nederlandse Jamathiclub een bloeiend bestaan leidt, 150 leden heeft, en dat er zich nog tien originele grand-prixmachines in het ledenbestand bevinden.

* Henk van Arkel, de SAM-kampioen van 2008, gaf aan dat hij er pas mee ophoudt als hij niet meer mág.

* In oranje T-shirts hulde zich Racingteam Swarts: één grote familie, die zich met twee machines van voormalige Oostblokmakelij opvallend presenteerde. Mevrouw Swarts (Riet: naam?) veroverde na een rustpauze van enkele jaren in haar eerste demorace van dit jaar zelfs een regelmatigheidsbeker in de 125 cc klasse!

* Evert Verhaaf had na een klemmende zuiger in het voorgaande weekend te Lelystad de hele week tot in de kleine uurtjes gesleuteld aan zijn Arwidson Yamaha. Het mocht allemaal niet baten, ondanks veelvuldige bougiewisselingen tijdens training en demosessies moest hij zijn machine aan de kant zetten. Achteraf bleek een defecte ontstekingsspoel de boosdoener te zijn geweest.

* De 750cc-rijders gingen ten gevolge van vertraging in het wedstrijdschema per ongeluk samen met de 250cc klasse de baan op; door de zwarte vlag moesten zij weer terug worden geroepen.

* Henk Geesink reed voor het eerst in de 750cc klasse mee. Hij reed die op zijn Laverda SF 750. Een prachtige machine, die het in de laatste sessie helaas liet afweten na een ronde vol meterslange steekvlammen uit de de knalpijp. Commentaar van Henk na afloop: “Deze motor gebruikte ik eigenlijk vooral op ‘grote’ circuits als dat van Assen. Het wordt zo langzamerhand echter steeds duurder om daar te rijden, om van de geluidsbeperkingen maar te zwijgen. Er is verder ook maar weinig startgelegenheid voor klassieke driekwartliters. Het is hier in Vlagtwedde met een grote, zware machine als deze even wennen, de baan is niet al te lang en het wegdek hier en daar wat hobbelig. Maar het gaat om regelmatigheid, niet om snelheid. Ik heb die mentale knop omgezet en een geweldige dag gehad!”

* Cees de Vos reed zeer regelmatige en snelle ronden met zijn Honda CB450 Black Bomber. “Ik ben er nog steeds erg tevreden over,” zei hij tussen de sessies door, “Een machine die eigenlijk pas de laatste tijd opnieuw ontdekt is – en terecht. Hij is betrouwbaar, snel, hij stuurt goed en is alleen een beetje zwaar!” Profetische woorden, want ondanks een klein probleem met de ontsteking ging Cees met twee bekers naar huis.

* Theo Durenkamp reed zijn ronden met een leger-Matchless 350cc eencilinder uit 1941. “Ach,” zei Theo, “snel is hij niet, nee, maar hij stuurt heel mooi strak. Ik heb er niet veel aan veranderd. Alles netjes afgesteld, een oliefilter in het circuit gemonteerd, een betere carburateur en dat was het wel.” Zijn motor zag er uit om door een ringetje te halen. Goede preparatie loont, want Theo was een van de cupwinnaars van de dag.

* Een ongeveer tienjarig jongetje uit het publiek vertelde dat hij ook aan racen deed, met karts, maar ook in de motorcross. “Ik sta daar vijfde in het nationale jeugdkampioenschap. Dit is ook gaaf, zeg! De olie ruikt hier net zoals in de cross!“

Ga zo door, zoon, en liefst met historische machines, hé!

Dat was de balans van een mooie zomerdag, een van de hoogtepunten van de Vlagtwedder ‘Week der Besten’. Nadat het stof was neergedaald bleven vele coureurs ’s avonds nog lang genieten van de lokale gastvrijheid.

Dit artikel met foto’s is gepubliceerd in ‘MON Motorsport Nieuws’