Een kille zondagmiddag, wat doe je ermee? Volgens de Uitkrant kunnen we naar cultureel centrum Parnas aan het Raadhuisplein (Leeuwarden). Men belooft live muziek, workshops en kunstveiling.
In Parnas is het vol, warm en gezellig, vooral als je uit de ijzige gevoelsvrieskoude komt. Het heeft licht gesneeuwd in Friesland, de wind waait snijdend en het vriest nog steeds.
Er is van alles te doen. Ik kies voor de workshop action painting. De liefhebbers maken een zelfportret met behulp van spuitbusverf, fototoestel, fotoshop en een scherp mesje. Van de kassa krijg ik een geel briefje mee, om boven af te geven aan Michel. Hij is de docent van vandaag.
Meteen ga ik aan de slag, met de spuitbussen. Herinneringen aan mijn jaar bij de Amsterdamse Academie aan de Lutmastraat komen boven. Mijn onderwijsakte LO Tekenen kwam er nooit. Ik kreeg de kans te gaan varen en die greep ik met beide handen aan.
Aan het Leeuwarder Raadhuisplein, 120 kilometer noordelijker en 25 jaar later, is de eh dinges, … schilderlijke vibratie, ineens weer terug. Mijn kunstwerk van vandaag is niets bijzonders, evenmin als toen. Maar de artistieke gedrevenheid zoals tijdens mijn schooldagen, die is er weer even.
De tijd vliegt voorbij, ondanks het wachten op het snijmesje: het zoeken naar het evenwicht. Moet er nog wat verf bij, hier of daar, of is het voldoende zo? Echt tevreden ben ik niet over het resultaat. Had ik nu maar zwart gebruikt in plaats van blauw!
Ach, de weg ernaar toe was leuker dan het resultaat. De winterkou is uit het hart.