Overheid mag en moet mee-investeren
De Friese CDA-Statenfractie vindt dat er meer glasvezel moet worden aangelegd in Friesland. Ik citeer de site van de Leeuwarder Courant van vandaag: "Bedrijfjes die afhankelijk zijn van hoogwaardige internetverbindingen kunnen zich dan in dorpen vestigen."
Friesland dreigt de boot te missen, aldus de fractie. De krant nog een keer: "Aanleg van kabels is in dunbevolkte gebieden extra duur, waardoor kabelmaatschappijen er minder investeren."
Natuurlijk gebeurt er al het één en ander in deze provincie. De Friese Glasvezelring is daar een voorbeeld van. Deze Fryslânring zorgt dat bedrijven en organisaties worden voorzien van zakelijke glasvezelverbindingen. Goed werk, maar deze coöperatie is vooral een vraagbundelaar en aanjager. Wie gaat er daadwerkelijk glasvezel aanleggen?
Juist in Noordoost-Friesland beschikken de gemeenten over een eigen kabelbedrijf. Juist daar kan Friesland een begin maken met zo’n provinciaal glasvezelnet. Niet alleen "to the business", maar naar elk huishouden: ‘fiber to the Home’.
Voor het aansluiten van alle bedrijven, instellingen en huishoudens is er meer nodig dan fracties die dat willen en bestuurders die dat hopen. Dan zullen overheden zich actiever moeten opstellen dan zij nu doen. Europese regelgeving heeft de deur onlangs op een kier gezet voor lokale overheden die mee willen investeren in digitale infrastructuur. De mogelijkheden die Brussel biedt liggen juist in perifere gebieden waar de ‘markt’ te weinig initiatief neemt.
"Geen enkel probleem", verklaarde de nieuwe Eurocommissaris Neelie Kroes over financiële deelname van de provincie Limburg in een vergelijkbaar project. Maar dan moet het wel over een open netwerk gaan!
Zie ook:
Politici bezoeken Kabel Noord
Overheid spil in ontwikkeling Breedbanddiensten
"Bedrijfjes die afhankelijk zijn van hoogwaardige internetverbindingen kunnen zich dan in dorpen vestigen." Ik heb even geprobeerd te bedenken wat voor bedrijfjes het zouden kunnen zijn die zo’n enorme bandbreedte nodig zijn, en kwam eerlijk gezegd niet veel verder dan dat je onderaannemer van een Hollywoodfilm als Avatar moet zijn of een Google in spé.
Een open glasvezelnetwerk is volgens mij eentje waarbij de eigenaar of exploitant van dat net geen gebruikers mag weigeren, maar blijft altijd de vraag:"Wie betaalt voor wat?" Sommige diensten die op het glasvezelnet (kunnen) worden aangeboden zullen voor de aanbieder niet veel geld opleveren en afgezet tegen de tariefstelling van de eigenaar/exploitant kan een open netwerk feitelijk niet-open zijn. Linksom of rechtsom zullen de investeringen terugverdiend moeten worden.
Beste Wietse,
Steeds meer bedrijven maken gebruik van video, voor voorlichting, communicatie, en als vervanging voor andere bedrijfsprocessen (zoals zorg op afstand). Daar hoef je echt geen Holywoodbedrijf voor te zijn.
15 jaar geleden werkte ik voor een grote internetprovider. Er waren toen al (kleinere) bedrijven die aanklopten voor een 100 Mbit-verbinding voor het verzenden van educatief materiaal en videoconferencing.
Ook in secundaire bedrijfsprocessen, zoals beheer (backups) en beveiliging (camera’s), wordt de behoefte aan een breedbandverbindingen steeds meer noodzakelijk. Onderwijs en zorg maken steeds meer gebruik van video, bijvoorbeeld in videoconferencing.
Het ontbreken van goede breedbandvoorzieningen onthoudt hoogwaardige technologische bedrijven ervan zich in het noorden van Nederland te vestigen. Ook die bedrijven die leveren aan onderwijs en zorg. Bovendien zal het thuiswerken zal steeds meer toenemen. Glasvezel is de toekomst, maar je moet natuurlijk wel toekomstgericht durven denken.
Even helemaal los van de vraag naar het waarom en het soort diensten, geef ik hier een stukje van het zakelijke model.
– Stel, je sluit alle huishoudens, bedrijven en instellingen in Friesland aan op glasvezel. Gemiddeld kost dat duizend euro per aansluiting.
– In Friesland praat je over pakweg 250.000 aansluitingen.
– Stel, dat daar door een aantal aanbieders een scala van diensten wordt aangeboden: interactieve televisie, supersnel internet, telefonie, thuiswerken, bedrijfsintranetten, enzovoorts.
– Stel, 70% van de huishoudens kiest voor het aangaan van een abonnement op één van de aan te bieden diensten.
– Stel, zij betalen voor de aansluiting een marktconforme en gebruikelijke vergoeding van ongeveer een tientje per maand.
– Stel, je schrijft de infrastructuur af in twintig jaar, in het land van kabel en telecom een volstrekt gebruikelijke afschrijvingsperiode.
Dan is het hele netwerk na die twintig jaar volledig terugverdiend, inclusief rentelasten.
Ik ben helemaal overtuigd. Rest nog even de vraag waarom regionale/ lokale politici wél moeitelooos geld steken in fysieke wegen, en kennelijk aarzelen om vergelijkbare bedragen in een glasvezelstructuur te steken. Na jullie reacties moeten de dames en heren polttici overstag zijn.
Ha! Inderdaad Wietse, dat lijkt mij ook.
Zo’n werkbezoek als dat van CU statenfractie en zo’n persbericht van het CDA als het bovenstaande geven weer enige moed.
Bijna alle partijen hebben wel iets van deze strekking in hun verkiezingsprogramma. Nu gaat het erom dat men dit omzet in beleid.