Een paar weken terug schreef ik over de QR-codes in het Dokkumer Admiraliteitshuis. Dat bericht en een opvolgend bericht over "Marktwerking of Samenwerking" gaven aanleiding tot heel wat discussie – over de codes, maar ook over de rol van leerbedrijven en innovatie-instituten vanuit de onderwijssector. Zie de links onderaan naar de betreffende postings.
Enkele deskundigen met een KPN-verleden spraken mij daarover aan. Hun visie wil ik u niet onthouden, al willen zij gezien hun achtergrond niet bij name genoemd worden. Eén van deze zegslieden zei:
"Er zijn toch wel heel veel vaders van het goede idee QR-code. De QR-codes kwamen voort uit een doorontwikkeling van barcodes, waarmee bedrijfsprocessen beter konden worden gestroomlijnd. Al rond 2002 promootte KPN Mobiel de dienst Imode, met bijbehorende toestellen en een onderliggend systeem. Een van de toepassingen waren de QR-codes. Dit was mogelijk omdat deze toestellen met Java waren uitgerust; feitelijk waren ze van binnen allemaal hetzelfde. Door een strak beleid van NTT-Docomo (de Japanse KPN) kon de Java software alle features van het toestel benaderen. Dus camera, beeldscherm, telefoon etc."
Waar komt het idee van de QR-codes plotseling in Friesland vandaan? Dat kan je je afvragen. Het lijkt alsof iedereen er tegelijk mee aan het werk is gegaan. De een iets eerder, de ander iets later. Als de tijd rijp is vallen er vele appels van de boom. Deze boerenwijsheid is kennelijk een waarheid als een koe. Des te leuker, dat deze metafoor zich afspeelt in de van oudsher vooral agrarische provincie Friesland. Heel belangrijk kan ik het dan niet vinden, welke appel als eerste de grond raakte.
De zegsman: "Eindelijk, na een paar jaar trekken en duwen, worden er in deze provincie dingen opgepakt en uitgewerkt, door meerdere partijen tegelijk. Dat mag ook wel een keer. Internet en ICT zijn hier nog veel teveel een hobby, in plaats van een serieuze business."
In die mening kan ik me vinden. Eerlijk gezegd vind ik het wel prettig, dat aanjagers als leerbedrijven van ROC’s (zoals Nofcom en Mediacollectief van Friese Poort of Jonge Helden van Frieslandcollege) en ontwikkelingsinstituut Internetacademie een rol proberen te spelen in dit theater. Ik vind het nergens voor nodig om dat als een bedreiging te zien voor het bedrijfsleven. Hoe gezapig dat hier soms ook lijkt, er blijken genoeg ondernemers voorhanden die de handschoen oppakken en nieuwe oude concepten gaan doorontwikkelen. Ik noem er een paar, zoals de Noordoostfriese bedrijven Speak en Ynform, die het concept verder uitwerkten voor het Admiraliteitshuis. Of het Leeuwarder IB-Compact, die dat misschien kan doen voor andere partijen.
En waar zouden jongeren hun vakkennis en ervaring moeten opdoen zónder die leerbedrijven? Alsof het MKB staat te dringen voor de poorten van de ROC’s en Hogescholen, met stageplaatsen te over in hun aktentas. Niet dus.
QR-codes in Admiraliteitshuis Dokkum
Marktwerking of Samenwerking
Blog Wietse Elzinga over non-discussie in NO-Friesland
Gijs,
leuk stukje en ik herken er veel in als oud-KPNér en NHL medewerker. Alhoewel ik nog niet overtuigd ben van de adoptie van QR-codes door gebruikers (consument en bedrijven). Op een of andere manier lukt het niet de "innovatie Gap" te overbruggen.
Ha Egon, we gaan dit jaar bekijken of we dergelijke codes kunnen toepassen in Dokkum, voor het project ‘Beleef Dokkum’.
Opmerkelijke opvatting over onderwijs en bedrijfsleven
"En waar zouden jongeren hun vakkennis en ervaring moeten opdoen zónder die leerbedrijven?"
Als voormalig medewerker van een hogeschool in Leeuwarden kan ik weten dat je alle, inderdaad alle, kennis en vaardigheden m.b.t. ict – programmeren, beheren, websites bouwen etc. – BINNEN de muren van een schoolgebouw kunt opdoen.
Binnen elke opleiding voor een beroep loop je een of meerdere stages om praktijkervaring op te doen, dus mag iemand mij uitleggen waarom leerbedrijven eigenlijk nodig zijn.
Leerbedrijven en organisaties verbonden aan onderwijsinstellingen die commerciële activiteiten uitvoeren bederven de markt. Onderwijsinstellingen krijgen al geld vanuit het Ministerie van Onderwijs en brengen nooit de werkelijke kosten in rekening en doen derhalve aan concurrentievervalsing.
Kennelijk weten hedendaagse onderwijsgevenden niet (meer) hoe je leerlingen en studenten relevante kennis en vaardigheden bijbrengt. Me dunkt geen gering probleem in deze regio.
;
In je bijdrage aan Marktwerking of Samenwerkijng van 22-2 zeg je: "Nog één reactie van mij en dan vind ik dat ik er wel genoeg over heb gezegd.". En inderdaad ga je niet in op de daaropvolgende bijdrage waarin al in de eerste zin duidelijk gesteld wordt dat de discussie zou moeten gaan over de soms dubieuze rol die onderwijsinstellingen spelen bij het stimuleren van innovatie in onze regio.
Het hierna volgend verhaal over de QR codes dient om deze uitspraak te onderbouwen.
Ik kwam voor het eerst in aanraking met QR codes bij een lezing van de Internet Academie, eind 2007. Daar werd verteld dat het de Internet Academie maar niet wilde lukken QR code software aan de praat te krijgen. In februari 2008 heb ik de Internet Academie gemeld dat ik dergelijke software demonstreerbaar klaar had, waarop Max Vijftigschild van de Internet Academie me even later het volgende voorstel deed:
"De Internet Academie wil graag een vrijblijvende offerte ontvangen voor het overdragen van kennis van QR-codes, zoals jij dat uitgezocht in java. Hierbij gaat het over het coding en het decoding gedeelte. De offerte heb ik nodig om toestemming voor de uitgave te krijgen.
Ik heb een budget beschikbaar van maximaal euro 500,- excl. BTW. Ik verwacht dat jij ons in een dag uitlegt hoe de javacode in elkaar zit, welke installatie wij moeten doen om eventueel aanpassingen te kunnen maken als dat nodig mocht zijn en wij de beschikking krijgen over de source-code, zodat we deze vrij kunnen gebruiken."
Het antwoord luidde:
"Zoals gemeld is de QR-symbool encodering ( c-programmatuur) operationeel. De software is met behulp van decoderingssoftware van een onafhankelijke derde partij beperkt getest, met een positief resultaat: gecodeerde input levert na decodering dezelfde input op.
Ingenieursbureau CompAct verkent momenteel mogelijke toepassingen. In dit kader zijn enkele contacten met het bedrijfsleven gelegd. Deze activiteiten hebben echter in dit stadium geen hoge prioriteit.
De Internet Academie, die te kennen gaf innovatieve toepassingen op basis van QR codes te zien, wordt van harte uitgenodigd om met een subsidiabel projectvoorstel te komen. In een dergelijk project zou ingenieursbureau CompAct als onafhankelijke marktpartij zijn kennis, kunde en ervaring in kunnen brengen.
Het mag duidelijk zijn dat ingenieursbureau CompAct niet op uw verzoek, zie de bijlage, zal ingaan, en dus geen offerte uit zal brengen.".
Zover niets aan de hand, het staat per slot van rekening eenieder vrij belachelijke voorstellen te doen.
De volgende episode gaat in als op de website van de Internet Academie het volgende bericht wordt:
"Mobile ontwikkeling QR-codes
In het Lauwersmeergebied verschijnen nog voor de zomer op diverse plekken codes die bezoekers informatie geven over de plek waar zij zich bevinden. De provincies Fryslân en Groningen hebben gezamenlijk 16.000 beschikbaar gesteld aan de Internetacademie om dit mogelijk te maken."
Hier gaat het mis: mag een onderwijsinstelling een opdracht aannemen als ze weet dat een marktpartij een dergelijke opdracht uit kan voeren?
Egon van der Veer (NHL) vond dat (9 dec. 2009) wel: "de provincies waren bij de NHL gekomen". Het begint curieus te worden als de Internet Academie op die datum nog steeds niet in staat is zelf QR codes te produceren. En we weten nu wel wat we bedoelen als we het over zelf produceren hebben, nietwaar Max, Egon en andere ex-KPNers?
In de afgelopen jaren dat ik de Internet Academie heb gevolgd, heb ik, en een paar anderen met mij, inderdaad kunnen constateren dat Internet en ICT op de Internet Academie maar een matig niveau kent en dat ze zeker niet die deskundigheid hebben die ze pretenderen te hebben.
QR codes op zich waren en zijn voor mij niet bijster interessant. Om dit te staven, en tevens om positief af te sluiten, wil ik iedereen die mij dat per email verzoekt, een versie van de QR encodeersoftware schenken, bijzonderheden zullen binnenkort op mijn website te vinden zijn.
Beste Wietse, Herman, ik heb heus wel begrip voor jullie bezwaren. Zelf heb ik er ook een mening over. Maar niemand kan van mij verwachten dat ik bij voortduring advocaat van de duivel ga spelen. Ik ga mezelf niet als de kampioen opwerpen van leerbedrijven. Dat moeten ze zelf maar doen.
Misschien hebben ze daar geen zin in. Jammer, maar dat kan ik dan ook niet helpen.
Al meerdere keren is nu gesteld dat de NHL (Internet Academie) en de NOFCOM verkeerd bezig zijn. Beide partijen wensen niet te reageren, op een anonieme reaktie van enige ex-KPNers (een kliekje?) na. Inhoudelijk was deze reaktie flut.
Het is echter te hopen dat de discussie de belangrijke subsidieverstrekkers (prov. Groningen, Friesland en de gemeente Leeuwarden) niet ontgaat. Zij zouden zich af moeten vragen of er voor een opdracht geen marktpartijen te vinden zijn. Ook zouden zij zich af moeten vragen of de instellingen wel de benodigde deskundigheid in huis hebben. Het incident met de QR codes maakt duidelijk dat je daar niet klakkeloos vanuit kunt gaan, zo weten nu ook de beide provincies. Het is te hopen dat de gemeente Leeuwarden wel waar krijgt voor zijn, in sept 2009, toegezegde subsidie van 163.500 euro. Resultaten voor 1 april 2010 ?
Provincies en gemeente doen er verstandig aan een gesprek met de betrokken partijen te organiseren.