Daar zaten zij dan, mijn hoogbejaarde ouders, in het huis waar zij bijna drie decennia hadden geleefd. Een paradijsje in de Franse Provence, tussen Alpes Maritimes en de Middellandse Zee. Maar het ging niet meer. Thuiszorg is toch anders, in Frankrijk en het reizen vraagt teveel. Nu wonen zij prettiger, in een Amsterdamse verzorgingsflat.

Maar nog één keer gingen zij naar het Provençaalse dorpje, om afscheid te nemen van de buren, van hun huis, en om hun spulletjes te doen verhuizen naar Nederland. Kleindochter Wies reed hen er naar toe, met de auto die ze zelf niet meer durfden te besturen. Zij nam na een dag of tien het vliegtuig terug naar Nederland en ik loste haar af. Als zoon van mijn ouders, als chauffeur en als thuiszorgmedewerker.

Scrabble met mijn moeder – doen we al 45 jaar. Gek genoeg ben ik aan de winnende hand vandaag. 120-237 punten.

Nou, zo’n beetje alles gelabeld en/of ingepakt. Moeders bedenkt steeds nieuwe klusjes, pfff. Leuk, verhuizen uit Frankrijk met pa en moe.

Daar staan ze, mijn geliefde ouders, nog één keer samen op het terras.

En is daar de verhuiswagen, die definitief een tijdperk komt afsluiten.