Op 29 april reed ik mee tijdens een circuitdag van SAM Motorsport. Als bestuurslid en webmaster van die ‘stichting voor aanvullende motorsport’ schreef ik het volgende verslag.
De SAM-circuitdag in het Belgische Mettet vormde op vele manieren een nieuw begin. Het was de eerste keer dat de Italiaanse motorclubs en de tweetaktclub YTCN als groep samenwerkten met SAM om een circuitdag te organiseren; de eerste maal dat zij die zouden verrijden op een circuit in het buitenland; de eerste keer dat er met tweewielers werd gereden op het hagelnieuwe circuit van Mettet; bovendien nog eens de eerste maal dat een Nederlandse organisator dat circuit afhuurde. Dat er sprake was van een gewenningscurve zou later op de dag nog blijken.
Voor het bestuur van SAM, maar ook voor de besturen en commissies van de deelnemende clubs was het spannend, zoveel ‘eerste keren’. Maar de dag werd wel degelijk een succes. Het weer was goed. De verwachte regen kwam pas ’s avonds laat. Alle rijders konden rijden naar hartenlust. De meesten reden minstens vijf of zes sessies, sommigen zelfs meer dan tien.
‘Prachtig!’, riep iedereen over het strakke, brede asfalt van de nieuw ontworpen baan. Alle coureurs waren het erover eens: dit was een ‘technisch circuit’. Een lang, licht aflopend recht stuk langs start en finish maakte het mogelijk om het uiterste uit acceleratievermogen en topsnelheid te halen.
De rest van het circuit bestond vooral uit veel bochten en hoogteverschillen, die een rondje Mettet tot een uitdaging en een avontuur maakten. Zelfs was er een echte ‘corkscrew’ aangelegd, zoals op Laguna Seca. Menig coureur ontdekte daar dat ook het zweven behoort tot de circuitvaardigheden. Voor één van hen liep dat uit op een lichte valpartij, op zich onschuldig, maar wel pijnlijk: de schouder uit de kom.
Dat was dan ook het enige ongelukje tijdens deze verder bijzonder geslaagde dag, dankzij het verantwoorde gedrag van alle deelnemers. Zij kwamen met alle mogelijke merken, typen en bouwjaren motoren naar Mettet: Ducati’s, Aprilia’s, Yamaha’s, Guzzi’s, Nortons, Suzuki’s, Laverda’s en MZ’s; twee- en viertakten; splinternieuwe RSV-4’s en 1198’s; klassieke Commando’s, Dominators, TZ’s, SFC’s, of CB’s. Allen aangemoedigd en gesteund door hun respectievelijke clubs.
De clubs van Italiaanse motoren en van de Yamaha tweetaktrijders mochten zichzelf met recht een schouderklopje geven. Dankzij hun garantstelling was het gelukt de huur van de baan veilig te stellen. Een pluim ook voor de Apriliamensen, die zorgden voor marshalls, baanposten en technische keuring. Als we het op deze manier organiseren, kan de toekomst nog heel veel moois brengen!
We spraken aan het begin van dit verslag over een ‘gewenningscurve’. Die gold niet alleen voor de deelnemers, maar ook voor de organisatie die het circuit heeft aangelegd en nu exploiteert. Halverwege de dag arriveerden er officieel uitziende officials met dreigende decibelmeters. Natuurlijk was het iedereen bekend, dat er geluidseisen waren, maar desondanks riepen zij enkele coureurs tot de orde. Dankzij tussenkomst van de SAM-circuitleiding, in de personen van de onvolprezen Evert Welvaart en John Beumer, kon iedereen verder die dag van de baan genieten, maar voor de toekomst was het een duidelijke waarschuwing…
Eerder gepubliceerd op www.sammotorsport.nl
Tevens verscheen het in gedrukte vorm in MON Motortsportnieuws en in Strada
Zie ook: Rondje Jacques Tacheny