Inge belde me, laat in de middag. “Toen ik van het skûtsjesilen bij Terhorne op weg was naar huis, kwam ik langs het terrein van de Ballonfeesten in Joure. Ik ben even gaan kijken en het is leuk hier! Kom je ook?”
Ik zat in de auto, net op weg naar huis vanuit Dokkum. Even kijken bij de Ballonfeesten? Waarom niet? Op de autoradio hoorde ik van lange files rond Joure, dus ik besloot binnendoor te rijden. Onderweg pikte ik brood, paling, gruyèrekaas en tzatziki op bij de Poiesz in Akkrum.
Wat een drukte daar ik Joure. De entreeprijs was maar vijf euro, dus daar lag het niet aan. Lang wachten moest het publiek wel. Start om zeven uur, had het programma gezegd. Dat ging niet lukken. “Er staat teveel wind om op te stijgen. Om kwart over acht kijken we nog even’, zei de omroeper.
Leuk, zo’n ballonfeest. Voorlopig lagen ze allemaal plat op de grond, die heteluchtballonnen. Ach, we aten eerst het picknickpakket even op. Het was een zwamneus, die commentator, maar rond kwart voor negen kwam er goed nieuws: “Over een paar minuten komt de lichtkogel, die geeft de start aan van ’t feest!”
Groepjes mannen met gespannen gezichten begonnen koortsachtig door elkaar heen te lopen, gemotoriseerde ventilators werden gestart, metershoge gasvlammen schoten de mannen in de openingen van hun ballonnen, die niet in brand vlogen. Gek eigenlijk.
Héhé, de ballonnen gingen omhoog. Een grandioos spektakel. Enorme lappen stof, rare dierenfiguren, ze zaten elkaar in de weg. Het leek een enorme chaos. Ergens op de achtergrond regelde vast en zeker iemand het vliegverkeer. Of nee, van vliegen was geen sprake, ballonnen varen.
Honderzevenentwintig van die dingen gingen binnen drie kwartier de lucht in. Ik kwam ogen tekort. De batterij van mijn Lumix redde het ook maar net.
Een beetje ’n puinhoop was het naderhand op de parkeerplaats. Een paar duizend automobilisten hadden hetzelfde idee als ik. Naar huis. Pas om kwart over elf was ik daar, nog even een beetje chillen… bleek ’t opeens krankzinnig laat te zijn. #@! Morgen weer vroeg dag.
Het publiek oh’de en ah’de.
Toch leuk, als je zo vaak gebeld wordt door je vrouw, met goeie ideeën.
Meer foto’s die ik maakte van de Ballonfeesten.
Filmpjes heb ik ook gemaakt, maar die moeten nog even van het kaartje af.
