Hobbelen in Vlagtwedde

SAM Motorsport organiseert historische racedemo’s, op basis van regelmatigheid. Geen echte races dus, maar wél een goede imitatie. Ik ging eraan meedoen. Onder andere door het gedoe met de bedrading had ik de eerste twee SAM-racedemo’s gemist, die allebei plaatsvonden op het Politiecircuit van Lelystad.

Ja hoor, ik mocht er wel meerijden als veiligheidsmarshal. De MZ Scorpion Cup uit ’96 had ik ook bij me, dus ik kwam niets te kort. Maar de maidentrip van de Yamaha XS650 was toch voorbehouden aan de TT van Vlagtwedde, half augustus. Daar zou ik meedoen aan mijn eerste racedemo. 

Dit evenement had ik al een paar keer achter elkaar bezocht, als verslaggever van MON Motorsportnieuws. In die hoedanigheid was ik erachter gekomen dat het een buitengewoon sfeervol evenement is, met een enthousiast dorp en kleurrijke deelnemers. In 2008 genoot ik er zelfs het voorrecht, dat ik de onvergetelijke zesvoudige wereldkampioen wegracen, de Rhodesiër Jim Redman mocht interviewen. Ook Jim raakte snel gehecht aan het Oostgroningse plaatsje. De jaren daarna werd de 78-jarige regelmatig in die contreien gesignaleerd. Hij scheen er een vriendinnetje te hebben opgedaan.

Dit keer maakte ik kennis met een extra dimensie: de eigenzinnigheden van het stratencircuitje. NIET te geloven, wat een wedstrijdbaan, daar! NIET te geloven, dat daar tot in de jaren zeventig serieus wedstrijden zijn verreden om de nationale NMB-kampioenschappen! Het traject bestaat voornamelijk uit kinderkopjes, putdeksels, stoepranden en verkeersplateaus. Al deze snelheidsremmende maatregelen konden echter niet voorkomen, dat ik me liet meeslepen door de adrenaline. Van ‘Lelystad’ wist ik al wie van de jongens ik wél en wie ik níet kon bijhouden. Dus ik ging meteen grof aan het gas hangen. Het oude fietsje bleek goed voorzien van koppel onderin en – ocharm – liet zelfs een bescheiden vermogenspiekje zien rond de 7500 toeren. Het deed me bijna fysiek pijn, om het motortje zo af te ranselen, maar ja, had hij maar geen klassiek racertje moeten worden. Tot mijn genoegen kon ik me tijdens de training en de eerste sessie, in een gemengde 500-750 cc-klasse, meteen enigszins handhaven tussen de top zes.

Echt duurzame resultaten kon ik echter nog niet bereiken. De trainingen verliepen niet slecht, al stopte de motor er een paar keer mee, zonder aankondiging. Heel vreemd, totdat ik merkte dat ik met mijn linkerknie het contactsleuteltje op ‘uit’ had geschakeld. Tja, antiek systeem.Wat deed dat slot daar ook? In de eerste wedstrijdmanche ging het goed, ondanks de moeder van alle tankslappers op het kinderkopjesgedeelte van het circuit. Tja, wat doe je tijdens zo’n speedwobble? Aan het gas blijven hangen, zodat je druk wegneemt van de voorwielophanging. Even schrikken was het wel. Dezelfde straatstenen waren even later wél mede debet aan een voortijdig einde. De rechter uitlaatbocht scheurde spontaan en finaal doormidden. De niet geringe trillingen van het verouderde staande twinnetje zullen ook wel hebben meegeholpen. Einde verhaal voor die dag.

Een collegacoureur (Mark de Vink) maakte een YouTubevideo van mijn eerste ronden. Je kan hem zien op mijn weblog: www.vkblog.nl/bericht/353425. Let op de brede kerel met de grijze helm en de blauwe overall…

Tip: dubbelklik op het kleine videovenster, dan krijg je een grotere versie.

Nu is het lange winterseizoen begonnen. Daarin ga ik nog wat knutselen en dan: volgend jaar nieuwe kansen!

Lees de voorgeschiedenis in:

Yamaha, poor man’s Triumph

Racen naar het café

 

Dit verhaal is in iets andere vorm gepubliceerd in het decembernummer (2010) van het motormaandblad ‘Kicxstart’. www.kicxstart.nl en in het voorjaarsnummer (2011) van het ledenmagazine “Twin 653” van de XS-650-Klub Nederland, www.xs650.nl.

 

Meer motorblogs

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *