Racen naar het café

Rommelige caféracer uit Brabant

Onlangs kocht ik een Yamaha XS 650 caféracer. Wat dat voor iets is, zie verderop, in de pararaaf: “Caféracers eeuwenoud motortype”. In mijn blogposting van 12 maart beschreef ik hoe ik die motorfiets via Marktplaats gevonden had, bij Phoenix AZ Motoren in Best.

Illegaal racen van café naar café was niet mijn hoofdbedoeling, hoe leuk dat ook kan zijn misschien. Wél racen, maar georganiseerd en op een afgesloten baan, dat was mijn plan. Het duurde even, maar in het tweede weekend van augustus was het zover: ik nam met deze machine voor het eerst deel aan een historische wegrace. Een al lang nagestreefd doel, eindelijk bereikt.

Hans Peter en Gijs

Foto: Inge van Hesteren.

Eerst nog even opnieuw over Phoenix AZ Motoren. Het was een motorzaak die zijn naam eer aandeed. Net als de Amerikaanse staat Arizona: open en gastvrij, nogal rommelig, hier en daar een beetje vies, maar wel een plek waar je direct kon doen alsof je thuis was. Zittend om een wankel tafeltje, buiten voor de deur: motorliefhebbers met flesjes bier in de hand. Overal lege koffiekopjes, een tafel vol beduimelde motorbladen, motoren in verschillende staat van demontage, rockabilly op de achtergrond. Maar wel met een deskundige kenner als eigenaar: Hans Peter. Licht ongeschoren, een grijze paardestaart, peuk in de mondhoek. Een vent van wie je graag een ietwat scharrig motorproject koopt, in elk geval. Zoals ik al schreef: eerder ingezet in het Belgische Open Kampioenschap, in de klasse ‘Classics tot 750 cc’. Oorspronkelijk gebouwd als caféracer, waren daartoe de verlichting, spiegels en kentekenplaat verwijderd. Het overblijvende pakket zag er doelmatig uit: lichte aluminium velgen, versterkt frame, een zeer effectieve dubbele schrijfrem in het voorwiel, omhooggebogen uitlaatpijpen, snelgashandle en een eenpersoonszitje.

“Het leek leuk, maar het ging me allemaal veel te snel bij die Belgen!”, bromde Hans Peter desgevraagd, “Daarom heb ik hem na één seizoen weer teruggebouwd voor straatgebruik. Wist ik veel dat jij er ook mee wilde gaan racen, dan had ik me de moeite kunnen besparen!”

Prutsen in de werkplaats

Inderdaad, het eerste wat ik deed was het losschroeven van al die straatgebonden toestanden. De koplamp, achterlicht, kickstarter en ander spul verdwenen weer op de plank. De voetsteunen zaten voor een lange vent als ik veel te hoog. Nadat ik me over het hoe en wat eerst een paar weken het hoofd had gebroken, besloot ik nieuwe schetsplaten en steunen te laten maken. Dat was een kolfje naar de hand van Tajan van der Wiel, de motorgoeroe van het onlangs geopende Motorsport Harlingen. Tot mijn vreugde bevindt zijn werkplaats zich twee straathoeken verder dan mijn woning. Een winkel die wat sfeer betreft erg lijkt op die van Hans Peter, minus de troep – gelukkig houdt Tajan van een opgeruimde werkplaats.

Nog wel meer probleempjes had ik met de Yamaha. Zo dacht ik handig te zijn. Ik wilde de motor even in mijn eentje op de werktafel zetten. Dat lukt soms, maar toen niet. De motor verloor zijn evenwicht en nam mij mee, over de tafel heen. Ondersteboven lagen we ernaast. Geen letsel bij mij, wel een geschonden ego, terwijl ik mij en de XS beduust ontwarde. Ai, een lelijke deuk in de tank. Een telefoontje naar Hans Peter leerde me dat er nog een exemplaar zonder deuk voorradig was. Daarvoor moest ik nog een keer heen en weer naar Best, want Hans Peter bromde: “Opsturen? Nou nee, dat is wel erg ingewikkeld. Wat kost dat een tijd, Gijs; daar kan ik niet aan beginnen. Kom maar even langs, de koffie is klaar!”

Nou, even… van Harlingen naar Best en terug is wél meer dan vierhonderd kilometer. Ach, het was voor een goede zaak en het voorstel van Hans Peter verschafte me het genoegen hem nog éénmaal in zijn natuurlijke habitat te kunnen aanschouwen. Op mijn verjaardag, de negentiende juli, maakte een felle brand een einde aan de droom van Hans Peter, Phoenix AZ Motoren.

Uiteindelijk stond de Yamaha tot twee keer toe op de werktafel bij Motorsport Harlingen, want toen ik dacht dat alles klaar was, had ik nog één probleem. De machine wilde absoluut niet aanslaan. Het hele elektrische systeem was bij aankoop nogal een rommeltje, al werkte het wel. Maar bundels losse draadjes in allerlei van het werkplaatsboek afwijkende kleuren staan niet bepaald borg voor onbezorgd rijden. Daarom had ik alle bedrading losgemaakt en opnieuw getrokken en aangesloten. Het zag er mooier uit nu, maar starten: ho maar! Zelfs op de rollenbank die ik liet aandrijven door het voorwiel van mijn auto gaf de motor geen sjoege, op zware knallen om de paar seconden na.

Tajan vond het probleem al snel. “Gijs, je moet die draadjes naar de bobines wel op de juiste manier aansluiten. Het zit andersom. Nu geeft ie alleen maar een vonk als alle kleppen openstaan!”
Hmz. Ook weer opgelost. Geweldige klappen, zeg dat wel.

Die elektrische starter is knudde. Echter, de kickstarter komt niet goed voorbij de voetsteun, dat is lastig. Het schijnt dat er speciale crancks bestaan die daar rekening mee houden. Probleem: de technische keuring eist dat ik hem erafhaal, voor het begin van een wedstrijd. Duwen is niet echt een optie. De rollenbank meesjouwen dan maar?

Lees de voorgeschiedenis in:
Yamaha, poor man’s Triumph
Lees het vervolg in:
Hobbelen in Vlagtwedde

Dit verhaal is in iets andere vorm gepubliceerd in het decembernummer (2010) van het motormaandblad ‘Kicxstart’. www.kicxstart.nl en in het voorjaarsnummer (2011) van het ledenmagazine “Twin 653” van de XS-650-Klub Nederland, www.xs650.nl.

Meer motorblogs

3 reacties op “Racen naar het café

  1. Avatar van Blew
    Ik heb dat caféracen nooit zo begrepen. Na een paar stops ben je toch te dronken om verder te rijden? Het levert wel mooie kale machines op. Is de XS650 een 1-cylinder, zoals de XS500?

  2. Avatar van Drive South
    @ Gijs
    > Nu geeft ie alleen maar een vonk als alle kleppen openstaan!

    Ik kan de knallen bij wijze van spreken hier horen…

    De kickstarter kun je beter laten zitten. De XS650 is notoir ruig op de startmotor.
    (Persoonlijk baal ik dat "moderne" motorfietsen niet meer zijn uitgerust met kickstarter. Ik had ooit een Suuz GS, de elektrische starter gebruikte ik vrijwel nooit, tot grote vreugde van de accu.)

    @ Blew
    > Is de XS650 een 1-cylinder,

    Nee, ’tis een twin.

  3. Avatar van Gijs
    @ Blew

    Tja, de Engelsen hebben het caféracen uitgevonden. Dan weet je het wel, qua café, alcohol en dan toch rijden.
    Inderdaad is de XS650 een twin, en ondanks zijn twee cilinders zitten er minder kleppen in dan in mijn eencilinderracertje, de MZ Scorpion. Die heeft er vijf…

    @ Drive South

    Geweldige klappen, zeg dat wel.
    Die kickstarter komt niet goed voorbij de voetsteun, dat is lastig. Het schijnt dat er speciale crancks bestaan die daar rekening mee houden. Probleem: de technische keuring eist dat ik hem erafhaal, voor het begin van een wedstrijd. Duwen is niet echt een optie.
    Je hebt gelijk, wat betreft die elektrische starter. Die is knudde.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *