Centennial Classic TT 2010

Terwijl de landbouwtrekker onze kampeerauto uit de zompige modder van camping Graswijk lostrok wisten we het zeker: het weekend was nat, heel nat geweest. Niet, dat de regen een echte spelbreker was geweest, want een klassiek topweekend was het wel!

Een weekend waar de klassiekemotorliefhebber twaalf jaar op had moeten wachten. De eerste Centennial Classic TT in 1998 was ingeslagen als een bom. Deze nostalgische reünie van motorvrienden was – naar later bleek – het startsein voor een lawine aan spraakmakende evenementen voor historische wegracemotoren en vooral coureurs van toen: van racedemo’s rondom de kerk tot de Goodwood Festival of Speed en de Bikers Classics op het legendarische circuit van Spa Francorchamps.

Theo Louwes, Norton, vertrekt vanuit de pitstraat. Foto Gijs van Hesteren

Desondanks voelde initiatiefnemer Ferry Brouwer niets voor een herhaling op het TT-circuit. De Nederlandse en internationale motorfans én de coureurs moesten het maar doen met bovengenoemde surrogaten. Lang zeuren en vaak vragen bleken echter toch te helpen. Dit voorjaar werd de aankondiging voor een herhaling gedaan en in het weekend van 18 en 19 september was het zo ver.

Dit keer werd de Centennial niet meer georganiseerd door Brouwer zelf, maar door een groot ondersteunend team. Brouwer kreeg veel meer tijd om te doen waarin hij het beste was: het samenstellen van een boeiend rijdersveld vanuit zijn enorme kring vrienden en kennissen in de motorwereld. Dat is goed gelukt en wij zorgden dat we er dit keer bij waren. In de pitboxen en daarbuiten struikelden we op vrijdagmiddag al over grootheden als ‘Fast’ Freddie Spencer, Steve Baker, ‘Witte Reus’ Wil Hartog, Jan Huberts, Aalt Toersen, Jos Schurgers, Hugh Anderson, Phil Read, Giacomo Agostini, Umberto Masetti, Eugenio Lazzarini. Het waren er teveel om op te noemen, maar het waren allemaal namen die gegrift staan in het collectieve geheugen van de Nederlandse motorfans.

Nat

Het weer was dit weekend af en toe een spelbreker. Beurtelings was het droog en nat – maar vaker nat! De kampioenen van destijds maakte het niet veel uit. Ze hadden weinig respect voor hun eigen oude botten en ze lieten zich regelmatig verleiden tot écht hard rijden. Dat ging meestal goed, maar het leidde af en toe tot een valpartijtje. Dat gebeurt vaker tijdens wegraces, niet zo heel bijzonder dus, totdat je je realiseerde dat het ging om onvergetelijke, maar bejaarde grootmeesters als Jan de Vries of Giacomo Agostini. De Vries overspeelde zijn hand ietwat in de Geert Timmerbocht. Wat Ago betreft: het leek alsof hij de uitdaging door zijn oude rivaal Phil Read aan had genomen. Steeds harder reden de twee hun rondjes, totdat Ago bij Duikersloot naast zijn machine terecht kwam.

Luigi Taveri is jarig in de pitstraat. De vrienden van vroeger wensen hem geluk en nog vele jaren. Foto Gijs van Hesteren

“U won vandaag van Agostini, hé?” zei een omstander in de pitstraat later tegen Read.
“Nou, winnen… het was geen echte wedstrijd hoor! We reden gewoon lekker onze rondjes.”
“Ah, dan was het toch zeker een mentale overwinning op Ago, toch?’

De brede grijns die verscheen op het doorgroefde gezicht van de oude achtvoudige wereldkampioen sprak boekdelen. Competitief tot het bittere einde…

Giacomo Agostini dravend door de paddock. Ook daar moet het hard gaan. Foto Gijs van Hesteren

Niet dat Ago of Read de enigen waren die nog steeds enorm hard konden sturen. We zagen en spraken genoeg andere vlotte mannen. We noemen hier alleen nog even Dieter Braun (“Wat is het toch jammer wat ze met de Noordlus hebben gedaan!”) en Freddie Spencer (“Deze fietsen lopen nog net zo goed als vroeger!”). Daar was geen woord Frans bij.

Een prachtig evenement was deze tweede Classic Centennial. Mooie dingen van vroeger moet je misschien nooit over willen doen. Zo goed als de eerste keer wordt het nooit. Maar met dit feest van machines en rijders van vroeger deden de initiatiefnemers een moedige poging.

Deze tekst is eind september geschreven als kopij voor het verenigingsblad MON Motorsportnieuws. Helaas zag de redactie te elfder ure af van publicatie.
“De Centennial Classic TT is een KNMV-evenement. Daarover berichten wij niet in ons verenigingsorgaan.”
Ik vond dat een beetje kleinzielig, eerlijk gezegd, los van het feit dat de bewering onjuist was. Enfin, de tekst bleef staan op de harde schijf van mijn laptop, waar ik hem gisteren weer tegenkwam. Voor het eerst in jaren reis ik weer eens met de trein. Tijd over dus, een dongel bij de hand en ik kan het niet laten: op mijn weblog is altijd plaats voor berichten, van welke motorsportkoepel dan ook.

Lees ook:
Centennial Classic TT van start.

Officials van de Centennial

Meer foto’s

Centennial Classic TT, zondag
Centennial Classic TT, zaterdag
Centennial Classic TT, vrijdagavond

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *