Met de XS650 naar het 750cc-kampioenschap

De eerste helft van het racedemoseizoen was er een van pieken en dalen. In een vorige aflevering van 653 (klubblad van de Yamaha XS650-klub) en op deze website heb ik beschreven hoe ik bij de start van een demosessie een voor me rijdende motor had aangetikt en vervolgens vijftien meter over het asfalt had geschoven. Het gebeurde op de Luttenbergring in de buurt van Raalte. Ik had me bezeerd en de XS stond er nadien ook een beetje slordig bij. Een korte periode van revalidatie en restauratie volgde.

Desondanks stonden de XS en ik een paar demo’s later weer aan de start. Het is je hobby of het is dat niet. We reden die keer op het snelle en uitdagende stratencircuit van bedrijventerrein de Aam te Elst. Nu ging het een stuk beter. Misschien herinneren jullie je nog de foto met de kitscherige trofee voor de eerste plaats op regelmatigheid in de 750cc-klasse.

Linksom in Elburg

Hoe het kwam weet ik niet, maar Elst was het begin van een successenreeks. Op het korte circuitje van Oostendorp in de buurt van Elburg reden we alleen maar linkerbochten. Daar had ik een mooi duel met enkele dikke BMW R75’s en met Laverda SF rijder Hans Bataille. Die was dik tevreden met zijn eigen rijprestaties. “De Laverda wilde bij de vorige demo’s eigenlijk het liefste rechtdoor. Daarom heb ik hem nu achter een centimeter of vijf hoger gezet. Wat een verschil! Ik ben in de tweede manche expres achteraan gestart om te kijken wie ik bij kon houden. De hele manche ben ik achter Gijs blijven hangen.”

Dat heb ik gemerkt. Met het bijna standaard 650cc-blok dat ik afgelopen jaar heb gebruikt had ik een stuk minder vermogen en koppel dan in 2012, met de 750cc-versie. De toch al gewichtige XS was zo’n beetje de langzaamste geworden in dit rijdersveld. Hans kon ik altijd wel voor blijven, maar dat was voorbij, nu hij het sturen met de Laverda onder controle begon te krijgen. Toch was het voor de regelmatigheid een voordeel, dat ik niet vooraan in het veld meereed. De jongens met snelle fietsen moesten op dit korte baantje heel wat inhaalmanoeuvres uitvoeren. Dat kostte altijd tijd, terwijl de XS en ik lekker in ons eigen tempo onze rondes konden maken. En ja hoor, aan het eind weer een podiumplaats, ditmaal voor de derde plaats.

Trillen in Soerendonk

Zo ging het verder. Na Elburg kwam Soerendonk. Voor de SAM een nieuwe locatie, in het buitengebied, evenwijdig aan de A2. Een prachtig mooi lang stuk van anderhalve kilometer, waarbij je je afvroeg of de XS uit elkaar zou barsten, met 7500 toeren op de teller. Goed vasthouden, anders trilden mijn handen van de clipons af. Tot tweemaal toe verloor mijn  woest trillende Yamaha boutjes en moeren. Steeds weer liep het goed af, maar driemaal is scheepsrecht. Het hitteschildje van de hoogliggende uitlaat nam wederom afscheid en ditmaal konden we het kostelijke onderdeel niet meer terugvinden.

Een mooie strijd met de BMW R65 van Jaap Jan de Boer, die op dat lange rechte eind precies even hard liep. Steeds weer een spannend moment: wie remt het eerst en het hardst? De laatste ronde wist ik weer het laatst te remmen en zo kwam ik van ons tweeën het eerst over de finish. Dat hielp me niets, want Jaap Jan haalde op regelmatigheid de eerste plaats. De tweede was voor mij, dus weer een beker, bloemen en een kus van de juffrouw.

Met de Honda in Itterbeck

Het was intussen eind augustus. In het Duitse Itterbeck, tussen Uelsen en Hardenberg, reden we de volgende ronde, op een voormalig Bundeswehrterrein. Op zaterdagavond hadden de Itterbeckers een groot rijdersfeest georganiseerd. Dankzij de inzet van zanger en voormalig schaatsfenomeen Erik Hulzebos werd dat een daverend succes. We hebben heel wat hulzebosjes gezien die avond. Op de details zullen we nu maar niet ingaan…

De XS650 van Peter van de Velde deed het super op de racedag. “Gisteren, bij de trainingen, hield hij er ineens mee op. Uiteindelijk bleek het aan een tapeindje van een kwartje te liggen. Vandaag gaat het beter.” Veel beter zelfs; Van de Velde reed permanent aan de kop van het veld met zijn zeer snelle Yamaha. En dat deed hij ook nog op zijn aller-regelmatigst… We hadden een winnaar!

De andere XS650, de mijne, liet het een beetje afweten. Eerst een niet bijladende dynamo, daarna een olielekje vanuit de neutraalschakelaar op het blok en tot slot een lekkende achterschokbreker – als dat geen teken van boven was om het maar zo te laten? Tonny van de Bunte was zo aardig om mij zijn ’87 Honda VFR400 ter beschikking te stellen. En zoals dat is met Honda’s: daar word je snel vrienden mee. Maar een regelmatigheidsklassering bij de eerste zes zat er niet in. Even wennen hoor, 14.000 in plaats van 7.000 toeren…

Eerste plaats in Aalsmeer

Twee weken later het Aalsmeerweekend. Op zaterdagavond de Drie Uren van Aalsmeer, waar mijn maat Tajan van der Wiel en ik aan deelnamen met Tajan z’n Japauto Honda CB750. Daarop rustte het boze oog, want voor de derde maal in seizoen 2013 vielen we in de beginfase uit met olieproblemen. Enfin, op zondag was de XS weer aan de beurt en dat ging heel wat beter. Het was een internationale raceklasse dit keer. Vanuit België kwam de snelle Dirk de Winter. Met zijn Yamaha XS650 reed hij voortdurend aan de kop van het veld, zodanig zelfs, dat wedstrijdleider Berend Roke hem af en toe tot kalmte moest manen. “Heel mooi, hoor” stelde Berend, “maar het is geen snelheidswedstrijd; het is een regelmatigheidsdemo!” Het was wennen voor Dirk, natuurlijk. Aan demo’s had hij nog nooit eerder meegedaan. Maar publiek en rijders hadden veel waardering voor zijn snelheid, zijn rijstijl en voor de vlekkeloze preparatie van de machine.

Zelf mocht ik ook niet klagen, want ik mocht na twee superregelmatige manches opnieuw op de eervolste plaats van het podium klimmen, met weer een lelijke trofee en heel veel bloemen. Aalsmeer is niet voor niets de stad van de grote bloemenveiling. Een boeket voor mezelf, voor mijn echtgenote Inge, voor mijn moeder en voor mijn schoonmoeder. En ook een voor hoofdsponsor Tajan van Motorsport Harlingen natuurlijk.

Met het verstand in Oosterwolde

Het laatste SAM-weekend vond plaats in het Gelderse Oosterwolde, vlakbij Elburg. Het rennerskwartier bevond zich in het zelfde weiland als in 2012. De slappe klei en de overvloed aan dunne koeienvlaaien veroorzaakten vorig jaar enig ongemak, maar dit keer was het dik voor elkaar. Voor de zijspannen was een plekje geregeld op het erf van een naburige boerderij. Daar was ’s avonds de bar van de dartvereniging ook open en na afloop van de wedstrijden werden de bekers er uitgereikt.

Het circuit was lekker lang. Vanaf de startlijn strekte zich een recht stuk uit van 1100 meter, waardoor vele rijders ook eens de hoogste versnelling konden uitproberen. “Doe dat met je verstand,” zei SAM-bestuurslid Willem van IJzendoorn. “Vooral voor de tweetaktrijders zou een direct lijntje tussen je grijze hersencellen en je rechterhand wel eens veiligheidsbevorderend kunnen werken!”

Dat rechte eind was weer een zware klus voor de XS. Na het rechte stuk een paar snelle slingers, waar je óók moest blijven nadenken, want de uitloop bestond uit een breed afwateringskanaal. Tot slot een recht stuk met een natuurlijke chicane, die aan het eind van de dag enkele rijders nog lelijk zou verrassen. Het einde van de demo’s stond in het teken van olie. De Honda CB500 van Dirk Ris verloor het oliepeilkijkglaasje. Voordat hij het wist lag hij ondersteboven in een sloot, gelukkig op een langzaam stuk van de baan. Van de weeromstuit volgde Dick Beets zijn voorbeeld. Beiden zonder vervelende gevolgen.

Met de XS en mij ging het boven verwachting. Wederom veel duels met de Bataille-Laverda de Yamazuki van Harry Althof en de BMS’van Otto Koeter en Dick Nanninga. Dat soort dingen gaat altijd ten koste van de regelmatigheid, want ik kwam als vierde in het dagklassement.

Een XS als kampioen

Daarna werd het tijd voor het winterseizoen. Om te beginnen de jaarvergadering en de huldiging van de kampioenen. Wat was er gebleken, na het optellen van alle punten over het hele seizoen? Een XS650-rijder had het hoogste puntentotaal en was dus 750cc-kampioen van de SAM! En dat was ik! Dat ik dat nog mocht meemaken, na veertig jaar motorrijden: een kampioenschap…

Foto’s: Festina Lente, Inge van Hesteren