HARLINGEN – Onlangs berichtten we over de kokkelkotter van Harm Teerling, geheel opgetrokken uit aluminium. Scheepsbouw met dit materiaal blijft niet beperkt tot visserijschepen. Vanuit de redactie van de HC kijken we uit op Jachtwerf Atlantic. In alle bescheidenheid bouwt men daar unieke lichtmetalen zeilschepen.
“Dit is echt een familiebedrijf,” zegt Maaike Baarda. De dagelijkse leiding berust bij mijn man Fimme en mijn broer Wessel Veenstra. We zijn een kleine werf, met een vaste ploeg van een zestal mensen. Als we het druk hebben huren we extra menskracht in. Dat maakt ons flexibel.”
Desalniettemin reikt de faam van dit echt Harlinger bedrijf tot ver over de grenzen. Nog maar heel onlangs kreeg de werf een grote pluim van de beroemde wereldomzeiler Jimmy Cornell. In een vakblad stelde deze dat er eigenlijk maar vijf werven ter wereld bestaan die in staat zijn om schepen te bouwen die echt geschikt zijn voor een zeilreis rond de aardbol.
Maaike Baarda: “We wisten zelf niet eens dat we genoemd waren in de ‘Zeilen’. Kennissen en klanten belden ons op, om ons ermee te feliciteren. Ook in een Duits blad was deze uitspraak van Cornell terug te vinden. We hebben er heel veel leuke reacties op gekregen. Geweldige reclame voor ons product, die we zelf niet hadden kunnen verbeteren. Het leverde direct klanten op!”
Veertig voet
Sinds 2005 staan Wessel Veenstra en Fimme Baarde aan het roer van de werf. Ze hebben allebei een verleden in de grote vaart. Wessel als scheepswerktuigkundige en Fimme als bevrachter. Ze zijn er zelf óók vast van overtuigd dat hun schepen de oceaanjachten bij uitstek zijn. Met groot enthousiasme vertellen ze over hun bedrijf.
In de grote hal van Atlantic staat een nieuw casco trots te wachten op afbouw. Fimme Baarda: “Dit is een geheel nieuw ontwerp van Dick Zaal Yacht Design. Het is een veertigvoeter, een lengtemaat waarmee we ons aanbod compleet hebben gemaakt. De aluminiumbouw doen we niet zelf, dit hebben we uitbesteed aan Folmer Jachtbouw te Rijs. Met hen hebben we heel goede ervaringen, al hebben we tegenwoordig veel meer keuzemogelijkheden in cascobouwers. Vroeger was er op de werkvloer veel meer vakmanschap nodig dan tegenwoordig. Alles wordt nu voorbereid in de computer en automatisch op maat gesneden. Het ambacht heeft zich verplaatst naar de digitale tekentafel. Hoewel, voor het verwerken en lassen van het aluminium is nog altijd veel kennis en ervaring nodig.”
Nu staat het kale, gestraalde casco klaar voor de afbouw. Over een maand of negen moet het opgeleverd worden. Volgens Fimme Baarda geschiedt de afbouw in nauw overleg met de klant.
“We bouwen volgens CE-norm, in de zwaarste zeegaande klasse. De wens van de opdrachtgever is leidend. We hebben hem voor het eerst ontmoet op de HISWA. Hij wilde een schip waarmee je op het Wad kon varen, maar dat ook oceaanwaardig zou zijn. Wij kunnen dat bouwen. We hebben het jacht uitgerust met een zwenkkiel. Met deze kiel opgehaald blijft de diepgang beperkt tot tachtig centimeter. Laat je hem zakken, dan wordt dat 2,4 meter. De betimmering wordt klassiek maritiem. Over elk kastje kan gepraat worden en dat gebeurt dan ook, want dit is echt de klant z’n kindje. En ook een beetje het kindje van ons.”
Trouwe klanten
“We zijn heel erg trots dat we dit allemaal kunnen,” zegt medefirmant Wessel Veenstra. “We bouwen de best denkbare schepen, voor de kenners en de liefhebbers. De klantentrouw is groot. We merken het aan de goede contacten met klanten, die lang na de aankoop blijven bestaan. En aan de deelname aan de 1811-Race, die we elk voorjaar organiseren.”
Deze wedstrijd speelt zich af in het gebied van waterkaart nummer 1811. eigenaren van door Atlantic gebouwde zeiljachten doen eraan mee, maar ook andere schepen zijn welkom. Maaike Baarda vult aan: “Oorspronkelijk was het de bedoeling dat de deelnemers een rondje over zee rond Vlieland en Texel zouden maken. Maar dit jaar lukte het niet. Altijd is het mooi weer, voor en na de wedstrijd. Behalve het weekend zelf, toen woei het snoeihard. Deze keer zijn we dan maar op het Wad gebleven. We willen graag iedereen kunnen begroeten op de barbecue na afloop, zonder tussenkomst van de KNRM!”
Dit artikel verscheen eerst in de Harlinger Courant