Distinguished Gentleman’s Ride Amsterdam

AMSTERDAM – De motorwereld: hoe die erbij loopt is algemeen bekend. Overal waar een groep motorrijders bij elkaar komt zie je de bezwete leren pakken, verwarde haren, bestofte laarzen, helmen met dode muggen op het vizier. ‘Dat gaan we heel anders doen’, besloot een clubje Australiërs. Ziedaar, de Distinguished Gentleman’s Ride was geboren. Een rit voor heren – en hier en daar een dame – met als dresscode: tenue de ville, strak in het pak. Zo reden zij samen, in driedelig kostuum, mantelpak, brogues aan de voeten, sjaaltjes, stropdassen en hier en daar een stijlvolle pijp in het hoofd. En voorzien van klassieke motoren natuurlijk, of op zijn minst van interessante specials of custombikes.

Tekst en foto’s: Festina Lente, Gijs & Inge van Hesteren

Dat was 2012. Een jaar later werd het idee internationaal en was een extra dimensie toegevoegd, die van een sponsorrit voor de bestrijding van prostaatkanker. Niet helemaal toevallig. De gemiddelde leeftijd van motorrijders is de laatste decennia fors gestegen. Steeds meer liefhebbers van de gemotoriseerde tweewieler behoren tot de doelgroep van deze nare ziekte.  

Mega-evenement

Intussen wordt de Ride een mega-evenement. Is dat leuk, of moet het idee kleinschalig en exclusief blijven? De organisatie bezint zich, maar intussen wordt in ieder geval in 2014 het oorspronkelijke spoor gevolgd. Dus dit jaar rijden meer dan 25.000 rijders gelijktijdig in meer dan vijftig landen. Nederland hoort erbij. Rides in Wageningen, Nijmegen, Limburg, en alleen al in Amsterdam zo’n tweehonderd mensen aan de start.

Daaronder mijn partner Inge en ik. ‘Lekker anders dan anders’, dachten we. Het toeval had ons een handje geholpen. Van de DGR hadden we nog nooit gehoord. Nog maar enkele dagen tevoren waren we heel toevallig op het evenement gestuit, dankzij motorvrienden die via Facebook meldden dat zij in Wageningen mee gingen doen. Niet te laat om ons aan te melden. Zoekplaatjes, die website (www.gentlemansride.org) en het bijbehorende app’je. Met hulp van de Amsterdamse DGR-pagina op Facebook kwamen we er wel uit.

Sponsoren

Zoeken naar sponsoren, dat hoort bij het concept. Daarvoor was het een beertje kort dag, maar een eigen sponsorbijdrage, die konden we leveren – dat hadden we er graag voor over. Zo stonden we op de zondag klaar voor de rit. Een dag eerder had ik met mijn 1972 Yamaha XS650 deelgenomen aan de historische racedemo van de SAM te Oosterwolde. Gelukkig de goede kant boven gehouden en geen mechanische malheur, dus had ik daarna de blauwe kentekenplaat opgeschroefd en de schorsing van het kenteken tijdelijk opgeschort. En natuurlijk tijdelijk de verzekering hervat. Inge ging foto’s maken; zij moest het doen met haar 1996 Spartamet. ‘Een halve PK, meer dan genoeg, toch?’

Wat een gekkigheid, daar stond ik in mijn beste driedelige pak. Ergens achteruit de werkplaats had ik mijn Cromwell pothelmpje (‘met puntje’) teruggevonden, en een motorbrilletje. Voelde vreemd, zo zonder leer om het lichaam. Oppassen met de kickstarter, dat de broekspijpen niet bleven hangen aan de voetsteun. Gelukkig deed ie het. Héél langzaam ging de tocht door de binnenstad van Amsterdam. Logisch, want de stropdas moest goed blijven zitten en het overhemd in de broek. Langs het Waterlooplein ging het, over het Rokin en de Dam, onderweg opstoppingen veroorzakend en zelf vastlopend in de drukte. Geen nood, een afgesproken fotomoment bij het Concertgebouw bracht allen weer bijeen.

Kookpunt

Goed nieuws voor mijn Yamaha en voor anderen ook, die pauze, want de meeste motoren hadden het kookpunt intussen wel bereikt, op deze mooie, warme nazomerdag. Een bont gezelschap daar op het Museumplein. In spijkerbroek en colbert soms, maar ook in complete jaren-dertig-outfits, met geruite kniekousen en al. Rijdend met oude en nieuwe Harley-Davidsons, oude en nieuwe Triumphs, Japanse, Britse, Duitse en Italiaanse klassiekers, Puch- en Tomosbrommertjes met hoge sturen, en één Spartamet natuurlijk.

Daarna nog een rondje door de stad en het noordelijke buitengebied, intussen tot aan de stadsrand begeleid door de verkeerspolitie, die vermoedelijk in de gaten had gekregen dat er iets gaande was. De eigen begeleidingsploeg had de toeloop duidelijk niet kunnen behappen, dus dat was een pluspunt.

Eindresultaat, na een prijsuitreiking in het tegenwoordig trendy geworden Amsterdam-Noord: wereldwijd anderhalf miljoen dollar ingezameld, in de Nederlandse hoofdstad alleen al 27.500 euro’s. Volgend jaar weer? Amsterdam-organisator Arne Toonen bespreekt het met zijn achterban. Wat ons betreft: een XS650 in volle racetrim is niet de meest geschikte toermotor, zeker niet als je in pak gekleed bent, maar volgend jaar nemen we hem weer mee. We brengen ons pak alvast naar de stomerij, om volgend jaar weer te kunnen rijden, vrij van vetvlekken en dode vliegen.