ASSEN – Dit jaar was het negentig jaar geleden dat voor het eerst de TT werd verreden. Niet in Assen, zoals nu, maar in het dichtbijgelegen Rolde. De provincie Drenthe en de omliggende gemeenten hebben het op spectaculaire wijze gevierd. Burgemeester Eric van Oosterhout van de gemeente Aa en Hunze had het initiatief genomen, geholpen door het Recreatieschap Drenthe en vele ondernemers, verenigingen en sponsoren in Rolde zelf. Op zaterdag 11 juli vond een massale parade plaats. Historische racemotoren maakten een ronde over het alleroudste tracé van het TT-circuit, van Rolde naar Borger, naar Grollo en weer terug naar Rolde – samen zo’n 28,5 kilometer.

Tachtig via de SAM

In totaal reden er bijna driehonderd motoren mee. Deze hadden zich aangemeld via diverse organisaties, waaronder de HMV, de RMM, de MV-eigenaren, de Ducaticlub en natuurlijk de meer dan 90 motoren via de SAM. De contacten met de SAM waren in de winter al gelegd tijdens de Motor Expo in de TT Hall.

Op de Grote Brink vonden we onder de SAM-deelnemers de prachtigste motoren. Bijvoorbeeld: Jack Brouwer met een 1931 Rudge Ulster, Eip Bakker met zijn 1987 Honda RS125 productieracer, Cor Elbersen met een 1956 Norton Manx, Leo de Groot met zijn schitterende Drixton Honda, Peter Weeink met een 1930 AJS R7, Martin Kluinhaar met een vlekkeloze replica van een 1963 Honda RC172, Peter van Teeffelen met een Honda RC 30 uit 1987, Henk van den Beukel met een Eysink Villiers uit 1931, dezelfde als waarmee Dick Renooy in 1949 de TT won, Gert van Werd en zijn Benelli Pasolini Replica, Gijs Hesselmans en diens Triumph Trident T150 Slippery Sam.
Dankzij SAM-coureur Edwin Jager kon de Japanse motorrijder Takeshi Yamada gebruik maken van een Yamaha RD350 uit 1983. Hij maakt met zijn Triumph Allroad een reis om de wereld. En Bernd Küneweg stelde zijn Honda VFR ter beschikking aan de Asser baansportheld Wiebe Vochteloo.

De Brink

Duizenden toeschouwers waren afgekomen op de expositie ’s morgens en de parade ’s middags. De hele ochtend kon het publiek zich laten informeren over de motoren en dat deden de eigenaren met graagte. Voor henzelf was het eens heel iets anders. Velen komen elkaar regelmatig tegen bij klassieke races en demonstraties. “Maar de sfeer is dan heel anders,” zei SAM’er Mark de Vink. “Meestal ben je in je hoofd druk bezig met voorbereidingen op een wedstrijd. Nu was het heel ontspannen. Beetje kletsen, in de zon zitten, wat rondlopen.”

De enigen die het soms wél spannend vonden, waren de mussen. Die vielen die van tijd tot tijd dood uit de dakgoot, als Martin Kluinhaar en zijn vrienden het peloton replica Honda viercilinders met open uitlaten lieten schallen. “Het is heel mooi, echt waar!” kreeg de SAM-organisatie na een tijd te horen van omstanders, “maar het hoeft niet een half uur achter elkaar!”

De parade

Alle benodigde vergunningen om 30 km openbare weg af te kunnen sluiten en daarop bijna 300 historische motoren – veelal zonder kenteken – te laten rijden waren verleend. Uniek dat dit in 2015 nog voor elkaar te krijgen was!

Eindelijk de start. Het duurde het even voordat er vertrokken kon worden. Gereden kan er in dit risicovrezende land natuurlijk pas als alle veiligheidslichten op groen staan. Althans, zo dachten de hulpdiensten en andere bureaucratische instanties erover. Het leidde tot wachten en daardoor stond de hele Brink al snel blauw van de rook. En vol met langzaam oververhittende klassieke motoren.
Eindelijk zwaaide men de groene vlag. Het circus zette zich langzaam in beweging. Het lange, lange circuit van toen begon zich te ontrollen voor de wielen van de klassieke eskaders. De deelnemers voelden zich als Valentino Rossi na het winnen van een TT, zoveel werd er gezwaaid en geroepen door de mensenmassa’s langs de kant van de weg.

Een racepartij werd het niet. Enkele motoragenten die voor de stoet uitreden zorgden dat het tempo de veertig kilometer per uur niet overschreed. Niet elke klassieke racemachine vond dat prettig. Met name de tweetakten hadden het zwaar, en de motoren met een heel erg lange eerste versnelling. Al die steun van het publiek werd des te meer op prijs gesteld door de vele motoren, die in de loop van de ene toegestane ronde stilvielen in de berm.

Geluiden na afloop

Velen zeiden: “Wat jammer toch dat we maar één ronde mochten rijden!” Jos Duinkerken, gangmaker namens het recreatieschap: “Het had te maken met de vergunningverleners. Dit was het maximale dat we eruit hebben kunnen slepen.”

“Wat een geweldige dag is dit geweest!”

“Een uniek gebeuren en je krijgt maar één keer de kans om erbij te zijn geweest.”

“We hadden dit prachtige circuit graag een keer volgas gereden! Doen we dat volgend jaar?”