Het komt wel eens voor dat geïnterviewde mensen de journalist zien als hun persoonlijke tekstschrijver. Zij verwachten een artikel dat exact weergeeft wat hen bezighoudt. Dat kan een journalist echter niet bieden. Hij of zij schrijft in opdracht van een redactie.

Ook ik zoek daarom naar de balans tussen de ondervraagde persoon, mijzelf, de lezers en vooral: de redactie. Die betaalt immers mijn boterham. Is dat niet acceptabel? Dan kan de ondervraagde persoon beter zelf zijn verhaal opschrijven, of een tekstschrijver inhuren. Misschien moet ik dat zijn, geen probleem, ik heb nog ruimte voor nieuwe opdrachten.

Een paar voorbeelden. Een paar weken geleden reisde ik een behoorlijk eind voor mijn reportage. Zonder vergoeding van tijd en onkosten, dat moet je als freelancejournalist zelf maar regelen. Niet erg: alles voor de kunst. Het samenzijn was heel plezierig. Maar: de verdiensten zijn relatief laag.  Ik kan niet onbeperkt tijd in het uitwerken van de gesprekken. Dus ik schrijf het verhaal in één keer uit en dan moet het klaar zijn.  Lees verder Laat maar zitten →