In september 2023 deed ik mee aan 1000 Dichters — de poëziemarathon van @ilfutrecht, bij boekhandel Van der Velde in Harlingen. Men maakte er ook video-opnames van. Als ik mezelf terugzie lijkt het alsof er iemand anders spreekt, alsof het niet mijn gedicht was.
Dank, ILFU, voor de registratie ervan. Blij en trots ben ik, met het leven dat Inge en ik hebben geleid. Het gemis blijft, maar de taal heeft me geholpen dat te begrijpen. Wie schrijft die blijft.

Het onmogelijke dat er
Ineens, zomaar
Was

Woede, wanhoop, verdriet,
Onbegrip, berusting
Ja, ik ga verwerken

Elke dag
Aanvaard toch dat het eindig is
Het levenswerk

Dat jij er
Ineens, zomaar,
Niet meer was

Ik was niet voorbereid
En herdenk liefde en verwondering
Voor wat was

Voor wie we waren
Wat me maakte
tot wat en wie ik was

De pijn zelfs
Verdrietig en alleen soms
Maar eenzaam nooit

Want ik herinner
de liefde die er was.

Een Jemenitische vriend van mij, die in zijn leven het nodige aan schokkende gebeurtenissen heeft meegemaakt, schreef me na lezing van dit gedicht: “Geweldig dat ons verdriet een motivatie voor het leven wordt.”

Bekijk ook de Aftermovie van het ILFU.

Of Babs Gons’ prachtige ode aan de wervelende veertiendaagse door Nederland plus Antwerpen.