“Hee Gijs, word jij onze nieuwe columnist?” vroeg KJMV-voorzitter Peter van der Zon eerder dit jaar. Makkelijker gezegd dan gedaan. Schrijven gaat me goed af, maar waarover nu dan weer? Het is maar goed dat de Klassieke Japanse Motoren Vereniging (KJMV )steeds met nieuwe klusjes komt. Zo werkte ik eind november mee aan de clubstand tijdens de oldtimerbeurs in Eelde. Dit evenement heet tegenwoordig ‘Eelde Classics’.
Wat hebben we er eigenlijk te zoeken, kan je je afvragen. De beurs valt vooral op door heel veel auto’s, in allerlei varianten. Klassieke auto’s, dat wel. Volkswagen Kevers, Volvo’s, MG’s, Fiatjes, trucks, oude caravans, oude lijnbussen. Vooral die laatste categorie komt steeds weer keihard bij mij binnen. Ze doen me terugdenken aan mijn kinderjaren, intussen alweer minstens zestig jaar geleden.
Meestal reed ik op mijn fietsje naar de zes kilometer verderop gelegen lagere school. Maar als het tijdens regenachtige winterdagen té nat en té koud werd mocht ik van mijn ouders met de bus. Luid grommende en grollende grijze dozen waren het, mijn ogen op de chauffeur met de hand aan de elektrisch schakelende vijfbak. De ruiten beslagen, propvol mensen, die zich gelaten heen en weer lieten schudden op de stugge vering.
Zittend in zo’n oude bus in de beurshal komen deze herinneringen tastbaar terug, compleet met de lucht van natte jassen en ongefilterde dieseldampen. Dat is precies de reden waarom zelfs een autobeurs als deze ons klassiekerhart een vreugdeslagje laat maken. Het gedeelde verlangen naar de techniek van toen en vooral naar de wereld van toen.
Het is maar betrekkelijk natuurlijk. Wat ooit was dat komt niet weer. Maar met onze klassieke Japanse motorfietsen deden we er in elk geval ons best voor. En we pasten heel prima in het geheel van de beurs. Zelf kom ik meestal met één van mijn altijd ietwat scharrige wegracemotoren. In dit geval met de Yamaha XS650 Rickman Metisse. Zeker, er wordt hard mee gereden en zeker, ik had een poging ondernomen deze mooi op te poetsen. Maar als ik mijn Yam dan vergelijk met bijvoorbeeld de smetteloze machines die Jan Lamtink dan denk ik toch: “Gelukkig dat Jan erbij is.”
Oók in mijn bestelbusje en op de stand stond de Janton Honda CB500 van mijn racevriend Tajan van der Wiel. Nu hij met pensioen is gegaan heeft hij eindelijk tijd om al zijn projecten één voor één te voltooien. Deze Janton had ik al een paar jaar in een hoek van zijn werkplaats zien staan en nu eindelijk was deze bijzondere machine af. Voor wie er nog niet eerder van gehoord had: Janton maakte in de jaren zeventig replica’s van de beroemde Egli-frames, met een extra dikke bovenbuis en het motorblok als dragend deel.
Enfin, onze KJMV-stand gaf een inkijkje in de klassieke motorwereld en: we hadden het heel leuk met elkaar en daar gaat het óók om. Thijs van der Laan, bedankt voor het organiseren! En dank voor het aanreiken van een onderwerp voor deze column…
Dit verhaal schreef ik als column voor het verenigingsmagazine KJMV-Nieuws, nr. 4 van 2024.