Categoriearchief: Persoonlijk

Van Loenen naar Vreeland

Alles verandert. Met mijn studie aan de faculteit Sociale Wetenschappen vlotte het niet erg. Vooral het vak Statistiek plaatste mij voor grote vraagtekens. Mijn motivatie was tot het minimale teruggebracht, onder meer door het roken van teveel pretsigaretten. Gijs, onze eerstgeborene, zorgde ervoor dat alle beschikbare tijd als vanzelf aan hem besteed werd.

Boerderijtje aan Oud Over, Loenen aan de Vecht. 1982. (Foto: Inge van Hesteren)
Boerderijtje aan Oud Over, Loenen aan de Vecht. 1982. (Foto: Inge van Hesteren)

We waren verhuisd van Amersfoort naar Loenen aan de Vecht. Daar droegen kennissen uit het alternatieve circuit een al eerder door hen gekraakt boerderijtje aan ons over. Terug naar de natuur; elektriciteit en gas waren niet voorhanden. Waterleiding, die was er gelukkig wél. We leerden veel: hout hakken, koken op een kolenfornuisje, omgaan met petroleumlampen.

Lees verder Van Loenen naar Vreeland

De bieb noemt het ‘literatuur’

Vanmorgen was ik in de Harlinger bibliotheek, even proefdraaien als vrijwilliger bij de taalochtend. ‘Taal is zeg maar echt mijn ding’, als aow’er heb ik meer tijd en erop terugkijkend vond ik het erg leuk om te doen.

Meteen gevraagd hoe ‘Rijden met Gijs’ het doet, mijn boek over motorrijden. Ik had een paar exemplaren ter beschikking gesteld aan de bieb. In een paar weken is het al vier keer uitgeleend, één is nu op aanvraag onderweg naar het filiaal in Dronrijp en het mooiste: men heeft het in de categorie ‘literatuur’ ingedeeld. Daar kan een schrijver tevreden over zijn. Lees verder De bieb noemt het ‘literatuur’

Over opstandigheid en de jaren vijftig

Het waren de jaren vijftig. De eerste acht jaren van mijn leven bracht ik door in Budel, een Oost-Brabants boerendorp, gelegen tussen zand, bos en heide. Daar stond de tijd nog stil. Het verkeer bestond uit hondenkarren, bakfietsen en paard-en-wagen. Bij ons in de straat stonden drie auto’s: de Opel Kapitän van de gemeentesecretaris, de Chevrolet Impala van de dorpsaannemer en de DKW van mijn vader, die huisarts was. Wie hem wilde bellen draaide nummer zes.

In de vrije natuur van Brabant. Foto: Els van Hesteren
In de vrije natuur van Brabant. Foto: Els van Hesteren

Lees verder Over opstandigheid en de jaren vijftig

Bijna een eeuw

91 jaar Els van Hesteren-Borgen

Het was vandaag de 26e januari, negen jaar geleden, dat Els van Hesteren-Borgen bij ons in huis overleed, na 91 goedbestede jaren. Ze was een zeer bijzondere vrouw, en niet alleen omdat ze de zeer geliefde moeder was van Marnix en mij, en grootmoeder van Gijs jr,  Wies en Jip, en overgrootmoeder van Beau, Milou en Jolie. Nog een paar maanden en dan is het een eeuw geleden dat ze ter wereld kwam.

Els van Hesteren, kort na afloop van de Tweede Wereldoorlog. Foto: familiearchief

Lees verder Bijna een eeuw

Varen met Willem

‘Rijden met Gijs’ was mijn eerste echte grote boek. Nu schrijf ik aan mijn volgende: ‘Varen met Gijs’. Een titel die nogal voor de hand ligt, maar waarom moeilijk zoeken als je iets makkelijks hebt klaarliggen? Het boek zal niet alleen over varen gaan. Ik vertel ook iets over mijn jonge jaren en over de invloeden die er later voor hebben gezorgd dat ik een niet onbelangrijk deel van mijn leven heb besteed aan ‘het varen’.  In dit blogje een voorpublicatie.

Zeeland en de Biesbosch

In 1970 hadden we allemaal zulk lang haar.

Boeken waren al heel vroeg in mijn leven een openbaring. Op kinderlectuur was ik snel uitgekeken. Voortvarend was ik begonnen aan de boekenkast van mijn ouders. Ik las alles van voor tot achter, van het Oude en Nieuwe Testament en de tiendelige Sesam Wereldgeschiedenis tot Turks Fruit van Jan Wolkers. Lees verder Varen met Willem

‘Rijden met Gijs’- Het boek is klaar

“Wanneer ga je dat boek nou eens schrijven, Gijs?” vragen mijn vrienden me van tijd tot tijd. Af en toe lees ik mee in het weblog van de grote George R. Martin. Wat me daar vooral opvalt: deze fantasy-auteur – met wie ik me in ieder ander opzicht absoluut niet op één lijn durf te stellen – schrijft liever korte stukjes. Helaas, want iedereen wacht al jaren op het afsluitende deel van zijn imposante romancyclus ‘Songs of ice and fire’ – ‘Game of Thrones’, zoals de meeste mensen de reeks zullen kennen.

Rijden met Gijs - boekomslag - voorzijde

Lees verder ‘Rijden met Gijs’- Het boek is klaar

De democratie en hoe fragiel die kan zijn

Lokale verkiezingen – vergeleken met de tragedie die zich niet ver van ons vandaan afspeelt lijken ze ineens niet meer zo belangrijk. Hebben ze niets beters te doen, die politieke partijen in de gemeente Harlingen?

We worden met onze neus op de feiten gedrukt. We lezen het in de krant, zien het op de televisie, en live op Facebook en Tiktok: er kan zomaar een eind komen aan het leventje waaraan de meeste mensen in Nederland gewend zijn geraakt. Lees verder De democratie en hoe fragiel die kan zijn

Met Franse slag langs sluis en rivier

Het Canal du Nord begint bij sluis Palluel, vlakbij Arleux. Daar neem ik het roer over van schipper Bart. Hij rijdt met mijn Opel Vivaro terug naar Nederland.

Sinds de coronacrisis voer ik niet meer uitsluitend op historische zeilschepen, fietshotelboten of Amsterdamse salonboten, maar ook af en toe in de binnenvaart, met de spitsen Manna of Avenir. Een ‘spits’ is een vrachtschip dat met en lengte en breedte van 39 bij 5 meter precies past in de oude Franse kanaalsluizen. Eigenlijk verouderde schepen, maar dat zijn de sluizen ook. Voor dit scheepstype is er daarom nog altijd veel te doen. Het werk speelt zich hoofdzakelijk af in België en Noord-Frankrijk. In september voer ik met driehonderd ton kunstmest van Arleux naar Venizel, bij Soissons. Je vaart daar zonder matroos of deksman. Weinig aanspraak dus. Reden om dan maar van alles op te schrijven. 

Lees verder Met Franse slag langs sluis en rivier

Mensen van ver zijn ook mensen

Piet den Blanken, fotograaf bij Hollandse Hoogte brengt de wakes van Lopend Vuur in beeld. Hiertoe reist hij per trein door heel het land. Brigitta Scheepsma en Stephanie Geurtz zijn in Harlingen de gangmakers.
Piet den Blanken, fotograaf bij Hollandse Hoogte brengt de wakes van Lopend Vuur in beeld. Hiertoe reist hij per trein door heel het land. Brigitta Scheepsma en Stephanie Geurtz zijn in Harlingen de gangmakers. (Foto’s: Gijs van Hesteren)

Lopend vuur voor vluchtelingen

Een leven bestaat uit ontmoetingen. Met mensen waarmee je werkt, waarmee je leert. Die je aardig vindt of juist niet. Eén ding is mij na 66 jaar duidelijk: ondanks culturele en uiterlijke verschillen zijn mensen innerlijk hetzelfde. En ieder heeft maar één leven. Vandaar dat we mensenrechten belangrijk zijn gaan vinden.

Lees verder Mensen van ver zijn ook mensen

Met Marten Toonder langs klei en zout water (11)

In de voorgaande tien delen van dit 2020-motordagboek (zie deel 1 voor de eerste aflevering) beschreef ik alles wat motorrijden leuk maakt. De voorbereidingen op het motorseizoen, het sleutelen, het toeren, de aankoop van een Moto Guzzi, de reizen naar circuits, de races en circuitdagen, de toerritten. Als afsluiter reed ik met zoon Gijs junior (39) tweederde deel van een Rondje Nederland. In deel 10 vertelde ik over het begin van de tocht, langs de kust van Noordwest-Friesland. In deze laatste aflevering neem ik de draad op bij Lauwersoog.

Met de Diversion en de California passeerden we Haaksbergen.
(Foto’s: Gijs van Hesteren)

Lees verder Met Marten Toonder langs klei en zout water (11)