HARLINGEN – ‘We willen beslist een mooi product neerzetten’, zeggen Yteke Hiddema en Remco Timmermans, beiden 60 jaar. In de zomer zeilen ze vanuit Enkhuizen, de boekingen verricht Holland Sail (Yteke is er secretaris) en overwinteren doen ze in Dokkum. Hoe een schip met accommodatie voor slechts 14 passagiers toch een winstgevend bedrijf kan zijn.

Het tweetal is blij met elkaar, en met de werf. ‘We krijgen hier bij SRF niet alleen een nieuwe mast, maar ook alle beslag vernieuwen ze voor ons en alle blokken worden vervangen.’ (Foto: Gijs van Hesteren)

Een leuk stel samen, die Yteke en Remco. Niet meer piepjong, maar goed in hun vel, blij met elkaar en ze weten wat ze willen. Yteke Hiddema is vrolijk en bijdehand, Remco Timmermans open en hartelijk. Ze voelen zich duidelijk thuis op hun oude tjalk. Geen oud lor, welteverstaan. Meer een jacht in de manier waarop ze het schip hebben afgewerkt. Overal prachtig schrijnwerk, geen spatje roest en een interieur om door een ringetje te halen.  Bekijk de rest van dit bericht

“Omrin en REC vallen op door vage communicatie en krampachtige opstelling”

Jaap Hofman (links) en Cor Balt, al tien jaar aan het strijden voor openheid en handhaving. (Foto: Gijs van Hesteren)

HARLINGEN – Het vertrouwen in de goede bedoelingen van bedrijven en overheden neemt af, zeker in het noorden van het land. En vooral waar het gaat om zaken waarbij overheden als belanghebbende nauw betrokken zijn, of waar bedrijven veel geld mee verdienen. De aardbevingskwestie in Groningen is daarvan een goed voorbeeld. Iets vergelijkbaars speelt in Noordwest-Friesland. De Reststoffenenergiecentrale (REC) van Omrin – de afvaloven uit de titel – is nooit erg populair geweest onder de Harlinger bevolking. Al vóór de inwerkingstelling ontstond er grote politieke verdeeldheid. Niet alleen gemeenteraadsfracties richtten hun pijlen op de REC. Dat deden ook maatschappelijke groeperingen als de stichting Afvaloven NEE, intussen tien jaar actief. De initiatiefnemers hiervan zagen af van een terugblik. Ze vonden de Harlinger Courant te lokaal en gaven de voorkeur aan een landelijk dagblad. De mensen achter andere initiatieven als Afvaloven STOP waren daartoe wél bereid. Bekijk de rest van dit bericht

HARLINGEN – De tijd van bierbrouwen, alléén uit liefhebberij is zo langzamerhand voorbij, zo blijkt uit een gesprek met Gerard Ypenga. Hij is één van de twee directeuren van Harlingens eigen lokale brouwerij ‘Brouwdok’. Ypenga begon in 2015 in een schuurtje achter zijn woning, samen met zijn maat Johan ten Hoor verhuisde hij de minibrouwerij begin 2016 naar een ‘popup’-pandje aan het Havenplein en sinds dit jaar stelde de gemeente Harlingen de oude loods van Hubert Jans aan de Willemshaven ter beschikking.

“Het is hier nu nog steenkoud, maar straks krijgen we vloerverwarming in de verhoogde vloeren.”

Gerard Ypenga ontvangt ons, dik gekleed in jassen, muts en sjaal, en hij heeft net nieuwe laarzen aangetrokken, want hij heeft last van koude voeten. Dat overkomt grote mannen wel vaker – de afstand tussen hart en ledematen wordt er bij hen niet kleiner op.
“We betalen er maar een nominale huur voor”, legt Gerard Ypenga uit, terwijl hij ons rondleidt door de havenloods. “Het voordeel is de postindustriële locatie en de vrijbrief om dit in te richten naar ons eigen goeddunken.”  Bekijk de rest van dit bericht

De opzet van de Harlinger Courant verandert in 2018. Ook voor mij heeft dat gevolgen. Aan een samenwerking die aanving bij de Tall Ships Race 2014 is een einde gekomen. Met veel plezier heb ik als freelancejournalist mogen schrijven over een zeer boeiend onderwerp: Harlingen en de Harlingers. Eerst nog samen met mijn partner Inge, na haar onverwachte overlijden in mijn eentje. Deze drie jaren markeerden ook voor mijzelf grote veranderingen. Ja, dat kan nog altijd als je zestigplusser bent. De journalistiek was het vijfde beroep dat ik in mijn leven beoefende, na fabrieksarbeider, welzijnswerker, zeilcharterschipper en innovatiemanager. Min of meer dankzij mijn werk voor de Harlinger Courant kon ik gaan schrijven voor scheepvaartkrant Schuttevaer en daar ga ik na 1 januari natuurlijk mee door.
Met heel mijn hart hoop ik dat de krant zal blijven bestaan. Een traditie van meer dan anderhalve eeuw verdient dat. Rest mij om dank uit te spreken. Aan de uitgever van de Harlinger Courant, aan de Harlingers met al hun ideeën, plannen en dromen, en vooral aan u, de lezer.

Gijs van Hesteren

Lees ook: De Harlinger Courant stopt als abonneekrant.

De Harlinger Courant, niet langer tweemaal per week als nieuwskrant voor abonnees.

De classic races van Chimay en Gedinne

Ieder jaar organiseert Classic Racing Motorcycles Belgium (CRMB) een wegracecompetitie voor klassieke motoren. De vereniging rijdt onder meer in Croix-en-Ternois en Spa Francorchamps. De hoogtepunten van het seizoen vinden echter plaats in Chimay en Gedinne. Het zijn driedaagse evenementen in Wallonië, met vier- tot vijfhonderd coureurs uit alle omliggende landen en duizenden mensen publiek. Als journalist en deelnemer reisde ik deze zomer tweemaal naar de Ardennen, waar ik onderzocht hoe het de Belgen elk jaar weer lukt om een succesvol kampioenschap neer te zetten.

Eddy de Keyser: “Een Matchless G50 zien rijden, dat vind ik het mooiste!”

Want: in Nederland lijkt de klassieke motorsport het juist steeds moeilijker te krijgen. Tenminste, als je ziet hoe dit jaar een behoorlijk aantal demo’s van HMV, CRT en SAM uitviel, om van grote evenementen als de Pinksterraces te Oss of de Battle of the Nations op het TT-circuit maar te zwijgen. Wat is het geheim van de Belgen? En waarom met name in het Waalse deel van het land?Navraag leerde al dat de wegracesport in Vlaanderen intussen op sterven na dood was.  Bekijk de rest van dit bericht

Critici: ‘Blij met informatieavond bodemdaling’

HARLINGEN – De gemeente Harlingen belegde in stadsschouwburg Trebol een informatieavond over bodemdaling. De aanleiding is het plan van Frisia Zout BV om zout uit de Waddenzee te winnen, vlakbij de haven van Harlingen. Een vijftal deskundigen sprak over de gevolgen van gas- en zoutwinning en van aanpassingen van het grondwaterpeil – een stoomcursus geomechanica en waterbeheer voor de circa veertig bezoekers. Het milieu kwam weinig aan de orde (Boren onder de Waddenzee?), de te verwachten bodemdaling des te meer. Wellicht is de schade aan panden in de binnenstad gering, maar na afloop van de presentaties vroeg het publiek zich af: wie is aansprakelijk, als alle instanties naar elkaar wijzen en je je tot niemand kunt wenden?

Rinze Post, kritisch maar toch “zeer blij” met de duidelijkheid die de avond verschafte.

Avondvoorzitter Klaas Arie Beks legde zich niet neer bij het woord ‘niemand’. “Er zijn meerdere instanties die veratnwoordelijkheid kunnen dragen, dat is iets anders dan ‘niemand’. Dat woord is hier niet gevallen!” Reactie uit de zaal: “De burger zoekt het maar uit dus? Er moet er toch één zijn waar hij zich kan melden? Wie neemt dan de verantwoordelijkheid?”  Bekijk de rest van dit bericht

HARLINGEN – Frisia Zout BV heeft al geruime tijd zout gewonnen uit de bodem van Noordwest-Friesland. Het bedrijf is een dochter van de in Hannover gevestigde multinational Esco European Salt Company. Het heeft even geduurd, maar binnenkort hoopt directeur Durk van Tuinen een begin te maken met zoutwinning onder de Waddenzee. Er zal ‘schuin’ geboord worden vanaf de wal. Van Tuinen geeft zijn visie op een aantal hete hangijzers.

Durk van Tuinen mag graag praten over zijn vak. Hij ontspant merkbaar in de loop van het gesprek, zeker terwijl hij uitlegt hoe het ‘schuin boren’ vanaf de wal werkt. “In een S-bocht, inderdaad!” (Foto: Gijs van Hesteren)

Durk van Tuinen spreekt langzaam en zorgvuldig, aanvankelijk voorzichtig en afwachtend. Logisch: alles wat de zoutfabriek aangaat ligt gevoelig. Natuurbeschermers zijn bezorgd over de gevolgen van de bodemdaling die de zoutwinning met zich meebrengt. Burgers vrezen schade aan hun woning.

“We werken hier al een aantal jaren. Deze regio is erg geschikt voor de zoutwinning. Het boren naar gas van de afgelopen decennia had ons veel kennis opgeleverd over de bodemlagen. Het gas zit meestal onder het zout, dus we wisten precies waar we moesten zoeken en hoe de kwaliteit was.
In 2012 besloten alle vier overheidsniveaus – het Rijk, de provincie, de gemeentes en het waterschap – dat de zoutwinning onder Noordwest-Friesland eind 2021 zou moeten stoppen. De hoeveelheid winbaar zout is eindig en de limiet voor de bodemdaling is bereikt. Eigenlijk al vanaf 2008 waren we op zoek naar nieuwe locaties. Onder Holland of onder het Wad, dat waren de mogelijkheden. Voor beide locaties hebben we een concessie aangevraagd. De toenmalige minister van Economische Zaken, een vrouwelijke dacht ik (dat moet dan Maria van der Hoeven zijn geweest, red.) zei: ‘ja ja, dat is mooi, maar ga nou eerst eens verkennen wat de mogelijkheden zijn en de invloed op de natuur’. Vervolgens zijn we een jaar of twee bezig geweest met een Milieu Effect Rapportage (MER). De uitkomst was dat het een zowel als het andere mogelijk was. Het punt is: boven land is de bodemdaling onomkeerbaar, terwijl binnen de grenzen van de Waddenzee natuurherstel mogelijk is. Inderdaad, de term ‘zandhonger’ hoort daarbij.”  Bekijk de rest van dit bericht

HARLINGEN – Wat bezielde de zeeman in de zeventiende en achttiende eeuw? Waarom ging hij naar zee? Wie was hij, waar kwam hij vandaan? De gehoorzaal van Museum het Hannemahuis zit afgeladen vol als de hoogleraar aan zijn lezing begint. Vóór zijn emeritaat doceerde de erudiete Jaap R. Bruijn (79) maritieme geschiedenis aan de Universiteit van Leiden. Hij spreekt bedachtzaam en gaat met zijn verhaal enigszins van de hak op de tak. Onder de circa tachtig belangstellenden bevinden zich vooral senioren en mensen met een nautische achtergrond.

Professor Jaap Bruijn in het Hannemahuis. ‘De slavernij is en blijft een verschrikkelijke zaak.’

Lezing ‘Zeegang’: Jaap Bruijn over de zeescheepvaart van 17e en 18e eeuw

‘Ik ben al lang met emeritaat hoor’, legt de eerbiedwaardige wetenschapper uit tijdens de pauze. ‘Zo heel vaak geef ik geen lezingen meer. Deze lezing in Harlingen zie ik als een uitje. Veel kennis over dit onderwerp heb ik verworven door me te verdiepen in dagboeken en biografieën van zeelieden en in archieven. Soms moet je goed zoeken, maar er valt heel veel informatie uit te halen.’  Bekijk de rest van dit bericht

HARLINGEN – Eind oktober. Het was de Week van de Boerenkool. Dat kwam mooi uit. ‘Samen koken, samen eten’, zo kondigde buurthuis Nieuw-Zuid het aan. Eénmaal per maand koken en eten met bewoners van Plan Zuid. Om te beginnen deze maand, als experiment. Een enthousiaste club vrijwilligers zette de eerste stap. Het smaakte naar meer.

Samen eten. De boekenwand achter de eettafel was het juiste decor voor diepgaande gesprekken. (Foto: Gijs van Hesteren)

“Er heerst veel verborgen eenzaamheid in de stad. Zoveel mensen zitten thuis. Zoveel komen er zelden de deur uit”, zei Liselot de Maat afgelopen donderdagavond. Samen met medevrijwilligers Petra van der Veld, Marietje Jilderts en Roeleke Naber had zij het initiatief genomen. “We hebben het er al lang geleden voor het eerst over gehad. In Kimswerd loopt iets vergelijkbaars als een speer. Je kunt er wel over blijven praten, maar gewoon beginnnen is beter.”  Bekijk de rest van dit bericht

DEN OEVER – ‘Icoon Afsluitdijk’: volgens de projectpartners ook voor henzelf een louterende ervaring. Ontwerper en innovator Daan Roosegaarde en Michèle Blom, Directeur-Generaal van Rijkswaterstaat, lanceerden het resultaat op 17 november. Vanaf die dag zijn de drie lichtkunstwerken voor iedereen gratis te bezichtigen. Dat moet dan wel na zonsondergang. ‘Windvogel’ en ‘Glowing Nature’ blijven tot 21 januari, ‘Lichtpoort’ is een permanente installatie.

Daan Roosegaarde; tijdens het toelichten van zijn projecten wordt hij steeds geestdriftiger. (Foto: Gijs van Hesteren)

Daan Roosegaarde in zijn openingstoespraak: ‘De Afsluitdijk staat voor een stuk Nederlandse lef en innovatie. We leven met het water, we vechten met het water, we zoeken naar nieuwe harmonie. Door een subtiele laag van licht en interactie versterken we de schoonheid van de dijk en verbinden we mens en landschap, duister en licht, poëzie en praktijk. De dijk als een 32 kilometer lange Zen-lijn in het water.’  Bekijk de rest van dit bericht