Tot in alle hoeken van de Britse samenleving vergiftigt Brexit de verhoudingen. Dat merkte ik gisteren, toen ik argeloos een opmerking maakte in een Facebookgroep. Die heet ‘Bikers 60s 70s photo collection’ (Motorfoto’s uit de jaren 60 en 70). Nostalgisch, volkomen onschuldig en apolitiek, zou je denken.
Wat was er gebeurd? Deze week had ik een paar foto’s uit 1975 in de groep geplaatst. Tijdens een motorvakantie in Engeland waren mijn vriendin Inge – later echtgenote – en ik met panne in de berm tot stilstand gekomen. Een tweetal Britse motorrijders was gestopt en had meegekeken naar de oorzaak van de pech. Uiteindelijk hadden ze ons meegenomen naar huis en in hun werkplaatsje verhielpen ze samen met mij het probleem. Fijn! En tot zover niets aan de hand.
Engeland, 1975. Met de 1959 Matchless G3 in de berm.
UTRECHT – De hoofdrolspelers van openluchtspektakel ‘Jumping Jack’, Matteo van der Grijn en Julia van der Vlugt, gaven in februari, tijdens Motorbeurs Utrecht, een ronkende live-uitvoering van de titelsong ‘Ride’, begeleid door de Jumping Jack Band en twintig rockgitaristen.
Pieter Stellingwerf, productieleider van theatercollectief BUOG (Bedenkers en uitvoerders van Ongewone Gebeurtenissen): ‘We blazen hiermee alvast een beetje in de bus. We moeten veel kaarten verkopen, want het wordt heel groot. Dat laten we vandaag zien. Twintig van de 47 gitaristen zijn hier, en alle hoofdrolspelers.’ Continue reading Twintig gitaristen spelen ‘Ride’→
HARLINGEN – Vijfenzeventig jaar lang wierp de vuurtoren van Harlingen zijn licht over haven en Vaarwater langs de Pollendam. In 1998 verloor het bouwwerk zijn functie als baken voor de scheepvaart. Het werd omgebouwd tot éénkamerhotel met een uniek uitzicht. Dat is nu twintig jaar geleden en daarom kwam landmeter Kees van Hamersveld naar Harlingen voor een vuurtorenlezing.
(Foto: Gijs van Hesteren)
De zaal in Museum het Hannemahuis zat vol. Met overwegend wat oudere belangstellenden, vaak met een nautische of cultuurhistorische achtergrond. Van Hamersveld: ‘Ik ben niet de enige met deze interesse. De Nederlandse Vuurtorenvereniging telt zo’n 440 leden. Voor mij persoonlijk zijn vuurtorens echt een geo-dingetje. Natuurlijk, ze liggen altijd aan zee en dat is leuk. Meestal op een mooie plek en dat is ook goed. Maar mijn interesse is vooral landmeetkundig. Ik heb mijn hele leven gewerkt als landmeter, vandaar. Elke toren vertelt zijn eigen verhaal. In mijn boek staan er wel vijftig. Ik heb ze persoonlijk bezocht en gefotografeerd en de achtergrondgegevens verzamelde ik de afgelopen twintig jaar uit kranten, brochures en boeken.’ Continue reading Het belang van vuurtorens voor scheepvaart en cartografie→
HARLINGEN – Regelmatig organiseert Jeanine Otten van Museum Het Hannemahuis lezingen over maritieme onderwerpen. Ditmaal sprak Sandra Comis over de kleding van walvisvaarders. ‘Van kou had men in de zeventiende eeuw waarschijnlijk minder last’, legde de Voorschotense archeologe uit. ‘Korte jasjes, zij het vaak in twee of drie lagen, pofbroeken, lange geweven kousen, lage schoenen, alles volgens de toenmalige mode. We vinden eigenlijk zelden zulke oude textielresten.’
Sandra Comis: ‘Ik heb me laten omscholen. In de archeologie is geen droog brood te verdienen’. (Foto: Gijs van Hesteren)
‘Niemand weet daar raad met deze textielresten’
Voor een onderzoek in opdracht van het Arctisch Centrum van de Rijksuniversiteit Groningen ontdekte Comis eind jaren zeventig, begin jaren tachtig bij Smeerenburg op Spitsbergen en in vijftig graven op het eilandje Zeeuwse Uitkijk een groot aantal kledingstukken. Normaal gesproken verdwijnen die het eerste op archeologische vindplaatsen. Ze vergaan door vocht en schimmels. Dankzij het poolklimaat echter is daar veel bewaard gebleven. Het leidde tot de grootste collectie van 17e en 18e-eeuwse werkmanskleding van Europa. Continue reading Modieus naar Spitsbergen→
LEEUWARDEN – Vanaf 9 mei 2019 presenteren de Bedenkers en Uitvoerders van Ongewone Gebeurtenissen, ofwel BUOG, het spektakel ‘Jumping Jack’. Tien voorstellingen over onze allerberoemdste wegracer: de in 1984 tragisch verongelukte Jack Middelburg. Als in een droom kijken we terug op zijn carrière, die zich afspeelt rondom de oude Noordlus van het TT-circuit. Drieduizend toeschouwers per keer, twintig professionele acteurs, dozijnen figuranten, tientallen klassieke stunt- en wegracemotoren, rockmuziek van de band van Erwin Java en nóg vijftig muzikanten. Ik sprak met de mannen van BUOG, Pieter Stellingwerf en Kees Botman.
Kees Botman (links) en Pieter Stellingwerf: gegrepen door het meeslepende leven van Jack Middelburg. (Foto: Gijs van Hesteren)
‘Met mijn boek wil ik de mensen aan het denken zetten’. De kade in de Harlinger Visserijhaven ligt vol met kotters, want deze week houden de Urkers hun Biddag. Ze maken tijd vrij voor onderhoud en de pulsvissers reizen af naar Den Haag. (Foto: Gijs van Hesteren)
HARLINGEN – ‘De mensen weten niet wat er gebeurt op het Wad. Overheden en onderzoekers beheren vanaf hun kantoor. Aan de echte passie voor de zee lopen ze voorbij. Passie die je vindt bij de garnalenvissers langs de Friese en Groninger kusten. Dáár wilde ik iets van laten zien.’ Willem Wilstra is een goedlachse en actieve zestiger. We spreken hem in de kantine van het CIV, de Visserijcoöperatie.
‘Een soort tweede huiskamer voor mij’, zegt hij. Zodra het gesprek gaat over het Wad, of over varen op het Wad, klaart zijn gezicht op. ‘Varen was en is mijn leven. Tussen 1964 en 1976 werkte ik voor de Reddingsmaatschappij. Ik was stuurman, later schipper. Vanuit Oostmahorn voer ik met de Insulinde en de gebroeders Luden. Later begon ik voor mezelf. Ik deed seismologisch onderzoek voor LNV (het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, red.). Elke meter van het Wad heb ik bevaren. Een vrij leven; als je gezond bent en kunt werken is er niets mooiers in deze wereld.’ Continue reading Fotoboek garnalenvisserij op het Wad→
Het parcours slingert zich langs parkeerplaatsen, recreatiegebied en openbare weg.
De klassieke wegracewereld kent vele verschijningsvormen. In Nederland rijdt men overal en nergens racedemonstraties, gebaseerd op regelmatige rondetijden. Daarbij maakt men tegen relatief lage kosten gebruik van tijdelijke circuits op buitenwegen of bedrijventerreinen. In Duitsland is dat anders. Races en racedemo’s organiseert men daar op vaste circuits. De Internationale Motorsport-Klassik St. Wendel is hierop een uitzondering. Ik reisde naar het Saarland, met mijn rechterarm nog in de mitella, na de sleutelbeenbreuk in Chimay. Ik tekende op hoe men het daar aanpakt.
Sinds 1950 verreed men op een stratencircuit dwars door de stad de Internationaler Preis des Saarlandes, ofwel de Grand Prix de la Sarre. De wedstrijden maakten deel uit van het Continental Circus, de verzamelnaam voor internationale wegraces in de jaren zestig en zeventig. Grootheden als Mike Hailwood, John Hartle, Ernst Degner, Hugh Anderson en Mike Duff stonden er op het podium. In 1964 luidde een dodelijk ongeval het einde in van deze wedstrijdenserie. In 2009 herleefden de races, nu als tweejaarlijks presentatie-evenement. Speciaal hiervoor richtte een groep enthousiastelingen de Motorclub MCW Motorsport Historiker St. Wendel op. De eerste aflevering trok meteen al meer dan twintigduizend toeschouwers. Intussen zijn we toe aan de zesde editie. Continue reading In St. Wendel herleeft het Continental Circus→
‘We moesten serieus proberen het schip te behouden voor de vaart’
HARLINGEN/GOES – De Zeeuwse museale tweemastklipper Avontuur was toe aan groot onderhoud. Héél groot onderhoud zelfs. Voor de refit koos de Stichting Zeeuwse klipper Avontuur voor een werf in Harlingen. Dat lijkt op het eerste gezicht niet zo’n voor de hand liggende keuze. Stichtingsvoorzitter Peter Bilterijst legt het uit.
De Avontuur bij SRF. Men zal zo beginnen met de digitale scans. (Foto’s Gijs van Hesteren)
De stichting beheert Zeeuws maritiem erfgoed in de vorm van de Avontuur, een typisch Zeeuwse klipper. In 1983 redden Guus van Hecke en Rien van Boven het schip van de slopershamer, om de betekenis en de geschiedenis van de zeilende binnenvaart niet verloren te laten gaan. ‘12.000 gulden betaalden zij ervoor. De stichting is voor de restauratie bij heel veel oude schippers te rade gegaan’, zegt Peter Bilterijst. ‘Het schip is gebouwd voor wat we hier de Zuidwesthoek noemen, de grote Zeeuwse wateren. Continue reading Nieuw vlak voor Zeeuwse klipper→
De laatste aflevering van mijn Phuket-reisblog. Nog niet eens twintig dagen verbleef ik in Thailand. Het was december 2018 en het was de eerste maal dat ik me buiten Europa had begeven. Kort voor Kerstmis vloog ik met lichte hoofdpijn na de afscheidsavond terug naar Nederland. Een samenvatting van mijn indrukken. Dit is deel 12.
Wilhelmina: ‘s ochtends: ‘Hmmmm, een lekker kopje koffie, daar heb ik zin in!’ Wilhelmina ‘s avonds: ‘Héhé, tijd voor een biertje!’ (Foto: Gijs van Hesteren)
Om te beginnen: wát een leuk land, Thailand. Een vriendelijke, open bevolking, lekker weer. Aan de andere kant: wát jammer, dat het massatoerisme zo wild om zich heen grijpt, in elk geval rond de stranden van Phuket. Het paradijs wordt langzaamaan vervangen voor resorts en toeristenvallen. Continue reading Phuket, Thailand – terugblik→
In december 2018, tijdens mijn uitstapje naar Phuket, Thailand hield ik aantekeningen bij. In afleveringen publiceer ik deze nu op mijn weblog. Dit is aflevering 11.
Ondersteboven met de dinghy
Op weg naar de Suzukispecialist. Straatbeeld Phuket. (Foto: Gijs van Hesteren)
Terug bij Makz heerst grote consternatie. De wind is onverhoeds naar zuid gedraaid en stevig aangetrokken. Er staat een moordende deining vanuit zee. De chartercats maken grote halen. Makz had zijn dinghy al te water, om de ankers te controleren. Nog maar net onderweg lagen hij en Tjeb al ondersteboven, met dinghy en buitenboordmotor en al. Twee verzopen hondjes over de vloer. Tjeb heeft een bloedende schaafwond aan haar pols en haar ribbenkast doet pijn. Een uur later draait de wind weer naar oost. De swell vanuit zee houdt niet lang aan en iedereen slaakt een zucht van verlichting. Makz moppert. “Geen enkele windwaarschuwing, ook niet van windguru.com!”
Ik maak Makz z’n roltas voor hem schoon. Vooral veel natte plukken tabak haal ik er uit. De schade valt mee. Het contante geld is droog gebleven. Het buitenboordmotortje is onder water geweest. Samen met Makz maak ik hem schoon. Olie aftappen en verversen, verbrandingskamer leegmaken en de carburateur schoonmaken. Met een nieuwe bougie loopt de Yamaha weer als vanouds.
Later die middag doe ik een paar boodschappen voor Makz. Bij de Suzuki buitenboordspecialist ga ik drie propellors halen en twee nieuwe carburateurs. Het is even zoeken, daar in Noord-Phuket. De mensen in een zaak met heel groot ‘Suzuki’ op de gevel weten absoluut niet waar ik het over heb, als ik Makz en zijn bestelling noem. Een paar honderd meter verderop, in een veel groter pand, maar met veel kleinere reclameletters, vind ik de uit Rusland afkomstige Wladimir. Dát is de man die ik moet hebben. Hij kent Makz goed en de onderdelen liggen al klaar. Voor maar 6.600 Bath krijg ik de spullen mee.
