Enkele jaren al bezochten mijn partner en ik de Classic Grand Prix des Frontières op het circuit van Chimay. Spannende wedstrijden in het derde juliweekend, met een geweldige sfeer. Van deelnemers en organisatie hoorden we niets dan positiefs over het opvolgende evenement: de Classic TT van Gedinne. Het was om die reden dat we eind augustus besloten af te reizen naar Zuid-België. Iets buiten het plaatsje waaraan de TT haar naam ontleent drapeert daar een vijf kilometer lang asfaltlint zich aan weerszijden van een smalle vallei. Deze ligging staat garant voor stevige hoogteverschillen en een afwisseling van lange, snelle, vloeiende bochten en korte haarspelden. Samen met de wisselende kwaliteit van het wegdek bood dat de deelnemers een uitdagend tracé. Lees verder Lange ronden volgas te Gedinne→
“Dit kan alleen maar in België!” Een gedachte die regelmatig naar boven kwam tijdens een lang en warm kroningsweekend te Chimay. Bekend is dit plaatsje vooral door twee zeer verschillende dingen: het ambachtelijk gebrouwen trappistenbier en de ‘Grand Prix des Frontières’ voor klassieke motoren. Aan dit jubileumjaar – het was de twintigste keer – werd extra aandacht geschonken, onder andere door middel van een grote parade over de huidige én de oude, veel langere baan. Open voor iedereen en dus toerde op zondagmiddag – na een tamelijk verlate en in elk geval chaotische start – een zeer gemengd gezelschap over het supersnelle stratencircuit. Daaronder de iconische framebouwer Fritz Egli himself met een tiental HRD-Vincentvrienden, merkenclubs van Ducati tot Triumph tot Yamaha tot Moto Guzzi-, plaatselijke jongeren op brommers en niet te vergeten een stevige delegatie uit het rennerskwartier, bestaande uit racemotoren en pitbikes.
Start van de Sidecar Group 3, remmend voor de eerste bocht.
De ene helft van het illustere gezelschap gebruikte deze middagpauze als extra wedstrijdtraining, gehuld in eendelige leren overal en integraalhelm en met het gas vol open. De andere helft toerde rond in wandeltempo en had voldoende aan korte broek en T-shirt. Gezien de verschillen in snelheid en insteek vreesden we even voor het ergste, maar het mooie van dit land is dan weer dat het uiteindelijk allemaal gewoon goed gaat.
“Zo kan het alleen maar in België,” wel vaker dachten we het. Bijvoorbeeld naar aanleiding van de rijdersbespreking, waarvan geen mens wist waar en wanneer die plaats zou vinden, rijders noch organisatie. Of toen we achterin het circuit waarnamen hoe van post naar post wandelende toeschouwers zich in het zicht van het nader dreunende startveld halsoverkop van het circuit moesten spoeden, terwijl de baancommissarissen geen spier vertrokken. Lees verder Zonnige bekroning in Brussel én Chimay→
Inge en ik beleefden een bijzonder leuk motorweekend op het Noord-Franse circuit van Croix-en-Ternois, samen met motorvrienden en de Yamaha XS650. Wel moesten we vroegtijdig stoppen door een opnieuw gescheurde uitlaatbocht, net als tijdens de TT van Vlagtwedde in 2010. Och, dat repareren we wel weer. Over deze circuitdag voor sportmotoren uit de jaren zeventig misschien een andere keer meer. Kijk in elk geval even op www.70cyclerun.be, dat geeft een indruk.
De terugweg naar Nederland kende een raar slothoofdstuk, met een uiterst eigenaardig ongeval. Tussen Antwerpen en Breda, op de razend drukke Vlaamse snelweg E19, verleenden we bijstand aan een ontredderde motorvriend. Om privacyredenen noemen we hier niet zijn ware naam. Hier noemen we hem Piet. Hij was bij een ongeluk betrokken geraakt, tengevolge van een wraakactie van een wegpiraat. We zijn op zoek naar getuigen!
