Paul Scheffer en Paul Schoute heffen het eerste glas ‘Red de vloot’, onder toeziend oog van brouwer Gerard Ypenga. (Foto: Gijs van Hesteren)
HARLINGEN – Havenbrouwerij Het Brouwdok doneerde zesduizend flesjes speciaalbier aan de bruinevlootschippers. Vrijdagochtend proefde wethouder Paul Schoute het eerste glas. Met instemming van de gemeenteraad waren de haven- en kadegelden voor het gehele jaar al kwijtgescholden en momenteel werkt de gemeente aan een steunfonds. Ook het Rijk beloofde onlangs vijftien miljoen aan steun. Schoute waarschuwde de Harlinger schippers: ‘Voor de steun vanuit Den Haag dreigt versnippering.’
WEST-TERSCHELLING – Verscheidene overheidsinstanties bundelden eind juni hun krachten voor een uitgebreide controle in de haven van Terschelling. In het kader van een thema-actie maakte wandelende reglementen-encyclopedie Thom Bijkersma van de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT) een ronde langs de rijendik aangemeerde slaapschepen. In totaal bezochten de inspecteurs tien historische zeilende hotelschepen en twee recreatieschepen.
Na inspectie van de papieren maakt inspecteur Thom Bijkersma (rechts) een ronde over het schip, samen met Beer van der Heide van de Landelijke Eenheid en schipper Erik van Aken. (Foto: Gijs van Hesteren)
Schipper-eigenaar Erik van Aken van het ‘Wapen fan Fryslân’ staat er ontspannen bij, informeel gekleed in spijkerbroek en T-shirt. ‘Nee hoor, voor zo’n inspectie ben ik niet bang. Veiligheid hoort erbij. Er waren toch wel enkele verrassingen, De inspecteur van ILT vond wat kleine dingetjes die ik makkelijk kan verhelpen.’ Lees verder Thema-onderzoek ILT naar zeilende passagiersschepen→
De laatste aflevering van mijn Phuket-reisblog. Nog niet eens twintig dagen verbleef ik in Thailand. Het was december 2018 en het was de eerste maal dat ik me buiten Europa had begeven. Kort voor Kerstmis vloog ik met lichte hoofdpijn na de afscheidsavond terug naar Nederland. Een samenvatting van mijn indrukken. Dit is deel 12.
Wilhelmina: ’s ochtends: ‘Hmmmm, een lekker kopje koffie, daar heb ik zin in!’ Wilhelmina ’s avonds: ‘Héhé, tijd voor een biertje!’ (Foto: Gijs van Hesteren)
Om te beginnen: wát een leuk land, Thailand. Een vriendelijke, open bevolking, lekker weer. Aan de andere kant: wát jammer, dat het massatoerisme zo wild om zich heen grijpt, in elk geval rond de stranden van Phuket. Het paradijs wordt langzaamaan vervangen voor resorts en toeristenvallen. Lees verder Phuket, Thailand – terugblik→
In december 2018, tijdens mijn uitstapje naar Phuket, Thailand hield ik aantekeningen bij. In afleveringen publiceer ik deze nu op mijn weblog. Dit is aflevering 11.
Ondersteboven met de dinghy
Op weg naar de Suzukispecialist. Straatbeeld Phuket. (Foto: Gijs van Hesteren)
Terug bij Makz heerst grote consternatie. De wind is onverhoeds naar zuid gedraaid en stevig aangetrokken. Er staat een moordende deining vanuit zee. De chartercats maken grote halen. Makz had zijn dinghy al te water, om de ankers te controleren. Nog maar net onderweg lagen hij en Tjeb al ondersteboven, met dinghy en buitenboordmotor en al. Twee verzopen hondjes over de vloer. Tjeb heeft een bloedende schaafwond aan haar pols en haar ribbenkast doet pijn. Een uur later draait de wind weer naar oost. De swell vanuit zee houdt niet lang aan en iedereen slaakt een zucht van verlichting. Makz moppert. “Geen enkele windwaarschuwing, ook niet van windguru.com!”
Ik maak Makz z’n roltas voor hem schoon. Vooral veel natte plukken tabak haal ik er uit. De schade valt mee. Het contante geld is droog gebleven. Het buitenboordmotortje is onder water geweest. Samen met Makz maak ik hem schoon. Olie aftappen en verversen, verbrandingskamer leegmaken en de carburateur schoonmaken. Met een nieuwe bougie loopt de Yamaha weer als vanouds.
Later die middag doe ik een paar boodschappen voor Makz. Bij de Suzuki buitenboordspecialist ga ik drie propellors halen en twee nieuwe carburateurs. Het is even zoeken, daar in Noord-Phuket. De mensen in een zaak met heel groot ‘Suzuki’ op de gevel weten absoluut niet waar ik het over heb, als ik Makz en zijn bestelling noem. Een paar honderd meter verderop, in een veel groter pand, maar met veel kleinere reclameletters, vind ik de uit Rusland afkomstige Wladimir. Dát is de man die ik moet hebben. Hij kent Makz goed en de onderdelen liggen al klaar. Voor maar 6.600 Bath krijg ik de spullen mee.
In december 2018, tijdens mijn uitstapje naar Phuket, Thailand hield ik aantekeningen bij. In afleveringen publiceer ik deze nu op mijn weblog. Dit is aflevering 10.
Brommen en zeilen in Phuket (10)
Biennale. (Foto: Gijs van Hesteren)
Na het ontbijt ga ik aan de wandel. De taxi komt pas om elf uur. De Food market is dicht. Dan maar de Eerste Thailand Biennale, namens het Ministerie van Cultuur in Bangkok georganiseerd door het Office of Contemporary Art and Culture (OCAC). Openluchtkunst langs de Pak Nam Krabi rivier, met als thema ‘Edge of the Wonderland’. De Thais zien de omgeving van Krabi en de stad zelf als een wonderbaarlijk land, met ‘majestueuze bergen, prachtige stranden, indrukwekkende kusten en honderden vruchtbare eilandjes’. Internationale kunst wil men bieden. Ik loop wat langs de waterkant, die inderdaad is voorzien van stalletjes en kunstwerken. De stalletjes zijn allemaal leeg en bij één van de kunstwerken die ik bezoek zit een bejaard vrouwtje, dat vast heel goed in het Thais kan uitleggen wat er mooi is aan het kunstwerk. Het is echter een taal die ik niet beheers. Wél mag ik door een soort telescoop kijken. Ik zie door de transparante kop van een roofvogel de scheve rotsformatie die het uitzicht over de rivier bepaalt. Vast en zeker heel mooi. De dame wil een selfie maken met mij en ik vind dat prima. Stom genoeg vergeet ik er een voor mijzelf te maken met mijn eigen camera.
Aan het eind van de ochtend stap ik in de ‘private taxi’ naar Phuket. Deze chauffeur rijdt gelukkig lang zo hard en wild niet. Hij is voorzichtig en geeft zelfs op regelmatige wijze gas, in tegenstelling tot gisteren, toen de chauffeur steeds wisselend wel en niet zijn voet op het gaspedaal zette. Zelfs mijn sterke maag werd daar af en toe een beetje wee van. Ik denk dat het de goede invloed is van zijn vriendin, die mee is. Ze maken er samen een dagje Phuket van, op mijn kosten. Ik tel mijn zegeningen. Lees verder Van Krabi Town naar Phuket→
In december 2018, tijdens mijn uitstapje naar Phuket, Thailand hield ik aantekeningen bij. In afleveringen publiceer ik deze nu op mijn weblog. Dit is aflevering 9.
Brommen en zeilen in Phuket (9)
We worden wakker in de motregen. Damp cirkelt om de heuveltoppen langs het strand. Het weerbericht ziet er somber uit, volgens Christian. De hele dag regen en geen of weinig wind. Hij is van plan om vandaag de hele dag voor anker te blijven liggen. In dat geval is het mooi geweest, vind ik. Gezien de spartaanse boordaccommodatie besluit ik de terugreis te aanvaarden. Mede omdat het moeilijke deel van de reis voor Christian achter de rug is.
Ik moet nodig plassen. We roeien naar het strand. Althans, Christian roeit. Mijn spullen heb ik bij elkaar geraapt. We wandelen weer naar de Black Coral. Ik ga er eens lekker naar de toilettten en vervolgens eten we een stevig ontbijt, met worstjes, spek, ei en fruit.
In december 2018, tijdens mijn uitstapje naar Phuket, Thailand hield ik aantekeningen bij. In afleveringen publiceer ik deze nu op mijn weblog. Dit is aflevering 8.
Brommen en zeilen in Phuket (8)
Eindelijk gaan Christian en ik dan zeilen. Het weer is een tikkeltje dubieus. De windkracht en -richting ook. Phi Phi lijkt recht in de wind. Misschien zeilen we eerst een paar mijlen de zee in, met een slag op zuidoost of zuid. Dan overstag voor een slag noordoost of noord.
Na nog een paar slagen is het een uur of vier en de rotsen van Phi Phi, die al uren onze horizon bepaalden, komen nu echt naderbij. (Foto: Gijs van Hesteren)
Eenmaal uit de baai van Ao Yon blijkt het mee te vallen met de windrichting. Phi Phi als eindbestemming lijkt misschien zelfs haalbaar, met een paar slagen misschien. Dus we zetten door. Het waait een beaufort of vier, af en toe vijf. We hebben grootzeil en fok gereefd. De zee is behoorlijk knobbelig, de korte golfslag van de Andaman Sea komt van uiteenlopende richtingen. Het scheepje stuitert, maar blijft uiterst betrouwbaar in het ingezette spoor. We lopen af en toe zelfs acht knopen aan de wind. Dat is niet slecht voor zo’n kort en waterverplaatsend vaartuig.
Twee uur zeilen we over stuurboord, koers zuidoost. Het is een natte boel aan dek. De Rama Rama neemt elke golf; dat is werken geblazen voor de bemanning. De drijvers begraven zich af en toe stevig in de aanrollende golven en het buiswater slaat regelmatig dwars door het catamaranplatform, dat bestaat uit bamboelatten. Houten kont en zout water in ons smoelwerk! Heerlijk, het is tropisch lauw water. Lees verder Nu gaan we zeilen naar Phi Phi!→
In december 2018, tijdens mijn uitstapje naar Phuket, Thailand hield ik aantekeningen bij. In enkele afleveringen publiceer ik deze op mijn weblog. Dit is aflevering 7.
Brommen en zeilen op Phuket (7)
Proefzeilen Rama Rama
Zeilen met de Rama Rama. (Foto: Christian Bodart)
Proefzeilen met de Rama Rama. Dát valt mee. Het bootje is klein, maar zijn daden benne groot. We zeilen een mijl of vier, vijf de zee in. Daar staat aardig wat deining, uit verwarde richtingen bovendien. Het scheepje volgt elke rimpel in het wateroppervlak. Het is handig als de opvarenden beschikken over een sterke maag en niet te snel zeeziek worden. Gelukkig heb ik daar nooit last van.
Aan de einder wordt de lucht donkerder. We gaan overstag en zeilen naar de baai ten noorden van Ao Yon. Daar ankeren we bij de Beach Bar. Christian roeit ons naar het strand en we gaan lekker wat eten. De lucht is intussen pikzwart en niet veel later regent het pijpenstelen. Niet lang. Na een minuut of tien is het klaar. We drinken ons glas leeg en roeien terug naar de catamaran. Nog effe een leuk stukje zeilen en dan is het mooi geweest. Christian voelt zich na het varen samen met mij ineens een stuk zekerder over zijn plan.
Reparatietrip naar Phi Phi
Makz vraagt mij of ik zin heb om mee te gaan naar Phi Phi. Hij is gebeld door de Zuid-Afrikanen. “Oei, Richard weer aan de lijn!”
De motorkoeling staat droog, zo te horen. Via de telefoon krijgt Makz de problemen niet opgelost. Richard lijkt me kritisch, niet gemakkelijk en bovendien tamelijk a-technisch. Hij vindt overal iets van maar luistert niet goed naar de antwoorden op zijn vragen. Tja, hij is en blijft een klant. Dan maar naar het eiland Phi Phi, een zeemijl of twintig verderop in de Andamaanse Zee.
Makz vind het wel prettig dat ik meega. Mentale steun, zegt hij. Hij gedraagt zich nogal chaotisch. In Phuket, onderweg naar de ferry-terminal kopen we in vele winkeltjes allerlei meuk die hij nodig zou kunnen hebben bij de eventuele reparaties, waaronder een koppakking voor de Kubota (niet denkbeeldig, gezien het oververhitten van de koeling). De pakking bewaak ik met mijn leven tegen zoekraken of verbuigen.
In december 2018, tijdens mijn uitstapje naar Phuket, Thailand hield ik aantekeningen bij. In enkele afleveringen publiceer ik deze nu op mijn weblog. Dit is aflevering 6.
Brommen en zeilen op Phuket (6)
Christian en ik scooteren naar een scheepswerf, het moderne Asian Phuket Marine. Christian heeft er wel eens gestaan met zijn catamaran. Of ik het leuk vond om die werf eens te bekijken. We rijden door een wat rommeliger en armoediger deel van de stad – hoewel ook daar overal dikke, glanzende pick-ups af en aan rijden. Verder vooral veel loslopende honden, brommers, scooters, werkplaatsjes, eettentjes en werfachtige bedrijvigheid.
Chris zei me een paar dagen geleden, dat de Thais veel te dure auto’s kopen. Dat doen ze met veel te hoge leningen, die ze eigenlijk niet kunnen betalen. ”Verkeerde prioriteiten”, volgens Chris. “Ze zouden het geld beter kunnen investeren in business, maar ja, heel veel Thais leren eigenlijk niet veel op school. De scholen zijn waardeloos. Als een leerling iets aan de leraar vraagt, krijgt hij een draai om de oren. Vragen stellen is brutaal, vinden de docenten. En als ze van school komen kunnen ze dus niets.”
Het zijn woorden die ik voor zijn rekening laat, want het bedrijf staat er prima opgeruimd en bedrijvig bij. Geen troep, geen rondslingerend gereedschap. Wél overal geparkeerde Honda-brommertjes, zoals overal in het Verre Oosten.
Scheepswerf Asian Phuket Marine. (Foto: Gijs van Hesteren)
In december 2018, tijdens mijn uitstapje naar Phuket, Thailand hield ik aantekeningen bij. In enkele afleveringen publiceer ik deze nu op mijn weblog. Dit is aflevering 5.
Brommen en zeilen in Phuket (5)
Eten met Christian, bij Noy.
Gebakken eieren met spek en koffie in het Used Books Café. Daarna ga ik een beetje meeklussen aan de charterboot. Die moet schoon voordat de klanten komen. Op dat moment komt Christian aan op het strand.
Makz heeft me gevraagd of ik samen met deze Belgische kennis van hem een catamaran naar Maleisië wil zeilen. Die boot moet af en toe Thailand uit. Het heeft iets te maken in- en uitvoer en ik weet niet wat voor bureaucratie. Vraag ik nog wel een keer. Het zeilen lijkt me een goed idee.
Samen met Christian wandel naar een cafeetje en daar maken we verder kennis. Hij komt uit Wallonië en afgezien van een paar Vlaamse krachttermen spreekt hij geen Nederlands. We houden het op Engels, want mijn Frans is roestig. Christian is een oude vriend van Makz uit de tijd dat die een duikschool had in de Rode Zee. Het schijnt nogal wat bijzonders geweest te zijn, want Christian praat met veel respect over Makz.
Later ga ik samen met hem zijn catamaran verhalen naar een plekje dichter bij het strand. Het scheepje heeft een aantal weken ten anker gelegen en dat kan je voor de veiligheid maar beter zo ver mogelijk van de vaste wal doen. Nu hij bezig gaat met de cat is het handiger dat hij niet zover hoeft te roeien met zijn bijbootje, dus liever niet een kilometer de zee in. Lees verder Engels spreken met een Belg→
