In 1969 zaten we bij elkaar in de klas. Sindsdien waren we vrienden. Wat later reden hij en ik samen met onze wederzijdse vriend Rob op de brommer van Breda naar Antwerpen. Rob schreef daarover: “Gijs en ik op Puch en Tomos, hangend aan het hoge stuur en Willem tot zijn ergernis op een blauwe Honda buikschuiver. Moest van pa Bouwkamp, want die had hem gekocht voor Willem en vond het een nette brommer. Uiteraard hebben wij hem daarmee buitengewoon veel geplaagd.”
Tagarchief: column
Slag in de Rondte bij De Friezinn
Westhoek – Het is alweer een paar weken geleden, die avond in Westhoek, maar het verhaal zat aldoor in mijn hoofd en nu moet het er uit. Twee mensen maakten dit tot een bijzonder moment. De eerste was kroegeigenaar Douwe Gerlof Heeringa, de tweede was spelontwerper Dolf Siere.
Klare taal in Nieuw Zuid
Elf procent van de volwassen Harlinger inwoners is volgens domeinspecialist Floor Banning min of meer ‘laaggeletterd’. Ze vertelde dat tijdens de werkmiddag van de Werkgroep Basisvaardigheden. Een middag in Nieuw Zuid voor betrokkenen uit ‘het werkveld’. Medewerkers van zorg- en welzijnsorganisaties, Firda (stond vroeger bekend als ROC Frieslandcollege), het gebiedsteam, de regionale bibliotheken en niet te vergeten: werkgevers. Ik mocht erbij zijn, als vrijwilliger van het Digi-taalhuis.
Matrassen of de bus?
Heel bijzonder wat zich afspeelde aan boord van de tweemastklipper waarop ik die week zetschipperde. We hadden de avond ervoor een groep veertienjarige Duitse scholieren aan boord gekregen.
Zitten op het Haagse asfalt
Wat zijn wij slechte voorouders. En daarom was ik er ook bij, op de A12 de 11e maart. Voor mijn kinderen, mijn kleinkinderen en alles wat daarna komt. En voor de jonge mensen die durven op te komen voor hun en onze nakomelingen. Intussen is het meer dan twee maanden geleden. Het lijkt langer en tegelijkertijd voelt het als gisteren. Als ik nou écht een keer iets deed dat buiten mijn comfortzone lag was het dit wel.
Hannemahuis en struikelstenen
Allebei Vissers, maar géén familie, géén stelletje. Wél heel vaak samenwerkend aan mooie projecten. Anneke Visser en Willem Visser spreken ter gelegenheid van de jaarvergadering van Vrienden van het Hannemahuis in de bomvolle bovenzaal van het stadsmuseum. Ze geven samen een lezing over ‘Struikelstenen in Harlingen’.
Wandeling langs trotse welvaart
Harlingen, al vijfendertig jaar woon ik in deze stad. Aangespoeld via de bruine vloot. Een stukje traditie, een stukje varend erfgoed, die vloot. Net zoals de stad: overal monumenten, waar je ook kijkt. De website harlingenwelkomaanzee.nl meldt: ‘Met meer dan zeshonderd monumentale panden in onze binnenstad blijft de herinnering voortbestaan aan de trotse welvaart die Harlingen gekend heeft’.
De democratie en hoe fragiel die kan zijn
Lokale verkiezingen – vergeleken met de tragedie die zich niet ver van ons vandaan afspeelt lijken ze ineens niet meer zo belangrijk. Hebben ze niets beters te doen, die politieke partijen in de gemeente Harlingen?
We worden met onze neus op de feiten gedrukt. We lezen het in de krant, zien het op de televisie, en live op Facebook en Tiktok: er kan zomaar een eind komen aan het leventje waaraan de meeste mensen in Nederland gewend zijn geraakt. Lees verder De democratie en hoe fragiel die kan zijn
Bloed in de badkamer
Carola en Lizzie, de schrijfinspirators van Prompt Schrijven/writing, namen kort voor Kerstmis het initiatief tot een zogenaamde ‘write-along’.
“De eerste ter wereld”, stelden ze zelf, “want wij hadden er in ieder geval nog nooit van gehoord”. Niet minder dan 214 mensen hadden zich als deelnemer aangemeld. Omdat ik met de lockdown en dergelijke toch niet veel beters te doen had hoorde ik daar ook bij. Het is maar zelden dat ik fictie schrijf. Een leuke vingeroefening. Nu nog even die autobiografische roman.
Twaalf dagen lang stuurden Carola en Lizzie opdrachten voor de volgende alinea’s. Door hun verrassende schrijftips schoot het verhaal noodgedwongen alle kanten op – dat was dan ook de uitdaging. Als je niet weet waar het verhaal uiteindelijk naartoe gaat, hoe maak je er dan toch een logische tekst van? Het is ondanks alles min of meer gelukt. Denk ik. Nou ja, hieronder het eindresultaat. Lees verder Bloed in de badkamer
Een kort scheepvaartjaar
In 2019 voer ik het water dun als freelanceschipper. Afgewisseld door Arjen Rekker zeilde ik het hele zomerseizoen met de tweemastklipper ‘Margot’ en vanaf eind november was het heel druk met het Amsterdam Light Festival. Flagship huurde me in om met de salonboot ‘Titanic’ door de grachtjes te varen. Het jaar 2020 stak daar mager bij af. In januari deed ik nog wat tochtjes met de salonboot, maar daarna belandden we in de coronacrisis.
De passagiersvaart lag op z’n gat, leuker kan ik het niet opschrijven. Begin juni kreeg ik de kans als schipper met een vrachtspits te varen, de ‘Manna’. De reis ging van Charleroi naar Évry, voorbij Parijs. In een volgend blog zal ik daar meer over vertellen. Twaalf dagen was ik onderweg en toen was het stil. Nadat het kabinet voor juli en augustus besloot tot versoepeling voer ik over het Wad: één dag met het tjalkje ‘Pallieter’ en één midweek met de kleine tjalk ‘Antonia Maria’. Dat was leuk! Lees verder Een kort scheepvaartjaar