Tagarchief: GroenLinks

GroenLinks jaarvergadering – Politiek dagboek 29

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 28.

Jaarvergadering GroenLinks

14 december

Vorige week hield de afdeling Friesland van GrienLinks de jaarvergadering. Enerzijds mooi, dat er zo’n dertig mensen waren komen opdagen, anderzijds jammer, dat de andere 570 Friese leden er niet waren.
Samen met Henk Bijl en Sijvert Oud, Harlinger steunfractieleden, gingen wij er heen. Ik vond het leuk om daar nieuwe mensen te leren kennen. Eén van hen was Adri Verduin, een Noord-Hollander die sinds kort in Hitzum woont. Hij heeft er wel zin in om iets voor GroenLinks te doen en om zich ten behoeve van de afdeling Noordwest-Friesland voor een bestuursfunctie in te zetten. Het is hoog tijd, dat het bestuur Harlingen – Franeker – Waddeneilanden wordt versterkt; door allerlei omstandigheden was het bestuur de laatste tijd uitgedund tot twee actieve mensen, die in hun leven ook nog wel wat anders te doen hebben!
Terug naar de provinciale vergadering. Tijdens zo’n jaarvergadering worden de gebruikelijke zaken geregeld, waaronder de bestuurssamenstelling. De Statenfractie brengt verslag uit van het doen en laten de laatste twaalf maanden.

Na de pauze bespraken we “Vervoer in Friesland”, zowel het transport over de weg als het openbaar vervoer.
Zoals vaker bij GroenLinks verdeelt de argumentatie zich tussen twee denkrichtingen. De ene richting probeert vanuit het GroenLinkse referentiekader mee te denken over voorliggende kwesties en daarmee een politiek en praktisch standpunt te bereiken. Bijvoorbeeld: “Er zijn teveel files rond Leeuwarden en daarom moet de haak er komen”, of “We bevorderen het watertoerisme door een aquaduct in de Jeltesloot aan te leggen”. De andere richting poneert vooral een principiële politieke stellingname en maakt praktische politieke overwegingen daaraan ondergeschikt.
Het principe is hier: “Minder asfalt, meer openbaar vervoer”. Dus niks Haken om Leeuwarden of aquaducten – investeer dat geld maar in de lijn Harlingen – Leeuwarden of in de “Hanze++” spoorverbinding (die het Afsluitdijkspoor bevat).
Voor beide benaderingen is wel iets te zeggen. Maar welke linkse, progressieve partij durft zich tegenwoordig nog harde, controversiële, principiële standpunten te veroorloven? Moeten wij die partij dan maar niet zijn?

15 december

Het vervolgverhaal van de Noodopvang. De Harlinger Stichting Noodopvang Uitgeprocedeerde Vluchtelingen heeft het afgelopen jaar geëvalueerd. Een en ander is niet zonder haken en ogen verlopen. Het bestuur heeft besloten om verslag uit te brengen aan de gemeenteraad en daarbij ook enkele vragen voor te leggen aan de raadsleden.
Hoe moet het verder met financiering en de taakstelling van de stichting? Het bestuur heeft ook versterking nodig, als de noodopvang wordt voortgezet.
Onze afdeling van GroenLinks vindt dat de stichting zijn werk moet blijven kunnen doen (in elk geval totdat staatssecretaris Verdonk en het CDA-VVD-D66-kabinet zich de “C” van christelijk, de “V” van vrijheid en de “D” van democratie en mensenrechten herinneren). GroenLinks zal alles doen om dat voor elkaar te krijgen.
Ik nodig de raadscollega’s uit om zich hierover diepgaand te beraden en uiterlijk in de loop van januari een besluit dienaangaand te nemen.

De Harlinger Courant heeft mijn artikel over de noodopvang geplaatst. Bedankt, redactie!
Naar andere kranten stuurde ik deze tekst ook; zij zijn niet overgegaan tot plaatsing. Misschien was het verhaal ook wel wat te lang, of het voetballen was interessanter, of ik schrijf niet goed genoeg. Gelukkig is er deze week in de kranten veel en goed geschreven over dit onderwerp, dus ik ben niet boos op de Leeuwarder Courant en Friesch Dagblad. Het lijkt er op dat minister Verdonk nog niet klaar is met de VNG, de gemeenten en de provincies.

Lees de volgende aflevering 30.

Asielzoekers, Noodopvang en Pardonregelingen – Politiek dagboek 28

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 27.

13 december 2003

Het gaat niet goed met Nederland als vluchthaven voor de verworpenen der aarde. Wij hebben het te druk met onszelf. Kil egoïsme grijpt om zich heen. Hierover en over de situatie van uitgeprocedeerde asielzoekers en de noodopvang schreef ik voor lokale en regionale media een artikel.

Asielzoekers, Noodopvang en Pardonregelingen

Vorig jaar stelde de gemeenteraad van Harlingen EU 30.000 ter beschikking van een nieuw op te richten Stichting Noodopvang Uitgeprocedeerde Asielzoekers. Waarom nam de raad dit besluit, dat toch eigenlijk inging tegen het vastgestelde Rijksbeleid ten aanzien van deze kwestie? Hoe is in het voorbije jaar de noodopvang verlopen? In hoeverre heeft het Rijk zijn beleid aangepast? Waar verliepen de dingen goed en waar niet? Moet de raad opnieuw overwegen om de noodopvang van steun te voorzien? Op dergelijke vragen is niet gemakkelijk een antwoord te geven, maar hieronder doe ik toch een poging.

Boze Witmarsumers

De directe aanleiding tot het bespreken van dit onderwerp was een e-mail van een boze Witmarsumer. Hij wilde de uitzetting van een Angolees gezin bij mij onder de aandacht brengen. Het verhaal is niet nieuw: de Angolees is uitgeprocedeerd, hij kan en mag nog in hoger beroep gaan. Echter, de Staat vindt, dat hij die procedure dan maar vanuit zijn eigen land moet voeren en stopt de ondersteuning. Het AZC te Harlingen zet de asielzoeker daarom op straat, met zijn gezin. Het bestaat uit moeder en twee kleuters. Waarom gaat deze man niet naar huis? Als hij meewerkt aan terugkeer, geeft het Rijk toch alle medewerking? En waar hij die niet krijgt, kan de Stichting Noodopvang toch inspringen? De Angolees: “Ik krijg de kogel, zodra de Angolese autoriteiten merken, dat ik terug ben. Ik ga echt niet meewerken aan mijn eigen doodvonnis!”. Berust zijn verhaal op waarheid? Dat kan ik als eenvoudig gemeenteraadslid natuurlijk niet beoordelen. Ik moet vertrouwen op zijn woorden en op de inschatting die zijn begeleiders daarvan hebben gemaakt. Deze mensen ken ik al een tijdje. Zij zijn buitengewoon begaan met het lot van deze groep mensen, die overal tussen wal en schip valt. Ze doen veel meer dan menselijkerwijs van wie dan ook verwacht kan worden en steken geregeld hun nek uit. Ik heb daar heel veel respect voor.

Gemeente Wonseradeel

Ook ditmaal kiezen de Witmarsumers voor de zwakste partij. Ze vangen het gezin op in het voormalige AZC van Witmarsum. Dit centrum wordt uit deels ideële motieven nog steeds voor een vriendenprijs ter beschikking gesteld aan de noodopvang. Voorlopig wordt de noodopvang gefinancierd voor de duur van één week. De gemeente Wonseradeel betaalt de kosten. Ik vraag aan Karel Helder, PvdA-wethouder in deze gemeente, waarom hij dat doet. “Puur uit humanitaire overwegingen,” verklaart hij. “We willen in onze gemeente geen moeders en kinderen op straat hebben. Als dat door het rijksbeleid toch voorkomt, springen wij in.” Hij wil daarbij wel benadrukken, dat de financiering van de opvang beperkt is. Ten eerste, omdat het gezin uit het Harlinger AZC afkomstig is. Harlingen moet maar voor zijn eigen uitgezette ingezetenen zorg dragen! Ten tweede, omdat Helder vindt, dat opvang niet tot in het oneindige moet duren; dat is niet de taak van een gemeente en er zijn geen middelen voor.

Is er wel een toekomst?

Wat is dan het toekomstperspectief voor mensen zoals deze Angolezen? De Wonseradeelse noodopvangers hopen op bijstelling van de huidige asielregelingen, zoals bijvoorbeeld een pardon voor uitgeprocedeerden, dat ruimhartiger is dan nu. Of zorgvuldiger juridische procedures, zodat mensen niet meer het gevoel hoeven te hebben, dat zij de dood worden ingejaagd, als zij teruggaan naar hun land van herkomst. Of uitzicht op een spoedige positieve uitspraak in een beroepsprocedure. Of, als er dan een strak terugkeerbeleid nodig is, een betere en zorgvuldiger begeleiding, waarbij de mensen niet aan hun lot worden overgelaten.

Stichting Noodopvang Harlingen

De e-mail uit Witmarsum verwijt de Harlinger Stichting voor Noodopvang, dat zij hulp aan de Angolees heeft geweigerd. Ik besloot ik mijn licht op te steken bij het bestuur van de stichting. Niet elk bestuurslid kan mij voldoende op de hoogte brengen. Sommigen onder hen blijken inmiddels geen bestuurslid meer te zijn. Ook is men het onderling niet eens over het beleid. Ik kom toch verschillende dingen te weten. Het budget dat de gemeenteraad vorig jaar ter beschikking stelde is bijna opgesoupeerd. Dat had mede te maken met het type noodopvang, dat de stichting kon verschaffen. Veel woonruimte was voor dit doel niet beschikbaar. De gemeente noch de Woningstichting waren bereid of in staat om tijdelijke wisselwoningen in te zetten. Daarom is er veelvuldig gebruik gemaakt van semi-commerciële opvangadressen, zoals pensions. Daar zit een prijskaartje aan. Veel medewerking van het gemeentebestuur is er niet geweest. Zoals wethouder Jan Sijbenga al aangaf, toen de raad het budget ter beschikking stelde: “Als de raad het nodig vindt om dit te steunen, vind ik het prima als de stichting dit budget gebruikt voor noodopvang. Maar wij willen er als gemeentebestuur niets mee te maken hebben. De opvang strookt niet met het Rijksbeleid en daar willen wij als plaatselijke bestuurders niet tegen in gaan.” De stichting heeft niet alle aanvragen gehonoreerd; ook niet die van het al genoemde Angolese gezin. Bij de oprichting heeft de stichting in opdracht van de raad een aantal criteria in de statuten opgenomen. Deze voorwaarden bepaalden wie er wel en wie er niet voor noodhulp in aanmerking zou moeten komen Volgens één van die criteria moet de hulpvrager actief meewerken aan terugkeer. De Angolees wil of kan er duidelijk niet aan voldoen, omdat hij bang is om in Angola tegen de muur gezet te worden. Sneu, maar dan houdt het op voor de stichting.

Pardon te beperkt?

Het Angolese gezin staat nog steeds op straat, sinds zaterdag jongstleden. In de Harlinger opvangstichting gaf de kwestie aanleiding tot meningsverschillen. Hoe verder? De stichting is er nog niet uit; die moet eerst intern op één lijn zien te komen. De Witmarsumers, met hun eigen netwerk van hulpbronnen op het terrein van huisvesting en financiering, gaan intussen gewoon verder. Ik heb hen gevraagd waar zij nog een toekomst zien voor de noodopvang in het algemeen en voor deze mensen in het bijzonder. “In Den Haag begint men langzamerhand in te zien, dat het zo ook niet langer kan,” zegt een woordvoerder. De praktijk is weerbarstig. De minister gaf een humanitair pardon aan 2.200 mensen, die al langer dan vijf jaar in Nederland zijn. Er is een grote groep asielzoekers, die hiervoor niet in aanmerking is gekomen. Van hen verwacht de minister, dat zij het land verlaten. Echter, hierbij zijn al zoveel problemen opgetreden, dat de regeling op deze manier niet te handhaven is. Daarbij moet je niet alleen denken aan mensen, die vrezen voor hun leven, als zij terugkeren naar hun eigen land. Ook bijvoorbeeld aan de twee volledig vernederlandste meisjes die vorige week in “Kopspijkers” optraden. Wat hebben zij na 10 jaar in ons land te zoeken in China of Iran? De woordvoerder uit Witmarsum: “Op den duur zal men ertoe over moeten gaan ook deze mensen in een pardonregeling op te nemen. Tot dat moment proberen wij gezinnen zoals deze van de straat en in Nederland te houden.”

Morele moed dient beloond

Een moedige opstelling, die wel een grote verantwoordelijkheid laadt op de schouders van de opvangers. Want de hulpvragers in kwestie zitten in een patsituatie en kunnen niets anders doen dan vertrouwen op hun hulpverleners. Alleen al om deze reden verdient iedereen die zich inzet voor noodopvang steun van de gemeentelijke politiek: niet alleen nemen deze mensen een dure morele plicht over van het gemeentebestuur, ook vrijwaren zij de samenleving van daklozen die slapen onder de gemeentelijke bruggen. Voorts mogen we het beginsel van collegiaal bestuur niet vergeten. Indien Harlingen geen verantwoordelijkheid aanvaardt voor haar ingezetenen – dakloos of niet – wordt het probleem automatisch doorverwezen naar buurgemeenten als Wonseradeel en naar de grote steden. Daar heeft men al problemen genoeg! Reden te meer, om ook intergemeentelijk te onderzoeken of het noodzakelijk is om beleid met elkaar af te stemmen.

Voortzetten van de Noodopvang

Ik heb het hierboven al gezegd. Over één ding kan men het eens zijn: de manier waarop het kabinet Balkenende II het probleem nu heeft aangepakt heeft geleid tot nog meer onduidelijkheden en menselijke ellende. In vorige kabinetsperiodes is een en ander niet goed verlopen, dat is duidelijk. Vele mensen zijn toegelaten in ons land en vervolgens jarenlang in onzekerheid gelaten over hun verblijfsstatus. Het Rijk dient deze fout zo snel mogelijk te herstellen. Het huidige rijksbeleid verwacht dat velen van hen nu op eigen kracht naar hun land van herkomst afreizen. In de praktijk stuurt het beleid mensen de straat op. De lokale samenleving zit vervolgens met de brokken. De Witmarsumers wachten terecht op aanpassing en verbreding van de pardonregeling. Tot het zover is, zouden ook gemeentebesturen hun verantwoordelijkheid jegens deze mensen moeten beseffen. Deze verantwoordelijkheid kan op vier manieren handen en voeten krijgen.. Ten eerste, waar nodig moeten gemeenteraden noodopvangorganisaties in staat stellen hun werk nog een tijdje voort te zetten. Ten tweede zou de gemeentelijke politiek er voor moeten zorgen, dat de financiering van dit werk nog enige tijd gewaarborgd blijft. In het verlengde hiervan ligt de noodzaak om de criteria voor het al dan niet opvangen van dakloze asielzoekers niet teveel aan te scherpen of in gevallen van humanitaire aard juist te versoepelen. Ten derde zouden de korpsbeheerders niet moeten toestaan, dat de politie mensen op straat zet zonder dat er een vervolgtraject geregeld is. Een vierde verzoek aan de raden en hun fracties is het verhogen van de druk op hun collega’s in de Tweede Kamer, met als doel het bereiken van een duidelijke, menselijke en afdoende regeling voor de enkele duizenden uitgeprocedeerde asielzoekers, die tot nog toe buiten de pardonregeling zijn gevallen.

Lees verder in de volgende aflevering 29.

 

Alweer windmolenbeleid – Politiek dagboek 27

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 26.

Aanvullende notitie windmolens

9 december

Alsof het onderwerp nog niet voldoende was uitgekauwd, bespraken we in de commissie de aanvullende notitie van het college over het windmolenbeleid. Zoals dat beleid er nu uitziet, vinden wij het heel aanvaardbaar; de argumenten over doelen en plaatsbepaling spreken ons wel aan. Zo hebben we het ook gezegd tijdens de behandeling van dit agendapunt. We hebben aan het eind van onze eerste termijn gevraagd, wanneer de bekende initiatieven voor daadwerkelijke aanleg van windturbineparken aan de raad worden voorgelegd (dat moet, in verband met artikel 19-procedures). Tot mijn grote verbazing antwoordde wethouder Jan Sijbenga: “Dat kan nog wel een hele tijd duren.”
Ik was zo met stomheid geslagen, dat ik even geen weerwoord had. Moet ik nog op oefenen. Maar gelukkig had mijn directe buurman Wouter van den Brand van Harlinger Belang dat weerwoord wél en vroeg hij erop door. De initiatieven zijn toch bekend en de mensen die er mee bezig zijn wachten toch al een hele tijd op een uitspraak van de raad? Uiteindelijk blijkt het erg mee te vallen; als definitieve vergunningaanvragen dezer dagen bij de afdeling op het bureau liggen, wordt er direct van start gegaan met de behandeling. Dat is goed nieuws.

Laptop meezeulen

De afdeling automatisering van de gemeente heeft de raadsleden een nieuw emailadres gegeven, dat eindigt op @harlingen.nl. Het adres gijsvanhesteren@hotmail.com is het mijne. Wel zo overzichtelijk voor de bevolking. Het nadeel is wel, dat ik de post alleen op kan halen met behulp van de computer, die systeembeheer daartoe ter beschikking heeft gesteld.
Ik heb nogal veel emailadressen in gebruik voor werk, bedrijf, privé en politiek. Deze post kan ik ophalen via allerlei andere computers, desnoods op alle plekken ter wereld. Vind ik toch wel handig. Tja, zegt de beheerder, vanwege de beveiliging kunnen we er niet aan beginnen iedereen wachtwoorden en dergelijke te geven.”
Je moet raadsleden (het hoogste orgaan van de gemeente) ook niet te veel vertrouwen…
Nu ben ik genoopt, die laptop van de gemeente overal mee naar toe te sjouwen, tenminste, als ik prijs stel op het lezen van de email.

Voetballen in Groot-Ropens

Als aanhangsel bij een steunbetuiging inzake de spoorlijn krijg ik een vraag van een jongere uit Groot-Ropens. Ze zouden zo graag weer een voetbalgoaltje willen hebben.
Dat er in Groot Ropens een voetbalgoal verdwenen is wisten we niet. Als gemeenteraad mogen we ons officieel niet bemoeien met praktische zaken zoals speeltuinen en trapveldjes en dergelijke. Daar horen ambtenaren en wethouders mee bezig te zijn. Wij moeten controleren of ze dat goed doen.

Dat wil niet zeggen, dat we geen navraag zouden willen doen over die voetbalgoal bij de verantwoordelijke ambtenaar of wethouder. Als iemand uit de gemeenteraad dat doet, wil dat nog wel eens helpen. Dat hebben we dan ook gedaan.

Met de Dienst Openbare Werken van de gemeente heb ik besproken wat er zou kunnen worden gedaan aan die doelpaaltjes. In principe is er geen bezwaar tegen het plaatsen en er is ook gewoon geld voor beschikbaar. Dat kan aangevraagd worden en besteed worden in overleg met de wijkvereniging. Waar het tot nu toe op is gestrand, is de mankracht. De wijkvereniging heeft die mankracht momenteel niet zelf beschikbaar.

Het beleid van de gemeente is: de buurt moet het aanleggen van een voorziening zelf organiseren en als het er eenmaal staat, ook zelf onderhouden. Dat alles lijkt mij voor een goaltje niet zo ingewikkeld. Het lijkt mij het beste, dat de jongeren als
initiatiefnemers zelf contact opnemen met de wijkvereniging. De kosten hoeven geen probleem te zijn en de verantwoordelijkheid voor plaatsen en onderhoud nemen de jongeren zelf. Dan is het ’t snelst geregeld. Dit verhaal heb ik teruggestuurd naar Ropens.

Lees verder in aflevering 28.

Gezondheidsnota 2003-2006 – Politiek dagboek 26

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 25.

Potentiële psychosomatische problematiek

7 december

De dinsdag hebben we besteed aan de voorbereiding van de commissievergadering. Met name de Gezondheidsnota 2003-2006 behoefde aandacht. De Gezondheidsnota lijkt zonder veel inspiratie gekopieerd te zijn van het VNG-sjabloon en daar had zeker wat meer in geconcretiseerd moeten worden.
Woensdagmorgen zat ik samen met steunfractielid Henk Bijl, die verstand heeft van gezondheidszorg (Henk is jeugdarts), om de tafel om een en ander nog eens goed te bespreken. Ook een ander fractielid, Grieke van Kranenburg, psychologe, stuurt mij per email opbouwend commentaar.

Hier onze mening, zoals we die ongeveer naar voren brachten in de commissievergadering van 3 december 2003.

We hebben deze nota vergeleken met die van de provinciale GGD en met de voorbeeldnota van de VNG. We herkennen veel van deze documenten terug in deze gemeentelijke nota. Daar is niets op tegen, maar wel hadden we in deze tekst meer aandacht gewenst voor de specifieke Harlinger situatie. Dat past ook bij de eisen die aan dergelijke nota’s gesteld behoren te kunnen worden: Specifiek, meetbaar, accepteerbaar, realistisch en tijdsgebonden. Dat zou zich kunnen vertalen in meer gerichte en concrete beleidsmaatregelen, met prioritering.
Over enkele aandachtspunten die toch als bekend mogen worden verondersteld vinden we niets of niet veel concreets terug in de nota.

Eén aandachtspunt:
Wat men noemt de “potentiële psychosomatische problematiek” onder jongeren bedraagt in de regio Harlingen-Franeker niet minder dan 58%. Verreweg het hoogste percentage in Friesland. Contact met de provinciale GGD leert ons, dat het overgrote deel van dit percentage terug te voeren valt op onze gemeente. Over omvang en ernst van het probleem hoeven we dus niet te discussiëren. Ook over het effect op de samenleving van dit verschijnsel kan iedereen zich wel iets voorstellen. Welke maatregelen zouden wij concreet kunnen nemen hiervoor? Wanneer daarmee aan te vangen? Welk effect zouden wij hiervan moeten en kunnen verwachten? Hoe meten wij deze effecten? Wanneer gaan wij die effecten meten? Deze vragen en de antwoorden die daarbij horen vinden we niet voldoende terug in de gezondheidsnota.

Drugsgebruik onder jongeren

Een tweede punt dat in onze ogen te weinig aandacht heeft gekregen: het drugsgebruik onder de jongeren. Minder goed meetbaar dan het vorige probleem; maar net zo bekend en als wij mogen afgaan op de uitlatingen van de politiewoordvoerster tijdens het recente overleg tussen raad en politie, heeft de drugsproblematiek in Harlingen prioriteit nummer 1! We vinden, dat in een gezondheidsnota meer aandacht hiervoor moet worden gegeven, met name aan concrete maatregelen in dit veld, die verder gaan dan het doen van onderzoek, het monitoren van bestaande situaties of het uitbesteden aan de GGD. Dat zou dan ook beter stroken met de praktijk in het merendeel van de Nederlandse gemeenten: bij bijna 89 % is het ‘genotmiddelengebruik’ het meest genoemde thema in gezondheidsnota’s. Bij te nemen maatregelen denken we aan voorlichtingsprogramma’s en -projecten op scholen en in verenigingen, adviezen op maat via internet en andere media en opvoedingsondersteuning.

Een derde punt: de gevolgen voor de volksgezondheid van sociaal-economische problematiek. Die vertalen zich in problemen met budgettering, met de dagelijkse voeding, met lichaamsbeweging, met geweld binnen het gezin, en wederom het al genoemde genotmiddelengebruik. Er zijn gemeenten die cursussen aanbieden over budgettering, over ‘opvoeding doe je zó’, ontbijtprojecten op basisscholen. We noemen ze nu niet allemaal. Een ding nog, er zijn gemeenten die budgetten reserveren voor begeleiding van ziekteverzuim of voor opvoedingsondersteuning i.v.m. huiselijk geweld. Dit komt vaak neer op maatwerk, maatwerk die ook ingekocht kan worden! Bijvoorbeeld bij GGD of JGZ.

Volgende aflevering 27.

Spoorlijn moet blijven – Politiek dagboek 25

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 24.

Burgemeester Chris Arlman uit zijn zorgen over de provinciale spoorlijnplannen bij Commissaris van de Koningin Ed Nijpels. (Foto: Inge van Hesteren)
Burgemeester Chris Arlman uit zijn zorgen over de provinciale spoorlijnplannen bij Commissaris van de Koningin Ed Nijpels. (Foto: Inge van Hesteren)

Maandag 24 november

Ons college van B & W wordt een actiegroep, die demonstratief naar de provinciehoofdstad afreist om daar te vertellen wat men vindt van het gepraat over de opheffing van de spoorlijn Harlingen-Leeuwarden. Wij gaan mee!

Uit het persbericht van het college:

B&W van Harlingen vergaderen op het spoor

Het college van Burgemeester en Wethouders van Harlingen houdt dinsdagmiddag 25 november 2003 een bijzondere collegevergadering in de trein Harlingen-Leeuwarden, (...) over het behoud van deze spoorlijn voor de regio Noordwest Fryslân.

U bent van harte welkom om mee te reizen met het college. Men vertrekt om 15.01 uur vanaf het station Harlingen Haven. Het college zal voor dat men instapt de handtekeningactie voor het behoud van de spoorlijn van de heer Loek van der Heide ondertekenen.

De trein komt om 15.28 uur aan op het station van Leeuwarden. Het Harlinger college zal vandaar naar het Provinciehuis aan de Tweebaksmarkt lopen. Om 15.45 uur zal men een brief overhandigen aan de tien fractievoorzitters en de voorzitter van de Staten. In die brief geeft het gemeentebestuur van Harlingen zijn mening over het mogelijk opheffen van het spoor tussen Harlingen en Leeuwarden.

Bron: Gemeentevoorlichter Harlingen

Ons college van B & W werd actievoerder! Arlman, Sijbenga en Waaijer vonden het welletjes, dat gesol met de spoorlijn Harlingen-Leeuwarden. Die moet blijven, zeggen zij. Dat hebben ze kracht bijgezet met een persoonlijk bezoek aan het presidium van de Staten van Friesland. Ed Nijpels hoorde Arlman aan en nam een brief aan, waarin nog eens om voorzichtigheid wordt verzocht. Wat er nu is, kan zomaar verdwijnen. Terug komt die lijn niet meer zo gemakkelijk! Wij zijn heel blij met deze actieve opstelling en gingen mee.

Inge, Sijvert en ik waren als GroenLinks-delegatie mee met de collegetreintocht naar het provinciehuis. Van GroenLinks was verder ook Oene Hofman er bij. Een goede afvaardiging, zo met z’n vieren! Er waren ook raadsleden mee van andere fracties. Vic Berends (VVD), Wouter van den Brand (Harlinger Belang), Sita Helfrich, Jilles Toornstra (beiden PvdA), Douwe ten Napel, Gerben Boskma (beiden CDA). En natuurlijk collegeleden Chris Arlman, Jan Sijbenga en Piet Waaijer. Plus voorlichter Tymen-Hein Corporaal en secretaris Harinxma.

Het College van B & W vergadert o[p het treinperron. (Foto: Inge van Hesteren)
Het College van B & W vergadert op het treinperron. In beeld onder meer en v.l.n.r. Chris Arlman (met handtekeningenformulier in de hand), voorlichter Corporaal, Jilles Toornstra, Loek van der Heide. (Foto: Inge van Hesteren)
Inge werd zeer geïnspireerd van dit alles (ze is een ouwe actievoerder), maakte foto’s, en heeft me gek gemaakt om een handtekenlijst op de site te zetten om down te loaden of om digitaal te ondertekenen.
We hadden dus bedacht, dat college en Loek best wat hulp kunnen gebruiken, zeker gezien het karakter van deze aktie, waar je als groenlinkser alleen maar erg vóór kan zijn. Daarom hebben we het mogelijk gemaakt dat je digitaal mee kan ondertekenen en ook dat je handtekeninglijsten kan downloaden.

Donderdag 27 november

Nog maar 32 uur staat het actieformulier voor behoud spoorlijn op het internet, toch al veertig steunbetuigingen ontvangen! Dat gaat niet slecht. Voor wie het nog niet heeft gedaan: vul online het formulier in door hier te klikken.

Vandaag stond in de Leeuwarder Courant een voorpagina-artikel over de kwestie. De LC zegt dat het nog wel even meevalt, maar wie goed leest weet dat de discussie later weer terugkomt in de Provinciale Staten en dat het college van gedeputeerden er verdeeld over is. Alle reden dus, om het hoofd nog even niet in de schoot te leggen.

Vrijdag 28 november

Op deze manier gaat het nog een hoop tijd kosten, als we niet uitkijken… Niet alleen komen er veel steunbetuigingen binnen, vele mensen hebben ook een commentaar toegevoegd, dat vaak heel zinnig is en waar je iets mee zou moeten doen.

Voorlopig laten we het even gebeuren. Morgen gaan we in Franeker om handtekeningen vragen aan het winkelend publiek. Franeker wilde toch af van de spoorlijn? Nu maar eens horen of de bevolking dat echt vindt!

Zaterdag 29 november

Met Oene Hofman en Loek van der Heide naar Franeker. Men beweert, dat de mensen uit Franeker die spoorlijn wel kwijt willen, want dan kunnen ze verder met hun brug, hun rondweg en hun industrieterrein. Dat wilden wij wel eens toetsen.

Maandag 1 december

Omroep Mercurius, de lokale omroep uit Leeuwarden, belt mij op om meer te horen over de spoorlijnactie. Je krijgt in zo’n vraaggesprek maar weinig kans en tijd om er iets over te zeggen, maar de dame die me ondervraagt is in elk geval ook hevig begaan met de bedreigde treinverbinding. Het lukt me daarna nog net, om het krediet voor de actie nog even aan Loek van der Heide te geven.

Zaterdag 6 december

Het handtekeningenformulier is een aantal malen gedownload vanaf de GroenLinks-site; wat het resultaat daarvan is moeten we maar afwachten. Van mijn dochter Wies hoor ik wel, dat er in de supermarkt in Franeker lijsten klaarliggen.

We hebben alles bij elkaar vrij veel tijd gestoken in die spoorlijnactie. Het college gaf het goede voorbeeld en Loek ook. Hij ploeterde maar voort in z’n eentje en daarom vonden we dat hij wel wat hulp kon gebruiken. De internetbenadering werpt vruchten af voor de goede zaak en – een beetje eigenbelang – het trekt ook veel meer bezoekers naar onze afdelingswebsite, zodat ik deze weblog ook eens onder een wat breder publiek kan brengen.

Lees hier aflevering 25.

Vluchtelingen, Koningsbrug, Havendagen – Politiek dagboek 24

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 23

Zaterdag 15 november

Renee van der Heide, iemand die zich altijd erg inzet voor het lot van asielzoekers, vraagt mij per email hoe het nou volgens mij verder moet – alsof ik dat weet!
In het kort: Ik vind elk initiatief dat het asielbeleid aan de orde stelt een goed initiatief. Want het asielbeleid van deze nieuwe regering vind ik onmenselijk. Was het paarse beleid al zeer dubieus, nu “rechts” aan de macht is gekomen is elke humanitaire consideratie verdwenen. Ach ja, is rechts is tenslotte niet synoniem voor “hard”, voor “eigenbelang”, voor “recht van de sterkste” en “jammer voor de zwakkeren”?

De komende twee jaar zal daar weinig verbetering in komen, vrees ik. Integendeel. De 2.200 gelegaliseerden van de recente pardonregeling hebben misschien geluk. Maar velen zijn daar buiten gevallen. Wie weet maken zij in hun procedure nog een kansje. Zij zijn wel binnengelaten in ons land, maar zij zullen het verloop hun procedure moeten afwachten zonder enige ondersteuning door de overheid. Daar mogen lokale overheden en groeperingen de kastanjes uit het vuur halen.

Wie uitgeprocedeerd is, kan het wel vergeten, lijkt mij. Men wordt uitgezet of verdwijnt in de illegaliteit. Maar waar naar toe te gaan? Ik weet het ook niet. Europa heeft zijn grenzen gesloten. Wie hier klaar is komt elders in Europa ook niet meer aan de beurt.

Intussen raakt de pot van de noodopvangstichtingen en de goodwill bij de bevolking in Nederland uitgeput. Een kille wind van verrechtsing, nieuwe politieke correctheid, waait door het land, maar nu niet meer de linkse correctheid (die tenminste nog was ingegeven door solidariteit en medegevoel), maar een van conservatieve snit.

Zondag 16 november

Willem de Haan uit Witmarsum stuurt mij een wanhopig e-mailtje. Ook al iemand voor wie geen moeite teveel is als het gaat om asielzoekers. Maar nu weet Willem het ook niet meer.

In grote lijnen gaat het over een Koerdisch vluchtelingengezin dat al vijf jaar wacht op een uitspraak van de IND. Willem is woedend over de Kafkaëske behandeling die de familie ten deel valt. Hij schaamt zich Nederlander te zijn.

Koningsbrug en N31

Dinsdag 18 november

Enkele telefoongesprekken gevoerd. Eérst een met Openbare Werken, naar aanleiding van een brief die ik vind in de fractiekamer. Op 10 oktober heeft meneer Bloemhof aan de raad een brief gestuurd over de onveiligheid van het fietspad langs de N31 ter hoogte van de Koningsbrug. Deze meneer heeft hierop nog geen inhoudelijke reactie gehad, noch van de raad, noch van college of ambtelijk apparaat. Dat trek ik me wel aan, want de raad moet vragen vanuit de bevolking serieus nemen, ook als een oplossing voor het probleem niet direct ligt bij de raad! De raad moet tenslotte besturen op hoofdlijnen en zou zich in het nieuwe dualisme minder moeten bemoeien met dagelijks bestuur.

De verantwoordelijk ambtenaar blijkt juist doende te zijn met beantwoording, maar is pas ziek geworden. Toch weet ik nu wat meer. Men overweegt om tussen de Rijksweg en de parallelweg een zgn. “lamellenscherm” te plaatsen. Want het grootste probleem is waarschijnlijk niet eens de duisternis, waarin de ventweg verdwijnt na het passeren van de Koningsbrug, maar de verblinding door het snelverkeer. Jammer genoeg is het geld voor 2003 “op” bij Rijkswaterstaat, zoals in de krant te lezen is geweest, eerder deze maand. Dus pas na de jaarwisseling wil RWS er verder over nadenken.

Blijft het feit, dat het grootste deel; van het tracé van de ventweg onder verantwoordelijkheid valt van de gemeente. Eén ding is wel belangrijk op de kortere termijn: ik vraag me af, of de raad al op enigerlei wijze gereageerd heeft op de brief van de heer Bloemhof. Die vraag leg ik voor aan de voorzitter van de agendacommissie en aan de griffier.
Ik neem me voor, om beantwoording af te wachten en daarna eventueel pas verder te kijken of er nog iets aan gedaan moet worden.

Havendagen

Vervolgens heb ik gebeld met Gea Stornebrink van het Projectbureau Friese Havendagen. Het bureau stuurde vanmorgen een persbericht de wereld in, met een korte vooruitblik op het programma van het evenement. Duidelijk naar aanleiding van de kritische vragen, die in de raadsvergadering werden gesteld. Dat gaf mevrouw Stornebrink ruiterlijk toe.

Oké, niks mis mee, daarmee waren we blij en dat heb ik gezegd. Maar: we blijven nieuwsgierig naar een begroting! Kunnen we die tezijnertijd nog wel even inzien? Controleren, dat is een taak van een raadslid!
Ten tweede brak ik een lans voor de bruine zeilvaart. Die hoort in de wandelgangen van alles; vaste wisselligplaatsen zijn misschien nodig voor het evenement. Hoe gaat dat verder? Het bestuur van de VBZH heeft nog geen contact gehad met het projectbureau…
De spreekster zei me toe er in te duiken.

Dualisme in Harlingen – Politiek dagboek 23

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed. Lees hier de voorgaande aflevering 22.

Donderdag 13 november

Een bewogen avond, deze gemeenteraadsvergadering, voor zover die kwalificatie van toepassing kan zijn op een gezelschap dames en heren van middelbare leeftijd die zich verzameld hebben in een bedompt zaaltje. De beweging zat misschien in het hart, dat overliep en in de woorden, die niet gezegd zijn…

Was er sprake van emoties, die stamden uit een vorige raadsperiode? In elk geval woedde er een onbenoemde strijd en ik denk dat die ging om de macht. Een machtsstrijd tussen raad en college, wetgevers en uitvoerders, die veroorzaakt is door de overgang naar het dualisme; of we het nu leuk vinden of niet, de grenzen tussen ieders competentie blijken opnieuw getrokken te moeten worden.

Herbenoemingsverordening

De discussie over de herbenoemingsprocedure van de burgemeester leidde ten gevolge van dit alles tot een schorsing van de vergadering. Gedurende deze time-out spraken sommigen geladen woorden. De fractievoorzitters deden dat onderling en in afzondering, waarbij de griffier degene was, die de juistheid van de standpunten mocht toetsen. De overigen en het college spraken off the record tot elkaar, maar wel in de aanwezigheid van de verzamelde pers, die een en ander met belangstelling noteerde.

Nadat de schorsing achter de rug was, werd het procedurevoorstel ongewijzigd aangenomen. Hadden de fracties besloten hun kruit droog te houden tot in de vertrouwenscommissie?

Waar ging dit eigenlijk allemaal over? Een dualistisch vraagstuk. Zijn de wethouders wél of níet structureel adviseurs van de herbenoemingscommissie? Mag deze commissie daarnaast nog andere externe adviseurs raadplegen? Wie het weten wil, mag het vragen aan de griffier.

Vertrouwenscommissie

Joop had mij voorgedragen om zitting te nemen in die commissie. Voor hem hoefde het niet, zo zei hij mij. Ik vond dat best, zo krijg je weer de kans om iets bij te leren. Maar van Gerben Boskma van het CDA “mocht het niet”. Gerben heeft als voorzitter van de raadscommissie natuurlijk recht van spreken. Hij wilde de vertrouwenscommissie exclusief samenstellen uit de fractievoorzitters. Morrend legde Joop zich daar bij neer. En ik vond het weer best. Zo leer je ook steeds weer iets bij…

Internet

Ook de burgemeester begeeft zich op het internet en leest zelfs deze weblog, zo vertrouwde hij mij toe bij mijn binnenkomst. Hij schaart zich daarmee achter wethouder Piet Waaijer, die al langer meeleest en die zich zelfs heeft geabonneerd op de GroenLinks nieuwsbrief. Hij heeft wat dat betreft een beetje pech, trouwens, want de nieuwste nieuwsbrief is nog niet uitgekomen, sinds hij abonnee is geworden. Piet, het komt binnenkort!

Dit alles opent nieuwe perspectieven voor dit dagboek. Kan ik hier en daar, tussen de regels door, de burgemeester een goede groenlinkse gedachte influisteren, zoals een boek onder het hoofdkussen dat tijdens de nacht zo goed schijnt te kunnen doen? Wie weet, over enkele weken ziet het collegebeleid er een tikje groener en linkser uit. Mooie dromen.

Friese Havendagen

Opnieuw geïnspireerde woorden van onze burgemeester, die werkelijk álles gaf om een (volgens mij ook in zijn eigen ogen procedureel opzicht onvoldoende onderbouwd voorstel) door de raad aanvaard te krijgen.

Mijn eigen mening: het blijft een blanco cheque, die we toekennen. Promotie door deze Havendagen: okee. Een ton euro’s toekennen: okee. We zijn best bereid vertrouwen te schenken, echter we willen de uitgave graag verantwoorden aan de bevolking van Harlingen. Andere verenigingen moeten óók met een begroting komen.

Ik wil graag een lans breken voor mijn fractievoorzitter Joop van der Heide, die deze Havendagen eigenlijk dolgraag door wil laten gaan. In opdracht van mij en de steunfractie moest hij zijn eerdere standpunt (commissievergadering) nuanceren; dat heeft hij loyaal gedaan. Goed gedaan Joop!

Joop en ik hebben tijdens de bespreking samen overlegd, goed geluisterd naar de argumenten van burgemeester Arlman en naar Wouter van den Brands (Harlinger Belang) nuanceringen. Uiteindelijk hebben we ingestemd met het voorstel.

Flauw, dat andere fracties hem verweten gemakkelijk van mening te veranderen; we willen zo graag meer discussie in de raad en dat eenmaal ingenomen standpunten niet als in rots gebeiteld zijn. Nu láát Joop zich overtuigen door de discussie en weer is het niet goed.

Plan Ludinga

Volgens de burgemeester konden we toestemming niet onthouden aan het ontwerp-bestemmingsplan Ludinga. Het was een ontwerp, dus konden we hooguit niet instemmen met het voorleggen van het ontwerp. Goedkeuring kan de raad pas al dan niet geven na de inspraakprocedure. Ook goed.

Motie betonning op het Wad

Een vergadering waarin veel is besproken en waarover wij tevreden zijn, alleen al vanwege het aannemen van onze motie over de betonning. Zie daarvoor de nieuwspagina. Én de burgemeester tot een gelukkig man gemaakt (door de subsidie voor de Havendagen tóch goed te keuren)!

Lees hier aflevering 24.

Bestemmingsplan Ludinga – Politiek dagboek 21

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 20.

Dinsdag 4 november

De hele ochtend bestudeerde ik de stukken voor de commissievergadering aanstaande donderdag. Een greep uit de onderwerpen.
Bestemmingsplan Ludinga: We zijn nog steeds niet overtuigd van de het nut van de brede “allee met allure”. Die kan ook wel wat minder beeldbepalend worden aangelegd, bijvoorbeeld parallel, maar meer langs de randen van het verbindingsgebied.
Ook de zuidelijke “puist”, die 150 meter voorbij de zuidgrens van de stad schiet, zou wel anders kunnen, ondanks de groenmaatregelen, die de bebouwing van deze puist moeten afscheiden van het Hegewiersterveld. Per slot van rekening komen in deze puist alleen de megavilla’s van de grootmogols van het kapitaal te staan.
De Vereniging voor Natuurmonumenten en de Provinicale Commissie beamen dat.
Tot slot hoopten we in het bestemmingsplan wat meer waarborgen voor een hoog percentage sociale woningbouw te mogen terugvinden. Maar misschien hoort dat niet in zo’n plan.

Dienst SoZaWe

Over de Dienst SoZaWe heb ik in oktober al het één en ander geschreven in deze weblog. Er is nog een aanvulling gekomen op dit agendapunt. Die wordt deze keer wél besproken. Het onderwerp over de verdeelsleutel staat pas voor december op de agenda.
Voor de Friese Havendagen 2004 staat een bedrag van 100.000 Euro op de agenda. Het is niet niks, maar als varensman spreekt het gebeuren me ergens wel aan; het kan een goede promotie van de haven betekenen. Die haven is economisch toch heel belangrijk voor de stad. Zeker in toeristisch opzicht kan dit evenement positief uitwerken. Een beetje bang voor opgeblazen gedoe van blauwe blazers met koperen knopen ben ik wel. De steunfractie is er nog niet uit; we kunnen ook wel andere leuke dingen doen voor dit geld. En wat vinden de organisatoren van bruine vlootdag en visserijdagen hier nou van? Vorige maand ontstond er wel even wat gemor aldaar.

Minder betonning op Wad

Woensdag 5 november

Eind aan betonning deel routes op Wad , staat in de krant van dinsdag.
Rijkswaterstaat wil 40 procent van de vaarwegen op de Waddenzee opheffen. Een dramatisch voornemen, zowel vanuit het perspectief van belevingstoerisme als vanuit de vaarveiligheid. Nederland en zijn infrastructuur: we zakken langzaam (snel?) af naar het niveau van een derde wereldland. Gaten in de wegen, roestende spoorlijnen, dichtgeslibde vaarwegen – alleen Schiphol mag nog geld kosten.

Recordduur vergadering raad

Vrijdag 7 november

De raadscommissievergadering duurde gisteravond tot half één. Voor Harlingen bijna een uniek record. En dan te bedenken, dat dit in vele gemeenten gebruikelijk is!
De behandeling van de programbegroting en de problematiek rond de Dienst SoZaWe kostten vrij veel tijd; het pleidooi van de burgemeester voor de subsidiëring van de havendagen stond echter nummer één in de rangorde van tijdrovende agendapunten. Hoofdoorzaak van de lengte was mijns inziens toch vooral het grote aantal agendapunten. Maar ja: wat moet gebeuren, moet gebeuren…
De rondvraag schoot er bij in, maar die mogen we schriftelijk indienen. Gaan we nog doen, daar is email voor uitgevonden.
Ludinga: In onze afwijzing van de allee met allure waren wij onderhand de enige overgebleven fractie. Dat gold ook voor onze zorg over de aantasting van het open gebied in zuidwaartse richting. Het zij zo. Zie ook o.m. weblog juni. Een aantal bewoners van Groot-Ropens had als toehoorder op de publieke tribune plaatsgenomen.

Vergaderstructuur en MFC ’t Vierkant – Politiek dagboek 19

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 18.

22 oktober 2003

Nog even terug naar de presidiumvergadering die ik vóór de herfstvakantie bijwoonde, met name over de wijze van vergaderen.
Enkele fracties deden een voorstel de vergaderstructuur te veranderen. B.v. eenmaal per maand vergaderen, met eerst een raadsgedeelte, daarna een commissiegedeelte. Dit in het kader van effectiviteit. Ook zou de raadsvergadering steeds minder discussie opleveren, in tegenstelling tot de commissie. Ik heb opgemerkt, dat het terugbrengen van het aantal commissies aan het begin van de raadsperiode me al heeft bevreemd, en dit nog verder gaande voorstel helemaal. Tot hoe laat moeten we gaan vergaderen, als we het op die manier gaan doen? Of gaan we alles afraffelen? Goos de Graaf van Harlinger Belang zei, dat de kwaliteit van het discussiëren in eigen handen van de raad ligt. Naar mijn idee zijn er genoeg trainingsmogelijkheden om dat te verbeteren, via de Vereniging Nederlandse Gemeenten of anderszins. Een meerderheid was voor voorlopige handhaving van de huidige werkwijze.

Opening ’t Vierkant

Bij de feestelijke opening van het nieuwe MFC (multifunctionele Centrum) werd de naam bekendgemaakt: “Het Vierkant”. OK, het is een naam.
Het is ontegenzeggelijk een mooi gebouw. De kersverse gebruikers hielden enthousiaste toespraken – gelukkig niet teveel – maar mopperden de tussen de bedrijven door wel behoorlijk. Te weinig ruimte, geen kantine, geen kapstok, te warm, geen brievenbus, geen invloed op het beheer. Alle begin is moeilijk en hopelijk valt een en ander op te lossen. Veel meer had het ook niet moeten kosten, tenslotte.

Na die feestelijke openingstoespraken begaf elkeen zich in de bekende wandelgangen. Daar hoor je nog wel eens wat.
Zo gaan er naar aanleiding van de oplevering van dit gebouw stemmen op vanuit de ambtelijke organisatie dat voor eenzelfde bedrag ook wel een nieuw gemeentehuis zou kunnen worden gebouwd. Dat zou de efficiëntie aanmerkelijk kunnen verhogen. Daar is ook de burgerij bij gebaat. Ik weet, dat de CDA-fractie van tijd tot tijd dit onderwerp aansnijdt, wie weet gevoed door dezelfde bronnen. Het lijkt mij op het moment echter niet zo verstandig, om zoveel geld uit te trekken. We hebben ook nog het zwembad… Misschien in een volgende raadsperiode?

Steunfractie wil iets anders

Donderdag  23 oktober

Ik ontmoette enig onbegrip aangaande het stemgedrag van onze fractie inzake de kredieten voor de nog te bouwen sloepenloodsen. Nou was ik even op vakantie en heb dus de interne discussie niet meegemaakt. Zelf stond ik er niet negatief tegenover en naar ik dacht Joop ook niet.
In de steunfractie is hier echter inmiddels uitgebreid over gesproken. Daar kwam uit, dat men bezorgd was over de precedentwerking van deze ad-hoc toewijzing van relatief grote geldsommen aan sportverenigingen, hoe sympathiek ook. Daarom heeft men Joop geadviseerd in de raad vooralsnog tegen te stemmen.
Mij persoonlijk spijt dat wel een beetje; als zeeman heb ik een goed gevoel over het sloepengebeuren in onze stad. Maar ik ben niet in mijn eentje GroenLinks: we hebben een democratische partijstructuur en de leden van de raadsfractie proberen de mening van de steunfractie in principe loyaal tot uiting te brengen in de raadsvergaderingen.
Zie het officiële GL-standpunt in onze nieuwsrubriek.

Alsof het gisteren nog niet genoeg was, verzamelden de raadsleden zich ’s avonds in de raadszaal voor het jaarlijkse overleg met de politie. Mevrouw Thea van den Bosch, teamchef alhier, gaf een geïnspireerde toelichting.
Enkele trefwoorden: “stadswachten zijn geen politie”, “de politie is op sterkte”, “probleem en prioriteit nummer één is in Harlingen het gebruik en de handel in harddrugs”, “er is goed overleg tussen politie, andere handhavers en gemeente”, “de burgemeester heeft het gevoel dat zijn invloed op het beleid rond de politie-inzet nul is”.

Mein Kampf

Maandag 27 oktober

In de Volkskrant en overige media (bvoorbeeld in de talkshow Barend en van Dorp) is een discussie ontstaan over het schotschrift van Adolf Hitler: ‘Mein Kampf’. Het boek is in principe niet verkrijgbaar vanwege de racistische en fascistische inhoud. Net goed, de nazi’s waren degenen die de boekverbrandingen in de twintigste eeuw opnieuw hebben geïntroduceerd.
Toch kan het van belang zijn kennis ervan te nemen: juist dit boek was leidraad en handboek tijdens de donkerste periode van de vorige eeuw. Wat heeft deze man en zijn volgelingen bezield? Wat kunnen we er van leren?
Via het internet blijkt het vrij gemakkelijk om het boek in het Engels of Duits digitaal op te halen. Dan kan je rechtstreeks kennis nemen van de soms heel gewoon leesbare, maar daardoor des te schokkender inhoud. Tijdens het zoeken stuit je op overigens verscheidene minder prettige websites van neofascisten en rechts-nationalisten. Dat bestaat allemaal nog steeds! Zorgelijk, in deze tijd waarin Nieuw-Rechts opnieuw salonfähig aan het worden is.

Leees verder in Politiek dagboek 20.

 

Stroperig vergaderen en inspraak – Politiek dagboek 18

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 17.

Donderdag 2 oktober

In de commissievergadering is weer langdurig en langdradig ingegaan op allerlei details, die volgens mij niet echt ter zake doen. Je zou het toch moeten hebben over besturen op hoofdlijnen?

De Evangelische Gemeente heeft een grief over haar huisvesting en maakt gebruik van het inspreekrecht. De commissie neemt de inspraak ter kennis en gaat niet nader in op het probleem. Ons is ook niet duidelijk wat er nu precies speelt en we hebben ons voorgenomen hierover contact op te nemen met de Gemeente.

Het plan van de vereniging van sloepenroeiers kost geld. Ze willen een stuk grond en een paar loodsen voor de stalling van hun wedstrijdsloepen. In eerste termijn zijn bijna alle fracties aarzelend over het ter beschikking stellen van een krediet van meer dan twee ton Euro. Wethouder Piet Waaijer steekt een geïnspireerd verhaal af, waarna in 2e termijn de opinie ietwat bijgesteld is. Ook die van ons: we zijn geneigd er positief over te gaan denken. Tenslotte is het roeien de Harlinger volkssport nummer twee, na het voetballen.

Woensdag 8 oktober

Gisteravond een lange vergadering van het VBZH-bestuur (Verenigde Bruine Zeilvaart Harlingen). Daar zit ik in, om bij het overleg over een aantal Waddenzaken in het Toeristisch Overleg Waddenzee (T.O.W.) een zeker mandaat te kunnen hebben, in dit geval van zeventig beroepsmatige Wadzeilers: de bruine vloot van Harlingen.
Het ging dinsdagavond over de toeristenbelasting natuurlijk – en hoe verder. Voorts over de Vlootdag 2004, de bestuurssamenstelling, het draagvlak in de vereniging (waar hoor je niet dat het moeilijk is om betrokken mensen in besturen te krijgen?).

Medezeggenschap voor burgers

Vanavond een bijeenkomst van het Raadspresidium. De fractievoorzitters of hun vervangers (ik bijvoorbeeld) bespreken de voortgang van een en ander met college en ambtelijke top. Ik ben benieuwd.

Enkele korte indrukken:
Niet alles wat er besproken wordt blijkt voor publicatie vatbaar, moet zelfs ik toegeven.
Ik heb mijn best moeten doen om de inspreekrechten van burgers in de raadscommissie te verdedigen op het huidige peil. Toegegeven, soms is de inspraak niet erg relevant of zelfs helemaal niet. Maar het is wel een recht en een mogelijkheid voor de burger om naar de politiek toe te komen. En wie zijn wij om te bepalen wat goede of slechte inspraak is? Ook de inbreng van raadsleden is lang niet altijd een toonbeeld van correctheid of relevantie.

Sommigen vonden, dat de inspraak van burgers aan banden gelegd zou moeten worden. Er zou te ongericht ingesproken worden. Zo werd het geval aangehaald van de radeloze moeder en van de insprekers van de Evangelische Gemeente. Beide zaken stonden niet op de officiële agenda. De raad kan dan ook niet officieel reageren (?). Moet er niet een filter zijn?

Ik ben hier tegenin gegaan. Met het op voorhand enigszins filteren van de onderwerpen van insprekers kon ik wel instemmen – ten behoeve van de insprekers zelf. Maar een veto op inspraak vanuit de raadscommissie zou me veel te ver gaan. Dit soort inspraak is voor de burgers een van de weinige momenten, waarop zij het idee hebben dat hun mening er toe doet. Al kan de raad er soms juridisch of procedureel niets mee, toch moet de raad hier m.i. zijn oor aan lenen. In een volgende raadsvergadering zou aan zo’n onderwerp dan wél aandacht kunnen worden besteed. Daargelaten dan nog, dat GL vindt, dat het inspraakrecht juist uitgebreid zou moeten worden. B.v. een initiatiefrecht voor burgers: agendapunten inbrengen in de raadsvergadering. Gelukkig vond ik voldoende steun bij andere fracties om voorlopig een wijziging ten nadele van inspraak door burgers tegen te gaan. Maar we moeten zeer waakzaam blijven, want het onderwerp is op de agenda blijven staan.

Wordt vervolgd in aflevering 19.