In december 2018, tijdens mijn uitstapje naar Phuket, Thailand hield ik aantekeningen bij. In afleveringen publiceer ik deze nu op mijn weblog. Dit is aflevering 10.

Brommen en zeilen in Phuket (10)

Na het ontbijt ga ik aan de wandel. De taxi komt pas om elf uur. De Food market is dicht. Dan maar de Eerste Thailand Biennale, namens het Ministerie van Cultuur in Bangkok georganiseerd door het Office of Contemporary Art and Culture (OCAC). Openluchtkunst langs de Pak Nam Krabi rivier, met als thema ‘Edge of the Wonderland’. De Thais zien de omgeving van Krabi en de stad zelf als een wonderbaarlijk land, met ‘majestueuze bergen, prachtige stranden, indrukwekkende kusten en honderden vruchtbare eilandjes’. Internationale kunst wil men bieden. Ik loop wat langs de waterkant, die inderdaad is voorzien van stalletjes en kunstwerken. De stalletjes zijn allemaal leeg en bij één van de kunstwerken die ik bezoek zit een bejaard vrouwtje, dat vast heel goed in het Thais kan uitleggen wat er mooi is aan het kunstwerk. Het is echter een taal die ik niet beheers. Wél mag ik door een soort telescoop kijken. Ik zie door de transparante kop van een roofvogel de scheve rotsformatie die het uitzicht over de rivier bepaalt. Vast en zeker heel mooi. De dame wil een selfie maken met mij en ik vind dat prima. Stom genoeg vergeet ik er een voor mijzelf te maken met mijn eigen camera.

Aan het eind van de ochtend stap ik in de ‘private taxi’ naar Phuket. Deze chauffeur rijdt gelukkig lang zo hard en wild niet. Hij is voorzichtig en geeft zelfs op regelmatige wijze gas, in tegenstelling tot gisteren, toen de chauffeur steeds wisselend wel en niet zijn voet op het gaspedaal zette. Zelfs mijn sterke maag werd daar af en toe een beetje wee van. Ik denk dat het de goede invloed is van zijn vriendin, die mee is. Ze maken er samen een dagje Phuket van, op mijn kosten. Ik tel mijn zegeningen.  Lees verder Van Krabi Town naar Phuket →