Tagarchief: lokale politiek

Wat is de betekenis van een Raadsprogramma? – Politiek dagboek 30

Column, Persoonlijk, Politiek, , , , , , , ,

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 29.

Herbenoeming Burgemeester

Donderdag 18 december

De “Herbenoemingscommissie Burgemeester” schijnt er uit te zijn. Het ging over de volgende termijn van de burgervader en wat er besproken en besloten is moet voorlopig geheim blijven. Dus mijn fractiegenoot Joop houdt loyaal zijn mond tegen mij, daartoe ongetwijfeld ten strengste geadviseerd door de voorzitter van deze vertrouwenscommissie.
Het zal allemaal wel zorgvuldig en zo zijn op deze manier – het gaat tenslotte over mensen – maar het blijft toch ongelooflijke achterkamertjespolitiek, die benoemde burgemeester….
Bij dit onderwerp deel ik beslist niet de mening van de Tweede Kamerfractie van GroenLinks, die voorlopig nog geen gekozen burgemeester wenst. Gezien het krakkemikkige D66-voorstel geen wonder, trouwens.

Gemeenteraadsvergadering van gisteravond

Het College had duidelijk niet veel behoefte aan ons amendement plus motie voor de Gezondheidsnota. Raadsvoorzitter Burgemeester Arlman zette direct de toon door met verwijten te komen over de indieningsprocedure. Hij had de e-mail niet ontvangen, zei hij.

We hadden het concept per e-mail rondgestuurd aan de adressen in het domein @harlingen.nl, maar dat werkte nog niet zo geweldig, waardoor een groot deel van de adressanten de tekst niet of laat ontving. Ik heb daarvoor namens de indieners van de motie excuses aangeboden en zo hoort dat ook.

Jammer natuurlijk, maar nog vervelender vond ik het, dat het college en een aantal raadsleden hiermee de kans schoon zagen om niet inhoudelijk op de motie in te gaan. Toen er van de bestuurstafel ook nog kwalificaties kwamen als “onverantwoordelijk” en “in elkaar geflanst”, was ik er wel klaar mee. Het pleit voor wethouder Jan Sijbenga, dat hij die laatste woorden op mijn verzoek later weer terugnam. Wouter van den Brand, namens Harlinger Belang  mede-indiener van de motie, werd ook giftig en kwalificeerde een deel van de Nota als “shit”, hetgeen ik nou weer niet zo tactisch vond. Maar Wouter bleef vierkant achter dat oordeel staan en nam zijn woorden niet terug. Maar ja, dat is Wouter…

Door dit gedoe heeft van de andere raadsfracties niemand de moeite genomen om inhoudelijk op onze argumenten in te gaan, op de VVD na dan. Vic Berends, bedankt! Ik was het niet eens met je tekst, maar je nam de motie tenminste serieus.
Stomverbaasd was ik door het verhaal van Wouter de Groot, de PvdA-voorzitter. “We hebben toch in het Raadsprogramma het een en ander opgenomen over gezondheidszaken,” zei hij, “Dus waarom moeten dit nu nog eens bespreken?”. Wouter, het Raadsprogramma bepaalt wanneer we waarover spreken in de raad, het bepaalt niet wat we ervan vinden! Als dat zo was, kunnen we beter na de verkiezingen een raadsprogramma opstellen en daarna vier jaar naar huis gaan.

Goedbedoeld waren de woorden van D66’er Johan Erents, die ons aanraadde om de motie terug te nemen en op een procedurevoorstel van het college in te gaan. Als je echter ooit samen nog eens een krachtige oppositie wilt vormen (daar twijfel ik dan ook aan) kan je dergelijke adviezen mijns inzien beter bewaren tot na de vergadering. Maar Johan bedoelde het goed.

Door dit alles hebben we besloten de indiening van de motie niet door te zetten en we hebben tegen de Gezondheidsnota gestemd. Gelukkig is goed genotuleerd dat de nota beschouwd moet worden als een Startnota. Dat geeft ons in de nabije toekomst de gelegenheid nogmaals terug te komen met onderbouwde argumenten over concretisering van werkdoelen. Misschien wel samen met Mirjam de Klerk van de VVD, die duidelijk verstand heeft van gezondheidszaken en die het betreurde, dat ook zij hoorde bij degenen, die de motie veel te laat hadden ontvangen.
De borrel met hap achteraf smaakten mij niet meer zo goed, dat mag u wel weten.

Lees verder in aflevering 31.

GroenLinks jaarvergadering – Politiek dagboek 29

Column, Persoonlijk, Politiek, , , , ,

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 28.

Jaarvergadering GroenLinks

14 december

Vorige week hield de afdeling Friesland van GrienLinks de jaarvergadering. Enerzijds mooi, dat er zo’n dertig mensen waren komen opdagen, anderzijds jammer, dat de andere 570 Friese leden er niet waren.
Samen met Henk Bijl en Sijvert Oud, Harlinger steunfractieleden, gingen wij er heen. Ik vond het leuk om daar nieuwe mensen te leren kennen. Eén van hen was Adri Verduin, een Noord-Hollander die sinds kort in Hitzum woont. Hij heeft er wel zin in om iets voor GroenLinks te doen en om zich ten behoeve van de afdeling Noordwest-Friesland voor een bestuursfunctie in te zetten. Het is hoog tijd, dat het bestuur Harlingen – Franeker – Waddeneilanden wordt versterkt; door allerlei omstandigheden was het bestuur de laatste tijd uitgedund tot twee actieve mensen, die in hun leven ook nog wel wat anders te doen hebben!
Terug naar de provinciale vergadering. Tijdens zo’n jaarvergadering worden de gebruikelijke zaken geregeld, waaronder de bestuurssamenstelling. De Statenfractie brengt verslag uit van het doen en laten de laatste twaalf maanden.

Na de pauze bespraken we “Vervoer in Friesland”, zowel het transport over de weg als het openbaar vervoer.
Zoals vaker bij GroenLinks verdeelt de argumentatie zich tussen twee denkrichtingen. De ene richting probeert vanuit het GroenLinkse referentiekader mee te denken over voorliggende kwesties en daarmee een politiek en praktisch standpunt te bereiken. Bijvoorbeeld: “Er zijn teveel files rond Leeuwarden en daarom moet de haak er komen”, of “We bevorderen het watertoerisme door een aquaduct in de Jeltesloot aan te leggen”. De andere richting poneert vooral een principiële politieke stellingname en maakt praktische politieke overwegingen daaraan ondergeschikt.
Het principe is hier: “Minder asfalt, meer openbaar vervoer”. Dus niks Haken om Leeuwarden of aquaducten – investeer dat geld maar in de lijn Harlingen – Leeuwarden of in de “Hanze++” spoorverbinding (die het Afsluitdijkspoor bevat).
Voor beide benaderingen is wel iets te zeggen. Maar welke linkse, progressieve partij durft zich tegenwoordig nog harde, controversiële, principiële standpunten te veroorloven? Moeten wij die partij dan maar niet zijn?

15 december

Het vervolgverhaal van de Noodopvang. De Harlinger Stichting Noodopvang Uitgeprocedeerde Vluchtelingen heeft het afgelopen jaar geëvalueerd. Een en ander is niet zonder haken en ogen verlopen. Het bestuur heeft besloten om verslag uit te brengen aan de gemeenteraad en daarbij ook enkele vragen voor te leggen aan de raadsleden.
Hoe moet het verder met financiering en de taakstelling van de stichting? Het bestuur heeft ook versterking nodig, als de noodopvang wordt voortgezet.
Onze afdeling van GroenLinks vindt dat de stichting zijn werk moet blijven kunnen doen (in elk geval totdat staatssecretaris Verdonk en het CDA-VVD-D66-kabinet zich de “C” van christelijk, de “V” van vrijheid en de “D” van democratie en mensenrechten herinneren). GroenLinks zal alles doen om dat voor elkaar te krijgen.
Ik nodig de raadscollega’s uit om zich hierover diepgaand te beraden en uiterlijk in de loop van januari een besluit dienaangaand te nemen.

De Harlinger Courant heeft mijn artikel over de noodopvang geplaatst. Bedankt, redactie!
Naar andere kranten stuurde ik deze tekst ook; zij zijn niet overgegaan tot plaatsing. Misschien was het verhaal ook wel wat te lang, of het voetballen was interessanter, of ik schrijf niet goed genoeg. Gelukkig is er deze week in de kranten veel en goed geschreven over dit onderwerp, dus ik ben niet boos op de Leeuwarder Courant en Friesch Dagblad. Het lijkt er op dat minister Verdonk nog niet klaar is met de VNG, de gemeenten en de provincies.

Lees de volgende aflevering 30.

Asielzoekers, Noodopvang en Pardonregelingen – Politiek dagboek 28

Column, Persoonlijk, Politiek, , , , , , ,

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 27.

13 december 2003

Het gaat niet goed met Nederland als vluchthaven voor de verworpenen der aarde. Wij hebben het te druk met onszelf. Kil egoïsme grijpt om zich heen. Hierover en over de situatie van uitgeprocedeerde asielzoekers en de noodopvang schreef ik voor lokale en regionale media een artikel.

Asielzoekers, Noodopvang en Pardonregelingen

Vorig jaar stelde de gemeenteraad van Harlingen EU 30.000 ter beschikking van een nieuw op te richten Stichting Noodopvang Uitgeprocedeerde Asielzoekers. Waarom nam de raad dit besluit, dat toch eigenlijk inging tegen het vastgestelde Rijksbeleid ten aanzien van deze kwestie? Hoe is in het voorbije jaar de noodopvang verlopen? In hoeverre heeft het Rijk zijn beleid aangepast? Waar verliepen de dingen goed en waar niet? Moet de raad opnieuw overwegen om de noodopvang van steun te voorzien? Op dergelijke vragen is niet gemakkelijk een antwoord te geven, maar hieronder doe ik toch een poging.

Boze Witmarsumers

De directe aanleiding tot het bespreken van dit onderwerp was een e-mail van een boze Witmarsumer. Hij wilde de uitzetting van een Angolees gezin bij mij onder de aandacht brengen. Het verhaal is niet nieuw: de Angolees is uitgeprocedeerd, hij kan en mag nog in hoger beroep gaan. Echter, de Staat vindt, dat hij die procedure dan maar vanuit zijn eigen land moet voeren en stopt de ondersteuning. Het AZC te Harlingen zet de asielzoeker daarom op straat, met zijn gezin. Het bestaat uit moeder en twee kleuters. Waarom gaat deze man niet naar huis? Als hij meewerkt aan terugkeer, geeft het Rijk toch alle medewerking? En waar hij die niet krijgt, kan de Stichting Noodopvang toch inspringen? De Angolees: “Ik krijg de kogel, zodra de Angolese autoriteiten merken, dat ik terug ben. Ik ga echt niet meewerken aan mijn eigen doodvonnis!”. Berust zijn verhaal op waarheid? Dat kan ik als eenvoudig gemeenteraadslid natuurlijk niet beoordelen. Ik moet vertrouwen op zijn woorden en op de inschatting die zijn begeleiders daarvan hebben gemaakt. Deze mensen ken ik al een tijdje. Zij zijn buitengewoon begaan met het lot van deze groep mensen, die overal tussen wal en schip valt. Ze doen veel meer dan menselijkerwijs van wie dan ook verwacht kan worden en steken geregeld hun nek uit. Ik heb daar heel veel respect voor.

Gemeente Wonseradeel

Ook ditmaal kiezen de Witmarsumers voor de zwakste partij. Ze vangen het gezin op in het voormalige AZC van Witmarsum. Dit centrum wordt uit deels ideële motieven nog steeds voor een vriendenprijs ter beschikking gesteld aan de noodopvang. Voorlopig wordt de noodopvang gefinancierd voor de duur van één week. De gemeente Wonseradeel betaalt de kosten. Ik vraag aan Karel Helder, PvdA-wethouder in deze gemeente, waarom hij dat doet. “Puur uit humanitaire overwegingen,” verklaart hij. “We willen in onze gemeente geen moeders en kinderen op straat hebben. Als dat door het rijksbeleid toch voorkomt, springen wij in.” Hij wil daarbij wel benadrukken, dat de financiering van de opvang beperkt is. Ten eerste, omdat het gezin uit het Harlinger AZC afkomstig is. Harlingen moet maar voor zijn eigen uitgezette ingezetenen zorg dragen! Ten tweede, omdat Helder vindt, dat opvang niet tot in het oneindige moet duren; dat is niet de taak van een gemeente en er zijn geen middelen voor.

Is er wel een toekomst?

Wat is dan het toekomstperspectief voor mensen zoals deze Angolezen? De Wonseradeelse noodopvangers hopen op bijstelling van de huidige asielregelingen, zoals bijvoorbeeld een pardon voor uitgeprocedeerden, dat ruimhartiger is dan nu. Of zorgvuldiger juridische procedures, zodat mensen niet meer het gevoel hoeven te hebben, dat zij de dood worden ingejaagd, als zij teruggaan naar hun land van herkomst. Of uitzicht op een spoedige positieve uitspraak in een beroepsprocedure. Of, als er dan een strak terugkeerbeleid nodig is, een betere en zorgvuldiger begeleiding, waarbij de mensen niet aan hun lot worden overgelaten.

Stichting Noodopvang Harlingen

De e-mail uit Witmarsum verwijt de Harlinger Stichting voor Noodopvang, dat zij hulp aan de Angolees heeft geweigerd. Ik besloot ik mijn licht op te steken bij het bestuur van de stichting. Niet elk bestuurslid kan mij voldoende op de hoogte brengen. Sommigen onder hen blijken inmiddels geen bestuurslid meer te zijn. Ook is men het onderling niet eens over het beleid. Ik kom toch verschillende dingen te weten. Het budget dat de gemeenteraad vorig jaar ter beschikking stelde is bijna opgesoupeerd. Dat had mede te maken met het type noodopvang, dat de stichting kon verschaffen. Veel woonruimte was voor dit doel niet beschikbaar. De gemeente noch de Woningstichting waren bereid of in staat om tijdelijke wisselwoningen in te zetten. Daarom is er veelvuldig gebruik gemaakt van semi-commerciële opvangadressen, zoals pensions. Daar zit een prijskaartje aan. Veel medewerking van het gemeentebestuur is er niet geweest. Zoals wethouder Jan Sijbenga al aangaf, toen de raad het budget ter beschikking stelde: “Als de raad het nodig vindt om dit te steunen, vind ik het prima als de stichting dit budget gebruikt voor noodopvang. Maar wij willen er als gemeentebestuur niets mee te maken hebben. De opvang strookt niet met het Rijksbeleid en daar willen wij als plaatselijke bestuurders niet tegen in gaan.” De stichting heeft niet alle aanvragen gehonoreerd; ook niet die van het al genoemde Angolese gezin. Bij de oprichting heeft de stichting in opdracht van de raad een aantal criteria in de statuten opgenomen. Deze voorwaarden bepaalden wie er wel en wie er niet voor noodhulp in aanmerking zou moeten komen Volgens één van die criteria moet de hulpvrager actief meewerken aan terugkeer. De Angolees wil of kan er duidelijk niet aan voldoen, omdat hij bang is om in Angola tegen de muur gezet te worden. Sneu, maar dan houdt het op voor de stichting.

Pardon te beperkt?

Het Angolese gezin staat nog steeds op straat, sinds zaterdag jongstleden. In de Harlinger opvangstichting gaf de kwestie aanleiding tot meningsverschillen. Hoe verder? De stichting is er nog niet uit; die moet eerst intern op één lijn zien te komen. De Witmarsumers, met hun eigen netwerk van hulpbronnen op het terrein van huisvesting en financiering, gaan intussen gewoon verder. Ik heb hen gevraagd waar zij nog een toekomst zien voor de noodopvang in het algemeen en voor deze mensen in het bijzonder. “In Den Haag begint men langzamerhand in te zien, dat het zo ook niet langer kan,” zegt een woordvoerder. De praktijk is weerbarstig. De minister gaf een humanitair pardon aan 2.200 mensen, die al langer dan vijf jaar in Nederland zijn. Er is een grote groep asielzoekers, die hiervoor niet in aanmerking is gekomen. Van hen verwacht de minister, dat zij het land verlaten. Echter, hierbij zijn al zoveel problemen opgetreden, dat de regeling op deze manier niet te handhaven is. Daarbij moet je niet alleen denken aan mensen, die vrezen voor hun leven, als zij terugkeren naar hun eigen land. Ook bijvoorbeeld aan de twee volledig vernederlandste meisjes die vorige week in “Kopspijkers” optraden. Wat hebben zij na 10 jaar in ons land te zoeken in China of Iran? De woordvoerder uit Witmarsum: “Op den duur zal men ertoe over moeten gaan ook deze mensen in een pardonregeling op te nemen. Tot dat moment proberen wij gezinnen zoals deze van de straat en in Nederland te houden.”

Morele moed dient beloond

Een moedige opstelling, die wel een grote verantwoordelijkheid laadt op de schouders van de opvangers. Want de hulpvragers in kwestie zitten in een patsituatie en kunnen niets anders doen dan vertrouwen op hun hulpverleners. Alleen al om deze reden verdient iedereen die zich inzet voor noodopvang steun van de gemeentelijke politiek: niet alleen nemen deze mensen een dure morele plicht over van het gemeentebestuur, ook vrijwaren zij de samenleving van daklozen die slapen onder de gemeentelijke bruggen. Voorts mogen we het beginsel van collegiaal bestuur niet vergeten. Indien Harlingen geen verantwoordelijkheid aanvaardt voor haar ingezetenen – dakloos of niet – wordt het probleem automatisch doorverwezen naar buurgemeenten als Wonseradeel en naar de grote steden. Daar heeft men al problemen genoeg! Reden te meer, om ook intergemeentelijk te onderzoeken of het noodzakelijk is om beleid met elkaar af te stemmen.

Voortzetten van de Noodopvang

Ik heb het hierboven al gezegd. Over één ding kan men het eens zijn: de manier waarop het kabinet Balkenende II het probleem nu heeft aangepakt heeft geleid tot nog meer onduidelijkheden en menselijke ellende. In vorige kabinetsperiodes is een en ander niet goed verlopen, dat is duidelijk. Vele mensen zijn toegelaten in ons land en vervolgens jarenlang in onzekerheid gelaten over hun verblijfsstatus. Het Rijk dient deze fout zo snel mogelijk te herstellen. Het huidige rijksbeleid verwacht dat velen van hen nu op eigen kracht naar hun land van herkomst afreizen. In de praktijk stuurt het beleid mensen de straat op. De lokale samenleving zit vervolgens met de brokken. De Witmarsumers wachten terecht op aanpassing en verbreding van de pardonregeling. Tot het zover is, zouden ook gemeentebesturen hun verantwoordelijkheid jegens deze mensen moeten beseffen. Deze verantwoordelijkheid kan op vier manieren handen en voeten krijgen.. Ten eerste, waar nodig moeten gemeenteraden noodopvangorganisaties in staat stellen hun werk nog een tijdje voort te zetten. Ten tweede zou de gemeentelijke politiek er voor moeten zorgen, dat de financiering van dit werk nog enige tijd gewaarborgd blijft. In het verlengde hiervan ligt de noodzaak om de criteria voor het al dan niet opvangen van dakloze asielzoekers niet teveel aan te scherpen of in gevallen van humanitaire aard juist te versoepelen. Ten derde zouden de korpsbeheerders niet moeten toestaan, dat de politie mensen op straat zet zonder dat er een vervolgtraject geregeld is. Een vierde verzoek aan de raden en hun fracties is het verhogen van de druk op hun collega’s in de Tweede Kamer, met als doel het bereiken van een duidelijke, menselijke en afdoende regeling voor de enkele duizenden uitgeprocedeerde asielzoekers, die tot nog toe buiten de pardonregeling zijn gevallen.

Lees verder in de volgende aflevering 29.

 

Bestemmingsplan Ludinga – Politiek dagboek 21

Persoonlijk, Politiek, Scheepvaart, , , , , , , , , ,

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 20.

Dinsdag 4 november

De hele ochtend bestudeerde ik de stukken voor de commissievergadering aanstaande donderdag. Een greep uit de onderwerpen.
Bestemmingsplan Ludinga: We zijn nog steeds niet overtuigd van de het nut van de brede “allee met allure”. Die kan ook wel wat minder beeldbepalend worden aangelegd, bijvoorbeeld parallel, maar meer langs de randen van het verbindingsgebied.
Ook de zuidelijke “puist”, die 150 meter voorbij de zuidgrens van de stad schiet, zou wel anders kunnen, ondanks de groenmaatregelen, die de bebouwing van deze puist moeten afscheiden van het Hegewiersterveld. Per slot van rekening komen in deze puist alleen de megavilla’s van de grootmogols van het kapitaal te staan.
De Vereniging voor Natuurmonumenten en de Provinicale Commissie beamen dat.
Tot slot hoopten we in het bestemmingsplan wat meer waarborgen voor een hoog percentage sociale woningbouw te mogen terugvinden. Maar misschien hoort dat niet in zo’n plan.

Dienst SoZaWe

Over de Dienst SoZaWe heb ik in oktober al het één en ander geschreven in deze weblog. Er is nog een aanvulling gekomen op dit agendapunt. Die wordt deze keer wél besproken. Het onderwerp over de verdeelsleutel staat pas voor december op de agenda.
Voor de Friese Havendagen 2004 staat een bedrag van 100.000 Euro op de agenda. Het is niet niks, maar als varensman spreekt het gebeuren me ergens wel aan; het kan een goede promotie van de haven betekenen. Die haven is economisch toch heel belangrijk voor de stad. Zeker in toeristisch opzicht kan dit evenement positief uitwerken. Een beetje bang voor opgeblazen gedoe van blauwe blazers met koperen knopen ben ik wel. De steunfractie is er nog niet uit; we kunnen ook wel andere leuke dingen doen voor dit geld. En wat vinden de organisatoren van bruine vlootdag en visserijdagen hier nou van? Vorige maand ontstond er wel even wat gemor aldaar.

Minder betonning op Wad

Woensdag 5 november

Eind aan betonning deel routes op Wad , staat in de krant van dinsdag.
Rijkswaterstaat wil 40 procent van de vaarwegen op de Waddenzee opheffen. Een dramatisch voornemen, zowel vanuit het perspectief van belevingstoerisme als vanuit de vaarveiligheid. Nederland en zijn infrastructuur: we zakken langzaam (snel?) af naar het niveau van een derde wereldland. Gaten in de wegen, roestende spoorlijnen, dichtgeslibde vaarwegen – alleen Schiphol mag nog geld kosten.

Recordduur vergadering raad

Vrijdag 7 november

De raadscommissievergadering duurde gisteravond tot half één. Voor Harlingen bijna een uniek record. En dan te bedenken, dat dit in vele gemeenten gebruikelijk is!
De behandeling van de programbegroting en de problematiek rond de Dienst SoZaWe kostten vrij veel tijd; het pleidooi van de burgemeester voor de subsidiëring van de havendagen stond echter nummer één in de rangorde van tijdrovende agendapunten. Hoofdoorzaak van de lengte was mijns inziens toch vooral het grote aantal agendapunten. Maar ja: wat moet gebeuren, moet gebeuren…
De rondvraag schoot er bij in, maar die mogen we schriftelijk indienen. Gaan we nog doen, daar is email voor uitgevonden.
Ludinga: In onze afwijzing van de allee met allure waren wij onderhand de enige overgebleven fractie. Dat gold ook voor onze zorg over de aantasting van het open gebied in zuidwaartse richting. Het zij zo. Zie ook o.m. weblog juni. Een aantal bewoners van Groot-Ropens had als toehoorder op de publieke tribune plaatsgenomen.

Vergaderstructuur en MFC ’t Vierkant – Politiek dagboek 19

Persoonlijk, Platteland, Politiek, , , , , , , , , ,

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 18.

22 oktober 2003

Nog even terug naar de presidiumvergadering die ik vóór de herfstvakantie bijwoonde, met name over de wijze van vergaderen.
Enkele fracties deden een voorstel de vergaderstructuur te veranderen. B.v. eenmaal per maand vergaderen, met eerst een raadsgedeelte, daarna een commissiegedeelte. Dit in het kader van effectiviteit. Ook zou de raadsvergadering steeds minder discussie opleveren, in tegenstelling tot de commissie. Ik heb opgemerkt, dat het terugbrengen van het aantal commissies aan het begin van de raadsperiode me al heeft bevreemd, en dit nog verder gaande voorstel helemaal. Tot hoe laat moeten we gaan vergaderen, als we het op die manier gaan doen? Of gaan we alles afraffelen? Goos de Graaf van Harlinger Belang zei, dat de kwaliteit van het discussiëren in eigen handen van de raad ligt. Naar mijn idee zijn er genoeg trainingsmogelijkheden om dat te verbeteren, via de Vereniging Nederlandse Gemeenten of anderszins. Een meerderheid was voor voorlopige handhaving van de huidige werkwijze.

Opening ’t Vierkant

Bij de feestelijke opening van het nieuwe MFC (multifunctionele Centrum) werd de naam bekendgemaakt: “Het Vierkant”. OK, het is een naam.
Het is ontegenzeggelijk een mooi gebouw. De kersverse gebruikers hielden enthousiaste toespraken – gelukkig niet teveel – maar mopperden de tussen de bedrijven door wel behoorlijk. Te weinig ruimte, geen kantine, geen kapstok, te warm, geen brievenbus, geen invloed op het beheer. Alle begin is moeilijk en hopelijk valt een en ander op te lossen. Veel meer had het ook niet moeten kosten, tenslotte.

Na die feestelijke openingstoespraken begaf elkeen zich in de bekende wandelgangen. Daar hoor je nog wel eens wat.
Zo gaan er naar aanleiding van de oplevering van dit gebouw stemmen op vanuit de ambtelijke organisatie dat voor eenzelfde bedrag ook wel een nieuw gemeentehuis zou kunnen worden gebouwd. Dat zou de efficiëntie aanmerkelijk kunnen verhogen. Daar is ook de burgerij bij gebaat. Ik weet, dat de CDA-fractie van tijd tot tijd dit onderwerp aansnijdt, wie weet gevoed door dezelfde bronnen. Het lijkt mij op het moment echter niet zo verstandig, om zoveel geld uit te trekken. We hebben ook nog het zwembad… Misschien in een volgende raadsperiode?

Steunfractie wil iets anders

Donderdag  23 oktober

Ik ontmoette enig onbegrip aangaande het stemgedrag van onze fractie inzake de kredieten voor de nog te bouwen sloepenloodsen. Nou was ik even op vakantie en heb dus de interne discussie niet meegemaakt. Zelf stond ik er niet negatief tegenover en naar ik dacht Joop ook niet.
In de steunfractie is hier echter inmiddels uitgebreid over gesproken. Daar kwam uit, dat men bezorgd was over de precedentwerking van deze ad-hoc toewijzing van relatief grote geldsommen aan sportverenigingen, hoe sympathiek ook. Daarom heeft men Joop geadviseerd in de raad vooralsnog tegen te stemmen.
Mij persoonlijk spijt dat wel een beetje; als zeeman heb ik een goed gevoel over het sloepengebeuren in onze stad. Maar ik ben niet in mijn eentje GroenLinks: we hebben een democratische partijstructuur en de leden van de raadsfractie proberen de mening van de steunfractie in principe loyaal tot uiting te brengen in de raadsvergaderingen.
Zie het officiële GL-standpunt in onze nieuwsrubriek.

Alsof het gisteren nog niet genoeg was, verzamelden de raadsleden zich ’s avonds in de raadszaal voor het jaarlijkse overleg met de politie. Mevrouw Thea van den Bosch, teamchef alhier, gaf een geïnspireerde toelichting.
Enkele trefwoorden: “stadswachten zijn geen politie”, “de politie is op sterkte”, “probleem en prioriteit nummer één is in Harlingen het gebruik en de handel in harddrugs”, “er is goed overleg tussen politie, andere handhavers en gemeente”, “de burgemeester heeft het gevoel dat zijn invloed op het beleid rond de politie-inzet nul is”.

Mein Kampf

Maandag 27 oktober

In de Volkskrant en overige media (bvoorbeeld in de talkshow Barend en van Dorp) is een discussie ontstaan over het schotschrift van Adolf Hitler: ‘Mein Kampf’. Het boek is in principe niet verkrijgbaar vanwege de racistische en fascistische inhoud. Net goed, de nazi’s waren degenen die de boekverbrandingen in de twintigste eeuw opnieuw hebben geïntroduceerd.
Toch kan het van belang zijn kennis ervan te nemen: juist dit boek was leidraad en handboek tijdens de donkerste periode van de vorige eeuw. Wat heeft deze man en zijn volgelingen bezield? Wat kunnen we er van leren?
Via het internet blijkt het vrij gemakkelijk om het boek in het Engels of Duits digitaal op te halen. Dan kan je rechtstreeks kennis nemen van de soms heel gewoon leesbare, maar daardoor des te schokkender inhoud. Tijdens het zoeken stuit je op overigens verscheidene minder prettige websites van neofascisten en rechts-nationalisten. Dat bestaat allemaal nog steeds! Zorgelijk, in deze tijd waarin Nieuw-Rechts opnieuw salonfähig aan het worden is.

Leees verder in Politiek dagboek 20.

 

Stroperig vergaderen en inspraak – Politiek dagboek 18

Persoonlijk, Politiek, , , , , , , ,

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 17.

Donderdag 2 oktober

In de commissievergadering is weer langdurig en langdradig ingegaan op allerlei details, die volgens mij niet echt ter zake doen. Je zou het toch moeten hebben over besturen op hoofdlijnen?

De Evangelische Gemeente heeft een grief over haar huisvesting en maakt gebruik van het inspreekrecht. De commissie neemt de inspraak ter kennis en gaat niet nader in op het probleem. Ons is ook niet duidelijk wat er nu precies speelt en we hebben ons voorgenomen hierover contact op te nemen met de Gemeente.

Het plan van de vereniging van sloepenroeiers kost geld. Ze willen een stuk grond en een paar loodsen voor de stalling van hun wedstrijdsloepen. In eerste termijn zijn bijna alle fracties aarzelend over het ter beschikking stellen van een krediet van meer dan twee ton Euro. Wethouder Piet Waaijer steekt een geïnspireerd verhaal af, waarna in 2e termijn de opinie ietwat bijgesteld is. Ook die van ons: we zijn geneigd er positief over te gaan denken. Tenslotte is het roeien de Harlinger volkssport nummer twee, na het voetballen.

Woensdag 8 oktober

Gisteravond een lange vergadering van het VBZH-bestuur (Verenigde Bruine Zeilvaart Harlingen). Daar zit ik in, om bij het overleg over een aantal Waddenzaken in het Toeristisch Overleg Waddenzee (T.O.W.) een zeker mandaat te kunnen hebben, in dit geval van zeventig beroepsmatige Wadzeilers: de bruine vloot van Harlingen.
Het ging dinsdagavond over de toeristenbelasting natuurlijk – en hoe verder. Voorts over de Vlootdag 2004, de bestuurssamenstelling, het draagvlak in de vereniging (waar hoor je niet dat het moeilijk is om betrokken mensen in besturen te krijgen?).

Medezeggenschap voor burgers

Vanavond een bijeenkomst van het Raadspresidium. De fractievoorzitters of hun vervangers (ik bijvoorbeeld) bespreken de voortgang van een en ander met college en ambtelijke top. Ik ben benieuwd.

Enkele korte indrukken:
Niet alles wat er besproken wordt blijkt voor publicatie vatbaar, moet zelfs ik toegeven.
Ik heb mijn best moeten doen om de inspreekrechten van burgers in de raadscommissie te verdedigen op het huidige peil. Toegegeven, soms is de inspraak niet erg relevant of zelfs helemaal niet. Maar het is wel een recht en een mogelijkheid voor de burger om naar de politiek toe te komen. En wie zijn wij om te bepalen wat goede of slechte inspraak is? Ook de inbreng van raadsleden is lang niet altijd een toonbeeld van correctheid of relevantie.

Sommigen vonden, dat de inspraak van burgers aan banden gelegd zou moeten worden. Er zou te ongericht ingesproken worden. Zo werd het geval aangehaald van de radeloze moeder en van de insprekers van de Evangelische Gemeente. Beide zaken stonden niet op de officiële agenda. De raad kan dan ook niet officieel reageren (?). Moet er niet een filter zijn?

Ik ben hier tegenin gegaan. Met het op voorhand enigszins filteren van de onderwerpen van insprekers kon ik wel instemmen – ten behoeve van de insprekers zelf. Maar een veto op inspraak vanuit de raadscommissie zou me veel te ver gaan. Dit soort inspraak is voor de burgers een van de weinige momenten, waarop zij het idee hebben dat hun mening er toe doet. Al kan de raad er soms juridisch of procedureel niets mee, toch moet de raad hier m.i. zijn oor aan lenen. In een volgende raadsvergadering zou aan zo’n onderwerp dan wél aandacht kunnen worden besteed. Daargelaten dan nog, dat GL vindt, dat het inspraakrecht juist uitgebreid zou moeten worden. B.v. een initiatiefrecht voor burgers: agendapunten inbrengen in de raadsvergadering. Gelukkig vond ik voldoende steun bij andere fracties om voorlopig een wijziging ten nadele van inspraak door burgers tegen te gaan. Maar we moeten zeer waakzaam blijven, want het onderwerp is op de agenda blijven staan.

Wordt vervolgd in aflevering 19.

 

 

 

Sociale woningbouw – Omrop Fryslân – Politiek dagboek 17

Persoonlijk, Politiek, , , , , , ,

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 16.

Interview bij Omrop Fryslân over bloggende gemeenteraadsleden. Zie verderop in deze tekst.
Interview bij Omrop Fryslân over bloggende gemeenteraadsleden. Zie verderop in deze tekst.

Woensdag 24 september

Een voorlichtingsbijeenkomst bij de woningcorporatie, Stichting Woningbeheer Harlingen.
De stichting wil laten zien, hoe de situatie is; wij willen graag onze zorg uitspreken over het tekort aan goedkope huurwoningen…

Een groot gezelschap was present: van alle fracties één of meer vertegenwoordigers. Een jaar geleden was er ook zo’n bijeenkomst. Daar had ik toen niet zo’n goed gevoel over. De wachtlijsten die ook destijds al waren ontstaan, bleken voor de corporatie een verrassing. De teruglopende animo om te kopen, de echtscheidingen, de verslechterende economie, dit alles veroorzaakte veel meer vraag naar betaalbare huurwoningen.
Destijds stelden we de vraag: moet dit verschijnsel niet onverwijld worden verwerkt in zowel de korte- als de lange termijnplanning? Daar zat de woningcorporatie ook mee, zo bleek.

Intussen heeft Woningbeheer Harlingen haar huiswerk gedaan. Men heeft een marktonderzoek gedaan. Hieruit bleek hoezeer de marktverhoudingen veranderd zijn. Het komt erop neer, dat er de komende vijf jaar 150 extra huurwoningen nodig zijn en dat op de langere termijn vooral gedacht moet worden aan eengezinswoningen (niet in een rij, maar 2-onder-1-kap) en aan woningen voor senioren.

De financiering hiervan moet voornamelijk plaatsvinden door de verkoop van bestaande huurwoningen, die minder courant dreigen te worden op de woningmarkt. Voorts door de bouw en verkoop van nieuwe koopwoningen, als kleine projectjes. Tot slot is er de grote maatschappelijke reserve. Hoe groot, dat zullen we zo 1-2-3 niet te weten komen. Men is er ook zuinig op, want “weg is weg”. Of dat erg is, weet ik niet. De reserve is er o.i. om gebruikt te worden voor betaalbare huurwoningbouw.

Woningbeheer hoopt dat de gemeente voor betaalbare bouwgrond kan zorgen, voor een “sociale grondprijs”. Als je goed je oren openhoudt en tussen de regels door luistert, schijnt dat proces nogal eens moeilijk te verlopen, bijvoorbeeld door de opstelling van bepaalde afdelingen van het ambtelijke apparaat. Daarnaast was in het verleden de verhouding tussen college en corporatie soms ietwat gespannen. Die spanning is nu verleden tijd.

Welke locaties zijn er nog binnen de gemeente, voor deze sociale woningbouw? Ludinga is een probleem: de commerciële partij die de grond daar bezit – Klaver – is niet van plan een ‘sociale grondprijs’ te bedingen, integendeel. Hier gaat het dus geld kosten.
Overleg over het Welgelegengebied is in een beslissende fase en hier kunnen we binnenkort meer nieuws verwachten.

Verder is er door de raadsleden geopperd, dat het Westerzeedijkgebied of het Balkland nog mogelijkheden bieden.

Tot slot deze losse opmerkingen:
Er zijn nu 1.150 woningzoekenden, een all-time record.
Hiervan woont 35 % niet in Harlingen of directe omgeving.
Er zijn hieronder 250 starters.
500 Aanvragers huren op dit moment al een woning van de corporatie en zijn dus duidelijk mensen, die een beter passende woning zoeken.

Een gekozen burgemeester?

Vrijdag 26 september

D66 heeft het kabinet voorgesteld om in de toekomst de burgemeester te laten kiezen. Een héél goed plan!
Zoals het nu gaat, is het niet goed: de huidige benoemde B. is een veredelde ambtenaar, die van hogerhand gedropt wordt boven of temidden van de gemeentelijke politiek. In feite werkt hij/zij zonder last of ruggespraak. D66, goed gedaan! Nu hopen we maar, dat het kabinet en vervolgens het parlement het voorstel overnemen.
Wel sneu, dat 450 burgemeesters op korte termijn werkloos worden en de arbeidsmarkt op zullen moeten. Maar gelukkig hebben we een uitstekende intergemeentelijke sociale dienst.

Op de regionale omroep

Net terug van het vraaggesprek met Omrop Fryslân. Ik heb er wel een goed gevoel over; de interviewster stelde de nuttige vragen en zo heeft het item een beetje broodnodige publiciteit aan dit dagboek gegeven.

Wat voor vragen dan? Bijvoorbeeld:

  • Waarom dit dagboek? Om politiek grijpbaarder en begrijpelijker te maken;
  • Waarom overal die link met “”? Om politiek minder eenrichtingsverkeer te maken.
  • Waarom steeds die persoonlijke noot? Om politiek uit zijn ivoren toren te halen.

Wordt vervolgd in aflevering 18.

Asielzoekers en avondwake – Politiek dagboek 16

Persoonlijk, Politiek, , , , , ,

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 15.

Avondwake in Harlingen. Foto: Inge van Hesteren
Avondwake in Harlingen. Foto: Inge van Hesteren

Woensdag, 10 september

Nou, Den Haag is er uit: 2200 asielzoekers mogen blijven, de rest mag ophoepelen, ongeacht hun problematiek of achtergrond. In dit kille land regeren het eigenbelang, het geld en het “eigen volk eerst”.

En als je dan leest, wat een CDA-kamerlid zalvend zegt over christelijke naastenliefde: “Neem de uit te zetten asielzoeker bij de arm, zamel geld in voor zijn terugkeer, laat hem twee keer per jaar op vakantie naar Nederland komen” – sorry hoor, in welke ivoren toren zit zo’n man dan?
Meneer, wordt wakker, dit is de echte wereld! Tjongejongejonge…

Op de nieuwspagina heb ik een oproep geplaatst van INLIA en LAVA, voor een stille wake rond de opvang van uitgeprocedeerde asielzoekers. Ook heb ik een verzoek van LAVA aan de Tweedekamerfracties doorgezonden: een verzoek om een landelijk referendum over deze kwestie.

Maandag 22 september

GroenLinksers, maar ook anderen uit de stad reageren positief op de oproep voor een avondwake, die we ook via email aan gelijkgestemden en via een persbericht hebben verstuurd. Ook ons college van B & W en de raad zijn van harte uitgenodigd en van Stichting INLIA in Groningen krijg ik het bericht, dat een aantal mensen uit Wûnseradiel naar Harlingen komt.

Avondwake in Harlingen

Vanavond om half acht verzamelde zich een vijfentwintigtal mensen voor het stadhuis van Harlingen. Op de totale Harlinger bevolking niet heel veel, natuurlijk, maar pas één dag tevoren kregen wij het initiatief van de Landelijke Actiegroep Asielzoekers (LAVA) in de emailbus. We vinden, dat we ons best gedaan hebben, maar er was natuurlijk ook erg weinig tijd om zoveel mogelijk mensen op de hoogte te brengen. De weersomstandigheden – storm en regen – gaven wel een toepasselijke ambiance aan de bijeenkomst, die er volgens de wakers toch vooral een van treurnis was, treurnis om de kille wind die niet alleen letterlijk, maar ook in politiek opzicht door ons land is gaan waaien.

De aanwezigen lieten door de deelname aan deze wake blijken, hoeveel moeite zij hebben de manier waarop door parlement en regering wordt voorbijgaan aan de werkelijkheid. De plaatselijke gemeenschap, ook het gemeentebestuur, is volgens ons blijven zitten met het probleem en moet zelf maar uitzoeken hoe de situatie van de uitgeprocedeerde asielzoekers wordt opgelost.

Van alle uitgenodigde gemeenteraadsleden kwam naast onze GroenLinksfractie slechts één PvdA-raadslid opdagen. Goed gedaan, Sita! Het college van B & W was ook uitgenodigd, maar liet zich niet zien.

De voorzitter van de VVD-fractie liet wél even weten, dat hij de gedachte achter de wake ondersteunde en dat hij met ons hoopte op een grote opkomst. Klasse. Ook Johan Erents van D66 betuigde zijn steun, maar was verhinderd.

Dinsdag 23 september

Natuurlijk kan je van niemand verlangen om te verschijnen bij zo’n wake. Zeker niet, als de tijd tussen aankondiging en gebeurtenis zo kort is. Bovendien ligt het niet meer zo in de mentaliteit van de Nederlander, om ‘de straat op te gaan’. Dat was twintig, dertig jaar geleden heel anders.

En toch hé, de burgemeesters van Utrecht, Amsterdam, Rotterdam hebben zich verwaardigd tot het aansteken van een lullig kaarsje om acht uur gisteravond. Zo niet de bestuurders van onze stad, die het misschien te druk hadden met belangrijker zaken en ook niet de moeite namen om zich af te melden.

Logisch natuurlijk, die asielzoekers worden nu wel snel afgevoerd en van die mensen horen we nooit meer iets. De wanhopige strijd om het naakte bestaan zal in onze bestuurscultuur wel voor eeuwig onbekend blijven. Toch fijn, dat gespreide bedje, dat de Nederlander van zijn land kan verwachten. Jammer alleen, dat steeds minder bewoners van dit landje dit prettige lot beschoren is, dankzij Balkellende.

Onder de zalvende begeleiding van christelijke woorden wordt hier het laatste restje samenhang en solidariteit uit onze samenleving verbannen.

Woensdag 24 september

De minister heeft vanmorgen toegegeven, dat de pardonregeling juridisch minder sterk in elkaar zit, dan zich aanvankelijk liet aanzien. Ze zal daarom schrijnende gevallen “met haar hart, maar niet ruimhartig” beoordelen.
Mens, ga toch weg.

Wordt vervolgd in aflevering 17.

 

Toeristenbelasting en morele kwesties – Politiek dagboek 15

Persoonlijk, Platteland, Politiek, , , , ,

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 14.

Dinsdag 9 september

Vanavond was er dan eindelijk het zo lang verbeide overleg tussen de gemeenteraad en de toeristische branche over de invoering van de toeristenbelasting.
In de kantine van Camping “De Zeehoeve” had een flink deel van de gemeenteraad zich verzameld, om te praten met vertegenwoordigers van de toeristische bedrijfstakken. Mijn fractievoorzitter Joop en ik waren er ook bij.

Maandag 15 september

Fractievergadering. We spreken uitvoerig over de toeristenbelasting, die op de raadsagenda voor aanstaande woensdag staat. Ik heb besloten me te onthouden van stemming. Ik wil geen scheve ogen, die me achteraf verwijten dat ik als toeristisch ondernemer en bestuurslid van de schippersvereniging voor mijn eigen belang heb gestemd – dat zou dan tegen zijn geweest, uiteraard.

Iedereen weet nu wel, wat ik ervan vind en eigenlijk zouden alle raadsfracties dit standpunt moeten overnemen, toch? Nogal wat schippers en andere vertegenwoordigers van het toerisme vinden dat ik tóch moet stemmen bij de raadsvergadering. Ook een deel van de steunfractie vindt dat. Maar je moet consequent zijn, vind ik, en niet je principes laten varen omdat dat voor dit besluit toevallig beter uitkomt. Uiteindelijk is de steunfractie het daar ook wel mee eens.

Woensdag 17 september

Niet meestemmen? Ook vandaag weer word ik door collega’s over de toeristenbelasting gebeld door Harlingers. Zij hebben op mij gestemd, zeggen ze, mede omdat ik in hun ogen vertegenwoordiger ben van het toerisme in het algemeen en de bruine vloot in het bijzonder. En nu het er op aan komt, laat ik het er bij zitten! Juist nú moet ik tegenstemmen!

Ik moet zeggen, dat ik dit een moeilijke zaak vind. Graag zou ik deze mensen gelijk willen geven. Maar ook vind ik: eens gezegd, blijft gezegd. Ik kondigde aan niet mee te stemmen; daaraan is rijp beraad vooraf gegaan en overleg met betrokkenen en deskundigen. Met partijgenoten, met het landelijk partijbureau, met de griffie.
De media hebben van mijn standpunt melding gemaakt, daar moet ik me nu aan houden. Politieke draaierij hoort niet bij GroenLinks en juist door me te onthouden geef ik een signaal af aan de overige raadsleden, hoe belangrijk politieke zuiverheid is en blijft. Heeft GroenLinks zichzelf daarin niet een voorbeeldfunctie toebedeeld?

Donderdag 18 september

Na de raadsvergadering verzucht een mederaadslid van een andere oppositiefractie tegen me: “Ik geloof toch niet dat ik voor de politiek in de wieg gelegd ben!”
Dat is me op dat moment uit het hart gegrepen. Wat een vergadering! Het ging maar om de toeristenbelasting, maar gaandeweg verloor ik bijna mijn geduld. Wat jammer, dat dit niet uitgezonden kon worden over de radio!

Zaterdag 20 september

Nog even over de raadsvergadering: Het toeristenbelastingvoorstel van het college is toch aangenomen.
Het CDA, drie leden van de PvdA en D66 waren voor en dat was voldoende. Mijn stemonthouding, die nog wel wat commotie in mijn achterban heeft veroorzaakt, heeft op die uitslag geen invloed gehad, dus dat is misschien een soort van troost voor de betrokkenen.

Burgemeester Arlman heeft zich weer van zijn beste zijde laten kennen, door de toeristische branche tijdens de vergadering openlijk te verwijten, dat alle protesten slechts bedoeld waren om te ’traineren’. Tegen deze uitlating hebben wij bezwaar gemaakt. Dat protest werd ondersteund door Harlinger Belang. Jammer genoeg heeft Arlman de gewoonte, om raadsleden van GroenLinks niet uit te laten praten, wat mij inwendig weer tot het kookpunt heeft opgestookt.

Wordt vervolgd in deel 16.

Windmolenbeleid in Harlingen – Politiek dagboek 14

Persoonlijk, Politiek, , , , , ,

Tussen 2002 en 2006 had ik vier jaar de eer om voor GroenLinks zitting te hebben in de Gemeenteraad van Harlingen. In februari 2003 begon ik met een weblog op het internet. Ik was één van de eerste gemeenteraadsleden die zoiets deed.
Lees hier de voorgaande aflevering 13.

Donderdag 4 september

Eén ding staat vast: bijna alle fracties waren het erover eens, dat de “Beleidsnotitie Windturbinebeleid”, of hoe je het ook noemen wil, véél te lang op zich heeft laten wachten. Meerdere malen heeft de raad er bij het college met klem op aangedrongen, deze beleidsvisie op te stellen en aan de raad te presenteren. Pas dán kan de raad een goed afgewogen besluit nemen over de meerdere plannen, die nu ter tafel liggen.

Maar ook vandaag is deze collegevisie op windbeleid er nog steeds niet. De wethouder gaf dan ook ruiterlijk toe, dat hij “de regie een beetje kwijt” was. Dat pleit voor hem, dat moet gezegd. Maar dit gebrek aan regie, met deze grote belangen, is een slechte zaak. Welke belangen? Voor de samenleving: landschappelijk, planologisch en op het gebied van duurzaam energiebeleid; voor de initiatiefnemers: bedrijfseconomisch en op het gebied van planning in de tijd. Daarom is het o.i. terecht, dat de raadscommissie geen principeuitspraak heeft willen doen over het plan A31. Eerst wil de commissie alle gegevens, initiatieven, beleidsplannen, bestemmingsplannen op tafel, dan pas kan er een afgewogen besluit worden genomen.

Echter, een goed verstaander heeft aan een half woord genoeg. De PvdA-fractie schaarde zich nogal kritiekloos achter het voorstel van zijn wethouder. Iets meer dualisme had een sterkere indruk gemaakt, volgens mij. De CDA-fractie verwees mét de andere overige partijen het college terug naar de onderhandelingstafel (met initiatiefnemers, provincie en buurgemeente). Het CDA plaatste daarbij de kanttekening, dat de A31-zone de enige is, die bespreekbaar is. Een windmolenpark zoals A-Z/NUON dat voorstaan, zou toekomstige industriële ontwikkelingen ten oosten van Oostpoort II kunnen belemmeren. Een argument, waar ik begrip voor kan opbrengen.

Maar als puntje bij paaltje komt, zullen CDA en PvdA bij een stemming de doorslag geven en zullen Wim Kroon c.s. hun A31-plan kunnen uitvoeren. Op zich geen slechte zaak, want zijn plan leek van het begin af haalbaar en een goede bijdrage aan het opwekken van duurzame energie. Als het college zijn huiswerk beter had gedaan, hadden wij misschien direct voorgestemd! Nu hebben we een voorbehoud moeten maken…
Natuurlijk is het A-Z/NUON plan veel grootschaliger, wordt er veel meer vermogen geplaatst. Da’s mooi. Maar de inbreuk op het landschap is navenant groter. Daar zijn wij ook nog niet uit.

Zaterdag 6 september

Met Wim Kroon heb ik een lang telefoongesprek over zijn windmolenplan A31. Hij is er niet gerust op: zal een ‘grote jongen’ als het NUON samen met A-Z hem als kleine ondernemer niet overvleugelen, met alle machtsmiddelen en know-how die hen ten dienste staan?
Dat is ook voor ons natuurlijk niet zomaar te beantwoorden. Kroon vindt, dat hij vorig jaar al als eerste bij de gemeente en bij de gemeenteraad op de stoep heeft gestaan, dat hij alle kastanjes uit het vuur heeft moeten halen, tegen alle tegenwind van het college in. En nu kan A-Z/NUON er de vruchten van plukken. Is dat wel eerlijk?

Wordt vervolgd in deel 15.