Sinds ik vorig jaar samen met de ICT-Vereniging Noord-Nederland vanuit Lauwersoog een dagtochtje op de eenmastklipper Willem Jacob mee mocht maken bij schipper Tjerk Hesling-Hoekstra aan boord, kom ik hem hier en daar af en toe virteel tegen. Bij LinkedIn bijvoorbeeld. Via links op die site ook weer in Twitter. Als gewezen schipper ben ik blij dat ik nu niet meer hoef te varen, maar ik heb het toch ruim twintig jaren met veel passie en inzet gedaan. Daarom vind ik het leuk om af en toe even een kijkje in de keuken te mogen nemen. Tjerk, maar ook Jeroen van de Harlinger klipper Poseidon geven me geregeld die kans.
Tjerk is sinds kort actief op Twitter, onder de naam @eilandhopwj. Zijn zomerprogramma bestaat uit ‘eilandhoppen’, dagtochten van Waddeneiland naar Waddeneiland. Zijn zoektocht naar effectieve communicatie via ICT en internet doet mij denken aan de mijne, een vijftiental jaren eerder. Ineens was er mobiele telefonie en het internet was net van start gegaan. Mijn partner Inge en ik hadden onze buik vol van het oligopolistische kartel van de ‘kantoortjes’.
We zochten naar manieren om het anders te doen. Dat kwam destijds in eerste instantie neer op het plaatsen een plaatje van het schip op een webpagina. We waren één van de eerste schippers met een website. Later moesten we ook werken aan een aantrekkelijke presentatie, vindbaarheid door zoekmachines in een tijd dat er nog geen Google bestond en nachtenlang per email vragen beantwoorden en offertes schrijven.
Nu, met Twitter en andere sociale netwerken, is het misschien makkelijker geworden, omdat een schipper actueler, heter van de naald, persoonlijker en interactiever met zijn klanten en relaties kan omgaan. Anderzijds, het is nog steeds even moeilijk, omdat hij maar één van de tientallen miljoenen twitteraars en internetters is.
Als ik voor mezelf spreek: ik lees graag mee met de korte statusberichtjes van zeilers als Tjerk of Jeroen. Ik vind het heel erg interessant om te lezen hoe het vanmiddag zit met de wind en de stroom in het Inschot, hoe laat ze aankomen op West-Terschelling, of ’t er druk is, of je veel eilandhoppers aan boord hebt. Beroepsmatige belangstelling, zou je kunnen zeggen. Misschien denken klanten er anders over, maar ik durf te wedden dat zij het ook willen weten en dat zij zich daardoor laten inspireren.
Misschien moeten de schippers het voor een volger nóg makkeljiker maken om vanuit een statusupdate via Twitter naar een video, foto of website te gaan. Wie weet moeten zij het mogelijk maken dat de kijkers de actuele route volgen met Google Maps, zoals bij de Frisian Solar Challenge. Of ze hangen een webcam in de mast, zoals de schipper van de klipper Hollandia.
Ook droogvallen hoort bij het Wadhoppen. De tjalk Zeelandia op het Wierumerwad. Foto © Inge van Hesteren 2001
Heel veel hangt er af van het verloop van de eindpresentatie. De studenten worden geacht om zichzelf op een boeiende manier laten zien. Wat zijn hun sterke kanten? Hoe luidt hun belofte aan de samenleving? Een tweede onderdeel bestaat uit de bespreking van een hypothetische ‘communicatiecase’. Kunnen de studenten een gesprek leiden? Vooral, kunnen ze dat gesprek ombuigen in de door hen gewenste richting? Zien zij waar de essentie van een probleem zit? Beschikken zij over een visie op strategie?