MUIDEN – Een daverend applaus, zo begroetten honderden toegestroomde mensen Willem Trekkast voor zijn laatste reis. Willem Grift, zoals zijn echte naam luidt, overleed vorige week aan de gevolgen van de leukemie, die hij sinds 2001 bestreed.

Van de meeste uitvaarten wordt je niet vrolijker, ook dit was niet de fijnste gelegenheid, maar anders was het zeker. De ceremonie vond nu eens niet plaats in een zakelijke aula van een onpersoonlijk crematorium, maar buiten, rond de Groote Zeesluis van het havenstadje Muiden.

Opgebaard aan dek van de tjalk Liberté, waarmee hij drie decennia gevaren heeft, sleepten zijn collega’s van de Muider schippersvereniging hem langzaam de zeesluis binnen. Terwijl de zon onderging, haalden familie en vrienden herinneringen aan hem op. De begeleidende muziek was uit de verzameling van Willem Grift. Tango, Americana, klassieke rock; Willem was de drijvende kracht achter het Muider Schippersorkest en zijn hele leven stond in het teken van de muziek en van het zeilen.

Van dat laatste beroep kenden Inge en ik hem, als collegaschippers van de bruine vloot. Voor ons is dat alweer een paar jaar voorbij, maar Willem ging door totdat hij niet meer kon. Als een levenskunstenaar in de ware zin van het woord deed hij wat hij het liefste wou en wat hij het beste kon. Daarbij wist hij altijd iedereen een goed gevoel na te laten. Ook voor Inge en mij was dat de reden om uit Harlingen af te zakken om dit mee te maken.

Tijdens de toespraken trokken vluchten met ganzen over ons heen naar het zuiden. Bij dat geluid keken velen omhoog, met het gevoel dat Willems ziel nog eenmaal op ons neerkeek, alvorens voor altijd de weidse ruimte te kiezen, op weg naar de eeuwigheid.

Als men aan je levenseinde met zoveel applaus afscheid van je neemt, heb je duidelijk iets goed gedaan, Willem. Onze dank aan de Muidenaren die dit organiseerden en mogelijk maakten. Een zeldzaam mooie en indrukwekkende middag.

Tekst en foto’s: Gijs van Hesteren