Laat mij ook eens een mening hebben.

De mening van de anti-Zwartepieten kan ik niet delen. Ik heb begrip voor hun standpunt, maar ik denk dat ze het niet helemaal in de juiste verhoudingen zien. Soms vind ik hun opstelling zelfs irritant. Waarom moet die zo nodig verkondigd worden tijdens de intocht van kindervriend Sinterklaas? Deze mensen staan echter voor hun eigen mening en dat mocht altijd in Nederland. Zeker omdat ze die steeds geweldloos verkondigen. Ze vragen netjes aan de overheid of ze mogen demonstreren en na toestemming doen zij dat, op de plek en het tijdstip die hen zijn toegewezen.

Dan de andere kant, de ondersteuners van een zwarte Zwarte Piet. Die mensen blijken zich niet geweldloos op te stellen. Die vragen niet netjes om toestemming. Gesteund door overheden die hun ogen sluiten en media die de zaak verder ophitsen nemen zij de vrijheid om legale demonstraties te saboteren. Want tja, vrijheid van meningsuiting bestaat alleen voor de meerderheid, en voor meningen die de meerderheid welgevallig zijn.

Nu schaam ik mij, als Nederlander, als inwoner van Friesland. “Wij verdedigen het Nederlandse cultuurgoed”, zeggen deze dappere heren en dames. Een cultuurgoed dat blijkbaar bestaat uit het recht van het geweld. Op Facebook roepen mensen die ik ken en respecteer intussen ongegeneerd de meest verschrikkelijke dingen. Niet alleen over de anti-zwartepieten, maar over alles wat een kleurtje heeft en iedereen die een beetje linksig lijkt.

Het wachten is nu op de witte puntmutsen, de ingegooide etalages, de boekverbrandingen en de hakenkruizen. En de volgende stap is dat de tegenstanders van Zwarte Piet terug gaan slaan. Zinloze escalatie. Nou, ik ben en blijf vóór de multiculturele samenleving. Deze wereld is van ons allemaal. Nee, de dappere verdedigers van Nederlandse tradities spreken niet namens mij. Dat wilde ik maar even gezegd hebben.