Het was vandaag de 26e januari, negen jaar geleden, dat Els van Hesteren-Borgen bij ons in huis overleed, na 91 goedbestede jaren. Ze was een zeer bijzondere vrouw, en niet alleen omdat ze de zeer geliefde moeder was van Marnix en mij, en grootmoeder van Gijs jr, Wies en Jip, en overgrootmoeder van Beau, Milou en Jolie. Nog een paar maanden en dan is het een eeuw geleden dat ze ter wereld kwam.
Mijn moeder Els Borgen (geboren 1923) was eind jaren dertig naar Nederland gekomen. Ze zou daar haar HBS-opleiding voltooien, in de kost bij familie in Nunspeet. Haar vader en moeder en jongste broertje woonden nog in Nederlands-Indië.
Pas in 1947 zou het gezin weer herenigd worden. Haar ouders beleefden zware oorlogsjaren in interneringskampen. Mijn opa was gedwongen tot dwangarbeid aan de beruchte Burmaspoorweg. Mijn moeder, nog een jong meisje eigenlijk, moest het zelf maar uitzoeken in het bezette Nederland. In 2011 ondervroeg ik haar urenlang over die periode. Ik stelde er een e-boekje over samen: ‘Onvergetelijke jaren’, nog steeds verkrijgbaar via Amazon. Hieronder één van de verhalen die ze me vertelde. Lees verder Onder mijn korset een pistool