Virtueel Loket presenteert zich aan Twijzelerheide.

Zaterdag presenteerde het ‘Virtuele Loket’ zich aan het Friese wouddorp Twijzelerheide. Zie ook mijn blogbericht van vorige week. De apparatuur stond opgesteld in een kraam bij de braderie aan de Gaelewei. Martijn Goeman van Axtion BV uit Emmen had de techniek verzorgd. De gemeente Achtkarspelen en Kabel Noord zorgden voor de bemensing ter plekke. Voor de crew op afstand zorgden DHV en De Eijk Innovatie en Vernieuwing.

Het loket werd op zich welwillend bekeken. Jong en oud, van negen- tot vijfenzeventigjarigen hadden interesse. De situering tussen ambachten en kunstnijverheid was misschien een beetje vreemd, maar dat was zo bedacht door de mensen uit het dorp zelf. Hilly Veenstra van de plaatselijke computerwerkgroep zat in de kraam naast de onze glas te graveren. Zij was degene die ging over de kramen en de hele opzet van de braderie. Hilly vond het hele concept best leuk en dit keer kon ze zelf ook eens ervaren hoe zo’n beeldverbinding werkte. Ze praatte uitgebreid met projectleidster Tamara Wiersema, die vanuit de stad Groningen het beeldscherm bemande.

Digitaal doorkijkje in Friese Wâlden

Bij de braderie was er niet zo heel veel volk op de been. De meeste Twijzelerheiders bevonden zich in de naburige feesttent of op het kermisterrein. De enkele verdwaalde feestganger die voorbijwankelde had niet veel zinnigs te melden. Esther Veenstra van de gemeente Achtkarspelen stond een deel van de dag bij de kraam. Ze merkte op: “De mensen die echt erg enthousiast waren en het ook wel eens willen proberen, kwamen niet uit het dorp zelf.”

Toch kreeg het loket wel dorpsaandacht. Een greep uit de opmerkingen, rijp en groen:

“Techniek? Da’s niks voor mij.”
“Goh, ze praat terug!”
“Wie is dat, Skype?”
“Best handig, zoiets.”
“Hoe werkt dat nou precies?”
“Ik stuur altijd een e-mail.”
“Nou, de Rabo is net weg, dus als ze zo weer terugkomen is dat niet gek.”
“Een computer is niks voor mij.”
“Veel te onveilig, dingen regelen via het internet.”

Videoverbinding Friesland – Groningen

Sommigen waren zelfs verontwaardigd. “Waarom horen we hier niet rechtstreeks over, in plaats van via de krant? Eén keer kwamen ze van de gemeente vragen of ze bij mij een ruimte konden huren en daarna hoor je er nooit meer wat.”
Dat is ook een pluspunt van zo’n presentatiemiddag. Misverstanden kunnen ter plaatse worden geklaard.

Frederieke van der Lijn begeleidt het project namens de gemeente. Haar mening: “Dit staat nog erg ver weg van de belevingswereld van de mensen hier. De toegevoegde waarde wordt nog niet altijd gezien. Misschien moet er ook een ‘funfactor’ zijn.”

En Esther beaamt dat: “Wat mij opviel is dat de toegevoegde waarde van het Virtueel Loket nog niet wordt ingezien. Een aantal leek het best handig dat er zoiets kwam. Ze zeiden er bij dat ze er zelf geen behoefte aan hadden, omdat ze alles nog zelf konden doen. Ik denk dat we het aantrekkelijker moeten maken om naar het loket toe te gaan.“

In opdracht van de programmaleiding van Vital Rural Area wordt door Qviv ook de presentatie van het virtuele loket gefilmd.

Eigenlijk bevestigen al deze reacties wat we al vermoedden. Ten eerste, dat serieuze toepassingen pas echt aanslaan als er ook iets ‘leuks’ te halen valt. Ten tweede, dat alleen het neerzetten van apparatuur nooit voldoende is, maar dat goede communicatie, begeleiding en instructie cruciaal zijn. Ten derde, dat de behoefte eigenlijk niet van de dorpsbewoners komt, maar van de dienstenaanbieders. De gemeente, de banken, de politie trekken hun fysieke diensten terug uit de kleine kernen. Een virtueel loket is voor hen de sublimatie van een schuldgevoel, het is een digitale alibidienst. Niet dat dit erg is. Het wil niet zeggen, dat dit concept op den duur niet zou kunnen aanslaan. Integendeel, juist door de diverse dienstenaanbieders te bundelen en door ze te combineren met aardigheden als videowall en online gamingplatform kan het een sterk concept worden.

Meer foto’s van de middag
Meer over virtueel loket en platteland