Iedereen maakt het mee: een naaste, vriend of kennis die de strijd tegen kanker verliest. Een blog als dit zou je kunnen vullen met in memoriams. Het komt hard aan, elke keer weer. Zoals onlangs. Na een korte periode van strijd en berusting overleed Marc Crolla.
Het is een jaar of acht geleden, dat Marc en ik elkaar leerden kennen. Namens mijn toenmalige werkgever liet ik hem een onderzoek uitvoeren naar glasvezelinternet voor basisscholen. Sindsdien kwamen we elkaar regelmatig tegen. Beroepsmatig, met gezamenlijke innovatieprojecten rond zorg en onderwijs. In onze vrije tijd, waarbij me zomeravonden te binnen schieten, met barbecue en kampvuur. Met ons tweeën volgden we een cursus columns schrijven. Na elke week verlegden we onze kritische grenzen. Kill your darlings.
Niet lang geleden vertelden de dokters Marc dat hij niet meer beter zou worden. Zijn levensverwachting werd gemeten in maanden. Als altijd laconiek, zei hij: “Tja, leuk is het niet, maar ik kan er weinig aan veranderen. We moeten er maar het beste van maken.”
Hij besloot van zijn afscheid een hoogtepunt te maken. “Geen weemoedige blikken, vamos hacer una fiesta!” In aanwezigheid van al zijn vrienden, zijn band Alien Moon en zijn Spaanse ‘familie’ trad hij te elfder ure in het huwelijk met Pilar Silva. Een Spaanse met wie de vonk 27 jaar geleden was overgeslagen, op Plaça del Pi, een pleintje in het centrum van Barcelona. Enige tijd dreven ze samen een café in die stad. Op de trouwdag in Beetsterzwaag liet Marc nog één keer zien wie hij was. Hij musiceerde, maakte grappen en zei me in een terzijde: “Het voelt heel raar om getrouwd te zijn. Anders. Héél anders. Maar wel goed!”
Daarna ging het snel bergafwaarts. Onlangs brachten mijn vrouw Inge en ik hem samen van Beetsterzwaag naar Schiphol. Twee auto’s vol, met Pilar, bagage en Spaanse familie. “Vreemd. De laatste keer dat ik Friesland zie.” Zulke woorden snijden je door de ziel. Drie weken later kregen we bericht van Pilar. In haar woorden: ‘Marc ondernam zijn laatste reis, met een mooie melodie van waardigheid, vrijgevigheid en liefde’.
Marc Crolla. Professional. Autonoom. Muzikant. Vrijdenker. Avonturier. Vriend. Een mens.
Dank je wel Gijs voor het mooie afscheidsbericht.
Heb je misschien een overlijdensdatum? Heeft er ergens een advertentie in de krant gestaan?
Dag Utrechtse, een exacte overlijdensdatum heb ik niet. Het was ergens rond de 10e april. In Nederlandse kranten heeft vast geen advertentie gestaan. Misschien in een krant in Coruña, Galicia.
Dag Gijs, dank voor je antwoord, ik heb inmiddels veel meer informatie waaronder de exacte datum, die komt overeen met de datum van de mededeling op Facebook van Mediaheads.
https://www.facebook.com/Mediaheads.nl/posts/709040835803944
Marc, een uitzonderlijk mooi mens!
Gracias por este homenaje tan bello a Marc.
Thank you for this great dedication Gijs.
Peace and Love
John Haley
Here is a link to Marc’s Music ( Fandalism ):
http://fandalism.com/marccrolla
Bedankt voor dit mooie artikel.
Ik heb Marc leren kennen als iemand die heel goed mens en ICT wist te verbinden, op een niveau waar slechts weinigen in slagen. Via Twitter en een ander artikel van je kwam ik dit bericht tegen, ik was niet op de hoogte van het overlijden van Marc. Ik schrok daarom enorm, maar begrijp dat hij afscheid heeft genomen op een waardige manier.
Het is al weer een tijd geleden dit. Arnout en ik waren toen ook op Schiphol. Wat een lief verhaal over onze goede vriend die wij missen maar niet weg is uit onze gedachten.
Dank,
Peter
Al weer 2 jaar uit het leven. In mijn gedachte leef je voort Marc!
Goh, ik stuitte toevallig op dit blog, wilde eens checken of het adres van Marc nog klopte….
Dit komt toch wel hard aan moet ik zeggen, Marc was 4 jaar mijn geliefde in Amsterdam. We hadden ook samen de Rock & Roll Band P.B. & the Lockheeds. We traden door heel Nederland op en hadden zelfs een bescheiden fanclub van jongeren uit de Achterhoek die ook fan waren van Normaal.
We hebben veel plezier gehad en je hebt een mooi in memoriam geschreven. Het is Marc ten voeten uit. Dank, het stemt me verdrietig. Thea Derks
Dank voor je reactie, Thea. Goh, dat kan ik me voorstellen, dat het hard aankomt. En het is verdorie al zoveel jaren dat Marc niet meer onder ons is. Jullie deelden in elk geval een mooi stuk rockhistorie.
Het is best bijzonder voor mij ook. Marc en ik hebben elkaar niet zo heel lang gekend. Steeds komen er stukjes boven water die ik niet wist over hem. Maar allemaal samen verklaren die mede de klik die Marc en ik hadden. Die mijn vrouw Inge en ik met hem hadden. Maar zij leeft ook alweer een hele tijd niet meer. Het is een zwartgallige maar ook weemoedige gedachte, ik weet het: alles wat voor ons belangrijk was verdwijnt in dit stadium van ons leven beetje bij beetje achter de horizon. Een nieuwe wereld ontvouwt zich, voor onze kinderen en kindskinderen. Onze beurt is bijna voorbij. Het ga je goed!