Het is een jaar of twintig geleden dat ik met lotgenoten bijeenzat in de kantine van het Circuit van Zandvoort. De instructeur van de TOMS-wegracecursus zei tegen ons: ”Je hebt motorracers die zijn gevallen en je hebt motorracers die zullen gaan vallen.” We lachten er smakelijk om. Het voorval gaat door mijn hoofd, terwijl ik op mijn buik over het Meerkerkse asfalt glijd. Ik denk nog meer dingen. Zoals: nu gaat ie breken. Dat slaat op mijn linkeronderbeen, dat in een rare positie onder mij meeschuift. En ik denk ook: daar gaat de tank, mijn tank. Want betekent deze crash het einde van de oh zo zeldzame aluminium benzinetank van mijn XS650 Yamaha met Rickman Metisse-chassis?
Tagarchief: motor
Een Yamaha met Rickman-chassis
Van Zuuk naar Hesteren
Een wegracemotor kan je op heel veel verschillende manieren bouwen. Al jaren nemen Jan van Zuuk en ik deel aan de klassieke racedemo’s van de SAM, de Stichting Aanvullende Motorsport. Allebei met een Yamaha XS650. Die van mij is voorzien van een standaardframe. Jan reed met een Rickman Metisse-special. Onlangs nam ik deze van Jan over. Het werd een prachtkans om de verschillende benaderingen van het concept ‘XS, wegrace, motor’ naast elkaar te zetten.
Dit verhaal is eerder gepubliceerd in 653 (Yamaha Twin Klub’), KJMV-Nieuws en Het Motorrijwiel.
Jan en ik vochten al menig robbertje demoracen uit. Vanuit de bocht gingen we vaak gelijk op, maar met de topsnelheid was mijn XS de afgelopen jaren de sterkste. Dat mocht ook wel. Mijn racegoeroe en -coach Tajan van der Wiel en ik bouwden ‘de gele’ XS in de afgelopen twaalf racejaren helemaal naar mij toe. Het blok is voorzien van een 277-gradenkrukas, 750-cilinders met gesmede zuigers met hoge compressie, racenokkenas, een VAPE powerdynamo-ontsteking, heavy-duty koppeling, 36 mm Dell’Orto carburateurs en nog zo het een en ander. Lees verder Een Yamaha met Rickman-chassis
Gemengde gevoelens op Chimay
Ieder jaar rijd ik tijdens het derde weekend van juli naar het Belgische Chimay. Dat begon zo’n veertien jaar geleden, toen Inge en ik er als journalist reportages maakten over de internationale klassieke motorraces. Zelf meedoen, nee, dat vond zij geen goed idee. Veel te gevaarlijk, op zo’n snel, spannend, maar niet ongevaarlijk stratencircuit. Toch, na haar overlijden in 2017 schreef ik me voor het eerst in als coureur. Waarom? Om haar dood te verwerken en tegelijkertijd het leven te vieren. En omdat ik al mijn leven lang geboeid word door technologie van de oude school. En door de bijzondere aspecten van deze merkwaardige sport.
Piet Knijnenburg en de BMW
Onlangs was ik op verzoek van motornieuwswebsite racesport.nl aan het bladeren in bijzondere foto’s met een verhaal. Zulke plaatjes zijn niet moeilijk te vinden in het omvangrijke fotoarchief van mijn echtgenote.
De bieb noemt het ‘literatuur’
Vanmorgen was ik in de Harlinger bibliotheek, even proefdraaien als vrijwilliger bij de taalochtend. ‘Taal is zeg maar echt mijn ding’, als aow’er heb ik meer tijd en erop terugkijkend vond ik het erg leuk om te doen.
Meteen gevraagd hoe ‘Rijden met Gijs’ het doet, mijn boek over motorrijden. Ik had een paar exemplaren ter beschikking gesteld aan de bieb. In een paar weken is het al vier keer uitgeleend, één is nu op aanvraag onderweg naar het filiaal in Dronrijp en het mooiste: men heeft het in de categorie ‘literatuur’ ingedeeld. Daar kan een schrijver tevreden over zijn. Lees verder De bieb noemt het ‘literatuur’
Paracetamol in Gedinne
Classic Trophy Gedinne
In de maand na Chimay was er even tijd geweest om te genieten van mijn pensioen. Ik had wat vaarklusjes gedaan, om de kas een beetje aan te vullen. Hoewel, zonder kosten te rekenen schipperde ik ‘di Adventure’, het 28 meter lange wachtschip van Scouting Harlingen, van Terhorne naar Stavoren. Ze hadden het verhuurd aan één van de teams in het IFKS-skûtsjesilen. Later een wél betaalde klus – zij het met korting vanwege de doelgroep – op de Friese meren. Dat was met de Beatrix, een catamaran van Stichting Sailwise, die helemaal is ingericht op zeilen met gehandicapten. In dit geval met blinden en slechtzienden. Deze mensen wilden natuurlijk zelf graag sturen. Dit ging eigenlijk best goed. “Twee spaakjes stuurboord… één terug naar bakboord” enzovoort.
Een stukje 2022 overdoen
Chimay 2022
De laatste dag van december, het jaar liep ten einde, we mochten terugkijken. Stel, je mag een stukje van 2022 overdoen. Het was een vraag die ik deze dag tegenkwam in de sociale media.
Nou, ik zou afzien van al het menselijk geklungel waarmee ik anderen waarschijnlijk onvrijwillig had gehinderd of belast. Maar goed, laat ik me beperken tot het motorseizoen. Als ik kijk naar dingen beter doen, ging het misschien maar om kleine dingen, maar ze waren toch pijnlijk. In het eerste geval pijnlijk voor de motor (Chimay), in het tweede (Gedinne) pijnlijk voor het belangrijkste teamlid van Motorsport Harlingen, Tajan van der Wiel.
Lees verder Een stukje 2022 overdoen
Het bochtige Zwaagdijk
Het circuit in Zwaagdijk telt twaalf haakse bochten en daartussen alleen maar korte rechte stukjes. We hadden dus veel koppel onderin nodig en goede remmen. Met dat laatste zat het wel snor, dus prepareerden Tajan en ik extra geheime wapens voor de aandrijving van de gele raket: met tien centimeter verlengde inlaatspruitstukken, klein voortandwiel, groot achtertandwiel. Lees verder Het bochtige Zwaagdijk
‘Rijden met Gijs’- Het boek is klaar
“Wanneer ga je dat boek nou eens schrijven, Gijs?” vragen mijn vrienden me van tijd tot tijd. Af en toe lees ik mee in het weblog van de grote George R. Martin. Wat me daar vooral opvalt: deze fantasy-auteur – met wie ik me in ieder ander opzicht absoluut niet op één lijn durf te stellen – schrijft liever korte stukjes. Helaas, want iedereen wacht al jaren op het afsluitende deel van zijn imposante romancyclus ‘Songs of ice and fire’ – ‘Game of Thrones’, zoals de meeste mensen de reeks zullen kennen.
Ondanks stortregens toch complete editie Pinksterraces Oss
OSS – Het was drie jaar geleden dat we voor het laatst reden op circuit Paalgraven in Oss. Corona gooide steeds weer roet in het eten van de Pinksterraces. Met des te meer enthousiasme verwelkomden organisatoren, vrijwilligers, teams en publiek de 2022-editie. De pandemie leek eindelijk haar ijzeren greep op de samenleving te verliezen.
De eerste dag kregen we te kampen met ontstellende hoeveelheden regen. Vooral sneu voor de vele vrijwilligers, die zich al wekenlang hadden ingespannen voor een goed evenement. Zoveel regen viel er zelfs, dat na een uur of twee in de middag alle activiteiten moesten worden afgelast, zélfs de fameuze Drie Uren.
Lees verder Ondanks stortregens toch complete editie Pinksterraces Oss