“Wanneer ga je dat boek nou eens schrijven, Gijs?” vragen mijn vrienden me van tijd tot tijd. Af en toe lees ik mee in het weblog van de grote George R. Martin. Wat me daar vooral opvalt: deze fantasy-auteur – met wie ik me in ieder ander opzicht absoluut niet op één lijn durf te stellen – schrijft liever korte stukjes. Helaas, want iedereen wacht al jaren op het afsluitende deel van zijn imposante romancyclus ‘Songs of ice and fire’ – ‘Game of Thrones’, zoals de meeste mensen de reeks zullen kennen.
OSS – Het was drie jaar geleden dat we voor het laatst reden op circuit Paalgraven in Oss. Corona gooide steeds weer roet in het eten van de Pinksterraces. Met des te meer enthousiasme verwelkomden organisatoren, vrijwilligers, teams en publiek de 2022-editie. De pandemie leek eindelijk haar ijzeren greep op de samenleving te verliezen.
Vol gas op circuit Paalgraven. (Foto: Bert last)
De eerste dag kregen we te kampen met ontstellende hoeveelheden regen. Vooral sneu voor de vele vrijwilligers, die zich al wekenlang hadden ingespannen voor een goed evenement. Zoveel regen viel er zelfs, dat na een uur of twee in de middag alle activiteiten moesten worden afgelast, zélfs de fameuze Drie Uren.
Bladerend door het foto-archief van Inge van Hesteren vond ik de map ‘Assen Centennial TT 2010’. In het rennerskwartier en bij de machinekeuring op het Koopmansplein ontmoetten we vele motorsporthelden. Een selectie.
Wil Hartog en Phil Read. (Alle foto´s Inge van Hesteren)
Voor dit verhaal keren we terug naar gelukkiger tijden, zonder pandemie of oorlog, naar de classic races op Chimay in 2018. Voor mezelf was dit niet zo’n geweldig weekend. Het was niet de meest geslaagde of succesvolle race van het seizoen. Maar het verhaal moet toch een keer verteld worden.
De XS in het rennerskwartier van Chimay, vlak voordat de stuurkuip aan diggelen zou gaan.
Zandvoort – Gek genoeg begon het motorsportseizoen ook in het tweede coronajaar tamelijk vroeg. Half april ging ik samen met Huub Hendrix naar het circuit van Zandvoort, voor een circuitdag van Motorsport Lifestyle. Huub ken ik sinds eind jaren negentig via de Monoconnection, een inmiddels slapende interessegroep voor eencilindermotorfietsen. Hangend aan een groepje van hem en een paar van zijn collega’s, hoofdzakelijke mannen van de technische recherche, had ik in de jaren nul van deze eeuw vrij regelmatig deelgenomen aan de Ducati-clubraces op het TT-circuit te Assen.
‘Raalte’, half september, classic races op de Luttenbergring. Ons Team Motorsport Harlingen beleefde een topdag. Dit keer was ik de enige die reed. De arm van mijn racemaat Tajan van der Wiel was nog niet voldoende hersteld van een werkplaatsongeval om deel te kunnen nemen. Wel trad hij op als chefmonteur. Dankzij zijn tender loving care stond de 1972 Yamaha XS650 er goed bij.
METTET – Het was begin mei, in een kletsnat verregend rennerskwartier op het circuit Jules Tacheny, dat Johan Emmers de aanmoedigingsprijs in ontvangst nam. Door de coronatoestanden had het even moeten duren. Johan was er met zijn Black Mamba vriendengroep, rijdend met 50 tot en met 125 cc tweetakt-racertjes. Voor zwaardere motoren had Johan een aparte klasse geregeld. Met onder meer mijn maten Harry, Tajan en Jan was ik uit Nederland de coronagrens met België overgestoken voor deze circuitdag op anderhalve meter. Een goede gelegenheid om eindelijk de prijs te overhandigen.
Johan Emmers ontvangt de sculptuur ‘Hemelpoort’. (Foto: Harry Althof)
Ieder jaar valt mij de eer te beurt dat ik de Inge van Hesteren Aanmoedigingsprijs mag toekennen. De identiteit van de sponsor van de prijs zal nog wel even verborgen blijven, als het aan initiatiefnemers Carolien en Ingmar de Weerd ligt. Tot niet zo lang geleden waren zij penningmeester en veiligheidsadviseur bij de SAM.
In de voorgaande tien delen van dit 2020-motordagboek (zie deel 1 voor de eerste aflevering) beschreef ik alles wat motorrijden leuk maakt. De voorbereidingen op het motorseizoen, het sleutelen, het toeren, de aankoop van een Moto Guzzi, de reizen naar circuits, de races en circuitdagen, de toerritten. Als afsluiter reed ik met zoon Gijs junior (39) tweederde deel van een Rondje Nederland. In deel 10 vertelde ik over het begin van de tocht, langs de kust van Noordwest-Friesland. In deze laatste aflevering neem ik de draad op bij Lauwersoog.
Met de Diversion en de California passeerden we Haaksbergen. (Foto’s: Gijs van Hesteren)
De AJS op de Noorderpier. Zicht op de Visserijhaven en daarachter de binnenstad van Harlingen. Deze foto mocht geruime tijd de pagina van de Friese afdeling van de Facebookgroep ‘De motorrijder’ veraangenamen. (Foto’s: Gijs van Hesteren)
De vorige delen van mijn 2020-motorblog beschreven huiselijke beslommeringen, geknutsel aan motorfietsen en vooral race-avonturen. De laatste racedemo van het jaar was de Luttenbergklassieker. Daarna was het hardrijden even voorbij. In deze aflevering bespreek ik mijn corona-toerritten door Nederland met de AJS en de Moto Guzzi, en niet te vergeten, met mijn oudste zoon Gijs junior.
Terug naar de AJS, waarover ik al schreef in deel 2 van dit blog. Je weet het waarschijnlijk nog: we hadden in de zomer van 2020 mooi, heel mooi weer. Ik maakte met de AJS (een 350 cc ééncilinder type 16 MS uit 1958) een prettige rit naar de Holwerder Pier, voor insiders bekend als een verzamelpunt voor Friese Motorrijders. Lekker langs de zeedijk en de kwelders pruttelen. Wat is Friesland toch prachtig, met zijn hoge luchten en verre einders. Aan de wadkant van de dijk blubber en zout water. Ik ben opgegroeid in het bronsgroene Brabant, maar die zee maakt intussen een belangrijk deel uit van mijn leven hier in het noorden.
Ter afwisseling op de serie ‘Van Horrorwinter naar motorzomer, ‘over mijn tweewielerbelevernissen in 2020, kijk ik in dit verhaal wat verder terug. Naar vijftig jaar geleden om precies te zijn.
Een Puch, een Tomos en twee jongens op reis
Het leven hangt van toeval aan elkaar. Gisteren ook weer. Ik rijd de straat uit, nadat ik mijn ‘nieuwe’ Moto Guzzi California II heb laten zien aan mijn jongste zoon. Een lang gekoesterde wens, deze motor; eindelijk heb ik een goeie gevonden. Op de hoek staat een schuurdeur open. Ik zie een Lomax staan, een kitcar op basis van een 2CV. En ervoor staat een olijfgroen Puchje. Ik rijd verder, maar het Puchje laat me niet los. ’s Avonds lees ik mijn e-mail. Ene Cor van Breukelen heeft me een bericht gestuurd. Op mijn weblog trof hij mijn artikel ‘Van Puch met hoog stuur naar Matchless caféracer‘ aan. Dat schreef ik ooit voor ‘Satisfaction Guaranteed’, het clubblad van de AJS & Matchless Vereniging.
