Dit jaar stond de Verhalenavond in het teken van het thema ’t Fjoer yn my, ofwel ‘Het vuur in mij’. De organisatie hoopte op verhalen over passie, doorzettingsvermogen, vriendschap, zelfontdekking, creativiteit en mooie herinneringen, over verbinding en de gemeenschap en hoe één persoon anderen kan inspireren en een kettingreactie van verandering teweeg kan brengen.
Westhoek – Het is alweer een paar weken geleden, die avond in Westhoek, maar het verhaal zat aldoor in mijn hoofd en nu moet het er uit. Twee mensen maakten dit tot een bijzonder moment. De eerste was kroegeigenaar Douwe Gerlof Heeringa, de tweede was spelontwerper Dolf Siere.
Heel bijzonder wat zich afspeelde aan boord van de tweemastklipper waarop ik die week zetschipperde. We hadden de avond ervoor een groep veertienjarige Duitse scholieren aan boord gekregen.
Parijs – De reis naar Parijs-Evry verliep met hindernissen. Ik zou als schipper gaan varen met een tot luxe hotelschip omgebouwde vrachtspits van 39 bij vijf meter.
Alles verandert. Met mijn studie aan de faculteit Sociale Wetenschappen vlotte het niet erg. Vooral het vak Statistiek plaatste mij voor grote vraagtekens. Mijn motivatie was tot het minimale teruggebracht, onder meer door het roken van teveel pretsigaretten. Gijs, onze eerstgeborene, zorgde ervoor dat alle beschikbare tijd als vanzelf aan hem besteed werd.
We waren verhuisd van Amersfoort naar Loenen aan de Vecht. Daar droegen kennissen uit het alternatieve circuit een al eerder door hen gekraakt boerderijtje aan ons over. Terug naar de natuur; elektriciteit en gas waren niet voorhanden. Waterleiding, die was er gelukkig wél. We leerden veel: hout hakken, koken op een kolenfornuisje, omgaan met petroleumlampen.
“Misschien wil je bij de komende Brandarisrace wel mee op het startschip? We zouden je nautische adviezen op prijs stellen.” Ingrid van der Pol vroeg het aan mij. Zij is de grote geheime motor achter dit jaarlijks terugkerende zeilspektakel. Natuurlijk was mijn ego gestreeld en in mijn naïeve onschuld zei ik ja, niet wetende dat ik mezelf op de dag zelve terug zou vinden in de rol van wedstrijdleider.
Tot mijn spijt las ik vandaag op Facebook over het overlijden van Harry de Groot. Een bijzonder mens, die het als zijn opdracht zag een periode van enorme veranderingen in de kust- en binnenvaart te documenteren. In 2019 had ik hem opgezocht voor een artikel in ‘Schuttevaer’. Ik kende hem vóór die tijd nog niet en trof in zijn woning in Vries een vlotte, ontzettend goed geïnformeerde spreker.
Harlingen – Niet voor de eerste keer was dit icoon in de Harlinger zeilgeschiedenis zwaar, heel zwaar. Harde wind, hoge golven en Egyptische duisternis vergden het uiterste van het vakmanschap van de schippers. Slechts vier schepen wisten reglementair te finishen. Voor de honderden belangstellenden die de race digitaal volgden via Facebook en het plaatsbepalingssysteem AIS deed het niets af aan de spanning. Lees verder Zware strijd in de nacht
Sinds de coronacrisis voer ik niet meer uitsluitend op historische zeilschepen, fietshotelboten of Amsterdamse salonboten, maar ook af en toe in de binnenvaart, met de spitsen Manna of Avenir. Een ‘spits’ is een vrachtschip dat met en lengte en breedte van 39 bij 5 meter precies past in de oude Franse kanaalsluizen. Eigenlijk verouderde schepen, maar dat zijn de sluizen ook. Voor dit scheepstype is er daarom nog altijd veel te doen. Het werk speelt zich hoofdzakelijk af in België en Noord-Frankrijk. In september voer ik met driehonderd ton kunstmest van Arleux naar Venizel, bij Soissons. Je vaart daar zonder matroos of deksman. Weinig aanspraak dus. Reden om dan maar van alles op te schrijven.
HARLINGEN – Samen met een lokale accountant en ‘een nog nader te bepalen persoon met verstand van schepen’ neemt VBZH-voorzitter Paul Scheffer zitting in het bestuur van de onlangs opgerichte stichting ‘REDDEVLOOT’. Sinds de jaren negentig treedt de Harlinger schippersvereniging VBZH op als woordvoerder van de schippers; één van de belangrijkste taken is de ligplaatsindeling van de historische charterschepen. Scheffer houdt de dingen graag gescheiden en de stichting krijgt daarom een bredere opdracht. Promotie en imago van de vloot, voorbereiding en medefinanciering van het bruinevlootsymposium (begin maart in het Zuiderzeemuseum) en ‘financieel faciliteren van hulp bij acute zaken’.