Categoriearchief: Persoonlijk

Coöperatief in Achlum

Op de een of andere manier hoort het dorp bij Harlingen: Achlum. Al was het maar vanwege de korte afstand. Onderhand woon ik 36 jaar vlakbij, in Harlingen, maar wat weet ik er eigenlijk van? Ja, af en toe rijd ik door het terpdorp aan de Slachtedyk heen, op weg naar een bestemming verderop. Quizmaster Hans van der Togt woonde er een tijdje. En in 2011 hoorden Inge en ik bij de 2500 uitverkoren deelnemers aan de Conventie van Achlum. Bill Clinton sprak er over moderne solidariteit. Ik herinner me vooral nog het parapluverbod tijdens zijn optreden. Het onvolprezen GPTV maakte destijds een reportage en die staat nog altijd online op YouTube.

Middenin het dorp een onafzienbaar kaatsveld. (Foto: Gijs van Hesteren)
Middenin het dorp een onafzienbaar kaatsveld. (Foto: Gijs van Hesteren)

Lees verder Coöperatief in Achlum

Stage bij Bond Minderjarigen

Een voorpublicatie uit mijn tweede boek, ‘Varen met Gijs’. Ik hoop het begin volgend jaar te publiceren. 

Eind jaren zeventig studeerde ik Andragologie aan de Universiteit van Utrecht. Destijds was dat een belangrijk onderdeel van de faculteit van Sociale Wetenschappen, tegenwoordig alleen nog een bijvak. Andragologie, dat was de wetenschap die zich bezighield met het welzijnswerk in al zijn aspecten. Zeg maar Sociale Academie op universitair niveau. De studie paste nogal in het tijdsbeeld van de jaren zeventig. Ik heb er vooral veel over het dialectisch materialisme opgestoken. Ik liep een groepsstage bij de Bond van Minderjarigen, de BM, samen met mijn studiegenoten, Bas, Wieb, Frank en Irene.

Met de BM-stagiaires. Vlnr: ikzelf, Wieb, Irene, Paul (geen student), Frank, Els (vriendin Paul) en Inge.
Met de BM-stagiaires. Vlnr: ikzelf (toen nog met baard en snor), Wieb, Irene, Paul (geen student), Frank, Els (vriendin Paul) en Inge (mijn partner).

Lees verder Stage bij Bond Minderjarigen

Zitten op het Haagse asfalt

Wat zijn wij slechte voorouders. En daarom was ik er ook bij, op de A12 de 11e maart. Voor mijn kinderen, mijn kleinkinderen en alles wat daarna komt. En voor de jonge mensen die durven op te komen voor hun en onze nakomelingen. Intussen is het meer dan twee maanden geleden. Het lijkt langer en tegelijkertijd voelt het als gisteren. Als ik nou écht een keer iets deed dat buiten mijn comfortzone lag was het dit wel.

A12 Den Haag, 11 maart.
A12 Den Haag, 11 maart.

Lees verder Zitten op het Haagse asfalt

Nederlandse taal in de bieb

Al vier dinsdagochtenden achtereen klom ik naar de zolder van de Harlinger bibliotheek. Daar hielp ik als vrijwilliger bij de taalochtend. Als aow’er heb ik ineens meer tijd voor écht nuttig werk. Begin februari las ik op Harlingen Boeit over het Digi-taalhuis.

‘Op zolder’ in de bibliotheek wordt er verdeeld in groepjes hard gewerkt. (Foto: Emma van Rijsoort)
‘Op zolder’ in de bibliotheek wordt er verdeeld in groepjes hard gewerkt. (Foto: Emma van Rijsoort)

Lees verder Nederlandse taal in de bieb

Lichtjestocht in den vreemde

Eerlijk waar, het doet me wel wat. Het is een winderige, maar heldere vrijdagavond. Langzaam verdwijnt de zon achter de daken van de stad. We herdenken net als in heel veel andere plaatsen één jaar oorlog in Oost-Europa. Dat er in onze eigen stad een manifestatie zou zijn wist ik niet, totdat ik de aankondiging heel toevallig op harlingenboeit.nl tegenkwam.

Voor de trappen van het stadhuis. (Foto: Gijs van Hesteren)
Voor de trappen van het stadhuis. (Foto: Gijs van Hesteren)

Lees verder Lichtjestocht in den vreemde

Wandeling langs trotse welvaart

Harlingen, al vijfendertig jaar woon ik in deze stad. Aangespoeld via de bruine vloot. Een stukje traditie, een stukje varend erfgoed, die vloot. Net zoals de stad: overal monumenten, waar je ook kijkt. De website harlingenwelkomaanzee.nl meldt: ‘Met meer dan zeshonderd monumentale panden in onze binnenstad blijft de herinnering voortbestaan aan de trotse welvaart die Harlingen gekend heeft’.

Fabriekstraat. Stadsgids Jan de Groot vertelt over de nederzetting Almenum, één van de twee kernen waaruit Harlingen ooit ontstond. (Foto: Gijs van Hesteren)
Fabriekstraat. Stadsgids Jan de Groot vertelt over de nederzetting Almenum, één van de twee kernen waaruit Harlingen ooit ontstond. (Foto: Gijs van Hesteren)

Lees verder Wandeling langs trotse welvaart

Investeren in het Waddengebied

“Iedereen is er”, zegt de dagvoorzitter van het symposium, bezocht door 250 deelnemers, belegd door het Investeringskader Waddengebied. Eén dag is De IJsherberg te Dokkum het brandpunt voor “de gehele waddencommunity”. Een toogdag voor overheden, semi-overheden, adviesbureaus, uitvoeringsorganisaties en lobbygroepen. Polderen op zijn Nederlands.

De hele waddencommunity is er bij. (Foto: Gijs van Hesteren)
De hele waddencommunity is er bij. (Foto: Gijs van Hesteren)

Lees verder Investeren in het Waddengebied

Van Loenen naar Vreeland

Alles verandert. Met mijn studie aan de faculteit Sociale Wetenschappen vlotte het niet erg. Vooral het vak Statistiek plaatste mij voor grote vraagtekens. Mijn motivatie was tot het minimale teruggebracht, onder meer door het roken van teveel pretsigaretten. Gijs, onze eerstgeborene, zorgde ervoor dat alle beschikbare tijd als vanzelf aan hem besteed werd.

Boerderijtje aan Oud Over, Loenen aan de Vecht. 1982. (Foto: Inge van Hesteren)
Boerderijtje aan Oud Over, Loenen aan de Vecht. 1982. (Foto: Inge van Hesteren)

We waren verhuisd van Amersfoort naar Loenen aan de Vecht. Daar droegen kennissen uit het alternatieve circuit een al eerder door hen gekraakt boerderijtje aan ons over. Terug naar de natuur; elektriciteit en gas waren niet voorhanden. Waterleiding, die was er gelukkig wél. We leerden veel: hout hakken, koken op een kolenfornuisje, omgaan met petroleumlampen.

Lees verder Van Loenen naar Vreeland

De bieb noemt het ‘literatuur’

Vanmorgen was ik in de Harlinger bibliotheek, even proefdraaien als vrijwilliger bij de taalochtend. ‘Taal is zeg maar echt mijn ding’, als aow’er heb ik meer tijd en erop terugkijkend vond ik het erg leuk om te doen.

Meteen gevraagd hoe ‘Rijden met Gijs’ het doet, mijn boek over motorrijden. Ik had een paar exemplaren ter beschikking gesteld aan de bieb. In een paar weken is het al vier keer uitgeleend, één is nu op aanvraag onderweg naar het filiaal in Dronrijp en het mooiste: men heeft het in de categorie ‘literatuur’ ingedeeld. Daar kan een schrijver tevreden over zijn. Lees verder De bieb noemt het ‘literatuur’