Wat zijn wij slechte voorouders. En daarom was ik er ook bij, op de A12 de 11e maart. Voor mijn kinderen, mijn kleinkinderen en alles wat daarna komt. En voor de jonge mensen die durven op te komen voor hun en onze nakomelingen. Intussen is het meer dan twee maanden geleden. Het lijkt langer en tegelijkertijd voelt het als gisteren. Als ik nou écht een keer iets deed dat buiten mijn comfortzone lag was het dit wel.
“Iedereen is er”, zegt de dagvoorzitter van het symposium, bezocht door 250 deelnemers, belegd door het Investeringskader Waddengebied. Eén dag is De IJsherberg te Dokkum het brandpunt voor “de gehele waddencommunity”. Een toogdag voor overheden, semi-overheden, adviesbureaus, uitvoeringsorganisaties en lobbygroepen. Polderen op zijn Nederlands.
Lokale verkiezingen – vergeleken met de tragedie die zich niet ver van ons vandaan afspeelt lijken ze ineens niet meer zo belangrijk. Hebben ze niets beters te doen, die politieke partijen in de gemeente Harlingen?
We worden met onze neus op de feiten gedrukt. We lezen het in de krant, zien het op de televisie, en live op Facebook en Tiktok: er kan zomaar een eind komen aan het leventje waaraan de meeste mensen in Nederland gewend zijn geraakt. Lees verder De democratie en hoe fragiel die kan zijn
HARLINGEN – Het was een wandeling voor de vrijheid, vertelde organisator Gouke Hiemstra me vlak voor aanvang van de demonstratie. Op een waterkoude zaterdagmiddag stonden we op het afgesproken beginpunt, het plein voor het station van Harlingen. Mijn oudste zoon Gijs junior stand-by in de buurt, voor het geval dat zijn vader tijdens de journalistieke werkzaamheden zou worden lastiggevallen door wappies of gekkies.
HARLINGEN – Havenbrouwerij Het Brouwdok doneerde zesduizend flesjes speciaalbier aan de bruinevlootschippers. Vrijdagochtend proefde wethouder Paul Schoute het eerste glas. Met instemming van de gemeenteraad waren de haven- en kadegelden voor het gehele jaar al kwijtgescholden en momenteel werkt de gemeente aan een steunfonds. Ook het Rijk beloofde onlangs vijftien miljoen aan steun. Schoute waarschuwde de Harlinger schippers: ‘Voor de steun vanuit Den Haag dreigt versnippering.’
HARLINGEN – In het voorjaar liep ook de laatste zeegaande schoener binnen, na een ongeplande reis vanuit de Carieb. Daarna werd het stil in de Friese havenstad. Gedurende het hoogtepunt van de coronacrisis lagen de kades vol werkloze zeilchartervaartuigen. De trotse, uit zeventig schepen bestaande vloot zat zonder werk.
PAMPUS – Ze houden echt wel van samenwerken, de schippers van de bruine zeilvloot, maar in principe zijn en blijven ze vooral gepassioneerde individualisten. Er was een coronacrisis voor nodig om hen als uit één mond dezelfde boodschap te laten verkondigen. ‘Nog nooit waren we zó eensgezind en saamhorig’; dat was wat je het meest hoorde tijdens een ronde langs de massaal voor anker liggende Hollandsche Zeilvloot.
We kijken terug op 1945-2020. Vijfenzeventig jaar vrede, gelijkheid, broederschap. Nou ja, in elk geval vrede. Nou ja, in elk geval vrede in Noordwest-Europa.
Over gelijkheid verschillen we van mening, zolang de rijken steeds rijker worden en de armen armer. En onze broeders zien we maar al te vaak als vijanden. We mogen niet wegkijken, zeiden de koning en Grunberg op de vierde mei. Wat we vandaag gewoon gaan vinden, wat we nu niet willen zien, legt de kiem voor toekomstig kwaad. Lees verder Chorus 500, nondeju
ZOUTKAMP – De Lauwerszee, vijftig jaar geleden afgesloten van de Waddenzee. Velen zagen het feit als een blije verjaardag: wat zich aanvankelijk ontwikkelde tot een kale plas met dode planten en vissen werd uiteindelijk een gebied met bijzondere natuurwaarden. Niet iedereen was verheugd. De afsluiting leidde meteen al tot weerzin onder de visserijbevolking van Zoutkamp. De wonden zijn nog altijd niet geheeld, zo bleek uit een emotioneel betoog.
Lees verder Na 50 Jaar Lauwersmeer nog altijd gemengde gevoelens
GRONINGEN – ‘De noodzaak is aanwezig. Of deze mensen nu komen voor asiel of niet, als ze in levensgevaar zijn hebben zij recht op hulp’. In februari sprak ik voor Weekblad Schuttevaer met een verontwaardigde Jeroen Peters (43). In zijn woning in Groningen is de boomlange kapitein er zeker van. ‘Als zeeman kan je nooit of te nimmer iemand laten verdrinken. Dat is mijn motivatie.’
Kort na het gesprek legde de Nederlandse overheid de Sea-Watch 3 voor enkele maanden aan de ketting, na uit een hoge hoed nieuwe technische eisen te hebben uitgevaardigd. De rechter beoordeelde dit onlangs als onrechtmatig. Het schip voer direct weer uit, wist intussen een zestigtal mensen te redden van de verdrinkingsdood en is voor hen nu op zoek naar noodopvang binnen Europa. Een vervolgverhaal, voorlopig met een open einde. Lees verder Kapitein Sea-Watch: ‘Europa ontwijkt verantwoordelijkheid’