Het circuit in Zwaagdijk telt twaalf haakse bochten en daartussen alleen maar korte rechte stukjes. We hadden dus veel koppel onderin nodig en goede remmen. Met dat laatste zat het wel snor, dus prepareerden Tajan en ik extra geheime wapens voor de aandrijving van de gele raket: met tien centimeter verlengde inlaatspruitstukken, klein voortandwiel, groot achtertandwiel. Lees verder Het bochtige Zwaagdijk
OSS – Het was drie jaar geleden dat we voor het laatst reden op circuit Paalgraven in Oss. Corona gooide steeds weer roet in het eten van de Pinksterraces. Met des te meer enthousiasme verwelkomden organisatoren, vrijwilligers, teams en publiek de 2022-editie. De pandemie leek eindelijk haar ijzeren greep op de samenleving te verliezen.
De eerste dag kregen we te kampen met ontstellende hoeveelheden regen. Vooral sneu voor de vele vrijwilligers, die zich al wekenlang hadden ingespannen voor een goed evenement. Zoveel regen viel er zelfs, dat na een uur of twee in de middag alle activiteiten moesten worden afgelast, zélfs de fameuze Drie Uren.
Lees verder Ondanks stortregens toch complete editie Pinksterraces Oss
Terug in mijn motorschuur bij Harlingen bouwde racemaat Tajan van der Wiel de koppeling van de XS650 terug naar kabelbediening. Dat werkt goed genoeg, mits zorgvuldig afgesteld. Dat kan je wel aan Tajan overlaten.
Even niet met de XS naar het Groningse Winsum. Het CRT kent geen 750cc-klasse, laat staan dat er met schijfremmen gereden mag worden. Dus mocht ik hier meerijden in de Zündapp Rookieklasse, enkele jaren geleden ingesteld door CRT-voorzitter Wim Baetsen. Eigenlijk bedoeld voor nieuwkomers en jeugdigen, maar echt, ik voel me nog heel erg jong.
Met de opgevoerdee Rookie-Zündapp: tamelijk grote coureur, tamelijk klein motortje.
Begin mei. Met mij en mijn Yamaha XS ging het niet helemaal goed. Het was tijdens de SAM-racedemo te Hierden. De nieuwe hydraulische bediening van de koppeling liet het een tikje afweten en bakte mij een poets. Ik was al naar de opstelfuik gereden. Het vinden van de vrijstand wilde even niet erg lukken. Onafwendbaar kwam de koppeling op. Dát was de bedoeling niet! Lees verder Even wennen in Hierden
METTET – Het was begin mei, in een kletsnat verregend rennerskwartier op het circuit Jules Tacheny, dat Johan Emmers de aanmoedigingsprijs in ontvangst nam. Door de coronatoestanden had het even moeten duren. Johan was er met zijn Black Mamba vriendengroep, rijdend met 50 tot en met 125 cc tweetakt-racertjes. Voor zwaardere motoren had Johan een aparte klasse geregeld. Met onder meer mijn maten Harry, Tajan en Jan was ik uit Nederland de coronagrens met België overgestoken voor deze circuitdag op anderhalve meter. Een goede gelegenheid om eindelijk de prijs te overhandigen.
Ieder jaar valt mij de eer te beurt dat ik de Inge van Hesteren Aanmoedigingsprijs mag toekennen. De identiteit van de sponsor van de prijs zal nog wel even verborgen blijven, als het aan initiatiefnemers Carolien en Ingmar de Weerd ligt. Tot niet zo lang geleden waren zij penningmeester en veiligheidsadviseur bij de SAM.
Lees verder Johan Emmers ontvangt SAM Inge van Hesteren aanmoedigingsprijs 2020
Jaarlijks mag ik tijdens tijdens de jaarvergadering van de raceclub SAM de ‘Inge van Hesteren Aanmoedigingsprijs’ uitreiken. Natuurlijk blijf ik razend nieuwsgierig naar de identiteit van de initiatiefnemer en goede gever hiervan. Maar deze blijft zoals in voorgaande jaren graag onbekend. Lees verder Aanmoediging voor de motorsport
Waarom is het zo leuk, racen met een klassieker die er eigenlijk niet voor is ontworpen? Geen idee, misschien een kruising tussen midlifecrisis (ik begon pas met racen op mijn 49e) en de herinnering aan de Britse eencilinders en twins van mijn jongste motorjaren. In de historische motorracewereld ben ik niet de enige met een XS. Ik noem uit mijn kennissenkring bij de SAM de gebroeders Peter en Arjan van der Velde, Jan Smit, Jan van Zuuk en Gert Heideveld. En in de Belgische klassieke races leerde ik Piet Laan, Dirk de Winter en zijspanéquipe Richard en Kim Pouwels kennen. Enfin, het trillen en dreunen doen je beseffen dat je leeft, terwijl de constructie van het motorblok op stevig misbruik is berekend.
OSS – Vijfenveertig teams namen deel aan de Le Mansstart van de 3 Uren van Oss. Twee vielen uit door een valpartij en elf kregen óf panne, óf maakten te weinig ronden voor de einduitslag. In deze vijfde editie reden Tajan van der Wiel en Gijs van Hesteren de 1976 Japauto Honda CB750 naar een 32e positie.
Tekst en foto’s Gijs en Inge van Hesteren
Een geheime strategie voor een podiumplaats lijkt er niet te zijn. De Aalsmeerders Aart van Erkel en vriendin Jamie de Kuijer van Team Pommetje Uf wonnen de eerste prijs in de Youngtimerklasse. “We hebben geen geheim. We rijden gewoon. Als je het maar leuk hebt. Zonder wat te zeggen weten we van elkaar wat er aan de hand is.” De twee finishten met hun Honda VFR400 op de vierde plaats overall. Lees verder Team Motorsport Harlingen in vijfde editie 3 Uren Oss
Dit artikel is eerder gepubliceerd in de Harlinger Courant van 29 mei 2015 en op de website van SAM Motorsport.
OSS – Een meeslepend spektakel, het is een goede typering voor de endurancewedstrijd ’Drie Uren van Oss’ op Eerste Pinksterdag. Het team van Motorsport Harlingen was bij een viertal langeafstandswedstrijden achtereen uitgevallen. Ditmaal haalde het de eindstreep. Coureur Tajan van der Wiel, die aan de Vaartweg in Harlingen een reparatiewerkplaats heeft: “Als onze Japauto Honda CB750 nu weer was uitgevallen had ik hem als museumstuk op een plateautje aan de wand gezet, om nooit meer van zijn plaats te komen. Maar we hebben op zeker gespeeld, het blok praktisch standaard gehouden en alles zo goed mogelijk voorbereid. Dat heeft resultaat opgeleverd en met deze twaalfde plaats op regelmatigheid zijn we superblij. Vijfendertig teams achter ons gelaten!”
Tekst en foto’s: Gijs & Inge van Hesteren
Teammaat Gijs van Hesteren voegt toe: “Deze motor uit 1976 was een van de oudste en zeker een van de minst snelle. Links en rechts werden we voorbijgevlogen door de snellere rijders. We zaten er niet mee, want de andere coureurs hielden er rekening mee en de machine hield zich prima. Kort voor de finish hield de dynamo ermee op. De accu had nog voldoende spanning om het eind te halen, al begon de motor behoorlijk te sputteren in de laatste twee, drie ronden. We waren blij dat we de zwart-wit geblokte vlag zagen.”
Tajan van der Wiel met de Japauto Honda, achtervolgd door Laverdarijder Otte Schakel.
De wedstrijd in Oss is bedoeld als een herbeleving van de roemruchte 24 Uren van de jaren zestig en zeventig. Op bestaande en voormalige stratencircuits laat de Stichting Aanvullende Motorsport (SAM) zien hoe het er vroeger aan toeging bij de motorraces. Zowel ervaren als minder ervaren coureurs moeten zich op hun gemak voelen. SAM-wedstrijdleider Berend Roke: “Het gaat bij deze demo’s om regelmatigheid, niet wie het snelste over de streep gaat.”
Er werd op het snelle Paalgravencircuit met veel wederzijds respect gereden, ondanks soms grote snelheids- en talentverschillen. Het is niet te ontkennen: het was een mechanische slijtageslag voor de dertig- tot soms vijfenveertigjarige machines. Van de 47 ingeschreven teams haalden slechts 33 de eindstreep. De coureurs die voortijdig waren uitgevallen zaten er niet zo mee. “Veel vrolijke gezichten,” constateerde pitstewart Henk Miedema. “Het was mooi zonnig weer, niet te warm. Meedoen was belangrijker dan winnen.”
Van der Wiel (links) en Van Hesteren, tevreden in de pitstraat direct na afloop van de wedstrijd. Links op de achtergrond de pitcrew, in de persoon van Ingrid van der Wiel. Zij is de teammascotte; als ze er niet bij is haalt het team het einde niet.
Voor de Harlingers was het uitrijden van de Brabantse slijtageslag de bekroning van hard werken, vóór en zeker tijdens de wedstrijd. In 2011 en 2012 reed het team succesvol met de 1972 Yamaha XS650 van Gijs van Hesteren. In opvolgende edities koos Van der Wiel voor de Japauto. “In mijn jonge jaren nam ik als bakkenist deel aan de Nederlandse kampioenschappen in de zijspanklasse. Deze speciale spullen van de Parijse Honda-importeur lagen al tientallen jaren bij mij op zolder. Nadat ik met Gijs tweemaal de endurance had gereden wist ik, dat het tijd werd om ze tevoorschijn te halen.”
Het bijzondere uiterlijk van de motor trok sindsdien veel aandacht, als stijlicoon van de jaren zeventig en als verbeelding van de legendarische resultaten die het Franse enduranceteam er destijds mee behaalde. Door verschillende oorzaken had de oude Honda de race niet eerder uitgereden. En ook ditmaal was het spannend tot aan het einde. Uiteindelijk kon de champagne ontkurkt worden. De volgende wedstrijd die de twee gaan rijden: de Drie Uren van Elst (Gld.) op 20 juni aanstaande.
