Our Common Future 2.0, op zoek naar de stip aan de horizon.
Dinsdag jongstleden was ik in Den Haag. De eerste bijeenkomst van ‘Our Common Future 2.0‘ had niet minder dan driehonderdvijftig mensen naar het Esperantoplein gelokt. Vele tientallen anderen hadden bovendien aangegeven dat ze verhinderd waren, maar toch héél erg graag meededen. Bij voorbaat een succes, dit project OCF 2.0 Roadmaps for our Common Future. Het is een crowdsourcingproject dat streeft naar "een nieuwe, uitdagende en duurzame visie op de maatschappij van morgen".
Het was Duurzame Dinsdag en het was druk, erg druk. Vlak voor de eerste plenaire ronde sprak ik even met Jan Jonker. Hij is degene die het initiatief nam voor dit project. Jonker had zich laten inspireren door het beroemde rapport, dat in 1987 was uitgebracht door de World Commission on Environment and Development (WCED), onder leiding van voorzitter Gro Brundtland, de toenmalige Noorse premier. Het was de eerste keer dat een boek simultaan werd geschreven door een grote groep mensen, maar ook de eerste keer dat het begrip ‘sustainability’ werd gebruikt. Later zijn we dat in Nederland ‘duurzaamheid’ gaan noemen.
Duurzaamheid
Jonker: “Het is moeilijk om de invloed van dat rapport te onderschatten. De conclusies staan ook nu, bijna een kwarteeuw later, nog steeds als een huis. Het rapport was het eerste, dat opriep tot duurzame ontwikkeling in een wereld, die gekenmerkt werd door armoede enerzijds en verspilling anderzijds. Helaas, sindsdien is het probleem helderder geworden, maar voor de belangrijkste mondiale problemen zijn nog lang geen afdoende oplossingen in zicht.”
Jan Jonker, universitair hoofddocent bij de opleiding Bedrijfskunde van de Radboud Universiteit Nijmegen, is net als ik al wat grijzer aan de slapen, maar net als ik probeert hij op de hoogte te blijven van nieuwe ontwikkelingen. De thema’s van Our Common Future hebben hun actualiteit niet verloren. Internet en social media maken nu dingen mogelijk, die niemand in 1987 nog kon bedenken. Zoveel meer thema’s zou je bij de horens kunnen vatten. Hij begon een campagne via onder andere Twitter, LinkedIn en e-mail. Zijn doel was het om een tweehondertal mensen om zich heen te scharen. Zij zouden een hedendaagse versie moeten gaan samenstellen van het Brundtlandrapport.
“De belangstelling was vele malen groter dan ik had verwacht!”, stelde hij tijdens zijn openingstoespraak. “Bij vierhonderd deelnemers hebben we een lijn moeten trekken. Zij zullen het moeten gaan doen. Zij gaan een boek schrijven. Niet van papier, maar digitaal. Met ons allen gaan we een andere toekomst schetsen, zoals wij die zien. We gaan op zoek naar de inspiratie die onze gemeenschappelijke toekomst zin moet geven. We gaan op zoek naar die stip aan de horizon, die ons zal motiveren!”
Subthema’s
Daarna verdeelde het grote gezelschap zich in negentien subgroepen. Je kon het zo gek niet bedenken: alle hedendaagse thema’s waren in het voortraject uitgekristalliseerd. Om er een paar te noemen: werk, leren, spiritualiteit, zorg, toerisme, leiderschap, afval, bestuur, sociale media. Ik moet zeggen, het voelde aan alsof we de Bijbel gingen herschrijven, zo veelomvattend was de thematiek.
Mijn eigen werkgroep, die voor het subthema ‘Toerisme’, begaf zich naar de galmende derde verdieping van het architectonisch interessante gebouw van Architectenbureau KOW. Alleen al ons thema was zo complex, dat we na drie uur vergaderen nog niet verder waren dan een eerste begin. Geen wonder: de achtergrond en de agenda van de aanwezigen waren uiterst verschillend. Velen waren overigens absolute deskundigen op het beleidsterrein.
Aan zoveel jaren doorleren kon ik niet tippen. Voorzover ik al voor iets zinnigs heb doorgeleerd, is het niet toerisme. Maar mezelf zie ik toch wel als een ervaringsdeskundige, met twintig jaar als professioneel passagierszeilschipper en verkapt reisleider achter de rug. In elk geval denk ik te weten wat toeristen zoeken. Aandacht, beleving en betrokkenheid, toch?
Dat gevoel van mij sloot mooi aan op de beste opmerking van de middag, die werd gemaakt door themagenoot Bertus van der Tuuk: “Toerisme? Het is de ‘eenzame menigte’, die zich massaal verplaatst, op zoek naar authenticiteit. Daar zit de kern!”
Het echte werk begint nu pas: hoe gaan we dat boek schrijven? Volg het proces via http://www.ourcommonfuture.nl/
Voor wie nog mee wil doen: Sietse Rauwerdink meldt op zijn weblog, dat Jan Jonker, de initiator, had verzocht om veel lawaai te gaan maken rondom dit initiatief. Inschrijven als medeauteur kan niet meer, maar je kunt wel vriend worden. Je mag geld doneren, maar ook kan je aansluiting vinden bij de praktische projecten die op touw worden gezet.
Persbericht Our Common Future 2.0:
Download hier het persbericht over OCF 2.0.
